Aleksandra Targaryen & Brian Walters
[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Brian gözü kapalı bir şekilde yatağında yatıyordu. Fakat gözünün kapalı olması uyuduğu anlamına gelmiyordu. Etrafa sessizlik ve o sessizliği bozan yatakhane arkadaşlarının horultuları çökünce Brian gözlerini açtı ve yorganın altından giyinik bir şekilde çıktı. Muggle kıyafetleri giymişti. Parmak uçlarında yatakhaneyi geçti ve taş merdivenlerden aşağı indi. Merdivenlerin başında onu bekleyen Alex vardı. Brian başımı sallayarak kapıyı işaret etti. Şişman hanımı uyandırmadan kapıyı yavaşça kapattılar. Fakat döndüklerinde kesinlikle ona ihtiyaçları olacaktı ve iyi bir fırça yiyeceklerdi.

Ödül salonu ortak salondan çok uzak olmadığı için kısa sürede vardılar. Alex'e döndü ve fısıldayarak "Getirdin mi?" dedi. Alex başını sallayarak cebinden büyük bir kutu sakız çıkardı. Brian ise köşeden iki iskemle çekti ve birine kurularak Alex'in elinden bolca sakız aldı. Çoğunu neredeyse boğularak ağzına atarken Alex'inde onun gibi yaptığını gördü. Ağzı sakız dolu bir şekilde "Asla uslanmıyoruz." dedi ve çiğnediği sakızı ağzından çıkararak bir Özel Hizmet Ödülü'nün üzerine sertçe yapıştırdı. Kız da ona bakıp sırıtıyordu.

Alex elindeki sakızlarla dolu koca pakete bakarken sırıtmadan edemiyordu. Son günlerde iyice sorumsuzlaşmıştı, kendini tanıyamıyordu. Ancak bu umurunda bile değildi. Genç kızın umurunda olan tek şey eğlence, ders ve eğlenceydi. Tabii bir de arkadaşları. Genç kız Steve'den ayrılmanın kendisini bu kadar harika bir duruma getireceğini hiç tahmin etmemişti. Aksine eski haline geri döneceğini ve içine kapanık biri olacağını düşünmüştü. Ancak bu içine kapanıklık yalnızca iki gün sürmüştü, ardından bambaşka-ve daha iyi biri- oluvermişti Alex. Genç kız erkeklerin olduğu yatakhaneye doğru yürürken kotunun arka cebinden küçük içki şişesini çıkardı ve birkaç yudum aldı. Boğazı yanarken yüzünü buruşturdu, ancak acının verdiği etki gerçekten de güzeldi. Merdivenlerin başına geldiğinde içkisini tekrar cebine soktu ve Brian'ı beklemeye başladı.

Birkaç dakika sonra,-bu birkaç dakika Alex'e yıllar gibi gelmişti-Brian merdivenin öteki başında göründü, Alex'i görünce gülümsedi, o da bugün yapacakları için heyecanlı ve hevesli olmalıydı. Alex de Brian'a gülümsedi, Brian merdivenleri indiğinde hızla Ödül Salonu'na doğru yürümeye başladılar. Brian, salona girdiklerinde, "Getirdin mi?" diye fısıldadı Alex'e bakarak. Genç kız başını salladı ve Brian da vakit kaybetmeden köşeden iki iskemle aldı, iki Gryffindorlu sandalyelere yerleştiler. Alex sakın paketini uzattı, Brian bolca sakız avuçladı ve hepsini bir anda ağzına tıktı. Alex de aynı şeyi yaptı, sakızları adeta boğulurcasına çiğniyorlardı. "Asla uslanmıyoruz." dedi Brian ağzı sakızlarla dolu bir şekilde. Alex'in de ağzı aynı şekilde doluydu, ancak bu kahkaha atmasını engellememişti. Brian'ın ağzındaki kocaman sakızı, bir Özel Hizmet Ödülü'nün üzerine yapıştırdığını gördü Alex. Kendi sakızından bir parça kopardı ve bir Toplum Hizmeti Ödülü'nün üzerine yapıştırdı. Orada bolca Quidditch ödülleri vardı, ancak genç kızın içinden onların üzerine sakız yapıştırmak gelmiyordu. Alex sporcusu olduğu ve çok sevdiği Quidditch ile ilgili hiçbir şeye saygısızlık gösteremezdi, gösteremeyecekti de. Ağzındaki sakızdan bir tutam daha kopardı ve bir ödülün daha üzerine yapıştırdı genç kız, ardından bakışlarını ne yapmakta olduğunu merak ettiği Brian'a çevirdi.

