yeni başlangıçlar.

Konu: yeni başlangıçlar. C.tesi Ocak 19, 2013 11:21 pm

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Robert & Brianna

Konu: Geri: yeni başlangıçlar. C.tesi Ocak 19, 2013 11:24 pm

Belki de milyonuncu kez, bunun bir aptallık olduğunu düşünüyordu Robert. Üç Süpürge’ye bir işletmeci arandığını öğrendiği an, bu fikir ona çok cazip gelmişti. Yeni bir başlangıç yapmak için bir neden, bir ortam arıyordu ve o iş ilanı, onun için en mükemmel seçenekti. Ancak şimdi, kapının önünde öylece dururken, Robert istemsizce geçmişte yapmış olduğu hatalar ve kötülüklerle yüzleşiyordu. Buraya gelmeden önce, o kapıdan içeri girer girmez yapmış olduklarını, olduğu kişiyi geride bırakacağını düşünmüştü. Ancak şimdi, düşünebildiği tek şey asla, ama asla hiçbir şeyin değişmeyeceğiydi. Yaptıklarını geri alamazdı, söylediklerini de. Çok insanı incitmişti, çok kan dökmüştü ve şimdi de, bu kapıdan içeri girerken kendiyle birlikte ona iş verecek olan kişiye de yalan söyleyecekti. Robert ne zaman bu kadar iğrenç bir insana dönüşmüştü? Böyle birine dönüşmesi o kadar eskiye dayanıyordu ki, Robert hatırlayamıyordu bile. Kendini bildi bileli, bir katildi. Kendini bildi bileli suçluydu ve ondan nefret eden insanların sayısı, onu sevenlerden fazlaydı. Onu yalnızca annesi sevmişti, bir de Helen. Helen… Robert’ı kurtarmak için kendini feda eden Helen. Yani yine Robert yüzünden ölmüş olan biri daha. Ancak Robert bir süredir bir şeyden emindi. O da bir daha asla eskisi gibi olmayacağıydı. Koşullar ve kötü şansı, hayat boyu iğrenç bir insan olarak yaşamasına ve iğrenç şeyler yapmasına neden olmuştu. Ama bundan sonra böyle olmayacaktı.

Kapıyı ittirdi ve sonunda içeri girmeyi başardı Robert. Kalbi hızla atıyordu, uzun zamandır insanlarla konuşmamıştı ve şimdi, bir insanla normal bir konuşma yapmaktan fazlasını yapması gerekiyordu. İşi almalıydı. Yoksa tüm ümitleri tükenirdi. Üç Süpürge, ona küçüklüğünü hatırlatan bir yerdi. Burada evde geçirdiği zamandan çok zaman geçiriyordu. Annesi bekar bir anne olduğundan, evi geçindirmek zorundaydı. Bu yüzden Üç Süpürge’de garson olarak çalışıyordu. Bakıcıya yetecek para olmadığından, Robert da annesiyle buraya geliyor ve ona yardımcı oluyordu. Bazen oradaki müşterilerin, son derece tatlı bir çocuk olan Robert’a bahşiş bıraktıkları da oluyordu. O günler, Robert’ın en mutlu günleri oluyordu işte. Sonra, yıllar geçtikçe en mutlu günleri sabah gözlerini canlı bir şekilde açabilmiş olduğu günler oluverdi. Hayatın acımasızca davrandığı, şanssız insanlardan biriydi Robert.

