Yasak ormana geri dönmüştüm. Son zamanlarda yaşadığım olaylar bayağı zorlamıştı beni. Gerçek vampir halimin ortaya çıkması. Birini az kalsın öldürmem. Bunlar büyük olaylardı. Belki de bu yüzden iki gündür kan içmeme rağmen rahat bir şekildeydim. Bütün olanlardan sonra sonunda evime Hogwarts'a dönebilmiştim. Yani yakınlarına. Yasak orman bile artık evim gibi geliyordu bana. Güneş battıktan sonra uyanıyordum artık. O saatten sonra da gece bitip, güneş tekrar doğana kadar asla uyanmıyordum. Etrafta yürüyordum. Bugün hesaplarıma göre tam dolunay vardı. Bu olay benim için bir şey değişmiyordu. Benimki kan ile ilgili bir olaydı. Her zaman olabilecek bir şey. Onlar en azından zamanını biliyorlardı. Bir tepeye doğru yavaş bir şekilde çıkıyordum. Saat 9:50 falan olmasına rağmen dolunay hala ortalarda yoktu bir tepeden belki görünebilir diye düşünüyordum. Tepeye vardığımda oradan da gözükmediğini anlamıştım. Daha büyük yerler vardı ama etrafı en iyi gösterebilen yer burasıydı ormanda. Etrafta sadece üç tane ağaç vardı. Belki ayın yerini görebilirsem diye en büyük ağacın üzerine çıktım ve etrafa bakınmaya başladım. Bulutların arasında az bir şekilde ışık çıkıyordu. Yakında gösterirdi ay kendini. Ağaçtan aşağıya atlarken başka aşağılarda daha başka bir şey görmüştüm bir insana benziyordu. Bu saatte biri burada ne arayabilirdi ki. Ona dikkat ettiğim için ağaca dikkat etmiyordum ve önce bir dala kolum çarptı. Daha doğrusu dal koluma girdi. Kolumdan kanlar akmaya başlamıştı. Çıkardıktan hemen sonra düzelmeyecekti bu sefer çünkü kan içmemiştim iki gündür. O daldan sonra bu sefer sırtımı yüzdü başka bir şey. Kolumun acısından daha dikkatsiz davranıyordum. Yere sırt üstü kapaklanmama neden oldu bu olaylar. Kalkıp üstümü başımı silkeleyip kolumdaki dalı tek bir hareketle hemen çıkardım. Ama hala kan akıyordu. Sırtım ise o kadar kötü durumda değildi. Fazla kan bile akmıyordu. Elimi yaraya götürünce yaranın geçtiğini fark ettim. O gördüğüm şeyin ya da kişinin kim olduğunu öğrenmek istiyordum. Yine aynı hatayı yapmak istemiyordu ama merakım öne çıkıyordu. Hızlı bir şekilde yanına gittim ama hızım bile artık yavaşlıyordu. O insana belli etmeden etrafında bir yerde durdum. Kokusunu aldığımda bunun bir insan olmadığını anladım. Bu bildiğim hiçbir kokuya benzemiyordu. Ama kim olduğunu anlamıştım. Bir kız. Bir öğrenci. Gryffindor'dan. Sanırım geçen sene dördüncü sınıftaydı ama adını hatırlamıyordum. Ondan yavaş bir biçimde uzaklaşıyordum çünkü o da bir insan değildi. Kokumu almamalıydı. Vampir de değildi. Vampir olsa zaten okulda işi olmazdı.

