Kütüphaneye girdiğimde çok heyecanlanmıştım. Çünkü daha önce hiç gizli saklı işler çevirmemiştim. Yasak bölüme gidiyordum ki bir ses beni durdurdu :
"Izniniz var mı bayan ?" Sesin geldiği yere döndüğümde kütüphane sorumlusunu gördüm . Ilk başta cevap veremedim sonra :
"Aa, şey evet. Karanlık sanatlara karşı savunma öğretmeninden izin aldım. Savunma dersi ile ilgili bir şeyi araştırmam gerekiyordu ve burda bulabileceğimi söyledi , bayım." Oldukça şirin gözükmeye çalışıyordum ama kesinlikle öyle değildim. Adam biraz sonra pek de ikna olmamış bir sesle : "Peki,girebilirsiniz ama kitabı bulduğunuz da lütfen oradan ayrılın ve çok oyalanmayın." dedi. Biraz da olsa rahatladım ve :
"Tabi ki, bayım." dedim ve içeri girdim. Burası kütüphanenin diğer kısımlarına göre daha karanlık ve soğuktu. Örümcekler duvar kenarlarına ağ örmüşlerdi. Kütüphane 1-2 profesör dışında çok boştu. Raflara bakmaya başladım. Burda çok kitap vardı. Istediğim kitabın olduğu bölüme gittim . Biraz araştırmadan sonra aradığım kitabı buldum :
"Duymadığınız En Kötü 100 Büyü."
Dikkatlice etrafıma baktım. Kimsenin beni izlemediğine emin olmak istiyordum. Stresden ellerim titriyordu ve az kalsın kitabı düşürecektim. Nabzım hızlanmaya başladı. Kitabı raftan aldım ve kütüphanenin kapısına doğru yol almaya başladım . Görevli :
"Aradığınız kitabı buldunuz heralde bayan. Işiniz bitince lütfen getirin." dedi.Oldukça doğal davranarak :
"Aa tabi ki işim bitince getiriceğime emin olabilirsiniz." dedim ve kapıya doğru yol aldım. Tam kapıyı açıp çıkacaktım ki bir çocuk bana çarptı ve kitap elimden fırlayıp yere düştü.

Birilerini izlemekten hoşlandığım söylenemez. Sadece Kate'e merhaba demek istemiştim. Fakat Kate'in nereye gittiğini, ve neden bu kadar tedirgin olduğuna anlam veremediğim için bunu merak etmiştim ve peşinden gitmiştim. Kütüphaneye doğru gidiyordu, neden bu kadar tedirgin ve heyecanlı göründüğünü şimdi anlayabiliyordum. Eminim ki Kate hayatında, daha önce hiç yasaklı bir iş yapmamıştır. Amacı neydi acaba. Bir duvarın arkasında durdum ve onu izledim. Kütüphane görevlisi ile konuşuyordu. "Izniniz var mı bayan ?" dedi kütüphane görevlisi. "Aa, şey evet. Karanlık sanatlara karşı savunma öğretmeninden izin aldım. Savunma dersi ile ilgili bir şeyi araştırmam gerekiyordu ve burda bulabileceğimi söyledi , bayım." Bu sadece bana mı saçma geliyordu yani ? Kütüphane görevlisinin bu kadar saf biri değildir elbette derken Görevli "Peki,girebilirsiniz ama kitabı bulduğunuz da lütfen oradan ayrılın ve çok oyalanmayın." dedi. Gerçekten çok şaşırmıştım. "Tabi ki, bayım." dedi ve içeri girdi. Onu duvarın arkasında beklemeye başladım. Kütüphane görevlisi "Aradığınız kitabı buldunuz heralde bayan. Işiniz bitince lütfen getirin." dedi. Kate çıkmıştı. Bu kadar kolay olabileceğini daha önce hiç düşünmemiştim. "Aa tabi ki işim bitince getiriceğime emin olabilirsiniz." derken kapıya doğru yol aldı. Kapıdan çıktığında bende ona doğru gittim. Farkında olmayarak çarpışmıştık. Kitap yere düşmüştü. Ondan önce davranarak kitabı aldım. Çevreme bakındım ve ona ses çıkarmamasını söyleyerek kimsenin olmadığı bir yere doğru elimde kitapla, yanımda Kate ile yürüdüm. Oraya vardığımızda kitabın düz kapağını çevirdim ve kitabın adını okudum. "Duymadığınız En Kötü 100 Büyü, ha ? Kate, amacın ne ? Bu kitabı neden oradan aldın ? Gerçekten izin aldığına inanmıyorum Kate. Kütüphane görevlisin kandırmış olabilirsin, fakat emin ol beni kandıramadın. dedim. Yüzümde sert bir ifade vardı.