İçeride sarışın, güzel bir kadının olduğunu gördüğünde, Robert gergin görünmemeye çalışarak yutkundu. Ardından kendine güvenen bir sesle “Bayan Bennet siz misiniz?” diye sordu. Dalgın bakışlarını ona çeviren kadına bakarak derin bir nefes aldı Robert. Kadının hüzün dolu bir güzelliği vardı. “Merhaba. İşletmeciliğini yapacağım yeri görmeye geldim.” Fazlasıyla iddialı konuşmuştu, ancak böylesinin daha çok işe yarayacağını düşünüyordu genç adam. Daha önce bu meslekle ilgili yalnızca birkaç şey okumuş olan Robert, ilk defa o an kadın ona deneyimi olup olmadığını sorduğunda ne diyeceğini merak etti. Bu konuda oldukça doğaçlama davranmıştı ve belki de en güzeli de böyle doğaçlama davranmaktı. Bayan Bennet’in ona işi vereceğini umarak kollarını göğsünde birleştirdi ve etrafa bakındı. Her şey hala çocukluğundaki gibiydi. O masadan o masaya koşturan güzel annesi gözlerinin önünde canlanınca, gözlerini sıkıca kapattı Robert. Bu anının zihninde canlanması ona acı vermişti. Ama yine de, kendisini yuvasına dönmüş gibi hissediyordu.

Konu: Geri: yeni başlangıçlar. Paz Ocak 20, 2013 12:09 am

Yorgunluktan bayılacak gibi hissettiği günler geçiriyordu ama bundan memnundu. Yorgun olduğu zaman, başını yastığa koyduğunda Arianna ya da John'u düşünecek vakti olmuyordu çünkü. Bunu üzerindeki sorumluluktan çok, düşünmemesini kolaylaştırdığı için yapmıyor muydu zaten? Her gün, bakanlıktaki işi bittiği gibi Hogsmeade'e cisimleniyor ve Üç Süpürge'yle ilgileniyordu. Burada olmak bir bakıma kendisini Arianna'ya daha yakın hissetmesine sebep oluyordu. Onu hemen burada barın arkasında, sade ama çekici elbiselerinden birinin içinde, barda gözüne kestirdiği adama pahalı bir viskiyi flörtöz gülüşüyle uzattığını hayal edebiliyordu. Her zaman hayat dolu ve neşeli olmuştu; Brianna'nın tersine. Barın müdavimleri onunla bir kaç dakikalık sohbet için her gün buraya uğrardı. Onun artık burada olmadığını öğrendikleri gün ise, hana bir yas havası hakimdi. İçeriye her giren kişi, dirseklerini tezgaha yaslayıp başını iki elinin arasına almış olan kadını Arianna sanıp yanına ilişiyor ve gerçeği öğrenip, masalarda gruplar halinde oturmuş diğerlerinin yanına dönüyorlardı... Hatırlayabildiği her ayrıntı bir kabus gibiydi. Önce şimdiye dek aşık olduğu tek adam, sonraysa aptal bir sebepten kavga ettiğinden beri doğru düzgün görüşmediği ikizi... Son zamanlarda yüzünden eksik olmayan dalgın ifadeyle bardaklardan birini kuruluyordu. Ari gittiğinden beri sadık, yaşlı garsonları Philip elinden geleni yapıyordu ama burayı çekip çeviren kişi artık yaşamadığı için, hanın geliri epey düşmüştü. Ari'nin burayı ne kadar sevdiği hatırlamasa hanı çoktan satardı...

