Tehlike Çanları

RP Yaşı : 29. Mesaj Sayısı : 130 Gerçek Adı : Su #2

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]&[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Maksym......... Francine

RP Yaşı : 29. Mesaj Sayısı : 130 Gerçek Adı : Su #2

Ayın evresini tamamlamasına doğru yaklaşan zamanın içimdeki hayvani dürtüleri ortaya çıkartışı, büyük bir kıyamet hissiyatı veriyordu. İki sene geçmişti fakat dönüşüm sırasında verdiği acı, ilk günkü kadar taze ve yakıcıydı. Derinin yırtılışı, el ve ayakların genişleyişi, suratın biçimsiz şekli ile bir ucube olmak, dönüşümün en kötü kısmıydı. Ah hayır, en kötü kısmı dönüşümden sonra kendini kontrol edememendi.

Bağıran barakanın eğreti kapısını elimle ittim ve içeriye girip yaslanabileceğim kuytu bir köşe aramaya yöneldim. Tahta döşemenin üzerinde dikkatli bir biçimde yürürken cebimden çıkardığım sigara tablasını titreyen elimden düşürmemek için sıkı sıkı tutuyordum. Kapağı araladım ve uzun, siyah katmanlı sigarayı alıp ağzıma yerleştirdim. Avucumun içinde sürekli tuttuğum çakmağı yakıp sigarayı alevlendirdikten sonraki ilk, muhteşem bir haz veren nefesi yavaş yavaş üfledim. Kuytu köşelerden birinde, güzel bir yer bulmuş oturuyordum. Çalışmam gerekiyordu, gitar çalmak için bir yer bulmalı ve para kazanmalıydım. Yalnız olmak zordu, okulu terketmek ve kimsesiz kalmak zordu. Bütün sessizliğin ve içsel yoğunluğun arasında bir tıkırtı duydum. Fakat kulak kapartmadan sigara içmeye devam ettim. Kimin ya da neyin geldiği o an önemsizdi.

Konu: Geri: Tehlike Çanları C.tesi Mayıs 28, 2011 12:50 pm

Son zamanlarda gerçekleşen bütün olaylar sonucunda kafam çok karışmıştı. Artık gerçekten, nasıl davranmam gerektiğini dahi bilmiyordum. Bütün ailevi problemler, okulda yaşanan saçmalıklar, ve tamamen yalnız başıma geçirdiğim noel tatili. Eskiden büyükannemin olan, şimdiyse sadece benim geldiğim Hogsmeade köyündeki küçük, ahşap evde geçirdiğim iki haftalık bir yalnızlık... Amaçsız bir biçimde dolaştığım sokaklarda, artık bir yere girip soluklanmak istediğimi fark etmek zor olmamıştı. Bağıran Baraka, diye fısıldıyordu içimdeki bir ses bana. Nedenini bilmiyordum. Ama gitmek istiyordum, gitmeliydim belki de.

Büyük tahta kapıyı itip, içeri girmek pek zor olmamıştı. Korkunç derece de ürkütücü ve karanlık olan bu yere gelme sebebim hakkında hiç bir fikrim yoktu. İçeriden gelen sigara kokusu, merak etmemi sağlamıştı içeride kim olduğunu. Sessiz ve bir o kadar kendinden emin adımlarla yürüdüm içeri. Duvara dayanmış, elinde sigarasıyla oturan genci tanımak pek zor değildi. Maksym... Pek fazla konuşmuşluğumuz yoktu, tanışıyorduk ve gerçekten etkileyici biriydi. Ama onda yanlış olan bir şeyler vardı. Tanımlayamadığım bir şey. Ne olduğunu anlayamıyordum ama, iyi bir şey değildi bu. Hem de hiç. Sadece merak ediyordum. Çok merak ediyordum.

RP Yaşı : 29. Mesaj Sayısı : 130 Gerçek Adı : Su #2

Sigaranın dumanı ufak harabe odayı sarıp evin diğer kısımlarına oyuklardan, kapılardan ulaşırken ayak sesleri daha sert bir biçimde yaklaşıyordu bulunduğum odaya doğru. Başımı kaldırdım, burnum bütün sigara dumanına karşın bir insanın kokusunu alabiliyordu. Genç bir kurt olmamın artı yönlerinden biri de buydu, kokuyu ne koşullarda olursa olsun alabilmem kaçınılmazdı. Kapının büyük pervazının hemen köşesinde ufakca bir beden göründü. Yüzü tanıyordum fakat ismini bir an çıkaramadım. İrice, güzel gözler, dolgun dudaklar, kusursuz saçlar. Bir öğrenci olduğu kesindi ve adı tam dilimin ucundaydı. Bana doğru attığı kuşkulu bakışlar bir anda zihnimde bir şimşeğin çakmasına sebep oldu.

Francine... Hogwarts'ın gördüğü en değişik Hufflepuff öğrencisiydi belkide. Onunla uzun bir süre öncesinde tanışmamıza karşın, o süreçte görüştüğümüz kısa bir an, günlerce aklımdan çıkmamış, bana Francine'i hatırlatmıştı. İnsanların üzerinde müthiş bir etki bırakışı ile aklımda yer edinen Francine bendeki değişikliği sezercesine birkaç adım attı. Normal davranmam gerektiğini hatırladım, herkesin bir kurtadam olduğumu bilmesine gerek yoktu. Öldürdüğüm kişiler dışında da çok az kişi bilirdi zaten. Sigarayı, rahatsız olmaması için yere attım ve söndürdüm. Normalde, filtrenin dibini bulmadan yere almamın olanağı bile olamazdı. Doğruldum ve ellerimi deri ceketimin ceplerine soktum.

"Hey, burada ne işin var."

Konu: Geri: Tehlike Çanları C.tesi Mayıs 28, 2011 6:51 pm

Beni fark ettiğinde pek tedirgin görünmüyordu. Açıkçası, öyle olmasını beklerdim. Genelde bir yere gittiğimde, biriyle karşılaştığımda bana karşı hep endişeli bakarlardı. Her ne kadar umursamasamda, içten içe sinir olurdum buna. Belki de bu yüzden Maksym bana çekici gelmişti. Çekici mi? diye düşündüm içimden. Hayır, ben kimseyi beğenemezdim. En azından şimdiye kadar kimseye öyle bakmamıştım. Hep saçma gelirdi bana böyle şeyler. Derin düşüncelerim, onun sesiyle bölünmüştü.

"Hey, burada ne işin var?" Ne işim vardı burada benim? Ne söylemeliydim? Öylesine gelmiştim buraya... Gelmem gerektiğini düşündüğüm için gelmiştim. "Öylesine geçiyordum, uğrayayım dedim." Ah, hadi ama Francine. Gerçekten mi? Ne kadar klişe bir şey söylemiştim öyle. Benim bu sözlerim, onun gülümsemesine neden olmuştu ve tanrım, itiraf etmeliyim ki gülerken çok tatlı oluyordu. Öyle çok gülmüştü ki, bende kendimi tutamayıp biraz tebessüm etmiş olabilirdim, ama biraz. Ama kısa süre sonra bir ciddiyete bürünmemiz gerektiğine karar vermiştim. "Tamam, sen burada ne arıyorsun?"