Fransa'da tatil yapmak iyi bir fikirdi Crystal için. Hayatındaki bütün zorluklara karşın, bir kaç arkadaşı ve arkadaşlarının ailesi ile birlikte tatile gitmesi güzeldi. Tatil boyunca çok da eğlendiler zaten. Tatilin son haftası, tek başına dolaşmak istedi Fransa'yı. Yorulduğunda bir cafede oturup soluklanmak istedi. Önüne ilk gelen cafe Les Deux Magots'di. Boş bir cafeydi bu yüzden oturup biraz dinlenmek istedi. Bir kahve sipariş edip oturduktan sonra, kendisini muggle gibi hissetmişti. Eski zamanlardaki gibi. Daha bir cadı olduğunu öğrenmeden önceki gibi..

Derin düşüncelerin ardından kahvesini yudumlayıp etrafına baktı. Bakışlarını bir çocuktan alamamıştı. Hatta onu tanıyordu. Bu Keith'di. Crystal'ın eski sevgilisi. Kavga edip ayrılmışlardı ve Keith artık Crystal'ın en yakın arkadaşı Anastasia ile çıkıyordu. Aslında Crystal onları biraz kıskanıyordu denebilir. Sonuçta Keith ile bir geçmişi vardı. Yanına gidip gitmemekte tereddütte kaldı. Sonra gitmeye karar verdi. Keith gergindi biraz. Crystal'da öyle.

''Merhaba Crystal.Naber ?''

Dedi, Keith tedirgin bir şekilde.

"İyiyim Keith, sen ? Uzun zamandır konuşmamıştık.."

Ann gözlerimin içine bakarken ne diyeceğimi bilmiyordum. Bir hata yapmıştım, ona söylemem gerekirdi. Ama korkuyordum. Arkadaşlığımızın bitmesinden korkuyordum. Halbuki mazide kalmış bir şeydi. Şimdi ise Keith ile sadece arkadaştık. Onu sevmiyordum. Yani onu sadece arkadaşım olarak görüyordum. Bizimkisi yanlış bir ilişkiydi zaten, ki bunu fark edip çok çabuk ayrılmıştık. Keith git gide daha da gerginleşiyordu. "Naber ?" diye sordu Keith , Ann'e. Bense onları sadece izledim. Ann, Keith'e bir kaç tokat atmıştı. Bu kadar da ileri gitmemeliydi. Bir şeyler yapmam gerekirdi. Ann'e her şeyi anlatmalıydım.

"Anastasia, bak göründüğü gibi değil. Gerçekten." Biraz klişe bir laf olmuştu sanki? "Lütfen her şeyi anlatmama izin ver. Şu anda aramızda hiç bir şey yok. O sadece eskidendi."

Anastasia'nın ne diyeceğini bilmiyordum, ama tedirgindim. Keith' de öyle. Ann gibi bir arkadaşımı kaybetmek istemezdim.

Neler olduğunu bilmiyordum. Hissettiklerim ya da hissedeceklerim şu anlık tüm tahminlerini kaybetmiş gibiydiler. Umutsuzca suratlarına bakıyordum. Yavaş yavaş gözlerim doluyordu belki. Dışarıdan birden bire yağmaya başlayan yağmur gibi. Zaman geçtikçe nefretim daha da artıyordu. Cevap vermemeleri belki şu an aralarında bir şey olduğunun kanıtıydı. Keith’ten birkaç sözcük duydum sadece. Bir şey olmamış gibi suratıma bakıyordu gülümseyerek. Tedirginliğini belli etmemeye çalışıyordu. Ama onu tanıyordum. Sonuçta o benim sevgilimdi. Ne zaman hangi ruh halinde olduğunu bilirdim. Cevap vermedim. Hem bir şey yoksa neden bu kadar tedirginleşiyordu ki ? Ayağa kalktı. Gözlerimin içine dolu dolu bakmaya başladı. Nefretimin artış sebebini bilmesem de hızlıca elimi kaldırdım. Ve de elimi hızlıca yanağına götürdüm. Hiç istemesem de suratına bir tokat attım. 'Elin sertmiş.' Ağzından çıkan laflar bunlardı. Keith benimle dalga mı geçiyordu? Suratıma bakmaya devam ederken birkaç bir şey daha söyledi. Yalan değil gibisinden. Benimle dalga geçtiğini düşünerek diğer yanağına da attım tokadımı. Kendimi şimdi tam tamına ihanete uğramış gibi hissediyordum. En yakın dostum olan Crystal ve en güvendiğim insan olan Keith şimdi yan yana duruyorlardı ve aralarında ne tür bir ilişki olduğunu bilmiyordum.

Hızlıca kolumu tutarak sinirlenmemeye çalıştı Keith. Söylendi bana. 'Bak ama olmuyor şimdi dinleseydin bizi.' Hızlıca kolumdan çekiştirerek beni sandalyeye oturttu. O anki sinir ve hissettiklerimle suratlarına bile bakmak istemiyordum. Derin soluklar alıyordum. Gözlerim yavaş yavaş dolmaya başlamıştı. Crystal’dan gelen ses benim tepki vermeme sebep oldu. Yüzlerine bakmamın. "Anastasia, bak göründüğü gibi değil. Gerçekten. Lütfen her şeyi anlatmama izin ver. Şu anda aramızda hiç bir şey yok. O sadece eskidendi." Onlara güvenmeyi her şeyden çok istesem de yapamıyordum. Şu ana kadar o kadar çok acı yaşamıştım ki. O kadar çok ihanete uğramıştım ki. Hiçbirini hatırlamak ve düşlerimde görmek istemiyordum. Ellerimle, mavi gözlerimden akan birkaç damla göz yaşını sildim. Kendimi ağlamamak için çok sıkmıştım. Bu yüzden gözlerim kızarmıştı. Başımı kaldırdım ve öne gelen birkaç tutam saçımı geriye doğru fırlattım. Zar zor da olsa konuşmaya çalıştım. “Bana söylemeyi aklınıza getiremediniz dimi ? Saklamanızın bir sebebi olmalı. Gerçekten nefret edilecek ya da ihanet edilecek birisi miyim ben ? Çok mu safım ?” Daha fazla dayanamayıp başımı önüme eğdim. Oturduğum sandalyenin kenarlarından destek alarak ayağa kalktım ve ilerlemeye çalıştım. Fakat birisinin kolumu tutması ilerlememe engel olmuştu.