"Zamanı gelince bir seçim yapman gerekebilir Clary. Ona inanmayı mı seçeceksin merakla bekleyeceğim." Garip bir konuşmaydı. Umarım böyle bir şey başıma gelmezdi. Çünkü ona yardım etmeyi asla istemezdim; fakat sonra lanet olasıca vicdan azabım devreye girerdi ve ben yardım etmek zorunda kalabilirdim. Gerçi Roxanne'e karşı hiç bir zaman iyi bir duygu besleyeceğimi sanmıyorum ya, neyse.

Profesör ayağa kalktı ve saçlarını düzeltirken konuşmaya devam etti. "Hadi artık seni yatakhanene götüreyim. Yoksa bu sefer ikimizde ceza alırız." Haklıydı. Ben de ayağa kalktım ve birlikte Gryffindor Ortak Salonu'na doğru yürümeye başladık. Profesör Rheanna gerçekten çok iyi birisiydi. Düşündüğümden kat be kat daha iyiydi. Bu akşam çok üzüntülü başlamıştı benim için; fakat şimdi biraz daha iyiydi ve Profesör Rheanna'nın sayesinde olmuştu. Gerçekten iyi bir dinleyiciydi. İnsanı rahatlatmasını da biliyordu.

Şişman kadın portresinin önüne gelince durakladım. Profesöre döndüm ve "Çok teşekkür ederim ,Profesör. Her şey için," dedim. Salona girmeden önce son kez Profesöre sarıldım ve hemen şifreyi söyleyip içeriye girdim. Profesör Rheanna hakkında bütün düşüncelerim değişmişti. Eskisi gibi ürkütücü bulmuyordum onu ve eskisinden çok daha fazla sevmeye başlamıştım.

Onunla beraber portrenin önüne kadar yürüdüm. Bir yandan da müdüre yakalanmamayı umuyordum çünkü bu saatte gezmesine rağmen ona ceza vermemiş olmam yanlıştı. Diyeceklerini tahmin etmek zor değildi. O zaman canı sıkılan herkes gecenin bir yarısı dışarda otursun filan. Yine de umursamıyordum.

"Çok teşekkür ederim ,Profesör. Her şey için,"

İçeri girmeden önce son bir kez bana bakmıştı. Güldüm. Bir Gryffindor bana teşekkür etmişti. Hah! Günlük filan tutuyor olsaydım büyük harflerle yazardım sanırım. Yeniden güldüm koridorda yürürken. Tam köşeyi dönecekken durdum ve çevreye bakındım. Biraz spor yapsam fena olmazdı değil mi? Kısa sürede değiştim. Bu yaşlara yakın bir erkek olmuştum. Kocaman bir kahkaha attım. Kısa sarı saçlarıma dokunurken yan taraftaki bazıları homurdandı. Onlara kötü bakışlar attım ve koşmaya başladım. İlk işim avluyu turlamak olacaktı. Belki de tüm okul boyunca koşardım. Düşünmeme yardımcı olacağı kesin.

Tabloların önünden hızlıca geçerken sadece güldüm. Bir Gryffiondor bana teşekkür etmişti. Durum cidden komikti. Biraz daha hızlandım ve kimsenin beni görmemesini umdum.

SON