Brian sakızı sertçe Özel Hizmet Ödülü'nün üzerine yapıştırdıktan sonra Alex'den biraz daha sakız aldı. Bu sırada Alex de Toplum Hizmet Ödülü'ne büyük bir parça yapıştırmıştı. Bu sırada gözü bir şeye takılmıştı. "Bu bizim tek prensibimiz. Quidditch'e saygısızlık yok. İzci sözü!" dedi iki parmağını kaldırarak. Alex gülmeye başlamıştı. Brian'da ona katılıp gülerken neredeyse boğazını yarılayan sakızı zar zor çekip çıkardı ve bir tükürenbilye ödülünün üzerine yapıştırdı. Bu sırada Quidditch aklına güzel anılar getirmişti. Takımla birlikte yaptığı antrenmanlar. Boş arazilerde muggle'ların gözünden gizli yerlerde yaptığı antrenmanlar. Uçmayı her zaman çok sevmişti. Sanki havada kendi benliğini buluyordu. Kendi benliğini bulması ile ilgili anısını düşürürken bir sakız daha çıkartarak Büyücü Satrancı Ödülü kupasına sertçe yapıştırdı. Kupanın sesi odada yankılandı ve bir an Brian ile Alex göz göze geldi. Aynı anda katıla katıla gülmeye başladılar. Brian gülmesini engelleyerek "Sakıza yenileme büyüsü yaptın değil mi? Burada ki kupalara bu kadarı yetmez." dedi. Alex ise daha da fazla gülerek öncekilerden daha büyük bir parça çıkardı ve bu sırada Brian'ın daha önce farketmediği bir şey oldu. Koparılan sakızın yerini yenisi alıyordu. Brian sırıtarak "Mükemmel!" dedi.

"Bu bizim tek prensibimiz. Quidditch'e saygısızlık yok. İzci sözü!" Alex Brian'ın bu sözleri üzerine gülmeye başladı. Ağzında o kadar sakız varken, iğrençleşmeden gülmek gerçekten çok zordu. Ancak Brian'ın bunu dert ettiğini zannetmiyordu, ikisi de o kadar uzun zamandır ortalığı birbirine karıştırıyorlardı ki. Bu zaman içerisinde birbirlerinin her türlü halini görmeye alışmışlardı. İksir Dersliği'ne gizlice girdiklerinde ve oradaki iksirlerle uğraşırken bir anda Brian'ın saçları havaya uçtuğunda, boş dersliklerden birinde amaçsızca akıllarına gelen her büyüyü etrafa savurduklarında ve Filch'i delirttikleri zamanlarda olduğu gibi, şimdi de komik ancak eğlenceli bir durumdaydılar ve tamamıyla anın tadını çıkarıyorlardı.

Sonraki birkaç dakika sakızlarını çiğnemeye devam ettiler, Brian düşüncelere dalmış gibi görünüyordu. Alex'in zihni ise hiçbir zaman olmadığı kadar boştu. Yalnızca ödüllere bakıyor, sakızını yapıştırıyor ve öylece dolanıyordu. Filch ve kedisinin şimdiye gelmiş olmaları gerekirdi, ancak nedense içeride Brian ve Alex'in sesinden başka ses yoktu. Herhalde adam, iki Gryffindorlu'yu fark edemeyecek kadar meşguldu. Alex bunu düşündüğünde alaycı bir şekilde gülümsedi ve ağzındaki sakızı bir başka ödülün üzerine yapıştırdı. "Sakıza yenileme büyüsü yaptın değil mi? Burada ki kupalara bu kadarı yetmez." Alex Brian'ın bu sözleri karşısında güldü ve elindeki çiğnenmiş ancak artık kurumuş olan sakızdan büyük bir parça koparıp bir ödülün üzerine yapıştırdı. Alex'in elindeki sakızdan koparılmış kısım tekrar oluşurken, Brian da şaşkınlık ve memnuniyet ifadeleriyle genç kızın elini süzüyordu. "Mükemmel!" dediğini duydu Alex Brian'ın. Alex gülümsedi ve, "Evet, biliyorum. Mükemmelim," dedi. Ardından bir kahkaha attı. Bu sırada bir başka ödüle bir parça sakız yapıştırmayı ihmal etmemişti.