Kızdan uzaklaşmaya başlamışken bir ses duymuş, ya da bir şey görmüş olacak ki bana seslendi. "Hey, uzaklaşma!" diye bağırdı. Bunu gerçekten yapacağıma inanıyordu söylediğine göre. Hem yasak ormanda, gece vakti birini nede durdurursun ki bunun insan olma olasılığı milyonda bir falan olmalı. Kızı dikkate almadan yürümeye devam ettim. Bir kişiyle daha uğraşmak istemiyorum. Bu kişinin insan olmaması ayrı bir artı katıyor. "Lanet olsun, dursana!" Pek niyetim yoktu ama durdum. En azından bu kızı başımdan atmam gerektiğini düşünüyordum. Sesimi değiştirmeyi deneyerek konuştum. Bir de beni tanımasına hiç gerek yoktu. "Buradaki kişilerin tehlikeli kişiler olduğunu biliyorsundur umarım. Bende onlardan biriyim. Bir vampirim. Şimdi insan olduğunu hiç sanmıyorum ama her neysen buradan uzaklaş." Kıza doğru dönmeden söylemiştim bunu. Tekrar konuşmasına fırsat vermeden yürümeye devam ettim. Bir iki adım sonra tekrar durdum. "Buraya bir daha da gelmesen senin için daha iyi olur." Tehditkar bir biçimde söylemiştim bunu. İşe yaramıştır umarım. Bu yasak ormana girişi bu yıl serbest mi bırakmışlardı. Herkes gelebiliyordu. O bulduğum tepeye tekrar çıkmaya başlamıştım. Yavaş olmuştu ama iki dakika içinde çıkmayı başarabilmiştim. Gökyüzüne baktığımda dolunayın ortaya çıktığını görebildim. Kulağım iyi duyabildiği için civardaki kurtların ulumaya başladıklarını duymuştum. Bu olayı da anlayamamıştım. Dolunayın ne özelliği vardı ulumak için? Ve kesinlikle iğrenç bir sesti bu. Yere oturup seyretmeye başladım. Yapılacak daha iyi bir iş yoktu buralarda.

Otururken bazı sesler gelmeye başladığını fark ettim. Kurtların uluması gibi bir şey diye düşündüm başta ama bu bir çığlıktı. Öyle güçlüydü ki başımı ağrıtmaya başlamıştı. Sesi çok net duyuyordum. Ellerim işe yaramayacağını bilmeme rağmen kulaklarıma gitti. Bu ses neydi böyle? Daha önce böyle bir şey hiç duymamıştım burada. Çığlık sesi kesilmişti sonunda. Tam elimi kulağımdan çekerken daha güçlü bir ses geliyordu. Bu da bir ulumaydı ama çok yakından geliyordu. Ne olduğunu görmek istediğim için yerimden kalkıp aşağıya inmeye başladım. Kurt kokusunun nasıl bir şey olduğunu biliyordum o yüzden kokuyu takip etmeye başladım. Bulduğum koku ise daha güçlü bir kurt kokusuydu. Ve kesinlikle iğrenç kokuyordu. Kokunun sahibini bulduğumda tuhaf bir şey vardı. Yerde çırpınıyordu. Ve tam olarak kurt değil gibi gözüküyordu. Gözümü kapatıp açtığımda yanıldığımı anlamıştım. Tamamı kurt olan bir vücut karşımda çırpınıp duruyordu ve uluyordu. Uluması yakında olunca daha kötüydü. Kulak zarımı patlatacak kadar yakıyordu canımı. Beni anlamayacağını biliyordum ama konuşmaya başladım. "Hey kuçu kuçu çeneni kapat, ulumayı kes." O ana kadar aya bakan yüzü beni yeni fark etmiş gibi bana doğru dönmüştü. En azından susmuştu. Ağzındaki salyalarla bana sinirli bir biçimde bakıyordu. Daha önce kurt görmüştüm ama bu gördüklerim karşısında en büyük olanıydı. Onu öldürmek istemiyordum ama bana saldırmayı denerse diye savunma pozisyonu almıştım. Belki korkar diye vampir formuma dönüşüp ona doğru hırladım.