“Bayan Bennet siz misiniz?” Öyle derinlere dalmıştı ki yerinden sıçradı, ve elinden kayan bardağı son anda yakaladı. Karşısındakinin kendisini Bayan Arianna Bennet sanmayan biri olmasını umarak bakışlarını ona çevirdi. Durum öbür türlü olduğunda açıklamak acı vericiydi zira... Nedense tanıdık gelen bir adam duruyordu karşısında. Belki de eski müdavimlerdendi, ha? Bu günlerde olduğu gibi, kendisiyle konuşma çabasına giren biri olduğundan öfkelenerek bardağı daha sert bir şekilde ovalamaya başladı. Sonra dönüp onu arkadaki farlardan birine yerleştirdi. Tezgahın altından bir şişe almak için uzandığında eline Ari'nin sigara zulalarından biri geldi. Çıkarıp şöyle bir inceledi ve her ihtimale karşı tezgahın üzerine koydu. Tekrar şişeyi almak için eğilecekken adam yine konuştu. “Merhaba. İşletmeciliğini yapacağım yeri görmeye geldim.” Biraz susmasını rica edecekken durdu ve kaşlarını çattı. "İşi size verdiğimi hatırlamıyorum." dedi sert bir edayla. Hemen ardından pişman oldu. Evet buraya gelmek Ari'ye yakın hissetmesini sağlıyor, gece kabus göremeyecek kadar derin bir uykuya dalmasına neden oluyordu ama bir yandan da hanın her bir köşesinin ona hatırlattığı anılar canını acıtıyordu. Burayı bir an önce birinin ellerine teslim etmek istese de şimdiye kadar gelenler sarhoş, orta yaşlı işsiz büyücülerdi. Ari'nin ne kadar güzel ve eğlenceli olduğunu anlatıp duruyorlar ve bir hanı yönetmenin çok eğlenceli olduğunu söylüyorlardı. Tabi tüm içkiyi kendileri bitirirlerse inanılmaz eğlenceli olurdu. "Pekala... Adınız nedir? Ve eski mesleğiniz? İşletmeciliğe dair bir deneyiminiz var mı?" Philip boş bardaklarla dolu bir tepsiyi getirip tezgaha bıraktı ve üç kaymak birası istedi. Dönüp soğutucudan üç tane şişe çıkardı ve hepsini özenle tepsiye dizerken Phil'in parlayan gözlerle önünde dikilen adama baktığını gördü. Tanışıyorlar mıydı ne? "Hadi işine bak Phil." dedi ters ters bir elini tezgaha koyup vücudunun tüm ağırlığını ona verirken. Merlin aşkına, vücudu o kadar yorgundu ki eğer yorgunluktan ölmek diye bir şey varsa birazdan olduğu yere yığılabilirdi. Bakışları sigara paketi ve adam arasında bocaladıktan sonra, adama dik dik bakmaya başladı.

Konu: Geri: yeni başlangıçlar. Paz Ocak 20, 2013 2:55 am

"İşi size verdiğimi hatırlamıyorum." Robert, oraya gelmiş olmanın kocaman bir hata olduğundan emindi artık. Umut mu? Ah, o sadece bir kaltaktı. Robert ne sanıyordu ki? Öylece burada bir işletmeci olarak çalışacağını mı? Ayrıca, kadın da bu kadar kaba olmak zorunda mıydı? Zaten gergin olan Robert, şimdi iki katı daha gergin olduğunu fark etmişti. Kadını üzen ve öfkeli yapan şeyin ne olduğunu merak etti. Belki biraz gülümsese, çok daha güzel gözükebilirdi. Ancak her ne yaşamışsa, bu yaşamış olduğu şey onu bir daha gülümsetmeyecek gibiydi. Çok yazık, diye geçirdi içinden Robert. Onu gülümserken görmek isterdim. "Pekala... Adınız nedir? Ve eski mesleğiniz? İşletmeciliğe dair bir deneyiminiz var mı?" Robert tam hiçbir tecrübesi olmadığını uygun kelimelerle anlatacakken, onlara doğru gelen yaşlı adama kaydı gözleri. Adam nedense çok... tanıdıktı. Robert gözlerini kısıp adama baktı, adamın kim olduğu dilin ucundaydı ancak bir türlü çıkaramıyordu. Robert çocukken burada çalışmış biri olmalıydı, yoksa bu adamın bu kadar tanıdık gelmesinin başka bir açıklaması olamazdı. Adam da gözlerini sanki onu tanımışcasına Robert'a diktiğinde, Bayan Bennet bu sefer yaşlı adama bakara konuşmaya devam etti. "Hadi işine bak Phil." Phil! Philip! İşte adı buydu. Robert onun küçükken masaları sildiği zamanlarda annesi ile konuştuğunu ve sürekli güldüklerini hatırladı. Philip annesinin dostuydu, bu da Robert'ın da dostu olduğu anlamına geliyordu.

