Sahtekar

Konu: Sahtekar Perş. Tem. 21, 2011 12:02 am

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] x
Rose Dillinger x IV. Henry Bjørksson

Konu: Geri: Sahtekar Perş. Tem. 21, 2011 12:19 am

Barın ufacık tuvaletindeki kirli aynaya baktım. Bu kesinlikle ben değildim. Farklı görünmem bir yana, gerçekte olduğum gibi ondört yaşında değil en az onsekiz yaşında gösteriyordum. Bara bu sayede girmiştim ya zaten. Yüzümün geçen seferki ile tam olarak aynı görünmesi için bir saatten fazla uğraşmıştım. Hiçbir fark olsun istemiyordum. Bir önceki görüşmemizde bana nasıl bakmışsa, tekrar öyle baksın istiyordum... İç çekerek yüzüme düşen bir tutam saçı geriye attım. Çantamdan çıkardığım parlatıcıyı dudaklarıma özenle sürdükten sonra kendimi parfüme boğdum. İçerideki kadınlardan biri homurdanarak bana baktı. Umurumda değildi. Derin bir nefes aldım ve kapıyı ittirerek tuvaletten çıktım.

Üzerime iyice oturan, lacivert ve dizlerimin biraz üstünde bir elbise giymiştim. Ayakkabılarım siyah çantamla uyumluydu ve boyumu yedi santim kadar uzatıyordu. Tabii, hepsi annemin dolabındandı. Henry bunu bilse ne yapardı kim bilir? Annemin dolabı. Henry, ne var biliyor musun? Adım Adele değil Rose. Ve, ah, ondört yaşında olabilirim. Aramızda yanlızca altı yaş var. Sorun olur mu? Ona söylediğim yalanların haddi hesabı yoktu. Bazen gerçeği anlatmak istiyordum ama kendimi tutmayı şimdiye kadar becermiştim, bundan sonrada kendime hakim olabilmeyi diliyordum. Ama niyetim kötü değildi, ona hayrandım. Diğer bir sürü kız gibi. Onun yanında yanlızca görüntüm değil, davranışlarımda değişiyordu. Tamamen farklı birine dönüşüyordum. İnatçılığım ve aksi tavırlarım uçup gidiyordu.

Kalp atışlarımın iyiden iyiye hızlandığını hissederek dans edenlerden uzak, daha sessiz bir köşeye yerleştirilen masalara ilerledim. Sandalyeye oturup arkalığa yaslandım ve derin nefesler alarak sakinleşmeye çalıştım. Anlamayacak, kim olduğunu anlamayacak. Hareketi bir müzik çalıyordu ve rengarenk ışıkların altında delicesine danseden bir kaç genç vardı. Çoğu sarhoştu. Henry'nin yanında alkol içmemeyi başarsam iyi olacaktı, aksi halde ağzımdan kaçacaklar tüm hayallerimi suya düşürürdü.

Konu: Geri: Sahtekar Perş. Tem. 21, 2011 1:04 am

Evden çıkmadan önce, geç kalabiliyor olma ihtimlimi düşünüp hızlıca gömleğimin düğmelerini ilikledim. Deri ceketimi oldukça dağınık dolabın içerisinde ararken saate gözüm takıldı ve tempomu arttırdım. Oldukça hızlı bir şekilde asamı, cüzdanımı ve telefonumu yanıma alırken geçen maçta ayağımdan aldığım sakalığın üzerine fazla gitmemeye de çalışmıyor değildim. Oldukça hızlı bir biçimde kendimi evden dışarı attım ve apartmanın merdiven boşluğunda hızlıca bara cisimlendim. İçeriye girdiğimde akşam saatlerinin ilerlemesi ile birlikte kafaları toz duman olmuş birçok insanı görünce bir an endişelendim. Bütün bu insanların arasında bir yerde, sarhoş bir biçimde sallanıp niyeti yanlış anlaşılan bir Adele'i görmenin ihtimalini düşünmek bile beni oldukça korkunç bir dehşete düşürmüştü. Lâkin onu bulmam kısa sürmedi. Masada oturmuş etrafı büyük bir sıkıntı ile süzen Adele'e yaklaştım yavaşça. Beni gördüğünde ayağa kalkması ile birlikte karşılaştığım manzara bir an çetrefilli bir konu içerisine düşmemle son buldu. Üzerindeki kıyafetler bar ortamına uygun muydu bilemiyordum ya da benimkiler. Fakat bildiğim tek bir şey vardı ve o da bu haliyle Adele'i oldukça kıskanmıştım. Aslında Adele'i değil, ona bakacak olan erkekleri kıskanmıştım.