Kurt bana baktıktan sonra ayağa kalktı ve yürümeye başladı ama daha ilk adımında yere düşmüştü. Bu ne yapıyordu. Bacağında sorun falan mı vardı acaba. Tekrar ayağa kalktı. En azından azimli bir kurttu. Yerde kalıp miskince yatabilir ve bütün gece bağırabilirdi. Bu istediğim en son şeydi zaten. Kısık bir sesle hırlamıştı. Yüzü de değişmişti. Bu yaptıkları çok tuhaftı. Bu sefer doğru düzgün yürüyebilmişti. Etrafımda tur atıyordu. Ona dokunmadım çünkü o, o ayaklarla bana saldırmaya çalışırsa o daha ilk hamlesini yapamadan kendini yerde bulurdu. Etrafımda iki tur attıktan sonra tekrar yere yığılmıştı. Etraftaki bütün yapraklar yanlara doğru saçılıyordu. Dikkatli baktığımda fiziksel bir yara yoktu ortalarda. Kan kokusu da gelmediğine göre bir yaralanma olayı yoktu. Sanki yürümeyi yeni öğrenen bir bebek gibi davranıyordu. Ama bu kalıpla biraz zordu onun için aynı şeyi söylemek. Ön patilerini kafasının arasına aldı ve bana doğru bakmaya başladı. Hala vampir halimde olduğum için korkuyordu, ya da yardım bekliyordu. Yüzümü tekrar normal hale getirdim ve yanına gittim. Yaklaştıkça koku iyice fazlalaşıyordu. Kanı akıyor olsa bile o iğrenç kanı içmezdim. Neden böyle koktuğunu da çözmemiz gerekliydi. Yanına gidip eğildim ve havayı daha iyi bir şekilde kokladım. Kalp atışı duyuluyordu. Çok hızlıydı ama onun için normaldi herhalde bu. Kan ise sadece onun içinde ve sekiz kilometre ötedeki at adamlardan geliyordu. Kırık falan varmı diye bacaklarını kontrol ettim. Normal dokunuyordum ama ondan hiç ses çıkmıyordu bunu yaparken. "Pis kokulu problemin yok gözüküyor. Ama ben sadece vampirim, veteriner değil. Kalkmayı dene." dedim. Umarım beni anlıyordur yoksa çok rezil olurdum. Onu kaldırmayı denemeye başladım.

Yerde öylece yatıyordu ama konuşmamdan sonra herhalde dediğimi anlamış olmalı ki çok güçlü bir şekilde hırladı. O kadar etkili değildi ama hem kulağım için hem de saldırmasın diye geri çekildim. Birde uluma devreye girmişti. Ona saldırmamak için kendimi zor tutuyordum. Ölmesine gerek yoktu boşu boşuna. Ayağa kalkmıştı. Yüzü çok garip görünüyordu. Demin bir adım atamayan kurt benim söylediklerimden sonra canlanmıştı. Ve ben bunu söylediğim için kendimden nefret ediyordum. Yine birini, bir şeyi merak ettiğim için saldırıya uğrayacaktım. Bu huyum yüzünden ölüyordum zaten hep. Ben daha ne olduğunu anlayamadan üzerime çıkmıştı ve tişörtümün bir parçasını koparıp, ağzında parçalamıştı. Onu öldürecektim kesinlikle onu öldürecektim. En azından onu öldürürsem bugün ormana gelen kişiler gibi savunmasız kişileri öldüremezdi. Tamam kız bir cadıydı ama bu kurt ise çok hızlıydı ve güçlüydü. Ama kurt tam olarak bir şeyi bilmiyordu ben daha hızlı ve daha güçlüydüm. Tişört dışında fazla bir zarar vermemişti. Sanki tek yaptığı gözümü korkutmak gibiydi. Onu önce elimle iktirdim. Bu sırada üzerimde olan pençeleri tişörtümü çizdi ve bu sefer kanamaya başladım. Biraz benden uzaklaşınca bacaklarımı topladım ve kurtta iki bacağımla güzel bir tekme attım. Uçup demin ki yerine sırt üstü düşmüştü. Tek yaptığım şey onu daha çok sinirlendirmekti. Ama o sinirlendikçe, bende sinirleniyordum. Yüzümü tekrar vampir halime getirdim. Emin değildim ama bu şekilde olduğumda kendimi daha güçlü hissediyordum. Belki o zaman içimdeki vampir kontrolü yavaşça ele geçiriyordu ama ben kazanmasına izin vermiyordum. Kurdun bütün hırlamalarından ve ulumalarından daha büyük bir şekilde hırladım. Bu yaptığım onun kulaklarına nasıl tepki verecekti bakalım. Saldırı pozisyonuna geçip onu beklemeye karar verdim. Oyun oynamak eğlenceliydi.

