Göze Görünen

Konu: Göze Görünen Çarş. Ağus. 15, 2012 5:41 am

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] & [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] & [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Brian Walters & Harmony Hart & Daniel Sullivan

Konu: Geri: Göze Görünen Çarş. Ağus. 15, 2012 7:39 pm

Tekrar sıkıcı derslerden biriydi. Eskiden sadece sırada yatarak dersi dinleyen Brian artık kelimeleri bile işitmiyordu. Sadece hayal dünyasında dolanmak ilgisini çekebiliyordu. Yanında ki sıranın yokluğu onu üzüyordu fakat bunu düşünmemeye çalışıyordu. Onunla çıkmaya başlamadan önceki sırasına dönmüştü. İkiz kardeşi ile sırada oturuyor ve bir kez bile bakmıyordu çocuğa. Hogwarts'lı öğrencilerinde dilinden düşmüyordu bu dedikodular. Harmony'i aldatan çapkın Brian sahalara geri döndü. Brian ise tek bir yorum bile yapmak istemiyordu. Sahalara geri dönmekte istemiyordu fakat olaylar kontrolü dışında gelişmişti, daha doğrusu o kontrolü dışında gelişmesine izin vermişti. Düşüncelerini dağıtarak kafasını sıraya gömdü ve yakında sahip olacağın ateşokunun özelliklerini düşündü. Bu bile aklını sadece bir miktar ondan uzak tutabiliyordu.

Zilin sesi ile dağılan öğrenciler farklı yerlere gitmeye başlamıştı bile. Brian'ın ise tek yapabildiği ateşokunun özelliklerinin bile düşüncesini dağıtmaya yetmeyen kız arkadaşını aramak olmuştu. O kadar insan arasında onu bulamayacağından emin gibiydi. Fakat şans veya kader hangisiyse ona köprüye doğru giden Mony'i göstermişti. Kalabalığın arasından itişerek geçmeye çalışan Brian arkasına dönüp özür dilemeyi bile akıl edemiyordu. Köprüye yaklaştığında Mony yolu yarılamıştı bile. Nefes nefese kalmasına rağmen durmaya pek de niyeti yoktu çocuğun. Belki de ritmi bozuk nefeslerini hissetmişti Mony ona yaklaştığında fakat aldırmıyordu. Bütün ders boyunca aldırılmamak için beklediğini inkar eden Brian Mony'nin yolunu keserek önüne geçti. Yüzünden boşalan terlere aldırmıyordu bile. Tek yapabildiği bu kadar koşturmanın kurutmuş olduğu boğazından gelen küçük bir hırıltı ile "Lütfen bir dakika. Sadece bir dakika." diyebilmişti. Kız karşısında somurtkan bir şekilde duruyordu. Hiçbir acıma veya affetmeye meğilli ifade bile yoktu ki çocuk bunu hak etmiyordu. "Hata ettim, biliyorum. Beni affedemeyeceğin şeyler yaptım. Beni affedemezsin zaten. Ama seni seviyorum. Sana asla yalan söylemedim." Neden herşeyi bir anda söylemişti ki sanki. Onun yapısı buydu, eğer içindekileri dökmeye başlarsa asla duramazdı. Ama bu özelliği yüzünden kız arkasını dönüp giderse gözlerine birkaç saniye daha fazla bakma fırsatını kaçıracaktı.

::

Mesaj Sayısı : 664 Gerçek Adı : Selis Yaş : 26

Arkamdan koşturarak gelmekte olan Brian'ı yan gözle gördüğümde adımlarımı daha da hızlandırmıştım, onunla hiçbir şekilde konuşmak istemiyordum. Onun yüzüne bile bakmak istemiyordum çünkü bu bana acı veriyordu ve beni öfkelendiriyordu. Sonunda benden hızlı davranıp önüme geçtiğinde sinirle içimden birkaç küfür saydırdım ve olduğum yerde somurtkan bir ifadeyle durup Brian'ın kan ter içinde kalmış suratına baktım. "Lütfen bir dakika. Sadece bir dakika." Dişlerimi sıktım ve bacağımı sallamaya başladım. Yalnızca bir dakika duracaktım ve sonrasında arkamı dönüp gidecektim. En azından bu isteğini yerine getirmeliydim, değil mi? "Hata ettim, biliyorum. Beni affedemeyeceğin şeyler yaptım. Beni affedemezsin zaten. Ama seni seviyorum. Sana asla yalan söylemedim." Yüzüme yapmacık ve sevecen bir ifade yerleştirdikten sonra bir kolumu yana doğru kaldırdım ve "Üzgünüm Brian, ama bir dakikan doldu. Sonra görüşmemek üzere!" dedim. Ardından arkamı döndüğüm gibi hızla yürümeye başladım. Brian'ın peşimden gelmeyi bırakmayacağını biliyordum, ama umurumda bile değildi. Yürümeye devam ettim. Bana yaptığı o iğrençlikten sonra nasıl oluyor da durup onu dinlememi istiyor olabilirdi? Ona asla güvenmeyecektim, o geceden sonra bundan emin olmuştum. Brian artık benim için bitmişti, o gece bardan Hogwarts'a doğru uçarken kendime bir söz vermiştim, onu unutacaktım. Bu ne kadar acı verse de başarmak zorundaydım. O Anastacia ile bara giderken ve oldukça samimi bir şekilde dans ederken beni kolayca unutmuştu, benim de bu kadar rahat olmam gerekirdi. Anastacia ile yatmış olsun ya da olmasın, o gece oraya giderek bana ihanet etmişti ve onu bir daha asla affetmeyecektim. Bunu istesem bile yapamazdım, beni öyle kırmıştı ki. Onun yüzünden tüm okul bizi konuşuyordu ve şimdi de herkesin görebileceği bir yerde dikilip onunla konuşmam etraftaki dedikoduculara malzeme vermekten başka işe yaramayacaktı. Gözlerimin dolduğunu hissettiğimde sinirle dişlerimi sıktım ve gözyaşlarını geri gönderdikten sonra hızla yürümeye devam ettim. Ne olursa olsun, ağlamayacaktım. Brian'ın beni öyle görmesine izin vermeyecektim.