Ancak bu an; hiçbir şekilde özlemimi gidermeme engel olamazdı. Uzun saçlarını geriye doğru attım ve kollarımı oldukça ince belinin etrafına sardım. Onun kolları, onun kalp atışı, onun zor durumlar karşısında binbir işkenceye maruz bıraktığı tırnakları, onun bazı durumlarda abartılmış tavırları ve ona dair her şey beni ben olmaktan çekip alıyordu. Kendimde hiçbir küstahlık, sinslik ve beni ben yapan; dördüncü Henry yapan hiçbir özellik bulamıyordum. Kendimi hızlı bir şekilde yanındaki sandalyeye bıraktığımda yanıma oturması ile eş zamanlı olarak ellerimi onun ellerini saracak şekilde yönlendirdim. Onunla sesli bir şekilde konuşmadığımız, tek bir kelime bile etmediğimiz zamanlarda farklı bir dilden, gözlerimizle ve ruhumuzla konuşurduk. Adele beni değiştiren kişiydi, o daha önce kurmayı bile bilmediğim romantik cümleleri bana kurduran kişiydi. Fakat dudaklarımı araladığımda, her zamanki ben, oldukça gereksiz olan Henry oluyordum. Ama bu sefer böyle olmayacaktı, artık işler benim için daha ciddi bir safhaya gelmişti ve işin hiçbir şakası yoktu. " Seni çok özledim. "

Konu: Geri: Sahtekar Perş. Tem. 21, 2011 1:44 am

Kendimi sakinleştirmek için kafamın içinde telkinlerde bulunurken etrafı kolluyordum. Ve sonunda geldi. Onu görür görmez kendime engel olamadan ayağa fırlamıştım. Görüşmeyeli birkaç gün mü olmuştu? Yıllar geçmiş gibi özlemiştim onu. Bana yaklaşırken dizlerimin bağının çözüldüğünü hissettim. Ne yapacağımı bilmez halde, kocaman gözlerimle yüzüne bakıyordum. Beni sarılarak bu durumdan kurtardığında saatlerce öyle kalmak istedim. Tanıdık kokusunu sanki bir daha alamayacakmış gibi içime çekerken kollarımı boynuna doladım. Geceyi böyle geçirsek olmaz mı?

Gerçi çekilip sandalyesine otururken derin bir iç çekmemek için kendimi zor tuttum. Uzanıp ellerimi tutarken dudaklarımı birbirine bastırdım; çünkü her an herşeyi anlatacak gibi oluyor ve deli gibi korkuyordum. Bunu kaybetmek istemiyordum. Ondan uzak kalmak istemiyordum. Bir gün bile. " Seni çok özledim. " IV. Henry Bjørksson'den bunu duyacağımı söylemiş olsalar saatlerce gülebilirdim. Ama işte, şimdi karşımda hep duymayı istediğim sözcükleri söylüyor, ellerimi tutuyor ve gözlerimin içine bakıyordu. Nefesimin kesildiğini hissettim. Farkında olmadan hafifçe gülümsedim. Bu çekingen tavırlarımın ona komik ve çocukça gelmesinden korkuyordum aslında, sonuçta etrafında bir çok kız vardı ve çoğunun çekingen olmadığından emindim.

