Kurumuş dudaklarının üstünde gezinen dili, tıpkı yılanlar gibi koku almasını sağlamış gibiydi. Havadaki o hafif çiçek kokusunu hissettiğinde etrafına bakındı. Büyük ve hızlı adımlarını atarken çimlerden başka hiçbir yere bakmazsa olacağı buydu. Nerede olduğunu bilmez halde, kafasını kaldırıp kokunun kaynağını aradı. Daha önce aldığı bir koku olmadığından emindi. İleride, göl kenarında oturan siluetin bir kıza ait olduğunu yumuşak esintide sallanan saçlardan anladı. Eylül ayını her zaman severdi. Bazen güneş size gülümser, bazen bulutlar özlediğiniz toprak kokusunu burnunuza doldururdu. Ama başka bir nedeni vardı Logan'ın. Ilık bir sonbahar gecesinde öylece biriyle oturup sohbet etmek onun liste başıydı.

Adımlarına yeniden başladı. Boynunda, düğümü çözük bir şekilde duran kravatın iki yanından sallanması onu sinir edince hızla çekip cübbesinin cebine tıktı. Orada oturan kızı tanımayı umuyordu. Arada bir Ay'ın önüne geçen bulutlar karanlık ya da aydınlık mı karar verememiş gibiydi. Mavi gözlerini kıstığında, boynu istemsizce ileri gitti. Fakat seçebildiği, çikolata kahvesi saçlardan başka bir şey değildi.

Kızın yanına geldiğinde, otururken çaktırmadan asasını arka cebinden çıkardı. Bu yolla kırdığı tam üç asası vardı ve ailesi bunu da kırarsa almayacaklarını söylemişti. Bacaklarını dizine çekip kollarını serbestçe etrafına doladı. Ne diyeceği hakkında fikri bile yoktu. Yüzünü kıza çevirdiğinde onun Hart ikizlerinden biri olduğunu bildi. Birbirine orantılı iki dudak, kahve gözler, esmer ten ve gülümsediğinde belirgenliştiğinden emin olduğu yanaklar. Bu kızların ikisini de tanıyordu. Konuşmuşluğu bile vardı ama o kadar yakın değillerdi. Ta ki ikisiyle beraber aynı ortamdayken isimlerini karıştırana kadar. Ne kadar yerli olduğunu Logan bile bilmiyordu ama utandığından sonrasında iki kardeşle fazla göz göze gelmemeye çalışmıştı. Sol taraftan Ay ışığı vuran yüzü melekleri anımsatıyordu. Oğlan omuzlarını silkip "Naber?" diye sordu. İyi bir başlangıç gibiydi.