:

Konu: Geri: Göze Görünen C.tesi Ağus. 25, 2012 6:19 pm

Mağarada uyandığımda saatin geç olduğuna emindim ama dışarı bakmadan çıktığım için kolumun birazı yanmıştı. Hemen içeri geri kaçtım. Bir kaç dakika sonra ise güneş batmaya başlamış tamamen bulutların içine karışmıştı. Bu dışarı çıkmam için iyi bir zamandı. Bazı şeyleri de düşünmek için iyi olabilirdi. Dün kadının yanından ayrıldığımdan beri Ellwood soyadını düşünüyordum. 18 yıl sonra tamamen farklı bir isimim olmuştu. Sullivan öldüğüne göre bu ismi kullanmamda bir sorun yoktu. Kadının verdiği ismi bulmaya gidersem daha iyi hissedeceğimi biliyordum. Sophie ismi de zihnimden gitmiyordu. Düşüncelerden kurtulup vahşi olabilmek için avlanıyordum ama bu düşünce her ne olursa olsun başımdan gitmiyordu. Belki tamamen diğer benliğimi ortaya çıkarırsam tüm bu düşüncelerden kurtulur ve o kadını öldürmeye giderdim. Ama ona izin verirsem kontrolü tekrar ele geçirebileceğim bir muamma. Öyle ki Kathleen ile kavgalı olduğumuzu bile unutmuştum. Eğer dersi yok ise köprüde olabilirdi onun yanına gitmem iyi gelebilirdi en azından sadece onunla olan problemlerimi düşünürdüm.

Köprünün arazisine yaklaştığım zaman iki tane kalp atış sesi duymuştum ve dört tane de ayak sesi. Başka birileri vardı burada. Tam kaçmayı düşündüğüm sıra bir ses duydum. "Lütfen bir dakika. Sadece bir dakika." Sesin geldiği yöne doğru bakmaya karar vermiştim bu sefer. Bir kız ve bir erkek gözüküyordu. Sinirlenmeme neden olan ise kızı görmemdi. Bu Kathleen'di. O salak çocukla ne yapıyordu köprüde? Ve çocuk ona neden bir dakika diye söyleniyordu? "Hata ettim, biliyorum. Beni affedemeyeceğin şeyler yaptım. Beni affedemezsin zaten. Ama seni seviyorum. Sana asla yalan söylemedim." Seni hala seviyorum mu demişti. Belki eski sevgilisidir diye düşünmek istedim ama bu şekilde ancak kendimi kandıracağım kesindi. Kathleen benden vazgeçip başkasını bulmuştu bile. En azından bir şekilde haber verebilirdi. Kathleen konuşacaktı ama onun söylediğini duymaya o kadar odaklanmıştım ki diğer seslere de bir o kadar odaklandım ve onun yerine bazı hayvanların seslerini duymuştum. Ama o çocuğu öldürmek için bu yeter de artardı bile. Araziden, köprüye, oradan da arkası dönük çocuğun dibine yaklaştım ve bir kolunu kıvırıp onu diz üstü çökerttim o kadar sertti ki onu indirişim çocuk bağırmadan edememişti bu Kathleen için yeterdi umarım. Kathleen o sıra gidiyor gibi gözüküyordu. "Bir yaratıkla çıkmak istemiyor olabilirsin ama bana başkasını bulduğunu da söyleyebilirdin. Ve bu çocukla mutlu olmana izin vereceğim anlamına gelmiyor." Çocuğu kaldırıp boğazını ısırdım şu an amacım onu öldürmek değil dönüştürmekti. Bir süre daha devam edersem öldüreceğimi anlayıp kanını içmeyi bıraktım.

