Dergiye haber bulamamak, şu anda yaşadığım sıkıntıların en büyüğüydü. Bu şekilde boş boş sokaklarda gezinerek de haber bulmayı düşünüyorsam, kesinlikle yanılacaktım. Her zaman yanılmıştım.

Ayağımın önüne gelen taşa hafifçe vurup İngiltere sokaklarından evime doğru yol alırken Alexander'la karşılaştım. Kadim dostum Alex. Gerçi onun benim gibi düşündüğünü söyleyemeyeceğim. Eminim her zaman av peşinde olan bir gazeteci olarak görmüştür beni. Haksız da sayılmaz. Her yürlü haber benim beslenme kaynağım.

Onunla karşılaştığımda da, içten gelen bir tebessümle gülümsedim hafifçe.

- Alex! Görüşmeyeli uzun zaman oldu. Nerelerdeydin?

İngiltere'nin sokaklarında yeni bir kurgu bulabilmek için geziniyordum. Ağaçlara baktım, yollara baktım, muggle olanların hayatlarına baktım ama nedense bir şey yazamadım.

- Alex! Görüşmeyeli uzun zaman oldu. Nerelerdeydin?

Dönüp baktığımda karşımda Vera duruyordu. Dırdırdı'nın editörü. Gülümsedim ve başımla selam vererek:

"Merhaba Vera. İyiyim sen nasılsın?" dedim yavaşça.

"Yeni bir kitap yazıyorum da onun için kurgu arıyordum. Sen neler yapıyorsun?"

Mavi gömleğimin yakasını düzelttim yavaşça. O bir editördü ve onun baktığı sırada dış görünüşüme önem veriyordum. Beyaz pantoluma kısa bir göz attım ve tekrar ona baktım.

"Merhaba Vera. İyiyim sen nasılsın?"

Neden sessiz konuşuyordu?

"Yeni bir kitap yazıyorum da onun için kurgu arıyordum. Sen neler yapıyorsun?"

Ah şu enteller. Her zaman iş üstündeler. Tıpkı benim gibi. Öhm, neyse. Alex yüzünü bana döndüğünde önce büyük bir dikkatle tepeden tırnağa süzdüm. Ayakkabılar çamursuzdu, bembeyaz pantolonu ütülü olduğu gibi, tek leke dahi barındırmıyordu. Saçlarındaki, özenli bir dağınıklıktı ve gözleri her zamanki gibi parlaktı.

- Ben de yürüyüş için çıkmıştım. Seni gördüğüme çok sevindim. Düşünüyordum da...

Alexander sansasyonların adamıydı. Benim aradığımsa bir skandaldı. O zaman, bunu teklif etmemde bir sorun yoktu.

- Biraz atraksiyonlu bir şeyler yapmak ister misin? Muggle parlamento binasını havaya uçurmak gibi?

- Ben de yürüyüş için çıkmıştım. Seni gördüğüme çok sevindim. Düşünüyordum da...

Ona doğru bakıyordum.

- Biraz atraksiyonlu bir şeyler yapmak ister misin? Muggle parlamento binasını havaya uçurmak gibi?

Kısa bir an ona bakakaldım. Sonra bir kahkaha attım.

"Dalga mı geçiyorsun?" dedim gülerek. "Yoksa her yürüyüşe çıktığında bir yerleri mi patlatıyorsun?"

İnsanlar geçerken bize bakıyordu. Bunları umursamayıp Vera'ya bir adım yaklaştım ve gülümsedim. Elimi alnına koydum.

"İçtin mi yoksa? Belki de ateşin vardır."

"Dalga mı geçiyorsun? Yoksa her yürüyüşe çıktığında bir yerleri mi patlatıyorsun"

Kahkaha atması kalbimi kırmıştı. Ben ona içtenlikle sormuştum. Hangi insan bir sabah uyanıp muggle dünyasını karıştırmayı istememiştir ki?

İnsanlar bize bakıyordu. Alex'in o şen kahkahası sayesinde.. Aldırmadan bir adım yaklaştı ve elini alnıma koydu.

"İçtin mi yoksa? Belki de ateşin vardır."

Ne kadar komik. Ateşim varmışmış.

- Ateşim falan yok. Her yürüyüşe çıktığımda da bir yeri patlatmıyordum. Fakat bugün her yürüyüşe çıktığım zamanlardan biraz farklı. Bugün canım çok sıkılıyor. Hadi ama, eğleneceğiz.

Gözlerimi ona dikerek uzun bir süre baktım.

- Sen gelmezsen de, ben tek başıma bile olsa yaparım. Yarın bir muggle gazetesi almayı unutma.

Ve ters psikoloji uygulayarak, gidiyormuş gibi yaptım. Fakat aslında tabii ki de bu işi Alex olmadan yapmayacaktım.

- Ateşim falan yok. Her yürüyüşe çıktığımda da bir yeri patlatmıyordum. Fakat bugün her yürüyüşe çıktığım zamanlardan biraz farklı. Bugün canım çok sıkılıyor. Hadi ama, eğleneceğiz.

Şaşkınlıkla ona bakıyordum.

