- 2 gündür birşey yemiyor musun ? Neden ? dedi. Gerçekten çok şaşırmıştı. Sahiden neden yememiştim? Cevap basitti. Hem vaktim olmamıştı hem de unutmuştum. Unutkanlık zor iş, cidden. Açlığımı fark ettiğim için başım dönmeye başlamıştı.

- Bilmem. Vaktim olmadı ve galiba unuttum dedim gülüseyerek.

Garsonun zamanlaması muhteşemdi. John bana kızamadan siparişlerimizi almak için geldi. Canım bir şeyler istemiyordu. Sırf John için yemek yiyecektim. Yoksa bana zorla yedireceğini adım gibi biliyordum. Kendisine portakal suyu ve kek söyledikten sonra bana döndü ve:

- Sen ne istersin tatlım ? diye sordu. Ne istiyordum? Bilmem. Menüyü elime aldım ve şöyle bir göz attım ve kendime frambuazlı pasta söyledim. Tatlı iyi gelebilirdi.

- Gelecek postası'nı gördün mü hayatım? Neler yazmışlar? dedim ve gülmeye başladım. Gerçekten yazdıkları çok gülünçtü.

- Gelecek Postası'nı gördün mü hayatım? Neler yazmışlar? dedi. Bunu sormasına şaşırmıştım.

- Evet bebeğim, gördüm dedim. Umarım süprizlerim hakkında bir bilgiye ulaşmamıştır veya anlamamıştır. Siparişlerimiz gelmişti.

- Saçma şeyler bunlar, yüzük ve ben. Düşünülemez dedim kahkaha atarak. Bu sırada kolum çatalı yere düşürmüştü. Yere eğilip onu aldım. Tam doğuruluyordum ki cebimden birşeylerin düştüğünü fark ettim.

Umarım fark etmemiştir diyerek yere eğildim ve paketi cebime koydum. Resmen soğuk terler döküyordum. Bu sırada bana da sıcak basmıştı ve ben de ceketimi çıkarmıştım. İçimden bir sürü şey sayıyordum. Lanet olsun onu neden düşürdüm ki? Bu gibi soruları kendime soruyordum. Yüzümdeki mutluluk gitmişti ve yerini sert bir yüz ifadesine bırakmıştı.

- Evet bebeğim, gördüm dedi gayet sakin bir ses tonuyla. Hayret sinirlenmemiş. Bu tür haberlere genelde çok sinirlenirdi. Gelecek Postası'na göre biz John ile 3 yıldır evleniyoruz. Bunu düşünüp güldüm. Bu sırada siparişlerimiz gelmişti. Pastamdan bir parça aldım. Mükemmeldi.

- Saçma şeyler bunlar, yüzük ve ben. Düşünülemez dedi ve kahkaha attı. İlginç, normalde böyle bir şey de söylemezdi. Tam o sırada yere çatalını düşürdü ve onu almak için eğildi. Bir an cebinden bir şey düştüğünü gördüm. Mücevher kutusu gibi bir şeydi. Acaba sürpriz bir şeyler mi vardı? Bu süper olurdu. Çünkü, onun zevkine bayılıyordum. Her zaman en sevdiğim şeyleri bulurdu.

- Hayatım, sanki yere eğilince bir şey düştü? dedim. Meraklanmıştım. Benden saklıyorsa kime almıştı? Benden başka kime alabilirdi ki?

- Hayatım, sanki yere eğilince bir şey düştü? diye sordu. Farketmişti. Nasıl açıklayacaktım ona? İyice gerilmiştim.

- Bb…eenn onu Weaf’a aldım dedim. Ağzımdan aniden çıkmıştı. Aniden ayağa kalktım ve:

- İzninle bebeğim deyip lavaboya doğru gittim.

Aynada kendime baktığımda yüzümden terler akıyordu. Elimi yüzümü yıkadım ve kravatımı gevşettim. Aynaya bakarak kendimi sorguya çekiyordum. Weaf mu ? Weaf da nereden çıktı ? Weaf’a mı evlenme teklif edecektim sanki ? Kendime soru sormayı bırakıp Amié’nin yanına gittim ve karşısına oturdum.

- Ee anlat bebeğim , neler yapıyorsun ben yokken ? Mesela Cedric arkadaşımız nasıl ? diye sordum dalga geçercesine. Sonuçta bir vampirle görüşüyordu ve bu sıralar saldırılar sıkçaydı.

- Bb…eenn onu Weaf’a aldım dedi ve aniden ayağa fırladı. Çok ilginç davranıyordu bugün. Tıpkı benim gibi onun da sakladığı bir şeyler vardı.

- İzninle bebeğim dedi ve hızlıca lavoboya gitti. Bugün her zamankinden çok daha farklı davranıyordu...

O gittiği sırada ben de etrafıma bakınmaya başladım. Muggle çiftler eleleydi hep. Bense sevdiğimden bir şeyler saklıyordum. Kendimi çok kötü hissettim...

- Ee anlat bebeğim , neler yapıyorsun ben yokken ? Mesela Cedric arkadaşımız nasıl ? dedi. Cedric'le görüştüğüm için bana kızıyordu, biliyordum. Ama Cedric benim hayatımı kurtarmıştı ve ona borçluydum.

- Cedric çok iyi, merak etme. dedim ona gülerek. Sonra uzandım elini tuttum ve:

- Buradan kalkalım mı? Şu mugglelar sinirimi bozuyor dedim...

//son.