Kısık bir sesle mırıldandığı şarkısını sonlandırmasını sağlayan, sipariş isteyen bir müşteri oldu. Genç kadın, kendisini çağıran adama bakarak gülümsedi ve oturmakta olduğu yerden kalktıktan sonra, kısa garson elbisesini hafifçe aşağı doğru çekiştirdi. Dudaklarını birbirine bastırdı ve rujunun yayılmasını sağladı, ardından kıvırtarak onu çağıran masaya doğru yürüdü. Elinde ustaca taşıdığı, onun için adeta bir uzuv olan tepsisini beline yasladı ve yüzünde çekici bir gülümseme ile adama baktı. Ah, bir garson olmak için yaratılmıştı Alice. Müşteri toplamak ve müşterilerin burada, onu seyretmek için kalmak istemelerine ve bu yüzden bir sürü siparişlerde bulunmalarına neden olmak için. Gülümsemekte olduğu adam, dördüncü siparişini veriyordu bugün, Alice yanına her geldiğinde iltifatlarda bulunuyor ve genç kadının dudaklarını hafifçe büzerek gülümsemesini sağlıyordu.

“Size nasıl yardımcı olabilirim?”
“Belki de numaranı verebilirsin. Ya da adresini ver, bir baykuş yollarım.”
“Size yine aynısından getiriyorum.”

Alice yüzündeki çekici gülümsemeye, bir de memnuniyet kırıntısı ekledi ve en yakın dostu olan ve mekanda barmenlik görevi yapan Tom’a baktı. “Yine aynısından, T. Adam ölene kadar içecek herhalde.” Tom kaşlarını kaldırdı ve Alice ile göz temasını hiç bozmadan adamın içki karışımını hazırladı. Alice çabucak içkiyle dolu bardağı aldı ve tepsisine koydu. “Herif üçtür senden numaranı istiyor, sen vermiyorsun, ancak pes etmiyor. Sen bir veelasın da benden mi saklıyorsun?” Yakışıklı yüzüne yapay bir sahtelik ekledi Tom, Alice de bir kahkaha attıktan sonra tepsiyle birlikte Tom’dan uzaklaştı ve masada, Alice’e hayranlık dolu gözlerle bakan adama yaklaştı. Tepsideki içkiyi masaya koydu ve gülümsemeye devam ederek “Afiyet olsun, efendim,” dedi. “Ah, Yüce Merlin,” diye cevap verdi adam ve hemen içkisini aldı eline. Alice arkasını döndü ve her zamanki yerinde oturmak üzere yürümeye başladı. Onu durduran şey, Tom ile şakalaşan Xander oldu. Yakışıklı, karizmatik, ukala ve bir o kadar da komik Xander. Xander Maclay. Patronu. Xander ile göz göze geldiklerinde Alice gülümsedi ve tepsisini bar tezgahına koydu. “Siz ikiniz neye gülüyorsunuz öyle?”

Viski şişesinin bittiğini ancak bardağa götürdüğümde, bardağın dolmadığında anlayabilmiştim. Yeni şişeyi alabilmek için yerimden kalkmam gerekeceğini düşünmem sinirimi bozuyordu. Ama aynı zamanda bu aylık, rutin kağıt işlerinden kurtulmak huzur veriyordu. İçerisi çok kalabalık değilse belki Tom'la laflama zamanı bile bulabilirdim. Yerimden kalkıp kapıyı açtım bazı gecelerden daha kalabalık olan bara girdim. T-shirtü üzerimde ceket varmış gibi düzeltmeyi denedim. Hala takım elbise giymeme olayına alışamamıştım. Tom'un yanına doğru yürümeye başladım. Ben giderken Alice ise elinde tepsiyle müşterinin yanına gidiyordu. İstemeden bile olsa bakamadan edemiyordum yürüyüşüne. "Hey Tom şu viski şişesinden bir tane daha versene." Tom dediğimi dinlemekten ziyade, gülerek bir şeyi izliyordu. Baktığımda Alice'in müşteriye içkisini verdiğini gördüm. “Adam bu gece, Alice'den üç kere numarasını istedi ve vazgeçecek gibi durmuyor.” dedi. Her zaman ki olaylardan biriydi. Ama Tom bunu hala ilk seferiymiş gibi komik buluyordu. Başlarda bana da tamamen komik geliyordu ama son zamanlarda nedenini bilmememe rağmen biraz sinirimi bozuyordu. Yine de gülüp "Sence kaçıncı da vazgeçecek?" diye sordum. “Bence sızana kadar vazgeçmeyecek.” Bu cevabın üzerine ikimiz de gülmeye başladık ve o an Alice geldi yanımıza.