Alex birkaç dakika sonra geri geri gitti ve sakız parçalarıyla kaplı tüm kupa ve ödüllere-Quidditch ile ilgili olanlar hariç-baktı. Ödül Salonu'nda ne varsa sakızla kaplıydı artık, iyi iş çıkarmışlardı. Her şey mükemmeldi, şimdi burayı terk edip dışarıda gezinebilirlerdi. Hava almak gerçekten iyi gelirdi Alex'e. Ancak her zaman ki gibi, her ne kadar bu sefer geç kalmış olsa da Filch'in onlara doğru gelmekte olan sesini duymuştu Alex. İşte şimdi yanmışlardı. Genç kız sesi duyduğu gibi arkasına döndü ve Brian'ı kolundan tuttuğu gibi odadaki diğer kapılardan birine çekti. "Çabuk ol, yakalanırsak ne kadar rezil olacağımızı düşün! Tanrım, koş, koş!" diye bağırdı Alex. Her ne kadar yaptığı şeyden pişman olmasa da, yaptığı şeyin sonuçları pek de iç açıcı değillerdi. Alex her zaman için Filch'e karşı hazırlıklı olurdu. Her ortalığı karıştırma operasyonundan önce bir görünmezlik büyüsü yapardı ve bu da onlara kaçmaları için yeterli zamanı tanırdı. Ancak bu sefer hazırlıksız yakalanmıştı, kafası o kadar dalgındı ki etrafa sakızlar yapıştırmaya başlamadan önce görünmezlik büyüsünü yapmayı unutmak gibi bir salaklık yapmıştı. Genç kız içinde biraz olsun endişe ve korku ile suç ortağı Brian'ı kolundan çekmeye ve Hogwarts koridorlarında sürüklemeye devam etti.

Alex'in gülümsemesi yüzünde yayıldı "Evet, biliyorum. Mükemmelim." dedi. Bütün kupaların-Quidditch ödülleri hariç- tamamen sakızla kaplanmış hallerini görmek için dönüp baktılar. Gerçekten iyi iş çıkarmışlardı. Belki de en iyilerinden biri. Onlar memnuniyet ile bu esere bakarken dışarıdan, çok yakından Filch'in sesi geliyordu. Brian bir an paniğe kapıldı. Alex görünmezlik büyüsünü yapmamıştı! Alex'in yüzündende bunu fark ettiği anlaşılıyordu. O Brian'dan daha çabuk davrandı ve Brian'ı kolundan yakalayarak bir yan sınıfa sürükledi. Sınıfın öbür kapısını kontrol edip önünün boş olduğunu anlayınca nefes nefese kalana kadar koştular. Nereye gittiklerini bilmiyorlardı. Sadece Filch'ten uzak bir yere. En sonunda bir sınıfa girdiler. Nefes nefese kalmışlardı. Sırtlarını duvara yaslıyıp, koridordan bir ses duymayı beklediler. Fakat hiçbir şey olmadı. İki dakikalık gerginlikten sonra rahatladılar. Herşey gayet normal gözüküyordu. Sonunda Brian'ın dizleri çözüldü ve sırtını duvara vererek yere oturdu. Hala nefes nefeseydi fakat zar zor gülüyordu "Bu gerçekten en iyi işimizdi! Ve en heyecanlısı!" dedi. Alex'in de gözlerini yumup duvara yaslandığını gördü. Başıyla onaylıyordu. Bu sırada da sırıtıyor ve okulun kurallarına karşı gelme zevkini içinden yaşıyordu. Brian odaya göz gezdirdi. Burası daha önce etrafa gelişi güzel büyü gönderdikleri boş derslik olmalıydı. Yani ödül odasından uzakta ve güvendeydiler. Gece henüz yeni başlamıştı. Ne yapacaklarını planlamak için Alex'e döndü...

