"Lüfen Bayan Aldren. Daha uzun cümleler kurun. Açıklayıcı olursanız ben de bu görüşmemizi kısa kesebilirim."

Bundan daha zor bir duruma düştüğümü hatırlamıyordum. İstediği her şeyi öğrenebilirdi. Her şeyi. Bu iksirin bu kadar korkunç olabileceğini düşünmemiştim. Büyü gibi değildi. Başa çıkabileceğiniz ya da kendinizi savunabileceğiz bir şey değildi. Ne düşünürseniz düşünün tek söyleyebildiğiniz gerçeklerdi.

"Bayan Aldren acaba ders işleme biçimim hakkında ne düşündüğünüzü söyler misiniz? Tek cümle halinde konuşmayın. Açıklama bekliyorum sizden."

Bunu beklemiyordum. Bunu söylemek kolaydı. Girmekten en zevk aldığım ders İksir dersiydi. En azından bu konuda saklamaya çalıştığım bir şey yoktu. Kağıda ne yazdığımı söylemeden sadece bu soruya cevap verecektim.

'Mugglelara nasl davranılması gerektiğine dair düşüncelerimi yazmıştım. Onlara fazla iyi davrandığımızı düşünüyorum'

Hayır kesinlikle söylemeyi planladığım şey bu değildi. Ama elimde olmadan söylemişti. Anlaşılan soruları atlamak gibi bir şansım da yoktu. Acaba bu dediklerime ne tepki verecekti? Önemsemezdi belki de sonuçta Slytherin Sorumlusuydu. Bana muggleları savunacak hali yoktu herhalde.

'Ayrıca ders işleme biçiminizin harika olduğunu düşünüyorum. Ve İksir dersinin çoğu dersten daha yararlı olduğunu. İksir dersi en sevdiğim derslerden biri.'

Profesöre masumca baktım. Belki bu söylediklerimin onu yumuşatırdı. Sonuçta gerçekleri söylemiştim. Zaten yalan söyleme gibi bir şansım yoktu orası ayrı.

'Mugglelara nasl davranılması gerektiğine dair düşüncelerimi yazmıştım. Onlara fazla iyi davrandığımızı düşünüyorum'

Gözlerimi onunkilere diktim. Muggle nefreti. Klasik bir Slytherin. Gülümsedim neşeyle. İşte bu yüzden bu bölümün sorumlusuydum.

'Ayrıca ders işleme biçiminizin harika olduğunu düşünüyorum. Ve İksir dersinin çoğu dersten daha yararlı olduğunu. İksir dersi en sevdiğim derslerden biri.'

Acaba diğer öğrencilerde böyle mi düşünüyordu? Slytherinliler iyi düşünebilirdi çünkü çok nadir cezaya kalırlardı. Bol notla geçtikleri bir ders. Ama ya diğerleri?

"Herkes sizin gibi mi düşünüyor bu konuda? Yoksa muggle nefretiniz kişisel mi?"

Derin bir nefes aldım sonra da bir yudum çay... Sakince onun hareketlerini izliyordum. Öğrencilerimi hangi binada olduğuna bakmaksızın severdim ben. Şimdi ise onların benim hakkımda ne düşündüklerii bilmek istiyordum.

"Bana anlatmanız gerektiğini düşündüğünüz bir şey var mı Bayan Aldren?"

Mugglelar hakkında söylediklerim karşısında profesör gülümsemişti. Rahatlamıştım. Bana 'muggleları iyi davranmalıyız' öğüdü vermesinden çekiniyordum. Ama gülümsediğine göre bir sorun yoktu. Onun bir muggle aşığı olmadığını biliyordum. Ama yine de vereceği tepkiden çekinmiştim. Neyseki bunu önemsememişti. Ama hala Veritaserum'un etkisindeydim ve bana ne soracağı hakkında hiç bir fikrim yoktu. İstediği her şeyi öğrenebilirdi ama bu gereksizdi neden benim hakkımda bir şeyler öğrenmek istesin ki?