Spoiler:

Konu: Geri: Göze Görünen C.tesi Ağus. 25, 2012 6:51 pm

Koluma ani bir acı saplanmasıyla dizlerimin üzerine düşmüştüm. Sol kolumu tamamen kaptırmıştım bu, insan olmadığını düşündüğüm varlığa. Oldukça güçlüydü sıradan bir insan gücü olsa ne kadar güçlü olabilirse olsun biraz karşı koyabilirdim. Ama ona şiddetle karşı koymak imkansız gibiydi. Sağ elimle asama uzanmak istiyordum fakat omzumun acısı bana engel oluyordu. "Bir yaratıkla çıkmak istemiyor olabilirsin ama bana başkasını bulduğunu da söyleyebilirdin. Ve bu çocukla mutlu olmana izin vereceğim anlamına gelmiyor." Gelişen olaylardan hiçbir şey anlamamıştım. Mony çoktan birini mi bulmuştu kendine? Belki de şimdi onların mutluluklarını bozuyordum. Ne düşünüyorum ben!? Aklım yerinde değildi ve burdan kurtulmam lazımdı. Adam Mony henüz arkasını dönemeden beni kendine doğru çevirmiş ve boynumdan ısırmaya başlamıştı. Vampir.. Fakat ne olduğunu anlamam ondan kurtulacağım anlamına gelmiyordu. Sonunda kanımı emmeyi bıraktığında kolları biraz daha gevşemişti. Ölümüm bu herifin istediği zaman olmayacaktı. Kanım emildiğinden hala güçsüzdüm fakat sağlam kolumla asama uzanmayı başarmıştım. Boğazımdan içilen kanın verdiği boğuk sesle "Expelliarmus!" diye bağırdım. Arkamda olduğu için asamı kalbine doğrultmaya çalışmıştım fakat değil kalbine ona zor değmişti büyü. Vampirin bir anlık şaşkınlığı ile kendimi ondan kurtarmayı başarmıştım fakat güçsüzlükten dizlerim çözülmüştü. Ellerimden destek alarak duruyordum. Gözüm bir anlık için karşımda dehşetle ağzını açmış Mony'e takıldı. Tek demek istediğim git demekti fakat onu bile yapacak gücüm kalmamıştı. İki elimle yerden destek alırken sol omzumun sızlamasını hissedebiliyordum. Tek hissettiğimi bu da değildi, vampir şaşkınlığını atmış neşe ile bana doğru yürüyordu. Elimde asamı ne kadar sıkarsam sıkayım güçsüz düşmüştüm. Elim kolum bağlı kalmıştı.

Mesaj Sayısı : 664 Gerçek Adı : Selis Yaş : 26

"Bir yaratıkla çıkmak istemiyor olabilirsin ama bana başkasını bulduğunu da söyleyebilirdin. Ve bu çocukla mutlu olmana izin vereceğim anlamına gelmiyor." Kaşlarımı çattım ve şaşkın bir ifadeyle karşımızda dikilmekte olan çocuğa baktım. Bu da neydi şimdi? Olanlara bir anlam vermeye çalışırken, çocuk Brian'a saldırdı ve onu yere indirecek ağır bir darbe indirdi. İki elimi ağzıma götürdüm ve ağzımdan çıkan dehşet dolu çığlığı iki avucum arasında gizledim. Brian acı içinde haykırırken içimde bir şeylerin koptuğunu, bir şeylerin sızladığını hissettim. Onun canı yandığında benim canım da yanıyordu. Bu yaptığı hayvanlık yetmezmiş gibi çocuk şimdi de Brian'ı tutmuş ve boynundan ısırmaya başlamıştı. Harika, bir vampire çatmıştık! Belki de vampir Anastacia'ya aşıktı ve bu yüzden Brian'dan öç almaya çalışıyordu. Ne olursa olsun, onu engellemem gerektiğini biliyordum, ancak şaşkınlıktan öylece donakalmıştım, sadece onları izliyordum. Tek anlayabildiğim şey ise Brian'ın durumunun hiç iyi olmadığıydı. Hızla çocuğun elinden kurtuldu ve boynundan akan oluk oluk kanın üzerini eliyle kapattıktan sonra asasını çıkarıp vampire doğrulttu ve acı dolu bir sesle bağırdı. "Expelliarmus!" Büyü vampiri pek etkilemişe benzemiyordu, Brian'a yürümeye başlamıştı. Ona tekrar saldırmadan önce bir şeyler yapmam gerektiğini biliyordum. Eğer yapmazsam Brian'ın öleceği aşikardı, artık kendini koruyamaz hale gelmişti. Vampir çocuk hızla Brian'a doğru yürürken ben de yürümeye başladım. Ah, sonunda hareket edebilmek harikaydı! Vampir Brian'ın yanında geldiğimde ve onu korurcasına dimdik dibinde durduğumda bana baktı ve gözlerini kıstı. Neden bunları yaptığımı anlamıyor gibiydi. Güzel, çünkü ben de onu anlamıyordum! İki elimi havaya kaldırdım ve yüzümde tehditkar ve sinirli bir ifadeyle çocuğa bakarak "Hey hey hey! Neler oluyor! Sen de kimsin ve ne yaptığını sanıyorsun?" diye sordum. Ardından bir elimi cebime götürüp asamı sıkıca kavradım. İşler tehlikeli bir hale gelirse hem kendimi hem de Brian'ı korumak zorundaydım. Amma da güzel bir akşam!