Kitabı yakalamak yerine çarpıştığım kişinin kim olduğuna baktım . Tex'di. Bir anlık dikkatsizlik işte. Tex hemen kitabı aldı ve :
"Sesini çıkarma ve benimle gel." dedi.
Çok tedirgin oldum ama kitabı elinden almayı bile denemedim çünkü benden güçlü olduğunu biliyordum . Aman tanrım ! Yine her şeyi mahvetmiştim ! Eğer bu kitabı aldığımı başka biri duyarsa okuldan atılabilirdim. En iyi ihtimal her şeyi yasaklayıp sadece odamda ödev yapmama izin verirlerdi . Beni kimsenin olmadığı bir yere götürdü. Etraf çok sessizdi, sadece dışarıda yağan yağmurun sesi vardı. Tex dikkatlice kitabın düz kapağını çevirdi ve adını okudu :
"Duymadığınız En Kötü 100 Büyü, ha ? Kate, amacın ne ? Bu kitabı neden oradan aldın ? Gerçekten izin aldığına inanmıyorum Kate. Kütüphane görevlisin kandırmış olabilirsin, fakat emin ol beni kandıramadın. " Çok kızmıştı. Cevap veremedim. Hiçbir şey diyemedim. Aval aval suratına bakmaya devam ettim. Tex :
"Cevap versene Kate !" diye bağırınca kendime geldim ve konuştum :
"Bu seni ilgilendirmez. Kitabı neden aldığımı sana söyleyemem. Ayrıca iznim var" dedim. Ses tonumdan yalan söylediğimi herkes anlayabilirdi. Tex yüzünde alaycı bir ifadeyle :
"Hadi ama . Ben o görevli kadar saf değilim. Beni kandıramazsın . Ayrıca bu kitabın Karanlık Sanatlara Karşı Savunmayla alakası yok. " dedi. Ne diyeceğimi bilmiyordum , yalan atamamıştım. Bir daha denesem bile inanmayacaktı. Ben :
"Lütfen bunu kimseye söyleme Tex sana yalvarıyorum beni okuldan atarlar. Annem ve babam zaten benimle görüşmüyor bir de bu olay olursa her şey çok kötüye gider. Sana yalvarıyorum." dedim. Tex :
"Bu kurallara aykırı Kate. Düşünmem lazım. Ilk başta o kitabı bana neden aldığını ve neden görevliye yalan attığını söyleyeceksin." Kate dürüst bir şekilde cevap verdi(her ne kadar Tex kızıcak olsa da) :
"Sana her şeyi anlatacağım. Karanlık Sanatlara Karşı öğretmenimizi biliyorsun. Bana çok kötü davranıyor ve derslerinde beni sınıfın önünde sürekli rezil ediyor. Beni hiçbir şeyi yapamamakla suçluyor. " Tex biraz dinledikten sonra kitabı neden aldığımı anladı ve konuştu :"
Ne yani ! Sırf bu yüzden bu büyüleri profesörün üstünde mi deneyceksin ! Anlamazlar mı sanıyorsun Kate ! Çok çocukça bir davranış."
Bu sözü üzerine iyice gerildim ve :
"Sen sanki çok büyüksün. Benden 1 yaş büyüksün. Ayrıca siz de bunu yapacak cesaret bile yok ! Beni öyle rezil etmesine izin vermemi bekliyorsanız yanıldınız." dedim ve kitabı elinden alarak koşmaya başladım. Arkama baktığımda asasını kaldırdığını gördüm .