" Ben de seni çok özledim, Henry. " Adını bir gün içinde kaç kez tekrarladığımı bilmiyordum ama buna bayılıyordum. Gözlerimi onun gözlerinden almayı başarınca, bar tezgahının arkasındaki devasa saate baktım. Eve döndüğümde yakalanmamak için bir şeyler düşünmeliydim. Gözlerimi tekrar O'na çevirdim. " Bunu daha sık yapabilir miyiz? " dedim tereddütle. Anlamamış gibi bakınca devam ettim. " Görüşmeyi? Eminim çok meşgulsundür, antremanlar ve hayranlar... " son kelimeyi yüzümü asmadan söylemek için büyük bir çaba sarfetmiştim. " Ama seni özlüyorum. " Okuldan çıkıp Londra'da ki evimize gelmem, daha sonra da evden şüphe uyandırmadan çıkmam her ne kadar zor olsada, Henry için değerdi.

Konu: Geri: Sahtekar Perş. Tem. 21, 2011 2:02 am

Kısa bir süre sonra; Adele'in kusursuz dudaklarının aralandığını farkettim. Yüksek sesten dolayı ilk başta sesi kısık gelse de; cümlenin sonu başını da anlamamda büyük bir yardım kaynağı olmuştu. " Ben de seni çok özledim, Henry. " Bu cümleyi ondan duymak, bağımlılıktan farksız gibiydi. Mükemmel sesinden işitilip, büyüleyici gözleriyle tamamlanan bu kusursuz anlamlar taşıyan cümle, benim gibi birini ne kadar etkileyebilirse o kadar etkileyebiliyordu. Birden, gözlerindeki neşenin yerini başka şeylerin aldığını farkettim. Kadınları anlamak oldukça zordu ve ben şuan onu bütün algılarımla keşfetmeye, söyleyeceklerini ve onların altındaki her anlamı ezberlemeye yönelik bir hisle yüklüydüm. " Bunu daha sık yapabilir miyiz? " Neyden bahsettiğini anlamak uzun bir süremi alabilirdi. Kadınlar gizli kapaklı konuşmayı, erkekleri merak içinde bırakmayı severlerdi. Bunu bütün gün peşimden koşan, benimle iletişime geçen her kadın sürekli yapıyordu. Lâkin hiçbiri, Adele'in sözlerinin en ufak bir kırıntısı kadar bile merak enterese etmiyordu. " Görüşmeyi? Eminim çok meşgulsundür, antremanlar ve hayranlar... " Yüzünü astığında, kalbimde bir boşluğun oluştuğunu hissettim. Ona sımsıkı sarılmadan, kusursuz dudaklarının ölümcül hazzını tatmadan önce Adele dudaklarını tekrar araladı. " Ama seni özlüyorum. "

O an içimdeki bütün dayanıklı, özverili erkek rolünün söndüğünü hissettim. Ama seni özlüyorum, bir anda taşıdığı bütün hüzün ve keder ile üzerime çökerken Adele'in ufak yüzünü ellerim arasına aldım. Bakışlarındaki çetrefilli, darma duman bütün hisler endişelenmemi sağlıyordu. Ve de üzülmemi. " Seni görmek için, elimdeki bütün zamanı kullanıyorum hayatım. Yemin ederim ki bunu yapıyorum. " Sözlerimin oldukça basit kaçtığının farkındaydım. Bu Adele'in bakışlarından da belli oluyordu. Kimi zaman bana bir yabancı kadar uzak gelse de onun bakışlarından bir çok anlamı çıkarabilirdiniz. " Takımdan ayrılmak ve sürekli senin yanında olmayı ne kadar dilediğimi anlatamam. Fakat, ikimiz için de buna devam edip güzel bir yaşamı garantilemem gerekiyor. " Fazla muggle işi konuştuğumun farkındaydım ancak büyücü olmam, canım istediğinde para yaratmam ve yan gelip yatmam anlamına elbette ki gelmiyordu. Yüzünü kendime yaklaştırdım. 3 aydır birlikte olmamıza karşın kendimi henüz onu öpecek kadar yürekli hissetmiyordum. Dudaklarımı alnına bastırdım ve gözlerinin içerisine doğrudan baktım. " İkimiz için... " Sözlerimdeki manayı anlamasını bekliyordum. 19 yaşındaki bir genç kızın, bu kadar ağır sorumluluğun altından kalkamama olasılığı elbette ki çok yüksekti fakat o da bende, ilişkimizin uzun vadede, ciddi adımlarla yürümesi gerektiğinin farkındaydık. Dördüncü Henry Bjørksson olmanın verdiği bütün kibir ve ciddiyetsizlik bir yana, ben sadece Adele'in Henry'si olmak istediğimi biliyordum ve buna emindim.