"Philip? Beni tanıdın mı?" Robert yavaşça Philip'e doğru yürüdü. Philip'in de yüzü belli belirsiz bir gülümsemeyle kırışmıştı. "Rob... Robert?" Robert onu onaylarcasına gülümsedi. Philip elindeki kaymak biralarıyla dolu olan tepsiyi tezgaha bıraktı ve "Küçük Robert!" diye bağırarak Robert'a sarıldı. Robert uzun zamandır bir insanın ona sarılması gibi sevecen duyguları tatmamış olduğundan, önce bu tepkiyi şaşkınlıkla karşıladı. Ardından adamın sarılışına hafifçe karşılık verdi. Sevgisini belli etmek konusunda çok zorlandığı aşikardı, ancak yaşlı adamın bu konuda bir sorunu olduğu söylenemezdi. "Gerçi, artık o kadar da küçük değilsin, ha?" Philip bir kahkaha attı. Tam o sırada Bayan Bennet'in boğazını temizleyerek ikisinin de ilgisini çekmesiyle, Philip tezgahtaki biraları aldı ve "Sonra görüşürüz, evlat. Buralarda olduğunu bilmek güzel." dedikten sonra müşterilere doğru hızla yürüdü. Robert, Philip'in arkasından gülümseyerek baktı, ardından Bayan Bennet'e yüzünde ciddi bir ifadeyle döndü. Genç kadın ondan bazı cevaplar bekliyordu hala. "Duyduğunuz gibi, adım Robert. Eski mesleğim ise..." Robert birkaç saniye durdu. Ne diyecekti? Kiralık katil olduğunu ve ona öldürmesi emredilen herkesi öldürdüğünü söyleyemezdi. Annesini öldüren adamların peşine düşüp, hepsini bir bir katlettiğini de söyleyemezdi. "Ben bir yazardım." Robert öksürdü, ardından devam etti. "Kitaplardan para kazanamayınca, işsiz kaldım ve iş ilanınız üzerine buraya gelmeye karar verdim. Eğer izin verirseniz, burada işletmeci olarak çalışmak istiyorum." Robert, ayaküstü yalan uydurmanın da ustası olduğu pis işlerden biri olduğunu fark etmişti. Ancak bu sefer, bu pis iş iyi bir amaç uğruna yapmış olduğu bir şeydi.

Konu: Geri: yeni başlangıçlar. Paz Ocak 20, 2013 4:36 am

"Philip? Beni tanıdın mı?" Anlaşılan Brianna hem tahmininde yanılmamıştı hem de bir iş veren olarak ciddiye alınmıyordu. Hızla eğilip tezgahın altından eskisinden bir şişe ateş viskisi çıkardı ve arkadaki raflardan kaptığı bir bardağı neredeyse ağzına kadar doldurdu. Ari burada olsa bunun "Çok yanlış!" olduğunu söyleyip bardağı lavaboya dökerdi ama kimin umurunda? İçten içe meraklanıp Phil ve şu gizemli adamın konuşmasına kulak kabartırken bardaktan taşan bir kaç damla viskiyi az önce bardağı kuruladığı bezle silmeye başladı. Amacı dinliyor gibi görünmemekti aslında. "Rob... Robert?" Brianna'ya bahşedemediği ismi buydu demek. Tepsinin tezgaha bırakıldığını duyunca göz ucuyla birbirlerine bakan iki büyücüyü süzdü. "Küçük Robert!" Aniden birbirlerine sarıldıklarında Brianna kendi kendine dilini çıkarıp kirli bezi tezgahın altına fırlattı. "Gerçi, artık o kadar da küçük değilsin, ha?" Aman ne güzel ne orjinal bir espri diye düşündü cadı sağ elini beline koyup, utanmasa bira kupasına dolduracağı viskinin şişesini kenara itekleyerek. Eğer duruma müdahele etmezse bu eski dost muhabbetinin uzayacağından korkarak boğazını yüksek sesle temizledi. İkisi de irkilerek Brianna'ya döndü. "Sonra görüşürüz, evlat. Buralarda olduğunu bilmek güzel." Genç kadın başını iki yana sallayarak adamın Phil'in arkasından aşık olduğu kişiye bakıyormuşçasına gülümsemeyi bitirmesini bekledi...