"Herkes sizin gibi mi düşünüyor bu konuda? Yoksa muggle nefretiniz kişisel mi?"

Bu da dürüstçe cevap verebileceğim beni zorlamayan bir soruydu. Bunları merak etmesi beni şaşırtmıştı. Slytherin'de Profesör Rheanna'yı sevmeyen yoktur ki. Ayrıca Slytherinler Karanlık Sanatlar'a daha düşkün olduğundan İksir de en sevdikleri derslerden biridir. Profesörün bunu bildiğini düşünürdüm.

"Bana anlatmanız gerektiğini düşündüğünüz bir şey var mı Bayan Aldren?"

Bu tuhaftı. Ona anlatmam gereken ne olabilirdi ki? Şaşırmıştım. Ne öğrenmek istediğine anlam verememiştim. Onu sevmeyen bir kaç Gryffindorlu yada Hufflepuflı ezik olabilirdi. Ama onları kim umursardı ki zaten?

'En azından arkadaşlarımın benimle aynı fikirde olduğuna eminim. Çoğu Slytherinli zaten. Ve size anlatmam gereken bir şey olduğunu sanmıyorum Profesör Rheanna.'

'En azından arkadaşlarımın benimle aynı fikirde olduğuna eminim. Çoğu Slytherinli zaten. Ve size anlatmam gereken bir şey olduğunu sanmıyorum Profesör Rheanna.'

Düşünceli bir şekilde ona bakıyordum. Bir öğrenciden başka bir şey öğrenemezdim zaten. Kişisel sorular soramazdım. Yoksa özel hayata saygısızlık olurdu ve odama giriş için koyduğum kurallardan bu duruma önem verdiğim belliydi.

"Pekala canım. Şimdi" ayağa kalkıp yanına gittim. "Seni odana götürsem iyi olacak. Bu durumdayken bir başkasıyla konuşmak istemezsin."

Bir şeyler deyip demeyeceğini anlamak için gözlerinin içine baktım. Sonra da elimi uzattım ve gözlerini kapadım. Görünüşümü değiştirip bir öğrenci kılığına girdim. Slytherin armamı düzeltip tekrar açtım gözlerini.

"Başının derde girmesini istemem. Şimdi gidebiliriz."

Vereceği tepki için merakla ona baktım. Gözünü kapamadan da değişebilirdim fakat beni görmemesi onun için daha iyi olurdu. Bazıları bunu rahatsız edici buluyordu.

"Kendi iyiliğin için bugün burada olanları kimseye anlatmazsın. Günlüğüne bile yazmamalısın."

Gülümsedim yeşil gözlerimi yüzüne dikmişken. Aynı boyda olduğumuz için sorun yoktu. Kumral saçlarımı geri attım. Başımdaki tokayı düzeltip kahküllerimi gözümün önünden çektim.

"Seni odana götürsem iyi olacak. Bu durumdayken bir başkasıyla konuşmak istemezsin."

Profesör haklıydı. Veritaserum'un etkisindeyken kimseyle konuşmaya niyetim yoktu. Doğruları söylemek çoğu zaman can sıkıcıdır. İksirin etkisinin kısa sürede geçeceğini umuyordum. Ama ne kadar içtiğim hakkında hiç bir fikrim yoktu. Bu yüzden yarına kadar beklemem akıllıca olurdu. Profesör elini uzatıp gözlerimi kapattı. Her halde değişecekti. Onun değiştiğine hiç tanık olmamıştım. Aslında bunu görmek isterdim. Ama Profesör görmemi istemiyordu belliki. Gözlerimi açtığında karşımda benim yaşlarımda bir Slytherin öğrencisi vardı. Cidden o olduğunu bilmesem bir öğrenci olduğuna kuşkusuz inanırdım. Bu biraz rahatsız ediciydi. Dikkat çekmeden her yerde olabilirdi.

"Başının derde girmesini istemem. Şimdi gidebiliriz."
"Kendi iyiliğin için bugün burada olanları kimseye anlatmazsın. Günlüğüne bile yazmamalısın."