- Sen gelmezsen de, ben tek başıma bile olsa yaparım. Yarın bir muggle gazetesi almayı unutma.

Bu sözünün üzerine arkasını dönünde kolunu tuttum yavaşça. Kendime çevirdim.

"Bu böyle yürüyüşe çıkarken aklına gelecek bir şey değildir insanın." dedim ve onu sokağın bir kenarına çektim.
"Tamam bilirsin bayılırım böyle şeylere. Fakat nasıl yapmayı planlıyorsun? Aklında bir fikir vardır umarım. Yoksa azkabanda sürünmek istemiyorum."
Bakan beni oraya seve seve gönderiridi ya neyse. Yine de kanım kaynamıştı bir kere. Bu iş güzel ve eğlenceli olabilirdi.

Neyse ki blöfüm işe yaramıştı. Gitmeme, umudumu kesmeme ramak kala kolumdan tuttu.

"Bu böyle yürüyüşe çıkarken aklına gelecek bir şey değildir insanın."

Haklıydı. Bu işler planlı olur. Ve zaten öyleydi. Benim B planımdı. Bu günler için. Haber sıkıntısı çektiğim bu günler için...

Konuşmamızı ıssız bir sokakta yapıyorduk.

"Tamam bilirsin bayılırım böyle şeylere. Fakat nasıl yapmayı planlıyorsun? Aklında bir fikir vardır umarım. Yoksa azkabanda sürünmek istemiyorum."

Azkaban meselesini ben de hesaba katmamaya gayret ediyordum. Zira onun için bir planım yoktu.

- Sen hiç merak etme Alex. Ben her şeyi hazırladım. Asan yanındaysa hemen gidelim.

Cisimlenmek için hazırlandım.

- Sen hiç merak etme Alex. Ben her şeyi hazırladım. Asan yanındaysa hemen gidelim.

Kısa bir an dalga geçip geçmediğini anlamak için ona baktım. Hayır, ciddi görünüyordu. Asamı çekip çıkardım ve havaya kaldırdım.

"Pekala, nereye gidiyoruz?" dedim yavşça. Sonra güldüm. Durum giderek ilginç ve komik bir hal almaya başlamıştı.
Çevreye bakındım kimseler yoktu ki bizi görsün. Ama yine de bir binayı havaya uçurmak en güzel muggle yöntemiyle olurdu. Ve onun içinde patlayıcı bulabileceğimiz yerleri çok iyi biliyordum. Mafya hayatıyla yakından ilgilenmem işime yarıyordu.

"Pekala, nereye gidiyoruz?"

Zor olmuştu. Ama ikna etmeyi başarmıştım. Asasını tuttuğu kolunu sıkıca yakaladım ve parlamentoya çok yakın bir ara sokakta açtık gözlerimizi. Birkaç sokak ileride cephane olarak adlandırdığım merkez vardı. Patlamayı yürütüp izleyeceğimiz yer. Ama önce Alex ve benim kılıklarımızı değiştirdim. İnsanlar komik cüppeli insanları akıllarında kolay tutarlardı. Alex'in kılık değiştirilmiş hali bir hayli komikti. Her zaman düzgün kıyafetler yerine bu paçavralarla görmek, ilginçti. Kendimse yansıyan her türlü camdan uzak duruyordum. Bunda Alex'in kıkırdamalarının da payı vardı.

Birkaç sokak alağıdaki merkeze yürüyerek ve dikkat çekmeden uzaklaştığımızda, sihirlediğim duvarı asamla açtım ve dışarıdan hiçbir şekilde belli olmayan yere girdik. Patlayıcıların, kolların hazır olduğu yere yaklaştık. Alexander'a düzeneği anlattım.

- Parlamento'yu uçurma fikri çok küçükken izlediğim bir muggle filmine dayanıyordu. Bu devrimin bir işareti. İlk uyanış. Biz büyücüler içinse sadece biraz eğlence. Kolu çektiğimde, tren vagonları harekete başlayacak ve yolun sonundaki duvara çarptığında patlama gerçekleşecek. Tam karşımızdaki bina, adalet ve siyasetin bir imgesi olan parlamento, az sonra biz birtakım maskeli adamların içki mezesi olacak.

Derin bir nefes aldım. Nefes almayı unutuyordum gerçekten.

- Haydi, şu maskeleri tak ve çatıya çıkalım.

Cisimlendiğimiz yer bir ara sokaktı. Vera giysilerimizi değiştirdiğinde epey eğlendim. Kesinlikle bir dilenciye benziyordu. Değşik bir yerden girip patlayıcıları gördüğümde şaşırdığımı itiraf etmeliyim.

- Parlamento'yu uçurma fikri çok küçükken izlediğim bir muggle filmine dayanıyordu. Bu devrimin bir işareti. İlk uyanış. Biz büyücüler içinse sadece biraz eğlence. Kolu çektiğimde, tren vagonları harekete başlayacak ve yolun sonundaki duvara çarptığında patlama gerçekleşecek. Tam karşımızdaki bina, adalet ve siyasetin bir imgesi olan parlamento, az sonra biz birtakım maskeli adamların içki mezesi olacak.