"Duyduğunuz gibi, adım Robert. Eski mesleğim ise..." Hah. Sonunda doğrudan Brianna ile konuşabilmişti. Elinden ölümü tersine çevirmenin gelmediğini anladığı o kabus günden beri genç cadı her şeye öfkeleniyordu. Şu an öfkesini karşısındaki adama kanalize etmişti. Tuttuğu bardağı parmakları arasında kırmak istercesine sıktığı için boğumları bembeyaz olmuştu. "Ben bir yazardım. Kitaplardan para kazanamayınca, işsiz kaldım ve iş ilanınız üzerine buraya gelmeye karar verdim. Eğer izin verirseniz, burada işletmeci olarak çalışmak istiyorum." Okuldan mezun olup yazarlık hayalleriyle, daha sonradan hafızasını kaybeden talihsiz Gilderoy Lochkart'ın yaşadığı bir kaç senelik şöhreti yaşamak isteyen bir genç, ha? Hiç deneyimi yoktu ve ünlü Üç Süpürge'yi istiyordu. Brianna buradan kurtulmak istiyor olsa da, adamı işe almak için sarhoş olması gerekirdi. Elindeki bardağı aniden başına dikip yarısından çoğunu içerken dudaklarının ve midesinin delicesine yandığını hissedebiliyordu. Nefes almak için durduğunda hiçte hanımefendiliğe yakışmayan bir hareketle ağzını sildi. Başı dönerek tekrar adama baktı ve alkolün kanına çabucak karışması içi dua ederek ona doğru eğildi. "Bu işi nasıl seçtin? Gözlerini kapatıp işaret parmağını ilanlar üzerinde mi gezdirdin?" Ona geldiğinden beri ne kadar kaba davrandığını farkedince hızla geriye çekildi ve derin nefesler alırken bakışlarını ondan kaçırdı. Hayat ona karşı bu kadar acımasız olduğu için öfkeliydi ama bunu suçsuz adamın tekine göstermesi doğru değildi. Ah bir bilseydi. Elini alnına götürüp başını iki yana salladı. "Üzgünüm. Kusuruma bakmayın, pek iyi hissetmiyorum." Başını hafifçe kaldırınca hanın öbür köşesinden endişeyle kendine bakan Phil'i gördü ve yalnız olmadığını hissetti. Yüzüne yaşlı adamı sakinleştirmek için zoraki bir gülümse yapıştırdı, sonra Robert'a döndü. "Doğru düzgün tanışamadık. Brianna Bennet. Memnun oldum." Sürekli tezgahın üzerindeki pakete kayan gözleri isyan edince bir sigara çıkarıp dudaklarının arasına yerleştirdi ve o an gözlerinin önünde, kocaman eski çakmağını ona doğru uzatan John'un görüntüsü belirip kayboldu. Çığlıklar atarak ağlamamak için dikkatini çabucak dağıtması gerekiyordu... Kasanın yanındaki kibrit kutusunu aldı ve ilk nefesinde öksürmeye başladı. Tiryaki falan değildi sonuçta, hatta Ari üstelemediği zamanlarda sigara falan içmezdi. Bakışlarını kaldırınca Robert denen adamın gülmek üzereymiş gibi göründüğünü farketti ve öfkeyle tüm dumanı adamın suratına üfleyip, yanlışlıkla olmuş gibi üzüntüyle kaşlarını kaldırdı. "Kusura bakmayın, soyadım ne demiştiniz? Kitaplarınızdan birine denk geldim mi merak ediyorum." Yeni yeni adamın Ari'nin pahalı bir içki ikram edeceği türden bir yüzü ve fiziği olduğunu farkediyordu. Kendi kendine güldü...

Merlin aşkına. Robert onun deli olduğunu düşünüyor olmalıydı. Önce onu terslemiş, sonra özür dilemiş, sonra yüzüne sigara dumanı üflemişti şimdi de ilgiyle onu süzüyor ve gülüyordu. Psikologu böyle dengesizlikler yaşayabileceği konusunda onu uyarmıştı aslında. Bayan Boucher'ın ısrarlarıyla gittiği psikologu... Arkasını dönüp raflardan bir viski bardağı aldı ve kendi bardağının yanına koyup, uygun ölçüde doldurdu. Kendisininkini ise tekrar ağzına kadar doldurmuştu. Öbür bardağı Robert'a doğru iterken bu kez yüzünde mahçup bir ifade vardı ve sigarayı ahşap tezgahın üzerinde unuttuğunun farkında bile değildi. Şu an tam olarak annesi evde yokken topuklu ayakkabılarını giymiş ve ayakkabının topuğunu kırmış küçük bir kız çocuğunun ifadesini taşıyordu.