Tezgahı masaya koyup “Siz ikiniz neye gülüyorsunuz öyle?” Tom hemen çok işi varmış gibi bir işle uğraşmaya başladı. Bende iki tane bardak alıp Tom'dan aldığım viski şişesini doldurdum ve Alice'in önüne uzattım. "Sana ve bu gece ki sapığına. Herhangi bir bilgi vermeyi düşünüyor musun yoksa tamamen sarhoş edip sızmasını mı sağlamaya çalışıyorsun?" diye sordum.

Tom sorusuna yanıt vermek yerine onlardan uzaklaştığında, sinir olmuş bir şekilde gözlerini devirdi Alice. Her zaman bunu yapardı genç adam ve Alice de her zaman salak gibi sorusuna yanıt alamayacağını unuturdu. Xander iki içki bardağına içki doldurdu ve bardaklardan birini Alice'in önüne koyduktan sonra konuştu. "Sana ve bu gece ki sapığına. Herhangi bir bilgi vermeyi düşünüyor musun yoksa tamamen sarhoş edip sızmasını mı sağlamaya çalışıyorsun?" Alice içkisini tek içişte bitirdi ve boğazındaki yanma hissinin geçmesini bekledi birkaç saniye kadar, sonra bardağı doldurması için Xander'a doğru uzattı. “Bilmem,” dedi, saçlarını sağ omzuna aldıktan sonra ince bir tutamı işaret parmağına doladıktan sonra, yan gözle masada oturmakta ve ona bakmakta olan adama baktı. “Ruh halime bağlı. Aslında...” Adama bakarak gözlerini kıstı ve sonra tekrar Xander'a baktı, bardağını tekrar içkiyle doldurmuştu. İçki bardağını eline aldı ve “Tatlı adam. Belki de ona bir şans vermeliyim.”

Xander'a bakarak bir kahkaha attı, genellikle kendi şakalarına kendisi gülen bir tipti Alice, çünkü o gülene veya şaka yaptığını söyleyene kadar, kendisi dışında kimse şaka yaptığını fark etmezdi. Rol yapmak konusunda oldukça başarılıydı. Xander'ın son zamanlarda takım elbise giymiyor oluşu gözünden kaçmamıştı, ne yazıktı oysa... Xander takım elbiseyi taşımayı başarabilen sayılı erkeklerdendi. Hem böyle olunca Alice onu ciddiye alamıyordu. Üzerindeki kıyafete bakarak kaşlarını çattı ve içkisinden büyük bir yudum aldı. Sertçe tezgaha bıraktığı bardağın çıkardığı ses, barın içindeki uğultu ve gürültüyle karıştı. “Takım elbiselerine ne oldu?” Xander'ın içkisinden bir yudum aldığını gördüğünde o da kendi bardağını bitirdi ve dudaklarını birbirine kenetleyerek bardağını genç adama uzattı. Son bir bardak daha, ve sonra işine dönecekti. Can sıkıntısıyla eş değer olan sapıklar, ruh hastaları ve daha birçok gerizekalı organizma.

