Gecenin karanlığı iyice yoğunlaşmıştı ormana. Hayvanların sesleri Is'ın kulağına oldukça iyi geliyordu. Bu gece dolunay vardı. Kurt adamların sesi ona dostça geliyordu. Evet garip, garip ama küçüklüğünden beridir fantastik hayvanlara ilgi duyardı. Küçük bir sincap sesi geldi kulağına. Kafasını
sesin geldiği yöne çevirip küçük dostuna baktı. "Nasıl gidiyo, iyi misin?", sincaptan öyle sesler geldiki adeta Is'ın konuşmasına karşılık veriyordu. "Öylemi."Bir süre sustu ve dolunayı izledi. Kafasını tekrar çevirdiğindeyse sincapın hala orada olduğunu gördü."Ne, nevar. Ne bakıyosun? Gerçekten o kadarda kötü görünmüyorum değilmi ? Yok ya yok ben bir zavallıyım. Platonik bir zavallı. Sevdiğim kıza daha onu ne kadar sevdiğimi bile
söyleyemiyorum. Benm şuanda Mel'in yanında olmam lazımdı ", derin bir iç çekti. Sincap hızlıca ağacın tepesine doğru çıkmaya başladı.
Her seferinde ölüyordu. Her o aklına geldiğinde kendisinin ne kadar zavallı olduğunu düşünüp dururdu. Yanından hızlıca birşey geçti. Yapraklar
havalanmıştı. Is hiç dikkate almadı. Dolunaydan ayırmıyordu gözlerini. Dolunayda Mel'in resmini görür gibi oldu. Ama ağaçlar dolunayı kapattı.
"Hadi ama. Tamda zamanında hee. Çek şu dalların.",diye bağırdı Is. "Şimdide ağaçla konuşuyorum iyimi. Ben ne zamandar beridir öyle tiplerdenim yahu. Bir düşüneyim. Evet,
Aşık olduğumdan beri öyle bi tipim", ama aydaki Mel'i görmek istiyordu. Önce ağaca baktı ardından hiç düşünmedi ve bir elini ağaca attı ayağını basacak bir yer buldu ve tırmanmaya başladı. Yer yer tırtıllar, kırkayaklar görüyordu. Bir süre sonra tepesine çıktı. Çok uzun sürmüştü çıkması. Aya tekrar baktı. Hiç bir şey yoktu. "Hayal ha. Hayal gördüm demek. Başka ne olacaktıki. Mel'in resmi ayamı yansıyacaktı.".Aklına bir anda dank etti. Bunu kendisi yapabilirdi. Bir şekilde yapacaktı işte. Hemen hazırlanmalıydı. Hızlıca aşağıya indi. Koşarak hogwarts'a girdi. Yaklaşık yarım saat sonra yatak haneye geldi. Yatağının altından bir defter çıkardı. Birde kalem. Kalemin tüğü burnuna giriyordu neredeyse. Huylandı ve " Ha, ha, hapş",
hemen ağızını kapattı. Koşarak aşağıya şöminenin yanına indi. Ateş yanmıyordu ama odunlar şöminedeydi. "Lumos maxima",şimdi daha iyiydi. Bir sandalye çekti ve oturdu. Elindeki defteri masanın üzerine koydu mürekkebi onun yanına ve kalemide mürekkebin içine. Isınması lazımdı. Asasını kaldırdı. Arkasını döndü ve asasını şömineye uzattı."İncendio", etraf oldukça aydınlanmıştı. Şömine usul usul yanıyordu. Odunların yanarken çıkardıkları çıtırtı Is'a mutluluk veriyordu. Kulağına fısıldanan bir ninni gibiydi. Kalemini aldı ve başladı düşünmeye. Gök yüzüne nasıl Melanie yaza bilir, yada yansıta bilirdi. Az önce yapmış olduğu büyüden olsa gerek aklına bir anda Havai fişekler geldi. Kendi sandığındada bolca havai fişek vardı. Koşarak yukarıka çıktı. Burası hiçte karanlık değildi. Sandığını açtı ve havai fişeklerine bakmaya başladı. Her harfi çıkartan havai fişekleri vardı. Önce "E" harfini buldu. Ardından "M" böyle bütün harfleri buldu. Zamanı geldiğinde bunu yapacaktı. Havai fişekleri sıraladı ve yatağının altına koydu. Uyumak istemiyordu. Resim yapmak ve "Melanieeeeeeeeeeeeee" diye bağırmak geliyordu içinden. Önce aşağıya indi ve birden bağırdı "Melanieee,
seni seviyoruum" Rahatlamıştı. Artık çizimine başladı. Aklına şamarcı söğüt geldi ve onu çizmeye başladı. Tam resmini bitirmiştiki bir anda uyuya kaldı.