Konu: Geri: yeni başlangıçlar. Paz Ocak 20, 2013 1:37 pm

"Sorun değil," dedi Robert ciddi tavrını koruyarak. Brianna Bennet her an ne yapacağı belli olmayan birine benziyordu, bu yüzden davranış şeklini değiştirmemek en iyisiydi. Ayrıca, zaten o an olduğundan daha sıcak davranabileceğini sanmıyordu Robert. Bu işin bu kadar zor olacağını tahmin etmeliydim, diye geçirdi içinden. Ne sanıyordu ki? İçeri girdiği gibi işi alacağını mı? Ama hayır, bunda Robert'ın bir suçu yoktu. Patronunun Brianna Bennet gibi bir kadın olacağını tahmin edemezdi, değil mi? "Ben de memnun oldum. Dediğim gibi, kitap yazma konusunda şansım pek yaver gitmedi. Adımı büyük ihtimalle duymamışsınızdır." Brianna, Robert'ı sorularıyla fazlasıyla zorluyordu ve genç adam artık yalan söyleyip durmaktan sıkılmıştı. Belli ki temiz bir başlangıç yapmak o kadar da kolay değildi. Tek istediği annesinin çalıştığı yerde, ondan bir parça olan bu yerde çalışmak ve hayatının geri kalanını normal bir şekilde geçirmekti. Belki, aşık olmak ve bir aile kurmak... Ama hayır. Helen gitmişti ve Helen'in gitmesiyle onun da bir daha aşık olup aile kurma ihtimali yok olmuştu. Üç Süpürge çocukluğumun geçmiş olduğu bir yer. Philip de beni buradan tanır. Bende bu kadar iz bırakmış olan bir yerde çalışmanın, iyi olacağını düşündüm," diye açıklamaya girişti Robert. "Ayrıca bu işe gerçekten ihtiyacım var. Kendime bakmam gerek." Genç adam derin bir nefes aldı, terlemeye başlamıştı ancak karşısındaki Brianna oldukça rahat gibiydi.

Onun yerinde olmayı dilerdi, Robert. Koca bir hana sahip olabilecek kadar zengin olmayı, hiçbir sıkıntıya sahip olmamayı. Gerçi, henüz Brianna'yı tanımıyordu ve belki onun gibi zengin birinin bile yaşadığı sorunlar vardı. Robert ne olursa olsun, onun kendisinin yaşadıklarını yaşamadığından emindi. Genç adam derin bir nefes aldı, ukalaca konuşmak ve düşüncelerini dile getirmemek için kendini zor tutuyordu. Bugün yeni bir başlangıcın ilk adımlarını atmak için çok büyük çaba sarfetmişti. Bu sarfetmiş olduğu çabanın boşa gitmemesini ve iyi sonuçlanmasını umuyordu. Eğer işi alırsa Philip ile geçireceği günleri düşünürken bir kez daha heyecanlandı Robert. Eski günleri istedikleri kadar yad ederler ve annesinin mezarını ziyarete giderlerdi. Robert sonunda yalnız olmadığını ve ailesinden biri olarak gördüğü birinin etrafında olduğunu bilmenin verdiği mutlulukla ilk kez gülümsedi. Brianna Bennet ise hala aynı soğuk halinde kalmakta kararlı gibi görünüyordu.

Spoiler:

» Yeni Bir Arkadaş.
» Yeni üye
» Yeni Arkadaşlık
» Yeni Bir Heyecan
» yeni bir arkadaş

yeni başlangıçlar.

yeni başlangıçlar.

Similar topics

Similar topics