:

Konu: Geri: Göze Görünen Ptsi Ağus. 27, 2012 2:50 am

Kanını içmeyi bıraktığımda rahatlıktan dolayı çocuğu biraz gevşetmiş olduğumu fark edememiştim. Daha bir çocuk olduğu için bir şey yapamayacağını düşünmüştüm. Asasına ulaştığını da fark edememiştim. O yüzden büyüyü yapmasını engelleyememiştim. "Expelliarmus!" Sözleri söylediğinde ne kadar sesi kısık bile olsa yüksek sesle duymuştum. Bir saniyelik şaşkınlıktan sonra acıyı kolumda hissettim. Kalbimi vurmuş olsa öleceğimden emin değildim ama kolumdan vurunca sersemlikten sonra kendime gelmiştim. Çocuğa doğru yürümeye başladım. Bu sefer dönüştürmeyecektim ölümü acısız ya da acılı olacaktı. Kimi kandırıyordum ki en büyük acıları yaşatacaktım ona. Ve hiçbir şey beni durduramayacaktı. Herhalde kanını içip köprüden aşağı sallandırır sonra da kurtların ortasına atarım bir çok seçenek var. Karşımda Kathleen de yürüyordu. Çocuğu korumak istediği aşikardı. Çocuğun karşısında Daniel diye seslenmesini falan beklemezdim ama gitmem için bir hareket yapabilirdi. Uygun bir zaman değil gibisinden bir şeyler söyleyebilirdi. Kathleen'de tuhaf bir şeyler vardı.Çocuğun yanına gittiği zaman bende bunları düşünmekten ona kısık gözlerle bakmaya başlamıştım. Neyi vardı, neden böyle davranıyordu? İki elini havaya kaldırıp tehdit eder bir biçimde konuşmaya başladı. "Hey hey hey! Neler oluyor! Sen de kimsin ve ne yaptığını sanıyorsun?" Bu iyice sinirlenmem için yetmişti bir de beni tanımama numarası yapıyordu. Yüzümdeki tehdit bakışı bir insandan bir vampire dönüştü. Dişlerim de oluşan sivriliği hissedebiliyordum şu an. "Sanki tanımıyorsun. Ben Daniel Sulli... Yani Daniel Ellwood." Sesim bayağı bir öfkeliydi. Kathleen'i omuzlarından yavaş bir biçimde geriye ittirdim. Diğer elinin asasında olduğunu bilmeme rağmen. Diğer bir hızla çocuğu kavrayıp kaldırdım ve kendime siper ettim. Madem bu kadar önemli ona zarar vermezdi herhalde. Çocuğu öldürmek ona sadece bir hediye olabilirdi diğer seçeneğe geri dönmüştüm. Kolumda bir yara oluşturup çocuğun ağzına götürdüm ve emmesini sağladım. İstemese de zorla bastırdığım için pek şansı yoktu. Boynundaki yara kanın etkisiyle geçmeye başlayacaktı birazdan çocuk daha yii olacaktı ve ben boynunu kıracaktım. "Madem vampirlerden artık nefret ediyorsun. Bu çocuğu dönüştürdüğümde de bu kadar koruyacak mısın?" Kolumu çektim ve iki elimi de boynuna götürdüm. "Bu çocuğu öldürmemem için bana iyi bir neden söyle Kathleen. Ve bende vazgeçeyim." Yüzüm tehditkardı.

Konu: Geri: Göze Görünen Ptsi Ağus. 27, 2012 5:36 am

"Hey hey hey! Neler oluyor! Sen de kimsin ve ne yaptığını sanıyorsun?" Mony'nin aptal olmadığını biliyordum ama tanrı aşkına ne yapıyordu!? Ona kaçmasını söylemek istiyordum fakat boğazım hala acıyordu. Garip hırıltılar çıkarmaktan başka bir şey yapamıyordum. "Sanki tanımıyorsun. Ben Daniel Sulli... Yani Daniel Ellwood." Daniel Sulli... Sullivan! Bu adamı tanıyordum. En azından uzaktanda olsa. Geçen sene sınıfta kalmışlardan biriydi. Bu sene mezun olacaktı fakat birden ortadan kaybolmuştu. Hakkında binbir türlü söylenti çıkmıştı. İşte şimdi burada beni vampire dönüştürmeye çalışan kişiydi.