Kurt yavaş yavaş kalkıyordu yerinden. Bu sefer ciddi hasarları var gibiydi ama yılmadan kalkmıştı. Onu yok etmem gerektiği için kendimi kötü hissediyordum aslında. Kalkar kalkmaz kaşlarını çatmış bir vaziyette, dişlerini gösterdi. Bende aynı vaziyetteydim. Sadece benim dişlerim onunkiler kadar gösterişli sayılmazdı. Saldıracağını biliyordum ama yine beni devirmeyi başarmıştı. Bunun hazırlıkla ilgili olmadığını anlamıştım. Çok güçsüz durumdaydım. Yerde öylece fazla bir şey yapmadan dövüşüyorduk. Yara izlerim gerçekten yavaş bir biçimde kapanıyordu ama kurt onun hemen yenisini açıyordu. Bende kan akmamasına gayret ederek ona vuruyordum. Eğer kanı üzerime değerse kendimi öldürürdüm. Dövüş sırasında arka bacaklarında bir sorun olduğunu fark ettim. O yüzden o da en az benim kadar güçsüzdü. Birden üzerimden çekilip yere düştü. Buna ne oluyordu böyle. Bu şekilde kavganın eğlencesi çıkmazdı ama. Kurt gözlerini kapatmıştı. Kesinlikle önemli görünüyordu bu olay. Bir kurtta bir yukarıya bakıyordum. Bu bir tuzak değildi emindim. O yüzden biraz rahattım. Yukarıya tekrar baktığımda dolunayın geçmek üzere olduğunu anladım. Yanına çömeldim ve neden yardım için diğer kurtları çağırmadığını düşünmeye başladım. Hemen gelebilirlerdi yardımına. Ama o yalnız dövüşmüştü. Onu şu an öldürmem gerekiyordu ama yapmak istemiyordum. Ona ne yapacağıma yarın karar verecektim. Ama diğer iki ayağından bile güç alsa kaçabilirdi. O yüzden öndeki iki bacağını da tek hareketlerle kırdım. Çok acıtmış olmalıydı. Demin dövüşte fark etmemiş olmalıydı. Ulumasına artık alışmıştım. Güneş doğduğunda burada olamayacağımdan onu da yanımda götürmeye karar verdim. Sürüyerek onu kaldığım mağaraya kadar taşıdım. İçeriye hiç güneş girmediği için burayı seçtim. Onu taşırken son gücümü de harcamıştım. Artık tamamen güçsüzdüm ve önümdeki her kana hırçınlıkla saldıracaktım. O yüzden avlanmak için dışarıya çıktım. Bir kaç kötü kokmayan kurt yakalamaya gittim.

Bir kurt ile savaştıktan sonra normal bir tane öldürmek gerçekten iyi oluyordu. Bacaklarını kırdığım için kaçıp kaçamayacağını da düşünmüyordum. O kadar susamıştım ki zamanın nasıl geçtiğini fark edememiştim. Kendimi kaptırmış olduğumdan neredeyse güneş doğana kadar avlanacaktım. Ama içgüdülerim son anda devreye girmişti ve mağaraya gitmemi söylüyorlardı. Mağaraya döndüğümde kurdun hala uyuduğunu fark etmiştim. Belki can acısından ölmüştür diye düşünmüştüm ama kokusu belli olurdu. Aynı zamanda hala kan akışını hissedebiliyordum. Tekrar gece olana kadar uyumanın güzel olacağını düşünüp mağaranın ilerisinde bir yere yatmıştım. Uyanmamın tamamen imkansız olduğu saatlerde bir çığlık sesiyle uyanmıştım. Bu kız sesinin mağaradan geldiği çok belliydi yarı uyuyor olsam bile. Yerimden kalkıp mağaranın çıkışına doğru dikkatli adımlarla yürüyordum. Sonunda kurdu bıraktığım yerde onun yerine çıplak bir kız olduğunu fark ettim. Bu ormanda gördüğüm cadıydı sanırım. Onun yerine ileri bakarak ona doğru yürüdüm ve üzerimdeki paltoyu çıkarıp onun üzerini kapatacak bir biçimde attım. Her şey daha mantıklı gelmeye başlıyordu. Gece ormanda dolaşan bir kız. Sonrasında tamamen hiç alışık olmadığım bir kurt. Hiç görmeme rağmen bu kurt adamların gerçekliğini ispatlıyordu. Onlarda vampir türü kadar gerçekmiş. Eğilip yüzüne baktım. Bir Hogwarts öğrencisi olduğunu bildiğim için yüzümü vampir haliyle değiştirdim. "Sana ormandan gitmeni burada kötü kişiler olduğunu söylemiştim. Onlardan biri olduğun kimin aklına gelirdi. Bir kurt adam doğrusu kadın olmalı. Geceyi hatırlıyor musun? Bunu yapıp yapamadığınızı bilmiyorum çünkü. Bacaklarının kırıklığı geçer geçmez gidebilirsin. Seni öldürmeyeceğim küçük kurt." Bunu bu kızı tanıyor olabileceğim için yapıyordum. Yerimden kalkıp, arkamı dönüp yürümeye başladım.