Filch'den uzaklaşmayı başardıklarında, Alex çok yorulmuş olduğunu fark etti. Uzun süredir Quidditch dışında bir spor yapmıyordu ve ayaklarını kullanarak spor yapmak gerçekten ona göre değildi. Boş dersliklerden birinde Brian ile Filch'den saklanırken, aklına eski günler gelmişti kızın. Birinci sınıftan beri Brian ile Filch'den kaçarlardı ve her seferinde cezalardan sıyrılmanın bir yolunu bulurlardı.Alex Brian'ın dizlerinin çözülmüş olduğunu gördü, genç büyücü şimdi yerde oturuyor ve nefes alıp verişini düzene sokmaya çalışıyordu. Alex de onun yaptığını taklit etti, yere oturdu ve öylece karanlığa gözlerini dikti. "Bu gerçekten en iyi işimizdi! Ve en heyecanlısı!" dedi Brian heyecanla. Dışarıdan vuran ay ışığıyla ikisinin de yüzü aydınlanıyordu, Alex gözlerini yumdu ve başını duvara yaslamadan önce onaylarcasına aşağı yukarı salladı. Bir anda uykusu gelivermişti, ancak bu uyuşukluk modundan çıkması gerekiyordu. Birkaç dakika sonra gözlerini açtı Alex, Brian da ona dönmüştü. "Plan ne?" der gibi soran gözlerle bakıyordu ona. Alex tam ağzını açıp artık yatakhanelere gitmeleri gerektiğini söyleyecekti ki, Filch'in kedisinin iğrenç miyavlamasını duydu. Hemen ayağa kalktı, Brian da aynısını yapmıştı. "Plan şu, hemen buradan toz oluyor ve güvenli olabilecek neresi varsa oraya gidiyoruz," diye fısıldadı, ardından kedinin gelmekte olduğu kapıdan değil de, sınıftaki başka bir kapıdan geçerek şato koridorları boyunca koşmaya başladılar. Alex nereye gittiğini bilmiyordu, öylece koşturuyordu. Brian'ın da aynısını yaptığından emindi. Acaba bu gece yatakhanelere varabilecekler miydi?

Daha ne yapacaklarını planlamadan Filch'in kedisinin miyavlaması duyuldu. Alex telaş içinde "Plan şu, hemen buradan toz oluyor ve güvenli olabilecek neresi varsa oraya gidiyoruz," dedi. Brian tek kelime etmeden onayladı ve sınıfın diğer kapısından çıkarak kendilerini koridora attılar. Henüz koşmaya yeni başlamışlardı ki Brian'ın göğsüne yine bir ağırlık çökmüştü. Uzun zamandır bu kadar koştuğunu hatırlamıyordu. Nefes nefese "Hunter gibi uslu dursa ya!" dedi. Bunun üzerine Alex gülmeye çalıştı fakat ciğerleri zaten yorgundu, bundan vazgeçti. Brian Filch'in kedisinin miyavlamasının koridorlarda yankılandığını duyunca Alex'i de kolundan çekerek bir odaya girdiler. Neresi olduğunu ancak girince farketmişlerdi. Brian inleyerek "Ah, kızlar tuvaleti. Harika!" dedi. Fakat Alex nefesini tutmuştu. Brian ne söyleyeceğini merak ederken ev sahibi söylemesine fırsat bırakmadı. Tuvaletlerin içinden bir hayalet yükseldi. "Mızmız Myrtle!" diye bağırdı Brian istemsizce. Sesi tuvalette yankılanırken Myrtle haince baktı ve karga gibi sesiyle "Mızmız, işe yaramaz Myrtle!" diye bağırdı. Sesi ürkütücüydü "Arkamdan böyle konuştuğunuzu biliyordum!" diye bağırdı. Sesi Brian'ınkinden 2 kat daha fazla yankılanmıştı. Brian "Ne yapacağız şimdi?" dercesine Alex'e bakıyordu fakat o da aynı bilinmezlikle Brian'a bakıyordu.