Konu: Geri: Sahtekar Perş. Tem. 21, 2011 3:00 am

Bir an için Henry'nin umursamaz bir cevap vermesini, beni terlemesini bekledim. Çünkü tüm benim için olanlar gerçeküstüydü. Ama öyle olmadı. Yüzümü ellerinin arasına aldığında ne kadar şanslı olduğumu düşündüm. Yeteneğim, onunla olmamı sağlıyordu. Belki aramızdaki birçok şey yalan üzerine kurulmuştu ama en önemlisi, benim sevgim yalan değildi. " Seni görmek için, elimdeki bütün zamanı kullanıyorum hayatım. Yemin ederim ki bunu yapıyorum. " Yerimde huzursuzca kıpırdandım çünkü bu iki cümle her kitapta okuyup her filmde duyabileceğim türdendi. Ben böylesine rol yaparken o neden yapmıyor olsun ki diye düşündüm. Beni gerçekten önemsiyor muydu? Gözlerime kilitlediği gözleri samimi olduğuna inanmam için şimdilik yeterliydi.

" Takımdan ayrılmak ve sürekli senin yanında olmayı ne kadar dilediğimi anlatamam. Fakat, ikimiz için de buna devam edip güzel bir yaşamı garantilemem gerekiyor. " Afallamıştım. Yoksa, ima ettiği şey... İkimiz için de buna devam edip güzel bir yaşamı garantilemem gerekiyor. Sesi defalarca kafamın içinde yankılanırken bir anlam vermeye çalışıyordum. Doğru mu algılamıştım bilmiyordum ama duyduklarım beni mutluluktan çılgına çevirmeye yeterdi. Henry ile bir yaşamı her gün hayal ediyor, her gece uykuya daldığında görüyordum zaten. Ama bir an için bunun gerçek olabileceğini bilmek... Henry alnımı nazikçe öptükten sonra geri çekildi ve gözlerime baktı. " İkimiz için... " Midemde tuhaf bir kramp hissettim. Son zamanlarda sıkça olanlardan. Ama bu sefer farklıydı, onu ne kadar sevdiğimi ona gösterebilmek isterdim. Defalarca söylesem bile yetmeyeceğini biliyordum. Her gün, her dakika onunla olmak ve ona daha yakın olmak istiyordum. Bu fiziksel bir istek değildi. Henry hakkında her şeyi bilmek istiyordum, her şeyi. Bu düşünce hoşuma gitsede, bir süre sonra bakışlarımın donuklaşmasına sebep oldu. Çünkü Henry hakkında her şeyi bilsem de onun benim hakkımda neredeyse hiçbir şeyi bilemeyeceği gerçeği kalbimin sıkışmasına sebep olmuştu. Göz pınarlarımda biriken yaşları hissedince yukarıya bakıp gözlerimi hızlıca kırpıştırdm, koskoca adamın karşısına geçip bir sebep belirtemeden ağlayacak değildim. Hızlıca yüzüme zoraki bir gülümseme yerleştirdim. Bunu anlamamasını umuyordum " Yanında olduğum sürece yaşamımın güzel olacağından zaten eminim. " Gürültü yüzünden beni duyamadığını farkettiğim için son cümlemi kulağına eğilerek söylemiştim. Kokusu bir kez daha yüzüme çarpınca sırtımdan yukarıya adeta bir elektrik dalgası yükseldi.

Henry ile beraber olmalıydım. Bu yüzden, yalanımı asla öğrenmemesi için elimden gelen her şeyi yapacaktım.

" Buradan çıkmak ister misin? Seni bir yere götürmek istiyorum. "

Konu: Geri: Sahtekar Perş. Tem. 21, 2011 2:10 pm

Son..
' RP Rose Dillinger'ın evinde yeni bir konuyla cereyan edecektir. '