İçkisini tek seferde bitirip bardağı bana doğru uzattı. Ben bardağı tekrar doldurmaya başlarken o cevap veriyordu. “Bilmem,” dedi. Saçlarıyla oynadıktan sonra adam bakıp...“Ruh halime bağlı. Aslında...” kafasını çevirip doldurduğum içkiyi eline almıştı. “Tatlı adam. Belki de ona bir şans vermeliyim.” Bütün gün içtiğim bir şişe viskiden mi yoksa başka bir neden mi bilmiyordum ama o anda adama ölümcül bir lanet atmak istiyordum nedense. Elimin az kalsın asama gittiğini fark edip hemen durdurdum. Birden nedense gülmeye başlamıştı. Ya bütün gün benden çok fazla içmişti ya da ben söylediği komik bir şeyi kaçırmıştım. Tom'a bakış attığımda bizi dinlediğini biliyordum ama o da anlamış gibi gözükmüyordu ne olduğunu. Daha fazla düşünmek yerine ilk bardağı bitirip direk ikincisini doldurdum ve onu yavaş bir biçimde içmeye başladım. “Takım elbiselerine ne oldu?” Bu laf üzerine içkiyi tükürmek yerine daha büyük bir yudum alıp boş viski bardağını masaya bıraktım. Bu lafı daha önce özel birinden daha duymuştum ve o şimdi abisiyle birlikte buradan gitmişti. Ne olduğunu hiç öğrenemedim. Birden toz olup gittiler. İyi bir vampir ailesiydi. Hatta benim de tek ailemde sayılırlardı. Yüzümün asık olduğunu fark edip yüzümü düzelttim. Bardağımı tekrar dolduracağım sırada Alice'de bardağını bana uzattı. "Bilmem ki bazen değişim iyi bir şey olabilir değil mi? Hem bu şekilde de yakışıklı olmadığımı söyleme sakın. " dedim. Yan masaya baktığımda adam hala Alice'e bakıyordu. Bardakları tekrar doldurup önüne koydum ve tekrar kendiminkini tek seferde bitirdim. Çok fazla yakmıştı bu sefer ama yakma geçince çılgınca bir şey yapmaya karar verdim. Kulağına eğilip sessiz bir biçimde "Yan taraftaki adamı kıskandırmaya ne dersin?" dedim ve elimi Alice'in saçlarında gezdirmeye başladım yavaş bir biçimde ve ona yaklaşıp gözlerinin içine bakmaya başladım.

Xander'ın ne kadar yakışıklı olduğuyla ilgili söylediği söz üzerine bir kahkaha attı Alice, her zamanki egoist, kendini beğenmiş Xander'dı işte. Ama onun bu yanını seviyordu Alice, etrafında köpeği gibi gezmeye can atan onca salak erkek yerine, kendini beğenen ve ona olan ilgisini hiçbir zaman çok fazla belli etmemiş olan Xander daha çok ilgisini çekiyordu. ""Yan taraftaki adamı kıskandırmaya ne dersin?" Alice o günkü ısrarcı sapığına tekrar baktı ve gözlerini kıstı. Xander'ın söylediği şeyi yapmak istiyordu bir yanı, oldukça eğlenceli olurdu doğrusu; son birkaç dakikadır adam Alice'i kesme konusunu iyice abartmıştı. Ancak bir yanı da bunu yapmaması gerektiğini söylüyordu, adamın dertleri vardı belki de ve buraya içmeye gelmesinin sebebi buydu. Alice'i beğenip, ona ilgi duyduğunu son derece abartılı bir şekilde belli etmeye çalışması karşısında, ona böyle zalim bir oyun oynamak istemiyordu. Öte yandan, bunun ne kadar eğlenceli olabileceği bir kez daha zihnine girdi ve cesaretlendirdi Alice'i. Gözlerine bakmakta olan Xander'a çevirdi gözlerini ve gülümseyerek elleri arasına aldı adamın boynunu. Dudaklarına bir öpücük kondurduktan sonra oturduğu yüksek sandalyeden indi, eteğini çekiştirdi ve tepsisi ile onu çağıran bir masaya doğru yürüdü. "Az sonra dönerim," dedi Xander'a ve hızla sipariş vermek isteyen masaya doğru yürüdü. İş, her şeyden önce gelirdi ve Xander'ın bunu anlayacağından emindi Alice.

Derin bir nefes aldı ve masadan sipariş alırken, neden kalbinin bu kadar delice attığına bir anlam vermeye çalıştı. Xander'ı öptüğü için miydi? Ah, hayır. Bunun için olamazdı değil mi? Elbette olamazdı! Alice bir erkeğin dudağına minicik bir öpücük kondurduktan sonra, aptal aptal heyecanlanacak bir kız değildi. Kesinlikle olayın adrenalinine kaptırmıştı kendini, bir de içeride çalan hareketli müziğe, ama hayır, asla ve asla Xander ile bir ilgisi yoktu heyecanının. Xander'ın yanına geri döndüğünde, genç adamın yanındaki yüksek sandalyeye tekrar yerleşti ve sapığının onlara büyük bir öfke ile bakmakta olduğunu gördü. Ah, sarhoş adamlarla uğraşmak cidden harikaydı. “"Ee, nasıl tepki verdi? Aslında seni öper öpmez bakmalıydım ona ama fırsat olmadı. Her neyse, kaldığımız yerden devam edelim öyleyse," dedi, son derece canlı bir sesle ve bir kolunu Xander'ın omzuna attı, yüzünü de masadaki adamın onu göremeyeceği şekilde Xander'ın sağ omzuna dayarken, siparişleri yazmış olduğu kağıdı Tom'a verdi. 'Ne halt ediyorsunuz siz?' diye dudaklarını oynattı Tom, Alice ise sırıttı ve bakışlarını başka yöne çevirdi. Acaba bu akşam izin gününden sayılır mıydı? Ah Merlin, lütfen sayılmasın!