Koşturdukları sırada Brian'ın, "Hunter gibi uslu dursa ya!" diye sitem ettiğini duydu Alex. Kathleen'in tembel kedisi aklına geldiğinde güldü genç cadı, ancak güldüğü anda ciğerlerindeki hava kesilmişti ve uzun süredir koşmakta olan biri için bu gerçekten çok kötüydü. Alex gülmeyi kesmek zorunda kalmıştı, bu sırada Filch'in kedisinin sesini duymuşlardı yine. Brian'ın onu kolundan tutup çekmesiyle dengesini kaybedip düşmek üzere olması bir oldu Alex'in. Ancak hemen toparlandı ve kızlar tuvaletine girdikleri için sevindi. Filch buraya girecek kadar seviyesiz ve aptal olamazdı, değil mi? "Ah, kızlar tuvaleti. Harika!" dedi Brian sıkıntılı bir sesle. Alex de lavabo tezgahlarından birine yaslandı ve nefes alıp verişini düzene sokmaya çalıştı. Bu sırada Brian'a da kaçamak bakışlar atıyordu. Çocuk gerçekten çok gergin görünüyordu, Alex ona hak vermiyor değildi. Kendisi de erkekler tuvaletine girse, en az Brian kadar gergin olurdu herhalde. Ancak o sırada dert etmeleri gereken şey bu değildi.

Kızlar tuvaletinin şamatacı, aşırı hassas ve alıngan olan hayaleti Myrtle onlara bakıyordu. Brian'ı oldukça beğenmiş olacak, utangaç bakışlarla genç büyücüyü süzüyordu. Brian onu fark ettiğinde, oldukça gergin ve ürkmüş bir tavırla, "Mızmız Myrtle!" diye bağırdı. Myrtle bu takma ismi duyduğunda yüzündeki beğeni ve utangaçlık ifadesi yerini öfkeye bıraktı. Alex Brian'a, "Sen ne yaptın böyle!" der gibi bakıyordu. Mızmız Myrtle öfkeyle bir şeyler bağırdı, ancak Alex o sırada hayaletin ne söylediğiyle ilgilenmiyordu. Eğer daha fazla bağıracak olursa Filch yerlerini saptardı ve içeri kendisi giremese bile onları alması için girecek birisini bulurdu. Slytherin öğrencilerinin buna gönüllü olacaklarından hiç şüphesi yoktu Alex'in. Brian telaşla kendisine bakarken, genç kız da asasını çıkardı ve hafifçe sesini yükselterek, "Confundo*!" dedi ve asasını Myrtle'a doğru tutup salladı. Myrtle bir anda susmuş ve şaşkınlıkla onlara bakmaya başlamıştı. Alex asasını salladı ve sallamasıyla beraber, hayaletin iki elini de kendi ağzına götürüp sıkıca bastırması bir oldu. Alex asasını Myrtle'dan ayırmadan Brian'a döndü ve, "Bu onu bir süreliğine susturur, sen git. Ben de sana yetişirim. Sakın Filch'e yakalanayım deme, onca şeyi boşuna yapmış oluruz!" dedi. Ardından sıcak bir şekilde gülümsedi.

