[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] & [Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Göl Kenarı, huzur bulduğum tek yer... Kar kaplanmış ağaçları, donmuş bir göl karşımda bana dinginlik veriyordu. Burada sadece düşünmek vardı. Gürültü yoktu, kavga yoktu, muggle yoktu. Kendi kendime gülümsedim.
15 senedir görmediğim babamın kim olduğunu öğrenmiştim ve bu benim için büyük bir hayal kırıklığı olmuştu. Henüz kimseye anlatmamıştım. Zaten anlatacağım bir Lauren vardı. Bunu duyunca çok şaşıracağından emindim. Lauren ile Adam, sanırım kuzen gibi bir şeydiler, tam bilmiyordum. Bu hayal kırıklığı beni üzmüyordu çünkü ben asla üzülmezdim. Üzülecek bir şey değildi zaten, sadece dilediğim şey gerçekleşmemişti. Elaine'nin -annemin- Adam'la hiç tanışmamış olmasını dilerdim. Hayır. O zaman sen olmazdın salak, o zaman bu dünya bu güzellikten mahrum kalırdı. O zaman, Adam'la hiç tanışmamış olmayı dilerdim. Keşke başka bir yerlerde, başka işlerle meşgul olan bir adam olsaydı. Onu sevmem mümkün gözükmüyordu. Zaten annemin sevdiği birini nasıl sevebilirdim ki, bu olağanüstü-imkansız bir durumdu.
Annemle buluşup yüz yüze bunları konuşmalı mıydım? Ne konuşacaktım ama, bu sadece işleri daha da hüzünlü hale getirirdi. Hüznü sevmezdim. Ağlamak yoktu, göz yaşı hiç yoktu. Ama Elaine karşıma gelince yine o ben seni çok seviyorum kızım ayakları yapacaktı -ki buna hiç inanmadım-, duygulu duygulu saçma sapan şeyler söyleyecekti. Yok yok, buna katlanamazdım.
Laurenle en kısa zamanda konuşacaktım. Ancak şimdi onun yanına gitmeye o kadar üşeniyordum ki, yerime mıhlandım ve düşüncelerime dalarak gölü seyretmeye başladım. Etrafımda olup bitenden haberim yoktu, ta ki biri beni dürtene kadar...

En yakın arkadaşımın inceye kaçan sesini duydum.
"İşler pek iyi gitmiyor ha. Yani demek istediğim Adam'la konuştum. Ee, şey, bu cidden garip. Yani demek istediğim beklenmedik bir şeydi değil mi?"
İşler duygular olunca Lauren'in pek becerikli olduğu söylenemezdi, ama bununla bu sefer dalga geçmeyecektim.
"Beklenmedik bir şey elbette. Bu adam benim babam olamaz, düşünebiliyor musun? Alakamız bile yok. Benim için hayal kırıklığı!"
İki elimi havaya kaldırdım son cümlemi söylerken. Hüzünlü göründüğümü düşünmüyordum. Sadece biraz düşünceliydim. Ona nasıl davranmam gerektiğini bilemiyordum.
Laurenle böyle şeyleri konuşurken hep garip hissederdim çünkü biz çoğunlukla eğlenirdik. Ciddi konular pek bize göre değildi. Aslında gidip biraz kafamı dağıtmak istiyordum ama eminim Üç Süpürge çok kalabalık olurdu ve kafamı şişirmeye niyetim yoktu. Gülmeye başladım ve konuyu değiştirme çabama başladım.
"Jeffrey'i hatırlıyor musun? Hani şu eski sevgilim. Aman tanrım, tipi gördün mü? Mükemmel-yakışıklı çocuk olup çıkmış."
Gülmeye devam ediyordum. Bu konunun daha eğlenceli olduğu kesindi