Görüş açım buradan çok zordu sadece bazı sesleri duyuyordum. Köprünün eski tahtalarından duyduğum kadarıyla Mony'i ittirmişti. Tanrıya şükür ki sadece ittirmişti. Sonrasında olanlara ise hakim olamıyordum. Kollarımdan tutarak önüne siper ediyordu beni. Mony'nin elinin asasında olduğunu görebiliyordum fakat bu durumda saldıramazdı. "Madem vampirlerden artık nefret ediyorsun. Bu çocuğu dönüştürdüğümde de bu kadar koruyacak mısın?" Artık mı? Fakat aklım hala dönüştürülmekte kalmıştı. Bir vampire dönüştürülmek. "Bu çocuğu öldürmemem için bana iyi bir neden söyle Kathleen. Ve bende vazgeçeyim." Kathleen. Kathleen! Ah benimle dalga geçiyor olmalısın!? Daniel Mony'nin ikizi Kat ile birlikte olduğumu sanmıştı. Bütün bu karışıklıkları biraz olsun açıklıyordu. Mony ise şok olmuş bir şekilde duruyordu. Olayları açıklamak istese bile dili tutulmuş ve korkudan kaskatı kesilmişti. Bu boktan durumumda bile beni önemsiyor mu diye düşünmemek elimde değildi. Fakat ikimizinde hayatını kurtarmam gerekiyordu. Vampir kanı içmiştim. Boğazım yavaşta olsa düzeliyor olmalıydı. Bozuk hırıltılar yerini kelimelere bırakırdı belki. "Mony.." Fakat Daniel Kat'in ikizi olduğunu bile bilmiyor olabilirdi. Hoş o da okuldaydı ama biz ondan önceki dönemlerdendik. Boğazım her bir nefeste yırtılacak gibi oluyordu. Gırtlaktan gelen iğrenç bir ses ile birlikte "İkizi," diyebilmiştim. Hayır, sadece bir kelime daha söylemeliydim. Acıya katlanmalıydım. Bu kelimelerin bir araya geldiğinde anlamlı bir hal aldığını görmesini sağlamalıydım. "Kat." Boğazım daha fazla dayanamıyordu. Daniel'in beni gayet iyi duyduğunu biliyordum fakat sayıkladığımı falan sanıyordu herhalde. Bağırsaklarımı dışarı dökecekmiş gibi öksürüyordum. En azından beni bir vampire çevirsede Mony'nin hayatını kurtardığımı düşünüyordum. Neyi doğru yaptığımı bile bilmiyordum. Burada ne haltlar döndüğünü ise hiç anlamamıştım.

Mesaj Sayısı : 664 Gerçek Adı : Selis Yaş : 26

"Bu çocuğu öldürmemem için bana iyi bir neden söyle Kathleen. Ve bende vazgeçeyim." Lanet olsun! Çocuk beni Kathleen ile karıştırmıştı. Tanrım, ikimizi birbirinden ayıracak bir şeyler yapmalıydık çünkü birbirimize tıpatıp benzememiz tehlikeden başka bir şeye yol açmıyordu. Endişe ve panik oldu bakışlarımla Daniel denen çocuğun kollarındaki Brian'a baktım. Gerçekten kötü durumdaydı, ancak asamı çıkarmış olmama rağmen Daniel beni hafifçe ittiğinde bir şeyler yapamamıştım, o da bu boşluğumdan yararlanıp Brian'ı kendine siper etmişti. İşkence gibi geçen birkaç saniyenin ardından Brian "Mony.." diye fısıldadı. Sesi hırlama gibi çıkıyordu. Dişlerimi sıktım, onu böyle acı içerisinde görmek kahrolmama neden oluyordu. Tam ağzımı açıp bir şeyler diyecekken Brian bir kez daha nefes aldı ve "İkizi," dedi. Ardından "Kat," diye ekledi. Kathleen'in benim ikizim olduğunu anlatmaya çalışıyordu. Ancak Daniel onu pek de anlamışa benzemiyordu. Dişlerimi sıktım ve asamı tekar cebime soktum, bunu yaparken gözlerimi bir an olsun Daniel'ın yüzünden ayırmamıştım. Daniel da benim yaptığım her hareketi izliyordu, en küçük hareketim Brian'ı öldürecek darbeyi vermesine yol açabilirdi. Titrek bir nefes aldıktan sonra "Daniel," dedim. Bu sırada gerginlikten tüm yüzüm seğiriyordu, gözlerim, dudaklarım... Gerçekten çok komik görünüyor olmalıydım. "Belki Kathleen sana hiç bahsetmemiştir, belki zamanı olmamıştır. Sonra bana senden bahsetmediği ve benden sana bahsetmediği için ona hesap soracağım ya, neyse. Ben onun ikizi Harmony," dedim ve bir elimi ona doğru uzattım. Brian'ı artık bırakması gerektiğini anlatmaya çalışıyordum. "Artık sakin ol ve Brian'ı bırak. Bir yanlış anlamadan ibaret her şey, tamam mı?" Daniel'ın bize inanmasını, bize anlayış göstermesini ve Brian'ı serbest bırakmasını umuyordum.