Günlüğüm falan yoktu ki. O sadece uydurduğum bir yalandı. Şu 'kendi iyiliğin için' kısmına pek anlam verememiştim ama bunu önemsemedim. Bu işi ucuz atlattığımı düşünüyordum. Bu yüzden bunu kurcalamaya niyetim yoktu. Yalan söyledikten ve odasına gizlice girdikten sonra şansımı daha fazla zorlamamalıydım. Profesör şimdi benim boyumdaydı. Tam karşımda duruyordu. Bu biraz rahatsız ediciydi.

'Siz nasıl isterseniz Profesör.'

Öğrenci görünümdeki birine Profesör demek çok tuhaftı.

'Siz nasıl isterseniz Profesör.'

Gülümsedim sakince. Yan tarafta bir gözlük aldım. Sonra da odamdan dışarı çıktık. Her zamanki gibi kağımı kilitledim ve anahtarı cübbemin içine koydum. Sihirle de kilitleyebilirdim ama böylesi daha çok hoşuma gidiyordu.

Lauren ile yürürken yanımızdan geçen öğrencilerin bakışlarını izliyordum. Kimi heyecanla, özenircesine bakarken, kimi nefretle bakıyordu. Ve aniden önümüzde biri belirdi:

"Lauren! Profesörden habersiz alabildin mi şu tüm nefretini döktüğün kağıdı?"

Karşımdaki kız gülünce Lauren'e döndüm. Başımı hafifçe yana eğip ona baktım. Kız bu sırada bana dönüp:

"Seni daha önce hiç görmemiştim. İlk sınıf filan mısın?"

Gözlüğümü düzelttim o kıza bakarken. Tatlı tatlı gülümsedim bir yandan da.

"Hayır ilk sınıf değilim. Ama senin bu saatte burada olmaman gerekmiyor mu?"

Şu an yemek saatiydi. Öğrencilerin masalarında olması gerekiyordu. Fakat ben yanlış bir şey söylemişim gibi kızın yeniden gülmesi şaşırttı beni.

"Kim takar kuralları? Profesör Eleanore ceza vermeyeceğine göre istediğimi yaparım."

Kız ne kadar yanlış konuştuğunun farkında değildi. Onu inceledim. Neydi adı? Anımsayamıyordum. Saçımı geri attım. Hayır. Yüzü tanıdık gelmişti. Yine de tüm öğrencilerin adını ezberlemek zordu. Tekrar Lauren'e döndüm.

Profesör odasının kapısını kilitledikten sonra koridora çıktık. Şuan tek dileğim kimsenin bana soru sormamasıydı. Zira vereceğim yanıtlardan korkuyordum. Kimseyle karşılaşlamamayı umut ediyordum. Yanımdan geçen kimseyle göz göze gelmemeye çalışırken Slytherin'den bir arkadaşımla karşılaşmıştım. Beni fark etmemesini umuyordum ama tabiki fark etmişti. Profesörün odasına gireceğimi biliyordu. Kağıttan da haberi vardı.

"Lauren! Profesörden habersiz alabildin mi şu tüm nefretini döktüğün kağıdı?"

Lanet olsun. Profesör dönüp bana bakmıştı. Ne söylemem gerekiyordu?

"Seni daha önce hiç görmemiştim. İlk sınıf filan mısın?"

Aptal şey biraz daha konuşursa başım tekrar belaya girebilirdi. Hem de tam kurtulduğumu sanırken. Nereden çıkmıştı ki bu gerzek? Şu Veritaserum'un etkisi geçtikten sonra yarın onla güzel bir konuşma yapacaktım. Belki bundan sonra işlerime burnunu sokmamayı öğrenirdi. O kıza neden kağıttan bahsetmiştim ki sanki? Bugün aptallık üstüne aptallık yapıyorum. Ayrıca bu saatte koridorda ne işi vardı? Profesör bunu sorduğunda kızın cevabı beni deli etmişti.

