Art göl kenarına oturmuş kitabını okuyordu. İblis günlükleri isimli kitabını bitirmek üzereydi. Biraz sıkılmış olmalıki bir anda kitabı kapatıp ayağa kalktı. Çakıl taşlarına ayaklarını sürterek gölden uzaklaşıyordu. Sanki bir çıtırtı duymuştu. Tam boş verip ilerleyecektiki büyük bir çıtırtı tekrar duyuldu. Asasını çıkartıp ağaçların arasından gelen sese yöneltti.

" Hey, kim var orda ? "

Korkmuş olmasına rağmen korkusunu belli etmemeye çalışıyordu. Bu tarafa doğru gelen bir gölge gördüğünü fark etti. Evet ağaçların arasından geçip Art'ın önüne gelmişti. Bu bir kızdı. Korktuğu belli olmuşmuydu acaba ? Rezil olmuşmuydu?

Parmaklarımı birbirine kenetledim ve kollarımı yukarı kaldırıp iyice esnettim. Bu güzel havada yürüyüş yapmak güzel olacaktı. Gerçi bu saatte niye buradaydım hiçbir fikrim yoktu. Normalde uyumayı seven biriydim. Ama bugün içimden yürümek, yürümek ve yürümek geliyordu.
Ağzımı elimle kapamadan rahatça esnedim ve dikkatimi yere verip parmak ucumda dallara basarak yürümeye devam ettim. Hadi ama! Her insan yapmaz mı bunu?
Biraz daha ilerledikten sonra birisinin seslendiğini duydum.
"Hey, kim var orada?"
Hafifçe kıkırdadım ve sesin geldiği yöne doğru ilerlemeye devam ettim. Karşıma çıkansa daha birkaç gün önce Mel ile konuştuğumuz sarı saçlı ve mavi gözlü Hufflepuff'tı. Gülümsedim ve bana doğrultulmuş asasına baktım.
"Umm...Ben Anastacia.Anastacia Bouveir.Gryffindor'dan"

Rezil olmaktan nefret ederdi Art. Hele bir kıza. Bu çok kötü bir şeydi. Acaba korkusunu saklaya bilmişmiydi. Bunları düşünürken ağaçların arasından çıkan kız gülümsedi ve Art'a baktı.

"Umm...Ben Anastacia.Anastacia Bouveir.Gryffindor'dan"

Art rahatlamıştı. Asasını hafifçe indirdi ve bu güzelliğe baka kaldı. Bir yandanda rezil olup olmadığını düşünüyordu. Yüzü bir kaç renge girmişti.

"Ah öylemi... Bende Arthur. Arthur Lewis. Hufflepuff'tan."

Acaba cümlelerini adam gibi kullanabilmişmiydi. Sonuçta kibar olmalıydı bu güzelliğin karşısında.

" Burada ne işiniz var. Sabahları sadece ben gelirim diye düşünüyordum. Bilirsin. "

Demekki başkalarıda geliyordu buraya. En azından sabah sabah sadece kendisinin geldiğini düşünüyordu. Ah olamaz ismini unutmuştu bu güzel bayanın. Bu nasıl olurdu. Acaba sorsa ayıp olurmuydu. Ama hayır soramazdı. Başka bir şekilde öğrenmeliydi ismini.