Konu: Geri: Göze Görünen Ptsi Ağus. 27, 2012 5:05 pm

Çocuk bir şeyler mırıldanıyordu. Yara tam iyileşmediği için sayıklıyor olmalıydı çünkü dediklerinde hiç bir anlam yoktu. "Mony.." Sesi hırlıyormuş gibiydi. Mony'mi hiç bir anlam yoktu bu kelimede. "İkizi," dedi. Neyin ikizi ne anlatmaya çalışıyordu. Büyük ihtimalle onun ne dediğini anlamak için onu bırakacaktım onlar da bana saldıracaklardı. En azından böyle düşünüyor olmalılardı. "Kat," Bu çocuğu öldürmek için neden bekliyordum ki. Boğazını kırıp geçmeliydim. Sonrasında dönüşmeyi isteyip istememesi ona kalmıştı. Kathleen asasını cebine koydu. Yüzü bir saniye bile benden ayrılmıyordu sanki olayları tamamen kavramaya çalışıyor gibiydi çok tuhaftı. "Daniel," dedi. Yüzü seğiriyordu pek tuhaf olduğu söylenemezdi tabii beni tanımasa. "Belki Kathleen sana hiç bahsetmemiştir, belki zamanı olmamıştır. Sonra bana senden bahsetmediği ve benden sana bahsetmediği için ona hesap soracağım ya, neyse. Ben onun ikizi Harmony," Bir elini bana doğru uzattı. Neden söz ediyordu ikizimi? Büyük ihtimalle beni kandırmaya çalışıyorlardı. Bu olaya kanmaya pek niyetim yoktu ama. "Artık sakin ol ve Brian'ı bırak. Bir yanlış anlamadan ibaret her şey, tamam mı?" Sinirli bir biçimde gülmeye başlamıştım. Bu numarayı yutacağımı zannediyorlarsa kesinlikle yanılıyordu ikisi de. "Tamam değil. Verdiğin cevap pek yeterli değildi inanmadım. Ve süren dolduğuna göre küçük arkadaşını öldürmemem için bir neden kalmadı." Boynunu bir tarafa çevirdim ve tam öbür tarafa çevireceğim sıra derin bir nefes aldım. O sıra ikisinin de kanlarının kokusu burnuma geldi. Kız haklıydı bu Kathleen'in kan kokusu değildi. Doğru söylüyorlarsa çocuğu öldürmeme gerek kalmamıştı. Boynunu rahat bırakıp çocuğu neydi ismi Harmony'nin önüne doğru sert bir biçimde fırlatmıştım. Savunmasız kalmam bana zarar verebilecekleri anlamına gelmiyordu sonuçta. "Sen o değilsin. O zaman dönüştürmeme gerek kalmadı. Tabii istersen ayrı konu." Bunları alaycı bir biçimde söylemek garip gelmişti.

Spoiler:

Konu: Geri: Göze Görünen Ptsi Ağus. 27, 2012 6:25 pm

"Belki Kathleen sana hiç bahsetmemiştir, belki zamanı olmamıştır. Sonra bana senden bahsetmediği ve benden sana bahsetmediği için ona hesap soracağım ya, neyse. Ben onun ikizi Harmony." En azından bir hiç uğruna olmamıştı boğazımdan zorla çıkan kelimeler. Mony biraz daha kendine gelmiş gibiydi. Ama hadi bir vampire karşı asanı kaldırıp elini uzatmak! İyi bir dostluk göstergesi fakat Daniel çok da dosthane değildi. "Artık sakin ol ve Brian'ı bırak. Bir yanlış anlamadan ibaret her şey, tamam mı?" Bütün sinirleri altüst olmuş olmalıydı. Kaşı, gözü heryeri seğiriyordu. "Tamam değil. Verdiğin cevap pek yeterli değildi inanmadım. Ve süren dolduğuna göre küçük arkadaşını öldürmemem için bir neden kalmadı." Ah lanet olsun seni burnu havada herif! Geçen senelerde Kat'e düzgün baksaydın ikizinide görürdün! İçimde ne olduğunu anlamadığım bir öfke belirmişti. Beni vampire çevirirse ilk kimden beslenmem için zorlayacaktı? Mony mi? Ya da başka bir Hogwarts öğrencisi. "Sen o değilsin. O zaman dönüştürmeme gerek kalmadı. Tabii istersen ayrı konu." Beni tek bir hareketle Mony'nin önüne atmıştı. Ne değiştirmişti fikrini? Onun Kat olmadığına dair bir işaret mi görmüştü? Ah çok soru soruyordum zaten duyabilecekleri tek bir kelime bile edemiyordum. Güçsüzlükten ayaklarım titriyordu biraz. Mony ise yanımda durmuş ne yapacağını bilmiyordu. Eskiden olsa sarılır ve asla bırakmazdı ama şimdi bunu yapamazdı. Ben de yapmasını istemiyordum. Sırf bana acıdığı için beni sevmiyorsa öyle bir ilgi istemiyordum. Şu lanet olası vampir kanı biraz daha hızlı dolaşsaydı! Fakat vampir kanının beni iyileştirmesini bekleyemezdim. Ayaklarımı biraz daha zorlayarak ayağa kalkıyordum. Sağlam-ne kadar sağlamsa artık- olan kolumla köprünün sütunlarına tutunarak destek almaya çalıştım. Onu neyin vazgeçirdiğini bilmiyordum fakat az kalsın dönüştürülecektim. Sevdiğim kızın önünde öyle bir canavara dönecektim. Asıl önemli olan o değildi. Beni insan olarak seviyorsa canavar olarakta severdi. Ama seviyor muydu? Hayır asıl mesele bu da değildi. Ona zarar verebilirdim..

