Sıcak ve sıkıcı dergi sabahlamasının ardından ilerlediğim yol kocaman bir hiçti. Hiçbir ilerleme kaydedememiş, tek haberin daha yazısını hazırlayamamıştım. Aslında sanırım sorun henüz haber bile olmamasıydı. Bir of çeksem karşıki dağlar yıkılır durumlarında otururken Simon'a sataşmaya karar verdim. Gelen müzik sesini bahane edip kapısını sertçe açarak odasına girdim.

- Ben seni çalışıyorsun sanıyordum, sen müzik dinle diye mi sabahlıyoruz?


Zaten son görüşmemiz olaylıydı. O yüzden sert çıkışlarım pek tuhaf olmazdı.

Bu ara sıkıntılarımdan tam manasıyla 'kaçmak' için kendimi en çok sevdiğim yerlerden biri olan dergideki ofise atıyorum sık sık. Zaten bu ara pek haber olmadığından çalışanlar uyuklamaktan başka bir iş yapmıyorlardı. Ofise girdiğimde kimsenin olmadığını fark edince kahve makinasına yönelip kendime enfes bir espresso yapmaya karar verdim. Kahvem pişerken ben de bilgisayarımı açık maillerime bir göz attım ve MP3 koleksiyonumun en nadide parçalarından birini çalmaya başladım.

Chris İsaak- Wicked Game

O sırada kahvemin piştiğini gösteren 'trink' sesiyle beraber yerimden kalkıp kahvemden kocaman bir yudum alırken sandalyeme çöktüm. Kahvemi masaya bırakıp sandalyenin arkasını eğikleştirdim ve yarı yatar bir pozisyon aldım. Bir süre sonra da kendimi müziğe kaptırdım.

-No I don't wanna fall in love... With you!

Son iki kelimeyi söylerken gayriihtiyarı parmağımla kapıyı işaret ettim ve o an Vera içeri girdi.

- Ben seni çalışıyorsun sanıyordum, sen müzik dinle diye mi sabahlıyoruz?

Tam da bu sözün üzerine gelmesi komiğime gitmişti. Bir kahkaha atıp müziğin sesini biraz daha açtım ve ona bakıp sözleri tekrarladım:

-No I don't wanna fall in love with you!

Baya kızmıştı anlaşılan. Okkalı bir tokat yemek istemiyorsam müziğin sesini kısmalıydım, öyle de yaptım. Ardından kahvemden bir yudum daha alıp söylendim:

-Sabah sabah yine neden heyheylerin üstünde bakayım senin? Ayrıca neden hep bana sataşıyorsun?

Bunları gülerek söylemiştim. Ciddiyetten uzak olmak Vera'yı çileden çıkartırdı ve ben bu oyuna bayılıyordum.

Kahkahalar atarak şarkı sözlerinden birini tekrarladı.

-No I don't wanna fall in love with you!

Gülmemek için kendimi tutmam gerekti; ama başardım. Yüzümdeki ifadeyi görüp müziğin sesini kıstı ve kahvesinden bir yudum alıp bana baktı. Sabah sabah bu kadar neşeli olması yetmiyormuş gibi, oldukça enerjikti de. Aramızın iyi olduğu bir zamanda formülünü sormalıyım.

-Sabah sabah yine neden heyheylerin üstünde bakayım senin? Ayrıca neden hep bana sataşıyorsun?

Gülüyordu. Her zamanki gibi. O pişmiş kelle gibi sırıttıkça da benim sinir katsayım yükseliyordu. Bu böyle ilerleyen bir kısır döngüydü.

- Neden yüksek biliyor musun? Çünkü geceyi burada geçirip kalemimi kıpırdatamadım bile. Ardından senin müzik sesinle tüm sabahım mahvoldu. Başka sebep bulmaya ne gerek var.

Aslında bunları pek de sinirli bir şekilde söylememiştim. O sinirlenme sebebim değil, sinirimi dışa vurduğum kişiydi. Kendime bir kahve hazırlayıp karşısındaki sandalyelerden birine teklifsizce oturdum.

- Anlat bir şeyler de dinleyelim.

Vera'yla ikimizin de farkında olduğu fakat hiç bir zaman itiraf edilmeyen bir bağ, bir dostluk vardı. O bir şeye sinirlenir, bana çatar; ben de onun sinirini alır ve eğlendirirdim. Tam tersi bir durum henüz görülmemişti ama her şeyin bir ilki olacaktır elbet.

- Neden yüksek biliyor musun? Çünkü geceyi burada
geçirip kalemimi kıpırdatamadım bile. Ardından senin müzik sesinle tüm
sabahım mahvoldu. Başka sebep bulmaya ne gerek var.