"Ah tabii. Sence dikkat çekmeyecek gibi mi? Nerden çıktı peki durduk yere bu Jeffrey? Bir çıktığı var sanıyorum."
Suratımı buruşturdum, o çıktığı yakında sadece eski sevgilisi olacaktı. Yani umuyordum şu an sadece, ancak kendime güvenim tamdı. Gülümsedim.
" Tesadüfe bakın ki onunla kütüphanede karşılaştım. Biraz konuştuk. Bir çıktığı var ama beni bilirsin, yakında ayrılmış olurlar." dedim. Son derece kendimden emindim ve kendime güvenim de tamdı. İstediğimi çoğu zaman elde etmiştim ve şu an en çok istediğim şey Jeffrey'di, onu da elde etmenin bir yolu elbet bulunurdu.
Küçükken o kadar iyi anlaşırdık ki, nasıl Gryffindor'a gittiğini anlayamadım. Biraz çapkınlık vardı kanında biraz da kötülük, ancak cesareti demek ağır basmıştı. Onun tam bir Gryffindor'lu olduğunu söyleyemezdim ancak eminim ki herkes böyle sanıyordu. Bu okulda onu benden çok tanıyan biri olduğunu sanmıyordum. Onun sevgilisine karşı avantajım da buydu zaten.

" Tesadüfe bakın ki onunla kütüphanede karşılaştım. Biraz konuştuk. Bir çıktığı var ama beni bilirsin, yakında ayrılmış olurlar."

Bunu duyunca gülümsedim. Audrey'in şu baba olayını kendini fazla kaptırmaması hoşuma gitmişti. Anlaşılan, yeni ortaya babasını çok fazla önemsemiyordu. Zaten önemsemesini beklemiyordum. Ama burda babanın kimliğini öğrenmekten bahsediyoruz. Yani beklenmedik duygusal bir tepki de verebilirdi. Ama Audrey her zamanki Audrey. Bundan şikayetçi olduğum söylenemez. Duygular hakkında bile konuşamayan bir insan olarak depresyona girmiş bir arkadaşla baş edebileceğim söylenemez.

Şu Jeffrey olayına gelince kütüphanede karşılaşmaları ne tesadüf değil mi? Audrey bana karşılaştık diyorsa gerçekten öyledir. Ama Audrey bu. Bunu planlamış da olabilir. Her türlü o Gryffindorlu kızın hiç şansı yok bence. Audrey'in bir hedefi varsa, nolursa olsun ona ulaşacaktır. Tıpkı benim gibi. Cidden Audrey'le çok benziyoruz. Bu yıla kadar bu benzerlik şans eseri gibi dursada, bu yıl akraba olduğumuzu öğrenmiştik. Bu kadar benzememizin nedeni akraba olmamız olabilir. Tabi Audrey'i Adam'ın yetiştirdiğini düşünsenize? O zaman Audrey'le arkadaş olmamız bile imkansız olabilirdi. Hangi yönden bakarsanız bakın bence Audrey'in babasını bilmemesi onun için iyi olmuş. Üstelik Audrey'in davranışlarından anladığım kadarıyla bunu hiç önemsemiyor. Ki bu harika bir şey.

'Desene şu kıza güzel bir sürpriz olacak. Bir plan yaptın mı? Yoksa hala düşünme aşamasında mısın? Eğer öyleysen sana seve seve yardım ederim.'

Diyerek gülümsedim. Oyunlar ve entrikalar! Tam bana göre. Hem şu yaşadığımız saçmasapan olaylardan çok sıkılmıştım. Birinin sevgilisini elinden almak eğlenceli olabilirdi. Hem de Gryffindorlu bir kızın. Tabii çocukta Gryffindorlu. Ama çok yakışıklı olduğu için bunu görmezden geliyorum. Üstelik şu kızı pek sevmiyordum. Gerçi onu tanıdığım söylenemezdi. Ama Audrey'in hoşlandığı çocukla çıktığına göre ondan nefret ediyorum. Bu arada belirtmem gerekirse arkadaşımın sevmediği birine asla sempati göstermem. Tabii arkadaşımın da aynı şekilde davranması gerek. Bu kadar basit. Ben böyleyim. Birini ya severim yada nefret ederim.