Confundo:

Alex Brian'a suçlayıcı bir bakış atarken Myrtle bağırmaya devam ediyordu. Filch'in yerlerini bulması uzun sürmezdi. Alex birden kontrolü ele aldı ve "Confundo!" diye mırıldanarak asasını Myrtle'a doğrulttu. Myrtle bir anda sustu. Alex Brian'a döndü. Aceleyle "Bu onu bir süreliğine susturur, sen git. Ben de sana yetişirim. Sakın Filch'e yakalanayım deme, onca şeyi boşuna yapmış oluruz!" dedi. Brian donakalmıştı. Onu burada bırakmamalıydı fakat başka şansları yok gibiydi. Brian kapıdan çıkarken "Dikkat et." diyebildi sadece. Sonrasında kendini koridora attı ve hızla uzaklaşmaya başladı. Henüz koridorun sonuna gelip köşeyi dönmüştü ki kızlar tuvaletinden Myrtle'ın çığlığı geldi ve tuvaletin önünde olan başka bir şey. Önünde Mrs. Norris ile Filch içeri girmek üzereydi. Brian ne yapacağını şaşırdı. Filch kapıdan içeri girerken o da son hızla tuvalete doğru koştu. İçeri girdiğinde manzara çok karışıktı. Myrtle bağırıyor. Alex şaşkınlıktan küçük dilini yutmuştu, Filch ise gaddar bir şekilde gülüyordu. Henüz bir şey düşünemeden kelimeler Brian'ın ağzından çıkıverdi "Petrificus Totalus!" diye bağırdı. Filch yüzündeki gülümsemenin çarpık bir hali ile donmuştu. Sadece gözlerini hareket ettiriyordu ve ona öfkeyle bakıyordu. Alex büyük bir telaşa kapılmıştı. Brian ne diyeceğini biliyordu. "Bunu nasıl yaparsın? Senin de başının belaya girmesine gerek yoktu." falan filan. Ama arkadaşını bu durumda bırakamazdı. Ona yatıştırıcı bir şekilde bakarak "Bunu halledeceğim, sakin ol." dedi. Bu sefer asasını daha kararlı bir şekilde tuttu ve Filch'in önüne geldi. Bu büyüyü sadece teoride biliyordu fakat yapmak zorundaydı. Yoksa okuldan atılırlardı. "Obliviate!" dediği anda sesin kendi sesinden çok daha kararlı çok daha güçlü çıktığını fark etti. Bu etkiyi Filch'te görmüştü. Gözleri bomboş bakıyordu. Brian "Pekala, hadi dışarı çık ben onu koridorun öbür tarafına taşıyacağım." diye talimat verdi Alex'e. Alex tek kelime etmeden çıktı. Brian Filch'i koridorun öbür tarafına taşırken Mrs. Norris etrafında öfkeyle tıslıyordu. Brian gülerek "Üzgünüm, ama bunu sahibine anlatabileceğini hiç sanmıyorum." dedi. Filch'i yerine koymuştu. Bir koşu kopararak koridorun köşesinde bekleyen Alex'in yanına geldi. Alex'e gideceklerini işaret ettiği anda asasını salladı ve Filch çözülerek koridora şaşkın şaşkın baktı. Fakat artık Brian ve Alex o köşede değildi. Başka bir yere doğru gidiyorlardı. Filch'ten uzak bir yere.

Brian'a gitmesini söylemesinin ardından, birkaç dakika daha asayı havada tuttu Alex. Myrtle'ın gözlerinden öfkeden başka bir şey okunmuyordu. Ona bunu yapmaya daha fazla katlanamayacağını anlayarak asasını indirdi genç kız. İşte o an, Myrtle tüm şatoyu ayağa kaldıracak çığlıklar koparmaya başladı. Alex parmağını ağzına götürüyor ve susmasını söylüyordu, ancak hayalet onu dinlemiyordu bile. Alex sonunda çığlıklara daha fazla dayanamayıp bir köşeye çekildi ve elleriyle kulaklarını kapatıp beklemeye başladı. Myrtle susana kadar tuvaletten çıkabileceğini düşünmüyordu, ayrıca Filch sesini çoktan duymuş olmalıydı. Şimdi giderse, koridorda Brian ile karşılaşabilir ve arkadaşının da başının belaya girmesine neden olabilirdi. Bu, istediği son şeydi.