Verimsiz geçen bir gece... Evet Vera'yı deli etmeye yeter de artardı. Benim görevimse onu rahatlatmaktı. Oturmasını söyleyecektim ki kendisi teklifsizce yanımdaki sandalyeye çöktü.

- Anlat bir şeyler de dinleyelim.

Minik bir kahkaha daha attım ve parmağımı şıklatıp ona da bir espresso hazırlaması için kahve makinasına talimat verdim.

-Ah bebeğim, kafa dağıtmak için yanlış yere geldin. Ateş Viskisi ilerde.

Bu onu biraz olsun gülümsetebilirdi. Kahvesi hazır olduğunda yine bir büyü yardımıyla önüne koydum.

-O önünde görmüş olduğun fincan her derde deva biliyor muydun?

-Ah bebeğim, kafa dağıtmak için yanlış yere geldin. Ateş Viskisi ilerde.

Kısık sesli bir kahkaha atttım. Simon'ın moralini hiçbir şey bozamaz mıydı? Her zaman neşeli ve etrafındakileri de neşeye boğan biriydi. Bu özelliğinin dışında ukalalığı ve sinir bozuculuğu da büyük bir yer kaplıyordu ama pozitif düşünmeye çalıştım. Bu arada bir expresso hazırlayıp büyüyle önüme getirdi.

-O önünde görmüş olduğun fincan her derde deva biliyor muydun?

Tüm gerginliği alan bir bardak kahveden daha iyi hiçbir şey olamazdı şu durumda. Ve ben ihtiyacım olan her şey önümdeki bardaktaydı. Keyfim yavaş yavaş yerine gelmeye başlamıştı.

- Eğer tıksırana kadar içip birilerine asılmak ve sonra da kız arkadaşlarından temiz bir sopa yemek isteydim, haklısın ateş viskisine gitmem gerekirdi.

Kahvemden bir yudum aldım ve iyileştirici etkisini anında hissettim. Çok konuşmam umarım Simon'ın ağzında dalga konusu olmaz...

- Ben bu ilaç gibi expresso ve biraz muhabbet için senin yanına geldim.

Önündeki kağıtlara baktım. Tek umudum onun birkaç haber hazırlamış olmasıydı..

-Muhabbet için doğru yerdesin fıstık, ama haber arıyorsan, göz attığın kağıtları uçak yapıp fırlatacaktım sen gelmeseydin.

Klasik bir dergi çalışması geçirmiştik anlaşılan hepimiz. Bu millet biraz anlayışlı davranıp elimize skandallar verse de biz uydurmak zorunda olmasak ne iyi olurdu.. Fakat ne yazık ki kimse hiçbir icraatta bulunmaz ve biz bir yerlerden bir şeyler uydurunca gökkubbeyi başımıza yıkarlar. Hem de ellerindeki tek neden gazeteci olmamızdır!

Bunları düşünüp yüzüm asıldı. Aynı şeyleri bu sayıda da yaşayacaktık.

- Pist, yüzünü astığında kırışıklıkların çıkıyor bebek.

Benim kırışıklarımın çıkmayacağını Simon da en az benim kadar iyi biliyordu. Hem henüz yaşım geçmemişti, hem de o kadar parayı güzellik kremlerine yatırmam boşuna değildi!

- Sen kendi gözlerindeki kaz ayaklarına bak tamam mı?

Alınmış gibi davrandım. Bizim anlaşma şeklimiz de buydu işte. Zaten onunla pek sık görüşmez, her görüştüğümüzde araya hiç zaman girmemiş gibi davranmayı bilirdik. Simon'ın şeytan tüyü de buydu işte.

- O değilde, ben sıkılıyorum yahu. Haber de bulamadım zaten. Hadi bungee jumping yapalım. Var mısın?

Şaşırmış bir şekilde baktı bana. Sonra daha önce görmediğim ciddi bir ifadeyle yöneldi bana.

-Öncelikle... Suratımın mükemmel güzellikte olduğunun sen de diğer kadınlar gibi farkındasın değil mi tatlım?

Kıkırdadım. Simon'a alıcı gözüyle bakmak aklımın ucundan bile geçmezdi. Ama yiğidi öldür hakkını ver. Suratı uzun bir süre daha kazayakları çıkmayacak
türdendi. Oysa aniden göğsüne vurup başarılı bir Sezar taklidi yaptı.

-Ah, Yüce ben!

Kıkırdadım. Taklit konusunda yeteneği olduğunu inkar edemem.

