Eminim biliyordu bu söylediklerimi. Sorduğum soruya karşılık olarak kafasını sallayarak onayladı ve "Evet. Adım Nerissa. Ve evet Gryffindor 3. sınıf", dedi. Şaşırmamışa benziyordu. Haklıydı da. Gün içinde oldukça fazla karşılaşıyorduk. Ve bu beni mutlu ediyordu. Onu öylesine seviyordum ki, gün içinde onu görmediğim zaman uyuyamıyordum. Uyku bana ölüm gibi geliyordu. Evet platonik olduğum bir gerçekti ama bugün burada sona erecekti. Bilmiyorum beni kabul eder miydi. Fakat duygularımı söyleyecektim elinde sonunda. Ne olursa olsun diyordum. Her şeyi göze alacaktım. Nerissa bir şey söylememi bekliyor gibiydi. Kesinlikle fazla sürmeden konuşmama başlamalıydım. Yoksa cesaretim her zamanki gibi kırılacak ve bugün hüsranla bitecekti. İçimden sözlerimi seçiyordum. Sonuçta ilk konuşmamdı ve nazik olmak zorundaydım. Nerissa fazla düşünmeden "Sanırım bir şeyler söyleyeceksin. Devam et.", dedi. Bana bakıyordu. Cesaretimi tekrar topladım ve "Bak, aslında bu durum kesinlikle burada konuşulacak bir şey değil. Fakat biraz daha beklersem bütün cesaretim gidecek.",diyebilmiştim. İyi bir konuşma yaptığımı düşünüyor ve cesaretimi büyütüyordum. Nerissa bana meraklı gözlerle bakıyordu. Ardından "Senin için neler düşündüğümü tahmin ediyorsundur. Nede olsa gün içinde oldukça fazla göz göze gelmeye başladık. Bunu da fark etmişsindir. Bir muggle yazarın dediği gibi 'Seni seviyorum demek güzeldir ama, hissettirmek bambaşkadır'.",dedim. Ardından yüzüme küçük bir tebessüm ekleyerek devam ettim. "Fakat ben bu konularda başarılı değilimdir. Ondan dolayı sana sadece 'seni seviyorum' diyorum."

Sözlerimden sonra gayet rahatlamıştım. Hafiflemiş bir halde bakıyordum gözlerine. Gözlerine bakarken de birazdan bana söyleyebileceği kelimeleri aklımdan geçiriyordum. Karşımı çıkacaktı ? Umursamaz mı davranacaktı ? Yada sadece hayal ettiğim gibi karşılıklı olacaktı sözlerim. En son düşündüğüm şeyin olmasını çok fazla istiyordum. Önümdeki güzellik derin bir nefes aldıktan sonra "Sende fark etmişsindir zaten yani seni sevdiğimi,bende seni seviyorum. Uzun zamandır.", dedi. İçinde kuşların uçuşması böyle bir şeydi demek ki. Kendimi müthiş duygulara kaptırmıştım. Vücut ısım bir anda artmış, uykum gelmeye başlamıştı. Nerissa'nın bu kadar rahat davranması beni düşündürmüştü. İçimde küçükte olsa bir kuşku yaratmasına sebep olmuştu. Böyle sıkılmadan söylemesi beni daha çok mutlu etmişti, fakat onun ilk çıktığımı oluyorum diyede düşünmeden edemiyordum. Aslında bir çok kişi karşısındaki kızın geçmişini pek fazla merak etmez. Fakat benim en çok meraklandığım konular arasında yer aldığı kesindi.
Gözlerinin içindeki parıltıyı görebiliyordum. Bana bakarken ki hafif ve narin tebessümü, çok hoşuma gidiyordu. Kitabın hala elimde olduğunu fark ettim. Yan taraftaki uzun masanın üzerine fırlattım. Tekrar Nerissa'nın gözlerine bakmaya başladım. Ellerini tuttum, güzel sözlere hiç alışık değildim. Doğrusunu söylemek gerekirse ilk defa söyleyecektim. Aslında uzun bir düşünmenin ardından benden anlamlı ve güzel bir söz bekliyor olmalıydı. Bende ona istediğini vermek isteyerek "Seni bir obur çocuğun pastayı sevdiği gibi seviyorum",dedim. Evet belki çok kötü bir cümleydi ama anlamlıydı sonuçta. Sözlerimin hemen ardından küçük bir kahkaha attım ve Nerissa'ya sarıldım. Artık o benimdi... Sadece benim.