"Kim takar kuralları? Profesör Eleanore ceza vermeyeceğine göre istediğimi yaparım."

Eminim karşında profesörün ta kendisinin olduğunu bilsen böyle konuşmazdın. Salak şey. Yanımda profesör olmasa bile böyle şeyleri koridorda konuşması çok aptalcaydı. Zaten diğer binalardaki öğrenciler profesörün Slytherinlileri kayırdığını söyleyip duruyorlardı.

'Kağıdı aldım evet. Ve bence ceza konusunda yanılıyorsun. Belkide buralarda dolaşmasan iyi olur.'

Sesim buz gibiydi. Buradan gitmesini umuyordum. Kız cevabım karşısında şaşırmış görünüyordu. Zaten pek önemsediğim biri değildi. Kırılması umrumda olmazdı.

'Kağıdı aldım evet. Ve bence ceza konusunda yanılıyorsun. Belkide buralarda dolaşmasan iyi olur.'

Soğuk sesle konuşması kızı şaşırtmışa benziyordu. Gülümsedim.

"Lauren hadi ama. Sen değil miydin bir şey olmaz diyen? Zaten herkes biliyor profesörün bizi sevdiğini ve ceza vermeyeceğini!"

Meğerse asıl iş buymuş. Kendimi tutamadan yüksek sesle gülünce kız yeniden bana döndü. A! Asıl eğlence şimdi başlıyordu.

"Adım ne demiştin?"

Yüzümdeki gülümseme genişledi.

"Adımı söylememiştim."

Kız cevaplardan kaçtığımı faretmemişe benziyordu Pek umrumdada değildi anlaşılan. Şimdi asıl dersi Lauren'di. Onların bu diyologundan sıkılınca bir adım geri attım etrafı incelemek için. Tabi adımımı arkama atmamla Gryffindor'lu bir kızla çarpışmıştım. Kızın kitapları yere düşünce eğildim yardım etmek için. Fakat o toplamak yerine bağırmayı uygun gördü.

"Seni aptal şey! Ne yaptığını gördün mü?"

Gryffindor'lular daha kibar zannediyordum. Elimdeki kitapları ona uzatırken daha deminki kız ikimizin arasında girdi kavga etmek istercesine. Kavga çıkmamasını tercih ederdim. Yoksa başka bir öğretmenden ceza almam komik olurdu.

"Lauren hadi ama. Sen değil miydin bir şey olmaz diyen? Zaten herkes biliyor profesörün bizi sevdiğini ve ceza vermeyeceğini!"

Daha neler anlatacaktı acaba aptal kız? Evet bir şey olmaz demiştim. Bu profesörün beni yakalamasından çok önceydi. Cidden nasıl yakalanmayacağımı düşünmüştüm ki? Burda belki de Hogwarts'ın en kurnaz profesöründen bahsediyoruz. Nasıl odaya girdiğimi anlamıştı bilmiyorum. Ama odasının kapısının basit bir büyüyle açılması bile beni şüphelendirmeliydi. O odaya hiç girmemeliydim.

Aptal kız gitmemekte ısrarcı görünüyordu. Kızla doğru düzgün konuştuğum bile yoktu. Ama bu olanlardan sonra onla güzel bir kavga edeceğime hiç kuşku yoktu. Belliki beni rahatsız etmemesi gerektiğini bilmiyordu. Soğuk konuşmama rağmen hala buradaydı!

"Adımı söylememiştim."

Profesör bu durumu eğlenceli buluyordu anlaşılan. Ama benim için hiç eğlenceli değildi. Profesör bir adım geri adım atınca kıza yaklaştım. Buradan gitmesini söyleyecektim ki-

"Seni aptal şey! Ne yaptığını gördün mü?"

