Ayrılışımı kutluyorum. Yarında dönüşümün şerefine yakacağım her yeri diye umuyorum.

Bir isteğin var mı diye soruyorlar ayrılık vaktinde, boğazım düğümleniyor, söyleyemiyorum istediğim şeyi... Beni unutmayın.

Bir zamanlar fox kids vardı hani. Büyüktüm aslında o zamanlar. Ama her çizgi filmin her bölümünü izlerdim.

And then i said:

Yalnızlığın tanımı;
Biraz ondan biraz bundan.

Gitar.

Ürkütücü? Komik? Karar veremedim.
[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

*Tumblr'dan alıntıdır.

Alıntı :

Mevsimler özlendi bugün,
Bugün biri özlendi birinin içinde.
Ağaçlar rüzgara hasretken, o sensizliğe hasretti.
Hiç olmayan aşkın ayrılığına son kez ağlandı bugün...
Kelimeler kifayetsiz kaldı önce,
sonra sıralandılar peşi sıra.
Anlamsızlıkların tamamını yüklerken sana,
bir çift göz gördüm aynamda yorgun.
Dedim bakma öyle, neden bu buğu?
Aldanmaktan mı yoruldun,
yoksa yok mu sana aldanan?
Koşturmaktan mı yoruldun,
rüzgardan savrulan bir yaprağın ardından?
Soramadım..
Yüzüne baktım sonra,
bir anlamsızlık saklıydı sanki
dalmışken gözleri
aynanın sonsuzluğuna saklı sahte dünyaya,
düşünür gibiydi anlamsızlığını.
Cesaret edip sordum aşk nedir diye.
Yaşarken ölmektir dedi.
Şekillenince acısı gözlerinde,
anladım anlamsızlığını.
Kavrayamadığı bir hüzün gizlenmişti bir yerlere,
Ta içine.
Çekip alamıyordu bir türlü.
Elimi uzattım geri çekildi, adım attım geri gitti.
Ne anlam yüklediyse içine, sakındı benden.
Gözleri doldu,
esen rüzgara karşı martıların kanat çırpışlarını izlerken...
Maviliklere daldı gözleri,
onu önce hatıralara sona acıya çeken maviliklere.
Bir şeyler söylemeye çalışıyordu dudakları,
insanların anlayamayacağını düşündüğü bir şeyler...
Kelimeler bulamıyordu yerine koyacak...
Bir nefeste anlatmak istiyordu ve bir solukta da unutmak...
Bugün seni son kez andı.
Hadi diyordu kendine,
sabaha az kaldı sabret,
unutacaksın gayret et,
ama affet;
unutmaya çok erken, sevmeye ise çok geç....

Karakterim Leon tam temiz aile çocuğu aslında. Çaktırmıyor hiç.

Yok, kafayı yiyeceğim en sonunda.