Kitabı alıp bir anda koşmaya başladı. Bir an dalgınlığıma gelmişti işte. Arkasından koşmama gerek yoktu. Direk asamı ona doğrulttum ve bağırdım; "Locomotor Mortis" ayakları kilitlendi ve yere düştü. Yanına gittim ve ; "Üzgünüm, yere düşmeni istemezdim. Fakat böyle saçma bir şeye izin veremem. Ne kadar seni küçük düşürüyor olsa bile o bir öğretmen. Bana inan ki senin iyiliğini istiyorum. " dedim ve kitabı elinden çekip aldım. Gülmeye başladım. " Gerçekten başarılı olabileceğini mi sanıyordun ? Kate, saçmalama, burada Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmeninden bahsediyoruz. Seni anlıyorum, bende küçükken böyleydim." dedim ve güldüm. Ondan sadece bir yaş büyüktüm, fakat onunla bu konuda konuşmak hoşuma gidiyordu ve eminim ki olgunluk olarak, ondan sadece bir yaş değil, on yaş daha üstünüm. Bacaklarının kilidini çözdüm ve onu yerden kaldırdım ardından ; " Hadi, git ve şu kitabı geri kütüphaneye ver küçük cadı. " dedim ve gülümsedim.

Arkadan Tex'in sesi geldi :
"Locomotor Mortis". Bir deja-vu yaşadım. Ayaklarım kilitlendi ve yere düştüm ama kitapı hala elimde tutmaya çalışıyorudm. Ayağa kalkmaya çalıştım ama olmadı. Koşarak yanıma geldi ve :
"Üzgünüm, yere düşmeni istemezdim. Fakat böyle saçma bir şeye izin veremem. Ne kadar seni küçük düşürüyor olsa bile o bir öğretmen. Bana inan ki senin iyiliğini istiyorum. " dedi. Bu lafları çok duymuştum ve buna inanıcak kadar saf değildim. Kitabı elimden alıp gülmeye başladı . Ah harika. Hem azar işitiyorum hem de küçümseniyorum. O an suratına patlatmamak için irademi zorladım.Tex :
" Gerçekten başarılı olabileceğini mi sanıyordun ? Kate, saçmalama, burada Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmeninden bahsediyoruz. Seni anlıyorum, bende küçükken böyleydim." dedi ve tekrar gülmeye başladı. Evet yavaş yavaş sinirleniyordum, o kadar cesaret onda yoksa napabilirdim ki ? Bacaklarımın kilidini çözüp beni ayağa kaldırdı sonra :
" Hadi, git ve şu kitabı geri kütüphaneye ver küçük cadı. " dedi ve gülümsedi. Tamam bu beni patlatmaya yeterdi. Şimdide anaokulundaymışız gibi bana "Küçük cadı" dedi. Yavaşça ayağa kalktım oldukça sakin görünmeye çalıştım ve en sonunda :
"Aguamenti" diye bağırdım ve asamdan su çıktı. Harika. Yanlış büyüyü yapmıştım . Tex bana aval aval bakmaya devam ediyordu. Bir daha bağırdım :
"Boxposio !" Hiçbir şey olmamıştı. Tex asayı eline almıştı çoktan ve bana bakıyordu. Orda yere oturup ağlamaya başladım. Biliyorum çok küçük düşürücüydü ama bir büyüyü bile yapamadım. Kendimi ne kadar rezil ettiğimin farkında değildim. Çok cocukça davrandım. Haklıydı. O kitabı almamam gerekirdi...

Sanırım onu kızdırmıştım. Bana ardı ardına büyüler savuruyordu."Aguamenti" diye bağırdı. Asasından sular çıkmaya başladı. Ne yapmaya çalışıyordu? Beni bu suda boğacak mıydı ?"Boxposio !" diye bağırdı. Fakat hiç bir şey olmamıştı. Asasını elinden aldım. Fakat en sonunda yere düşerek ağlamaya başladı. O gülümser ifadem bir anda yüzümden silindi ve omuzlarımı düşürerek onun yanına gittim. " Tamam, tamam. Kendine gel. " dedim, fakat bir çaresi olmamıştı sanırım. " Pekala, sana küçük cadı dediğim için üzgünüm. Hadi gel, bir yerlere gidip oturalım, daha iyi konuşabiliriz. Sıkıntılarını içinde tutarak gideremez sin. " dedim ve kalkması için ona elimi uzattım.