Arkama dönüp baktım. Profesör Gryffindorlu bir kıza çarpmıştı. Bu kızdaki cesaret de neydi böyle? Ezik bir Gryffindorlu olarak nasıl bir Slytherinliye bağırabiliyordu? Cesaretine hayran kalmıştım. Bu sırada Slyhterinli arkadaşım benimle aynı şeyi düşünüyor olmalıydı ki kızla kavga etmek için profesörün önüne geçti. Harika. Tek ihtiyacım olan şey bir profesörün önünde kavga etmekti. Slytherinli arkadaşımı kolundan tutup geri çektim.

'Şimdi kavga etmemelisin. Bir profesör görebilir. Slytherin'in puanlarının düşmesini istemezsin değil mi? Bence gitsen iyi olur.'

Artık gitmesini gerektiğini anlardı belki. Daha sonra Gryffindorlu kıza döndüm. Onu ilk defa görmüştüm. Benden küçük olmalıydı. Kıza yaklaştım.

'Bugün şanslı günündesin. Seninle daha sonra görüşeceğiz.'

Sesimi kısık tutmaya çalışmıştım. Bunu profesörün duymadığını umut ediyordum. Bir öğrenciyi tehdit etmemden hoşlanacağını sanmıyordum.

'Şimdi kavga etmemelisin. Bir profesör görebilir. Slytherin'in puanlarının düşmesini istemezsin değil mi? Bence gitsen iyi olur.'

Lauren kızı kolundan tutup çekiyordu. Bense çevreye bakınıyordum. En azından ortamda benden başka profesör yoktu.

'Bugün şanslı günündesin. Seninle daha sonra görüşeceğiz.'

O kadar yakınlarında olmasam duymazdım bu fısıltı halindeki sözleri. Şaşkınca ona baktım. Benim önümde öğrenci tehdit ediyordu. Yine de ben ne yapacağımı planlayamadan Gryffindorlu kız onlardan küçük olduğumu düşünmüş olmalı ki üzerime yürüdü.

"Onlar her zaman yanında olmayacak."

Bu sözlerinden sonra güldüm. Durum bana cidden komik geliyordu. Fakat kız gülmemden hoşlanmamıştı ki bana doğru hareketlendi. Ne yapacağını anladığım an asamı çektim. Derin bir sessizlik çöktü koridora.

"Saygısızlık yapacağınız son şey olabilir."

Ve asıl o zaman iş karıştı. Koridorda bulunan tüm öğrenciler birbirine girdi. Bense bir kaç adım geri çekilip gryffindorlu kızın iksir profesörünün bizi ayırdığını ve cesaretmizin buradan geldiğini bağırdı. Ah! Hadi ama o kadar da ayrımcı davranmıyordum. Ben bir kenarda durumu izlerken asıl korktuğum olay başıma geldi. Nereden çıktığı belli olmayan okul müdür koridoru döndü ve ortaya çıktı.

"Neler oluyor burada?"

Gryffindorlu kız anlaşılan onu tehdit etmemden hoşlanmamıştı. Ah, eğer yanımda kılık değiştirmiş bir profesör bulunmasıydı onun için hiç iyi şeyler olmazdı. Gryffindorlu kızın gitmesini beklerken o aptal hiç ummadığım bir şey yaptı. Profesörün üstüne yürüdü!

"Onlar her zaman yanında olmayacak."

Şu Gryffindorlular ve aptal cesaretleri. Kavga etmeyi mi düşünüyordu? Asama doğru hareketlendim. Sonra aklıma geldi yanımda bir profesör ve başım yeterince beladaydı. Sessiz kalmam en mantıklısıydı belki de. Acaba profesör ne tepki verecekti? Onun yerinde olsam çoktan şu aptala haddini bildirmiştim. Ama profesör sandığımdan sabırlı çıkmıştı. Kıza sadece gülmekle yetinmişti. Gryffindorlu kıza baktım. Gitmesini umuyordum. Ama hayır. Eziklik kompleksi çok kötü bir şey olsa gerek. Profesörün üstüne yürüyordu. O an işlerin ciddileştiğini anladım. Profesör asasını çıkarmıştı. 'Sonunda.' Diye düşündüm. O kıza birinin dersini vermesi gerekiyordu. Ama koridordaki bütün öğrencilerin bize baktığını görünce bunun pek iyi olmayacağını fark ettim. Ama yapacak bir şeyim yoktu. Gryffindorlu aptal Slytherinlilere daha iyi davranıldığı hakkında bir şeyler bağırıyordu. İş iyice büyümüştü. Profesörün tekrar dönüşmesinin zamanı gelmişti. Ama bunu yapmaya niyeti yok gibi duruyordu. Biraz kenara çekildim. Tam bu sırada okul müdürünün sesini duydum. Sanki işler yeterince karışmamış gibi bir o eksikti.