Mesaj Sayısı : 664 Gerçek Adı : Selis Yaş : 26

"Sen o değilsin. O zaman dönüştürmeme gerek kalmadı. Tabii istersen ayrı konu." Kaşlarımı çattım ve Brian'ı ayaklarımın dibine ittirdiğinde Daniel'a asabi bir bakış fırlattım. Ardından yere çömeldim ve Brian'ın yanağını okşadım. Acı içinde inliyordu ve durumu hiç de iyi değildi. Dişlerimi sıktım, gerçekten çok zor bir durumdaydım. "Tamam, her şey yoluna girecek," diye fısıldadım ve Brian'ı kendime doğru çektim. Güvende olduğunu bilmesini istiyordum. Bize ifadesiz bakışlarla bakmakta olan Daniel'a baktım. Birkaç saniye öylece göz göze geldik, öfkemi gözlerimden okumasını istiyordum. Ona aklımdan geçen ve hiç de hoş olmayan sözcükleri sarf ederek Brian'ın canının sıkılmasını istemiyordum. Derin bir nefes aldım ve Brian'ın alnını öptükten sonra tekrar onu rahatlatacak bir şeyler söylemeye çalıştım. Bir an önce buradan uzaklaşmamız gerekiyordu ancak hala Daniel'dan emin olamıyordum. Hala bize, Brian'a saldıracağını düşünüyordum. "Tamam, her şey yolunda canım. İyileşeceksin," dedikten sonra tekrar Daniel'a baktım. "Bu kadar canını yakmak zorunda değildin," dedim soğuk bir sesle. Ardından Brian'ı ayağa kaldırmaya çalıştım. Daniel'dan ne kadar uzak dursak o kadar iyiydi.Birkaç dakika boyunca uğraştıktan sonra, bir kolu omzumda zar zor ayakta durabiliyorduk. Cüssesi benden daha büyük birinin tüm ağırlığını taşımak oldukça zordu. Daniel'a pis bir bakış fırlattıktan sonra arkamı döndüm ve yürümeye başladım. Ancak iki adım atmıştık ki, dengemizi kaybedip düştük. Bunun üzerine Brian tekrar acı içinde inledi. Gerginlikle hırlar gibi bir ses çıkardım, olanlar beni insanlıktan çıkarmıştı yahu! Yerde yatan Brian'a gerginlikle baktım. Ardından "Ben olmadığımı nereden anladın?" diye sordum zayıf bir sesle. Gözlerimden yaşların aktığını hissediyordum. Bu gözyaşlarının neden aktığı hakkındaysa hiçbir fikrim yoktu. Acıdan mı, sinirden mi, yoksa çaresizlikten mi? Daniel'ın bize yardım etmeyi kabul etmesini umuyordum, yoksa hastaneye vardığımızda Brian'ı kurtarmak için çok geç kalabilirdik. Kan kaybediyordu ve durumu hiç hoş değildi. Ah Kathleen, nereden bulursun şu maçoları!

Konu: Geri: Göze Görünen Perş. Ağus. 30, 2012 1:45 am

Kız, çocuğu fırlatınca bana asabi bir bakış atıp çocuğun yanına çömelmişti. Aman ne romantik. Çocuğun birazdan düzeleceğinden haberi yok gibiydi. Dişlerini sıkarak konuşmaya başladı. "Tamam, her şey yoluna girecek," diye fısıldadı. Benim mi duymamı istemiyordu yoksa o çocuğun mu. Çünkü kötü durumdaki birinin o lafı anlaması çok güç olmalı. Çocuğu biraz daha kendine doğru çekti. Bunları yapması çok anlamsız geliyordu. Dönüşünce duygularımın bir çoğu ortadan uçup gitmiş olmalıydı. Bir kaç saniyeliğine de olsa göz göze gelmiştik. Öfkesi çok belliydi. Ama bir değişiklik daha vardı. İlk gelir gelmez gözlerinin içine öfke olmadan dikkatli bir biçimde baksaydım, onun Kathleen olmadığını anlar ve hemen buradan giderdim. Çocuğu alnından öpüp, tekrar fısıldamaya başladı. Gerçekten ne dediğini çocuktan daha iyi ben anlıyordum. Biraz daha sesli konuşması gerekliydi. "Tamam, her şey yolunda canım. İyileşeceksin," dedikten sonra tekrar bana baktı. Benden gene ne istiyordu. "Bu kadar canını yakmak zorunda değildin," dedi. Evet, kesinlikle canını yakmak zorundaydım ve hala pişmanlık duyduğum söylenemezdi. En azından açlığımı biraz daha bastırmıştım. Sonrasında çocuğu zar zor da olsa kaldırmayı başarabildi. Çok zorlanıyordu. Yardım edebilirdim ama etmemek daha çok işime geliyordu şu anda. Yürümeye başlamadan önce pis bir bakış atmayı da ihmal etmemişti. Bir kaç adım attıktan sonra dengesini kaybedip düştüler. O anda yardım edebilirdim ama yine yardım etmek istememiştim. Çocuktan yine acı sesleri yükselirken, kızdan öfke hırıltıları çıkarıyordu. Bu kızdan daha iyi bir vampir olurdu. "Ben olmadığımı nereden anladın?" Gerçeği anlatabilirdim sorun olmazdı her halde. "Herkesin kanlarının kokusu farklıdır. O kişiye ne kadar benzersen benze. Özellikle kurt adamların kokusu iğrençtir onlardan uzak dursan iyi olur. Kathleen'in kokusu ise bu zamana kadar duyduğum en güzel koku. Seninki ise hiç öyle gelmedi," dedim. İkisinin yanına yaklaştım ve çocuğu ayağa kaldırım zorla biraz daha kanımı içirdim. Bu iyileşme süresini daha da hızlandıracaktı. "Cevabım etkili olmadıysa dönüştürebilirim seni daha iyi anlarsın."

