Desiree ile artık barışmıştık. Fakat bir arkadaş olarak. Desiree'ye karşı artık birşeyler hissetmiyordum. Çünkü Desiree'nin bana yaptığı asla unutulmayacak birşeydi, zaten unutamazdım da, her aynaya baktığımda bana ne yaptığını görebiliyordum. O nedenle onunla yeniden bir ilişkiye girmem olanaksızdı. Gerçekten içim sıkılmıştı. Birine derdimi anlatmam gerekiyordu artık. Fakat bu Muggle şehrinde tanıdığım hiçkimse yoktu. Biraz kahve içmenin iyi olabileceğini düşündüm ve üstüme değiştirip bir kafeye doğru ilerlemeye başladım. Bir gazate bayiisine uğradım ve gazate aldım. Kahvemi içerken gazatede okurum diye düşünmüştüm. Kafeye doğru ilerledim. Karşımda kimi gördüm dersiniz ? Amélie ! Sanki bir mucize. Yüzüm de bir gülümseme oldu ve hemen yanına oturdum. "Amélie, bu bir rüya mı ? Yoksa gerçekten karşımda mısın ? O kadar biriyle dertleşmeye ihtiyacım var ki, seni bana tanrı mı gönderdi ? " dedim ve güldüm.

Rose uyuduktan sonra Noel alışverişi yapmak için kendimi Paris sokaklarına atmıştım. Son zamanlarda, evdeki hava biraz gergindi. Gerginlik ama bizim aile içi problemlerimiz falan var demek değildi. Sadece John işleri yüzünden biraz fazlaca çalışıyordu ve Rose ve ben bu durumdan pek memnun değildik. Çalışmasına bir şey diymeiyorum ama onu gerçekten çok özlüyorduk.

Alışverişten yorulduğum zaman bir cafeye geçtim ve kahve söyleyip biraz dinlenmeye karar verdim. Kahvemi yudumlarken bir yandan da etrafı seyrediyordum. Bu şehrin havası gerçekten apayrıydı... Uzakları seyre dalmışken bir anda yanıma birisi oturdu. Tex. Konuşacak birilerine ihtiyacım varken... "Amélie, bu bir rüya mı ? Yoksa gerçekten karşımda mısın ? O kadar biriyle dertleşmeye ihtiyacım var ki, seni bana tanrı mı gönderdi ? " dedi. Güldüm ve:

- Asıl seni bana gönderdi. Birileriyle konuşmazsam patlayacak haldeyim...

Güldü ve "Asıl seni bana gönderdi. Birileriyle konuşmazsam patlayacak haldeyim..." dedi. "Bende aynı Amélie, hayat gerçekten nerelere gidiyor bunun hakkında hiçbir fikrim yok. Desiree, geri geldi. Herşeyin eskisi gibi olacağını zannetti. Fakat umduğu gibi olmıyıcaktı. Zaten olamazdı da Amélie, nedenini biliyorsun. Belki de , ben de Hogwarts'da kalabilirdim. Bir profesör olabilirdim. Öğrenciliğimi orada yapabilirdim Amélie, bu kadar şeyi mahvettikten sonra tekrar geri döndü. Ben onu hala seviyorum kendime çok kızıyorum, ama yapacak birşey yok, seviyorum onu. " Sigaramı yaktım ve içmeye başladım. Garson oradan geçerken, Amélie'ye döndüm, " Ne içersin Amélie ? " diye sordum. "Bu arada, senin neyin var ? " dedim.

"Bende aynı Amélie, hayat gerçekten nerelere gidiyor bunun hakkında hiçbir fikrim yok. Desiree, geri geldi. Herşeyin eskisi gibi olacağını zannetti. Fakat umduğu gibi olmıyıcaktı. Zaten olamazdı da Amélie, nedenini biliyorsun. Belki de , ben de Hogwarts'da kalabilirdim. Bir profesör olabilirdim. Öğrenciliğimi orada yapabilirdim Amélie, bu kadar şeyi mahvettikten sonra tekrar geri döndü. Elbette onunla tekrardan bir ilişkiye giremezdim. Fakat onunla arkadaş kalmakta iyi birşey. Yani en azından kendimi avutabiliyorum. Zaten benim yerimde orada başka biri olsaydı, onu çoktan toprağın dibine gömmüştü. Yine de nekadar iyi biri olduğumu görmesini istedim ki onunla hala arkadaş olarak kalabiliyorum. " dedi.

Desiree konusu bir hayli canını sıkıyordu belli ki... Ama başkalarının dertlerine çözüm arayacak durumda değildim. Sandalyemde geriye yaslandım ve bir elimle saçlarımı geriye savurdum. Güneş kendini iyiden iyiye hissettiriyordu. Mevsim kış olmasına rağmen güneşli bir gündü.

- Aşk meşk olayları için kendini üzmeye değmez Tex. Gençsin daha... dedim ve söylediğimin ne kadar saçma olduğunu fark edip güldüm.