-Asıl konuya gelince, bungee Jumping'e her zaman varım ama sen saçlarının bozulmasından korkarsın Allah bilir.

Gözlerim kocaman oldu. Bu konuda oldukça hassasımdır ve bungee jumping söz konusuysa Hotiç'teki indirimi bile umursamam.

- Ah Simon. Korktuğunu söylemek yerine beni bahane etmen beni çok duygulandırıyor. Peki anladım, cesaretin yok. Olsun ben tek giderim.

Gözlerinin şaşkınlıktan kocaman oluşunu izlemek o kadar eğlenceliydi ki. Göz ucuyla ona bakarken kahvemi bitirdim:

- Ah Simon. Korktuğunu söylemek yerine beni
bahane etmen beni çok duygulandırıyor. Peki anladım, cesaretin yok.
Olsun ben tek giderim.

Ona dönüp şaşkın bakışlarla kendimi işaret ettim.

-Kimden bahsediyorsun sen?

Göğsümü şişirip gururlu bir ifadeyle göğe baktım:

-Ben ki dipsiz uçurumlara atlayıp engin denizlerde kaybolmuş, bir dudağı yerde bir dudağı gökte devlerle savaşmış cesur bir askerim!

Sonra eski halimi alıp umursamaz bir tavırla ekledim:

-Aslında sadece yamaç atlayışı yapmıştım. Bahsettiğim dev de arkadaşım Michael. Sonuç olarak...

Tekrar Sezar bakışlarımı göğe dikip düşünceli bir sesle mırıldandım:

-Geldim, gördüm, kaseyi kırdım.

Şaşkın bakışlarla baktı. Her zaman şaşıracak olan ben değilim.

-Kimden bahsediyorsun sen? -Ben ki dipsiz uçurumlara atlayıp engin
denizlerde kaybolmuş, bir dudağı yerde bir dudağı gökte devlerle
savaşmış cesur bir askerim!

Abartma sınırları bende merak uyandırmıştı açıkçası.

-Aslında sadece yamaç atlayışı yapmıştım. Bahsettiğim dev de arkadaşım Michael. Sonuç olarak...

Sezar geri dönmüştü anlaşılan.

-Geldim, gördüm, kaseyi kırdım.

Kıkırdadım. Ben ne zaman kıkırdak biri olmuştum?

- Küçük çaplı gösterin çok eğlenceliydi gerçekten.

Onu takmıyormuş gibi bir tavır takındım.

- Sana son kez soruyorum geliyor musun gelmiyor musun?

Ardından kısık sesle ekledim. "Gelmezsen seni lanetlerim"

- Küçük çaplı gösterin çok eğlenceliydi gerçekten. Sana son kez soruyorum geliyor musun gelmiyor musun?

Patroniçem bana mesai saatlerinden kaytarmam için izin veriyor, üstelik beni bungee jumpinge götürüyordu. İstemez miydim?

-Benim isteklerimin hiç bir önemi yok. Patroniçem ne derse odur. Hadi gidelim.

Vera'nın koluna girip ofisten çıkarken bir şarkıdır tutturmuştum:

-Dont worry, be happy.

Islık çala çala kırmızı Chevrolet'imin önüne geldik

Spoiler:

Vera'nın şaşkın bakışlarını gördüğümde açıklama yapma gereksinimi duydum:

-Seni
Muggle tarzı yaşam biçimiyle tanıştırayım. Bu otomobil. Muggle'lar
bunlarla istedikleri yerlere gidebiliyorlar. Benzinle çalışıyor.

Ardından arabamın kapısını açıp içeriye yerleştım ve Vera'ya bakarak ıslık çaldım:

-Gideceğin yere kadar bırakayım mı fıstık?

-Benim isteklerimin hiç bir önemi yok. Patroniçem ne derse odur. Hadi gidelim.

Sonunda naz yapmayı bırakmasına sevinmiştim. Koluma girdi ve ofisten çıkarttı. Islık çala çala araba denilen muggle icatlarından birinin önüne getirdi.

-Seni Muggle tarzı yaşam biçimiyle tanıştırayım. Bu otomobil. Muggle'lar bunlarla istedikleri yerlere gidebiliyorlar. Benzinle çalışıyor.

Pek ilgimi çekmemişti.

-Gideceğin yere kadar bırakayım mı fıstık?

Yine de Simon'ı taklit ederek içeride yerimi aldım.

- Nasıl gittiği umrumda değil. En yakın bungee jumping merkezine sür kaptan. Bak kendimi emanet ediyorum sana, dikkatli sür şu mereti.

Radyodan bir şarkı açıp eşlik ettim.