Konu: Geri: Göze Görünen Perş. Ağus. 30, 2012 6:15 pm

Hayır bu kadar dayanıksızdım işte! O kadar güçsüz düşmüştüm ki ayakta bile duramıyordum. Yanıma çömelen Mony'nin ellerini yanağımda hissediyordum. "Tamam, her şey yoluna girecek." Yumuşak dudaklarını alnımda hissederken daha da çok acı çekiyordum. Ben ona ihanet etmiştim fakat o benim güvenliğim, iyiliğim için beni rahatlatmaya çalışıyordu. Şu aptal vampir kanından ilk kez medet umuyordum. Biraz daha hızlı iyileştirebilseydi beni.. "Tamam, her şey yolunda canım. İyileşeceksin." Bu sözleri saldırıdan önce duymak için neler vermezdim fakat şimdi aciz durumdaydım. Sadece ölmesini istemediği bir arkadaştım Mony için. "Bu kadar canını yakmak zorunda değildin," sesinden öfke açıkca okunuyordu. En azından onun için bir hiç olmadığımı bilmek güzeldi. Mony beni zorlukla taşımaya çalışıyordu. Hala eklemlerime bütün gücümü veremiyordum. Ayaklarım sürünür gibi hareket ediyordu. Kolumu omzuna atarak bir süre beni taşımayı denemişti fakat ona hiç yardımım dokunmuyordu. Hala tam olarak kontrol edemiyordum hareketlerimi. Dengemiz bozularak düştüğümde bu durumdan gerçekten nefret etmiştim. En nefret ettiğim durum birine muhtaç olmaktı. "Ben olmadığımı nereden anladın?" Biraz sohbet etmeleri işime gelirdi. En azından vampir kanı etkisini gösterirdi belki. "Herkesin kanlarının kokusu farklıdır. O kişiye ne kadar benzersen benze. Özellikle kurt adamların kokusu iğrençtir onlardan uzak dursan iyi olur. Kathleen'in kokusu ise bu zamana kadar duyduğum en güzel koku. Seninki ise hiç öyle gelmedi," Ne olduğunu anlamadan Daniel'in bileğini ağzımda hissettim. Tekrar kanını içiriyordu bana. Normalde olsa karşı koyabilirdim ama bu acınası durumdan kurtulmak için vampir kanının bir zararı olmazdı. Sadece sistemimden atılana kadar ölmeyecektim, oldukça basitti. "Cevabım etkili olmadıysa dönüştürebilirim seni daha iyi anlarsın." Aman ne güzel hem eski bir tanıdık hem de esprili bir vampire çatmıştık! Fakat daha iyi hissediyordum. Ellerimden destek alarak ayağa kalkabilmiştim. Geçen sefer sadece beni dönüştürecek kadar vermişti. Fazla miktarda vampir kanının ne kadar etkili olabileceğini şimdi anlamıştım. Ağzımın kenarlarına bulaşan vampir kanını zorlukla silerken biraz daha kendime geliyordum. Bütün sorunlara yol açan ve benden önceki dönemlerde olan Daniel'in yüzüne ilk kez doğru düzgün bakıyordum şu an. "Uzun zaman oldu Daniel, sen belki beni hatırlamıyorsundur."

Mesaj Sayısı : 664 Gerçek Adı : Selis Yaş : 26

"Herkesin kanlarının kokusu farklıdır. O kişiye ne kadar benzersen benze. Özellikle kurt adamların kokusu iğrençtir onlardan uzak dursan iyi olur. Kathleen'in kokusu ise bu zamana kadar duyduğum en güzel koku. Seninki ise hiç öyle gelmedi," diye cevap verdi Daniel. Bu cevap üzerine alaycı bir şekilde kaşlarımı kaldırdım, Kathleen ne biçim bir romantiğe yakalanmıştı böyle! Bir ara onu kenara çekmeli ve bilmediğim her şeyi anlatmasını söylemek zorundaydım sanırım. Derin bir nefes aldım ve Daniel Brian'ın ağzına ısırmış olduğu bileğini yapıştırırken olabildiğince sakin kalmaya çalıştım. Daniel'ın bunu yapması Brian'ın daha iyi hissetmesini sağlamıştı, rengi bile de az da olsa yeniden gelmişti. "Cevabım etkili olmadıysa dönüştürebilirim seni daha iyi anlarsın." dedi Daniel ben Brian'a bakarken. Kaşlarımı çatarak ona baktım ve bir kahkaha attıktan sonra "Aa, yok teşekkürler. Ben almayayım," dedim ve gülümseyerek Brian'a tekrar baktım. Ancak o espriyi benim anladığın yönde anlamış gibi görünmüyordu. Sinirli bir ifadeyle Daniel'a baktı."Uzun zaman oldu Daniel, sen belki beni hatırlamıyorsundur." dediğinde, kaşlarımı çatmış ve Daniel'ın yüzüne bakmıştım. Neler olduğunu tam olarak anlayamıyordum. Daniel'ın bana bir yerlerden tanıdık geldiği doğruydu, ama nedense nereden tanıdık geldiğini çıkaramıyordum. Demek ki kesinlikle benim de bildiğim biriydi Daniel. "Brian, ne demek istiyorsun?" diye sordum bakışlarımı Daniel'ın yüzünden ayırmadan. Daniel ise başını başka tarafa çevirmişti, bu konunun açılmasından rahatsız olmuş gibiydi.