Yerde çok aptal bir ifadeyle ağlarken bir yandan Tex'e bakıyordum. Yüzündeki gülümser ifade silinmişti. Yerini endişeli bir hal aldı. Tex :
"Tamam, tamam. Kendine gel. " dedi ama bir çare olmamıştı. Ağlarken beni kimse durduramazdı. Çok üzülmüş ve kırılmıştım. Hem küçük düşmüş hem de rezil olmuştum. Tex :
" Pekala, sana küçük cadı dediğim için üzgünüm. Hadi gel, bir yerlere gidip oturalım, daha iyi konuşabiliriz. Sıkıntılarını içinde tutarak gideremezsin. " dedi ve kalkmam için elini uzattı. Elini tutup yavaşça ayağa kalktım. Cebimde biraz yıpranmış bir mendil vardı onu alıp gözyaşlarımı sildim. Tex beni alıp bahçeye hava almaya götürdü. Boş olan bir banka oturduk. Biraz hava aldıktan sonra Tex :
"Daha iyi misin ? " dedi. Ben de :
"Evet iyiyim saol. Sana yapmaya çalıştığım ama beceremediğim büyüler için özür dilerim. Bana yardım etmeye çalışıyordun bense geri çevirdim. Kimseye güvenemiyorum Tex. Çocukluğum çok kötü geçti sadece Crystal ve ben vardık. Anne ve babamız bizimle hiç ilgilenmiyordu. Hayatı kendimiz öğrendik. Şu an bile kime güveneceğime bilmiyorum. Sanırım çocukluktan kalma bir şey.Kitabı almam çok çocukca bir davranıştı. Hemen geri götürücem" dedim. Tex biraz bekledi ve :
"Çevrende sadece kötü insanlar yok, Kate. Biz de varız. Sana yardım edebiliriz. Crystal var. Kendini bu kadar üzme. Kitap konusuna gelince evet, götürmen lazım. Sonuçta bu davranışından pişman oldun bu da bir şeydir." dedi. Ben :
"Saol Tex. Her şey için . Bana çok iyi davrandın ama cidden şu durumda kimseye güvenemem. Kendime bile güvenemiyorumki..." dedim ve ayağa kalktım ama beni durdurdu.

Cebinden bir mendil çıkarıp gözyaşlarını sildi. Ardından onu bahçeye çıkardım. Orada bir bankta oturduk. Biraz hava aldıktan sonra " Daha iyi misin ? " diye sordum. "Evet iyiyim saol. Sana yapmaya çalıştığım ama beceremediğim büyüler için özür dilerim. Bana yardım etmeye çalışıyordun bense geri çevirdim. Kimseye güvenemiyorum Tex. Çocukluğum çok kötü geçti sadece Crystal ve ben vardık. Anne ve babamız bizimle hiç ilgilenmiyordu. Hayatı kendimiz öğrendik. Şu an bile kime güveneceğime bilmiyorum. Sanırım çocukluktan kalma bir şey.Kitabı almam çok çocukca bir davranıştı. Hemen geri götürücem" dedi. İyi olduğunu bilmek, beni neşelendirmişti. Kitabı da geri götürecekti. Kitabı geri götürmesini, sadece onun iyiliği için istiyordum. Hogwarts'dan atılmasını istemezdim. Biraz bekledim ve "Çevrende sadece kötü insanlar yok, Kate. Biz de varız. Sana yardım edebiliriz. Crystal var. Kendini bu kadar üzme. Kitap konusuna gelince evet, götürmen lazım. Sonuçta bu davranışından pişman oldun bu da bir şeydir." dedim. Kate ile sadece arkadaş olabilirdik elbette. Ama çok iyi arkadaş. "Saol Tex. Her şey için . Bana çok iyi davrandın ama cidden şu durumda kimseye güvenemem. Kendime bile güvenemiyorumki..." dedi. Ayağa kalktığında onu durdurdum. Gitmesini istemiyordum. Fakat sonra, içimden bir ses yanlış yaptığımı söyledi. Ardından hemen onun elini bıraktım. " Ah, sanırım Kütüphaneye kadar beraber gitsek fena olmaz ? " dedim ve beraber kütüphaneye doğru yürümeye başladık.