Çok geçmeden kızlar tuvaletinin kapısı hızla açıldı ve Filch öfkeyle parlayan gözlerle, ayağının dibinde durmakta olan Mrs. Norris ile Alex'e doğru yürümeye başladı. Alex sinirle nefes alıp verdi, okuldan atılacaktı. Bu sefer cidden atılacaktı. Filch yüzünde, içinde bulunduğu mutluluğu ifade eden çirkin bir gülümsemeyle Alex'e bakıyordu, Alex ise gözlerini kısmış öylece adama. Aslında o sırada, Alex'in kafasını kurcalayan şey gerçekten kızlar tuvaletine girmiş olduğuydu. Okuldan atılsa bile, yıllarca bakıp güleceği bir fotoğrafı olmalıydı Filch ile ilgili. Genç kız hemen, her zaman yanında taşıdığı ancak kapalı tuttuğu telefonunu çıkardı, açılması birkaç saniye sürdü, ardından telefonu Filch'e doğru tuttu ve fotoğrafa bakarken bir kahkaha attı. Bu sırada Filch de pis pis ona bakıyordu, ancak çok geçmeden yüzüne o gülümseme geri gelmişti. "Bu resmi okuldan atıldığında gülerek incelersin, Aleksandra Targaryen." dedi, ardından sapsarı dişleri ile yeniden gülümsedi. Tam o sırada, kızlar tuvaletinin kapısı tekrar açıldı. Gelen Brian'dı, Alex onu görünce hem şaşırmış, hem rahatlamış, hem de öfkelenmişti. Geri gelmek gibi bir hatayı nasıl yapardı?

Brian bir an için ona baktı, ardından asasını çıkarıp Filch'e doğrulttu. "Petrificus Totalus!" diye bağırdı genç büyücü. Filch'in yüzündeki gülümseme öylece donakalmıştı. Alex üzerindeki şaşkınlığı atamamış halde Filch'e bakıyordu. Brian ona baktı ve, "Bunu halledeceğim, sakin ol." dedi. Ardından asasını tekrar salladı, bu sırada Mrs. Norris de Brian'a en tehditkar tıslamalarını gönderiyordu. "Obliviate!" diye bağırdı Brian. Filch artık tamamen donmuştu, gülümsemesi donmuş suratındaki gözleri boş boş bakıyordu. Brian hemen Alex'e döndü ve, "Pekala, hadi dışarı çık ben onu koridorun öbür tarafına taşıyacağım." dedi. Brian'ın bu teklifini reddetmek kabalık olacaktı, o yüzden Alex hiç vakit kaybetmeden kızlar tuvaletini terk etti. İlkten hızla koşturmuştu, ancak sonraları Brian'ın ona yetişebilmesi için adımlarını yavaşlatmıştı. Çok geçmeden Brian yanında beliriverdi, Alex ona bağırmak, kızmak ve ne halt ettiğini sormak istiyordu. Ancak bunu yapamazdı, başları beladan bir kez daha kurtulduysa, Brian sayesinde kurtulmuştu.

Sonunda yatakhanelere vardıklarında, Alex içinin rahatladığını fark etmişti. Tanrım, o kadar ortalığı karıştırıyordu, sonra da okuldan atılacağı için endişeleniyordu. Gerçekten garip bir kişiliği vardı. Alex tabloya şifreyi söyledikten sonra, şişman kadının onları azarlayan sözlerine aldırmadı. Tek istediği uyumak, uyumak ve uyumaktı. Kızlar yatakhanesine gitmeden önce Brian'a döndü ve, "Hey Brian, teşekkür ederim. Geri döndüğün için," dedi. Brian gülümsemişti. "Biliyorsun, birinci sınıfta başlatmış olduğumuz bu gelenekte, böyle bir kural yoktu. Aksine herkes kendi başının çaresine bakacaktı. Ancak sen geri döndün, teşekkür ederim." dedi terkar. Brian güldü ve, "Kurallar ya değiştirilmek, ya da çiğnenmek için vardır Alex." dedi. Alex de bunun üzerine güldü, ardından arkadaşına iyi geceler diledikten sonra odasına doğru yürümeye başladı. Bugün ne aksiyonluydu ama!