Onu seyrediyordum pek hevesli gibiydi bina uçurmaya.
- Haydi, şu maskeleri tak ve çatıya çıkalım.

Elimdeki maskeye baktım ve yine güldüm. İş daha başlamamıştı fakat eğlence benim için doruktaydı.
"Bu iş bende alışkanlık yapmasa bari."
Yüzüme maskeyi taktım ve:
"İçeri girdiğimizde elimizde asalarmız olmayacak değil mi? Yoksa silah da var mı elinde?"

Maskenin altından görünmese bile yüzümde büyük bir gülümseme vardı.

"Pekala, nereye gidiyoruz?"

Eğleniyordum. Başkalarının üzüntüsünden eğlendiğim düşünülebilirdi, ama kesinlikle harika olacaktı. O aptal muggle'lar da olaya dışarıdan bakarlarsa ne kadar eğlenceli olduğunun farkına varırlar. Alex, dediğim gibi maskeyi taktı ve tıpkı benim gibi neşeliydi.

"İçeri girdiğimizde elimizde asalarmız olmayacak değil mi? Yoksa silah da var mı elinde?"

Silah? İşte bu sorundu. Neden daha önce benim aklıma gelmemişti?

- Silah düşünmemiştim hiç. Ama haklısın, saldıran bir muggle'a büyü atamayız. Silahı nereden temin edebileceğimiz hakkında bir fikrin var mı yoksa vampir arkadaşlarımdan birini mi çağırayım?

Bir vampir olaya maksimum eğlence katardı. Filmlerdeki kötü adam gülüşlerinin yüzüme yapıştığını o anda fark ettim.

- Silah düşünmemiştim hiç. Ama haklısın, saldıran bir muggle'a büyü atamayız. Silahı nereden temin edebileceğimiz hakkında bir fikrin var mı yoksa vampir arkadaşlarımdan birini mi çağırayım?

Sesinden en az benim kadar eğlendiği belli oluyordu.
"Ben ayarlayabilirim ama sen istersen vampir arkadaşını çağır."

Maskeyi yüzümden çıkardım ve telefonumu açtım. Bir kaç nurmara çevirdim ve kısa süre bekledim.
"Ne isteyeceğimi tahmin ediyorsundur." dedim sakince.
Karşımdaki adam da güldü ve bir gün böyle bir istekte bulunacağımı bildiğini söyledi. Telefonu kapattım. Biraz bekledim ve sesi duyunca açtım.
Daha önceden kararlaştırılan bir yere bırakmıştı. Kapattım telefonu.

"Şimdi geliyorum." dedim ve cisimlendim. Bir kaç dakika sonra geri dönmüştüm. Elimde büyük iki bavul vardı. Yan tarafa koydum ikisini de ve açtım. AK 47 ve bir yığın on dörtlük vardı. Bolca mermi, bir kaç makineli tüfek ve diğerleri...

"İşte bunlar var elimizde. Umarım yeterler." Kendimi bir an filmdeymiş gibi hissetmiştim. Güldüm alçak sesle ve maskeyi tekrar taktım.

Kısa ve karizmatik bir telefon görüşmesinin ardından telaşla yanımdan ayrıl; fakat kısa sürede tekrar yanıma gelmişti.

"İşte bunlar var elimizde. Umarım yeterler."

Yanında getirdiği bavuldu bol miktarda tabanca, tüfek ve mermi vardı. Bu kadar teçhizatla şehri bile havaya uçurabilirdik.

- Harikasın. Bunlar işimize yarar. Hatta akşam Chudley Cannons maçı kazanırsa birkaç el de onlar için sıkarım.

Muggle alışkanlıklarından biriydi. Güldüm kısık sesle. Maskeyi yüzüme geçirdim ve Alex'e baktım.

- Hazır mısın?

Onunla daha çok bir barda içki içmeye, yani eğlencelik şeyler yapmaya hazırdım. Şimdi bu ciddi ortamda birlikte olmak tuhaftı. Gerçi, yüzlerimizdeki aptal sırıtışlar bu ortama pek fazla uymuyordu ama neyse.

- 3'e kadar say ve kolu çek. Tren harekete geçecektir. Ardından hemen yanıma gel de, şöleni izleyelim.

- Harikasın. Bunlar işimize yarar. Hatta akşam Chudley Cannons maçı kazanırsa birkaç el de onlar için sıkarım.Hazır mısın?

Ne demek istediğinden emin değildim fakat yine de başımı salladım.

-3'e kadar say ve kolu çek. Tren harekete geçecektir. Ardından hemen yanıma gel de, şöleni izleyelim.

Kola baktım ve kısa süre durdum. Saymadım çünkü etrafı incelemeye başlamıştım. Sonra aniden çektim ve Vera'nın yanına gittim. Üzerimiz cephane doluydu denebilir. Maskeler yüzümüze ve heyecan dorukta.

"Kesinlikle bu tek kalmamalı." dedim. "Tekrar istiyorum."
Daha başlamadan böyle konuşmak iyiydi. Azkaban bizi bekliyordu. Güldüm kendi kendime.