"Neler oluyor burada?"

Profesöre baktım. Bu işin nereye gideceğini kestiremiyordum. Hala Veritaserum'un etkisindeyken konuşmak istediğim de söylenemezdi.

Müdür ortaya çıktığında koridor bir sessiliğe gömülüd. Lauren bana bakıyordu. Bu sırada Gryffiondlu kız her şeyi benim başlattığımı söyledi. Özellikle kitaplarını düşürmek için çarpmışım filan. Müdür suçlunun kim olduğunu anlamak için bana baktı ve bakışlarımız karşılaşınca kim olduğumu anladığını farkettim. Gülümsemekle yetindi o da.

Herkes nefesini tutmuş verilecek tepkiyi bekliyordu. Müdürse elini bana doğru uzatıp yanına gelmemi söyledi. Bende bu durumda bırakamayacağımı bildiğimden Lauren'i peşimden götürdüm. Diğer öğrencilere dağılmaları emredildi ve herkes işlerine döndü.

Bir kenara çekilince bana baktı müdür.

"Evet bu konuda ne diyeceksin?"

Usulca boynumu eğdim. Suçum olmadığını anlattım ona. Olayları kısaca özetledim. Tabi anlatmam Lauren'i de içine almıştı. Müdür işi bana bıraktığını söyleyip kayboldu. Ben de Lauren'i ortak salona götürmek için çekiştirdim.

"Bu sefer çabuk olsak iyi olacak."

Profesör dönüp müdüre bakınca müdürün yüz ifadesi değişmişti. Anlaşılan onun Profesör Rheanna olduğunu anlamıştı. Buna şaşırmıştım. Profesörleri bu kadar iyi tanıyorsa şu derste öğrenciyi öldüren profesöre karşı neden bir şey yapamamıştı acaba? Her neyse. Şuan bir ne düşündüğümü sorsa aklımdakilerin hepsini söylerdim. Veritaserum'an nefret ediyorum. En iyisi bunları düşünmemekti. Müdür elini uzatıp profesörü yanında çağırınca bu durumdan kurtulabileceğimi sanmıştım. Belki kimse fark etmeden giderdim buradan. Ama maalesef profesör müdürün yanına giderken beni de götürmüştü. Harika. Müdürün bana bir şey sormaması için gözlerimi yere dikip döşemeleri incelemeye başladım. Göz göze gelirsek bana bir şey soracağından endişeleniyordum.

"Evet bu konuda ne diyeceksin?"

Umarım benim bir şey söylememi beklemiyordur diye profesöre baktım. Benim bir şey söylememe kalmadan olanları kısaca özetlemişti. Bana söyleyecek bir şey kalmadığı için rahat bir nefes aldım. Müdür bu işi profesöre bıraktığını söyleyip gözden kayboldu. Profesör beni ortak salona götürmek için çekiştirdi. Hızlıca yürümeye başladım.

"Bu sefer çabuk olsak iyi olacak."

Kesinlikle haklıydı. Bir aptalın daha bize bulaşmasını istemiyordum. Hızlı hızlı ortak salona doğru yürümeye başladık. Karanlık Orman cezasını saymazsak bugünü ucuz atladığımı düşünüyorum. Ve bir daha asla Profesör Rheanna'yı kızdıracak bir şey yapmaya kalkışmayacağımdan oldukça eminim.



-SON-