"Desene şu kıza güzel bir sürpriz olacak. Bir plan yaptın mı? Yoksa hala düşünme aşamasında mısın? Eğer öyleysen sana seve seve yardım ederim." dedi Lauren heyecanlı bir şekilde. İşte Lauren'i bu yüzden seviyordum, planlar kurmayı her zaman severdi.
"Çok bariz bir planım yok. Jeffrey'e o malum bakışlarımdan atmak, yakınlaşmaya çalışmak falan dışında. Henüz kız hakkında bir şey düşünmedim, çok gördüğüm biri de değil zaten. Ancak eminim Jeffrey ile konuştuğumuzu gördüğü zaman kafayı yiyecektir. Duyduğuma göre çok kıskançmış." dedim.
Jeffrey istemezse onu elde edemezdim ancak bir yandan beni istediğini biliyordum. Eski günleri özlediğini sürekli dile getiriyordu ve ben bunları barışma sinyalleri olarak algılıyordum. Önce o kızla arasını bozmalıydı. Ancak nasıl bir şey bozabilirdi ki aralarını? Uzun süredir çıkıyorlar diye biliyordum. Ancak ben de Audreysem, o ikisini ayıracaktım ve Jeffrey'i geri kazanacaktım. Hem bu, dramatik bir hal alan hayatıma bir eğlence katmış olurdu. Yakışıklı bir eğlence.

Lanet olsun kardan nefret ediyorum. Cüppem tamamen bembeyaz olmuştu. Eğer Audrey olmasa burda bir dakika durmazdım. Ama arkadaşlık işte. Karı bahane edip kaçacağınız bir şey değil neticede. Üstelik Audrey nerdeyse tek arkadaşımdı. Yani tabiiki bir sürü arkadaşım ama Audrey aklımdan gerçekten geçenleri söylediğim tek kişiydi. Ona karşı da tamamen dürüst olduğumu söyleyemem tabii. Ama diğerlerine oranla Audrey en güvendiğim kişidir. Asamı elime alıp bir büyü mırıldandım. Cüppem temizlenmişti-şimdilik-.

"Çok bariz bir planım yok. Jeffrey'e o malum bakışlarımdan atmak, yakınlaşmaya çalışmak falan dışında. Henüz kız hakkında bir şey düşünmedim, çok gördüğüm biri de değil zaten. Ancak eminim Jeffrey ile konuştuğumuzu gördüğü zaman kafayı yiyecektir. Duyduğuma göre çok kıskançmış."

Gülümsedim. O aptal kızın Audrey'in planları karşısında hiç şansı yoktu. Kıskanması sadece Audrey'in işini daha da kolaylaştırırdı. Kıskanç bir sevgileden hangi erkek sıkılmazki? Tabii kız kıskanmakta haklıydı orası ayrı. Ama maalesef bunun hiç bir önemi yok. Audrey bu çocuğu bu kadar önemsiyorsa elde edecektir.

'Kıskanç olması işi daha da kolaylaştırır. Bence o kızın hiç şansı yok.'

Dedim ve gülümsedim. Ah lanet olasıca cüppem yine kar olmuştu.

Gülümsedi.
"Kıskanç olması işi daha da kolaylaştırır. Bence o kızın hiç şansı yok." dedi. Lauren bana her zaman moral ve hırs vermişti. Onu bu yüzden seviyordum.
"Elbette." dedim ve göz kırptım.
Hava çok soğuktu ve kar taneleri üzerimizi bembeyaz yapmıştı. Sanki Tanrı yeryüzüne beyaz bir örtü sermiş gibiydi. Lauren'in de üşüdüğünü fark ettim. Toparlanıp ayağa kalktım, üstümdekileri sirkeledim ve konuştum.
"İçeri girmeliyiz, hava çok soğuk."
Göl Kenarında belki Jeffrey ile karşılaşırım diye düşünmüştüm, çünkü farklı binalardaydık ve bu yüzden sadece ortak alanlarda karşılaşabilirdik. Göl Kenarı da öyle bir yerdi ancak o buralarda yoktu. Soğuğu sevmezdi zaten.
Sarı saçlarımın üzerine taktığım gri berenin yamukluğunu düzelttim ve Lauren'in arkamdan geldiğini bilerek okula doğru yürümeye başladım.

-Son