Ben ne diyeceğimi düşünürken garson geldi ve beni bu külfetten kurtardı. " Ne içersin Amélie ? " dedi. "Kahveyle devam etsem iyi olacak. Birkaç gecedir uyuyamıyorum. Malum Rose..." dedim gülerek.


"Bu arada, senin neyin var ? " dedi.

- Her zamanki şeyler işte. John çok çalışıyor ve ben onu özlüyorum. Artık bu konuda tek de değilim. Bir de Rose faktörü var. O da beni bunaltıyor. Babam niye benimle ilgilenmiyor? Beni sevmiyor mu? diye başımın etini yiyor. Ben önce kendimi avutmalıyım ki, onu avutabileyim. Küçük bir çocuk gibi davrandığımın farkındayım ama onu gerçekten özlüyorum... dedim.

"Her zamanki şeyler işte. John çok çalışıyor ve ben onu özlüyorum. Artık bu konuda tek de değilim. Bir de Rose faktörü var. O da beni bunaltıyor. Babam niye benimle ilgilenmiyor? Beni sevmiyor mu? diye başımın etini yiyor. Ben önce kendimi avutmalıyım ki, onu avutabileyim. Küçük bir çocuk gibi davrandığımın farkındayım ama onu gerçekten özlüyorum..." dedi. " Çalışmak zorunda Amélie, elbette sizi yanlız bırakmıyıcaktır diye umuyorum. Sadece biraz fazla işleri var. Rose, küçükcadı, Rose bu aralar canı fazla sıkılıyorsa onu benim yanıma gönder, onunla bayağıdır zaman geçirmiyoruz. Ona neden durumu daha iyi bir şekilde iza etmeye çalışmıyorsun Amélie ? Babanın işleri var falan de. Dediğim gibi, onu benim yanıma gönder, ben onunla ilgilenirim. O sırada kahveler geldi. Kahvemi içmeye başladım. "Aslında hayatın üstüne doğru geldiğini düşünüyorsan, belki de sen yolunu değiştirmelisin." dedim ve düşünceli bir şekilde kahvemden içtim.

" Çalışmak zorunda Amélie, elbette sizi yanlız bırakmıyıcaktır diye umuyorum. Sadece biraz fazla işleri var. Rose, küçükcadı, Rose bu aralar canı fazla sıkılıyorsa onu benim yanıma gönder, onunla bayağıdır zaman geçirmiyoruz. Ona neden durumu daha iyi bir şekilde iza etmeye çalışmıyorsun Amélie ? Babanın işleri var falan de. Dediğim gibi, onu benim yanıma gönder, ben onunla ilgilenirim." dedi.

Makul bir kadınımdır genelde. Ama konu John olduğunda neredeyse Rose ile aynı düşünüyordum. Kızımla karşılıklı oturup ağlama kıvamına bile gelmiştim. Yine de Rose'un karşısındaki duruşumu asla bozmuyordum. Derin bir nefes aldım ve:

- Çalışması gerektiğini biliyorum. Her şeyin farkındayım... Sadece hiç bu kadar uzun süre uzak kalmamıştık... dedim.

"Aslında hayatın üstüne doğru geldiğini düşünüyorsan, belki de sen yolunu değiştirmelisin." dedi filozof edasıyla...

- Aslında hayatta seçimler var. Doğru ve yanlış, iyi ve kötü... Seçimlerimiz sonrasında sonuçlarına katlanmak yine bize kalıyor. Bu ağır bir yük işte... dedim.

- Çok bunalım takıldık Tex bugün dedim gülerek.

- Aslında hayatta seçimler var. Doğru ve yanlış, iyi ve kötü... Seçimlerimiz sonrasında sonuçlarına katlanmak yine bize kalıyor. Bu ağır bir yük işte... dedi.

- Fakat unutma ki kötü birşeyden bile dönüşümüz bizim için kârlı olabilir. Bu gün gerçekten çok flozof gibi konuşmuştum. Sigaramı bitirdim ve kül tablasında bıraktım.

- Çok bunalım takıldık Tex bugün. dedi ve güldü.

Haklıydı, aslında pek böyle davranmazdım fakat bu gün gerçekten biraz sıkıntılı bir günümdü.

- Bu gün fazla sıkıntılıyız Amélie. dedim ve bende güldüm.

- Bende Rose'a bir hediye almak istiyorum bu Noel'de. Rose nelerden hoşlanır ?

- Bende Rose'a bir hediye almak istiyorum bu Noel'de. Rose nelerden hoşlanır ? dedi ve kahkaha attım.

- Rose'dan bahsediyoruz Tex. Pembe, tavşanlı, ayıcıklı veya Barbie'li ne alırsan bayılır. dedim gülerek.

Kahvelerimizi bitirmiştik ve yavaşça ayağa kalktım. Birazcık dolaşsak güzel olurdu.

- Hadi kalkalım. Hem hediye de bakarız.

//Son.