Adamı süzüyordu. Pek emin değildim ama bir yanı sanki adama üzülüyormuş gibiydi. Bu adama üzülebilmek için her hangi bir neden göremiyordum. Sadece buraya arada gelen sıradan mugglelardan biriydi. Belki de Alice adamı sapıklığı dışında başka bir yerden daha tanıyor olabilirdi. Sonunda kafasını adamdan çevirip bana baktı gülümseyip, elleriyle boynumu tutup kısa bir şekilde öptü. Kısa bir öpücüktü ama sanki başka bir yerde gibi hissediyordum. Morfin etkisi gibi bir etkiydi bu hatta daha kuvvetli bile denebilir. Ben daha olayı atlatamamışken, Alice yerinden kalkıp tepsisini eline alıp masaya doğru gidiyordu. "Az sonra dönerim," dedi. Hızla gitmesinden ve diyecek bir şey bulamadığımdan sadece susmak zorunda kalmıştım. Alice gittikten sonra sırtımda bir havlu hissettim Tom'un havlusuydu bu. “Demin orada olanlarda neydi öyle,” dedi. Ne olduğunu ben bile bilmiyordum ona nasıl anlatabilirdim ki. Cevap vermek yerine tek yapabildiğim şey sert bir biçimde bakmak olmuştu. Küçük bir öpücük bu nasıl böyle bir etki yaratabilirdi ki. Sadece bu öpücükte değildi olay bu gece olan diğer şeyler adama sinirlenme, sinirden dolayı bu oyunu yapma isteği neler olduğuna bir türlü anlam veremiyordum. En iyisi iş daha fazla uzamadan buradan odama geçmekti ama bunu yapamayacağım belliydi. Onun yerine durup olayların ne kadar daha büyüyeceğini beklemekti.

Siparişini almış ve geri dönüp sandalyeye yükselerek oturdu. Adama tekrar baktı bende baktığımda adamın öfkeyle bakmakta olduğunu gördüm demin de aynı durumdaydı ama onun durumunda bu haklı bir olay bile sayılabilirdi ama adamın duygularını düşünen kimdi ki.
“"Ee, nasıl tepki verdi? Aslında seni öper öpmez bakmalıydım ona ama fırsat olmadı. Her neyse, kaldığımız yerden devam edelim öyleyse," dedi. Kendime gelmiş olduğumu sanıyordum ama hala affallamış vaziyetteydim. Bir kolunu omzuma dayayıp, yüzünü de sağ omzuma yatırmıştı. "Efendim? Ah evet adam yine aynı şekilde öfkeli bir biçimde bakıyordu. Birazdan olay çıkartabileceğini bile düşünüyorum." diye cevap verebildim. Şu an her şey çok tuhaf durumdaydı zaten. Omzuma dokunduğundan beri garip bir sıcaklık bütün vücudumu sarıyor gibiydi. Yüzü omuzum dayken nefes alış verişini hissedebiliyordum ve bu da vücudumda karıncalanma hissine yol açıyordu çok çaresiz durumda hissediyordum kendimi. Başımı çevirip bu sefer Alice'i ilk ben öpmeye başladım. bu sefer ki demin ki gibi kısa değildi uzun ve daha güzeldi. Dudaklarımı ayırdıktan sonra nefes almakta bile zorlanıyordum. Daha önce bu kadar hasta hissettiğimi hatırlamıyordum. Ama bir yandan da harikaydı bu duygular. Yine de daha fazla dayanamayacağımı anlamıştım. Alice'in kulağına fısıldamaya başladım. "Bence adam için bu kadar yeter." Asıl olanı söyleyememiştim. Yalan her zaman en kolayıydı. Masadaki şişeyi alıp, yerimden kalktım ve odaya doğru yürümeye başladım.

"Bence adam için bu kadar yeter." Uzun bir öpücüğün ardından, böyle bir cümle duymanın Alice'i şaşırtmaması gerekirdi normalde, ama şaşırmıştı işte. Belli ki Xander onun etkilendiği gibi etkilenmemişti bu oyundan. Adam ofisine doğru hızlı adımlarla kendisinden uzaklaşırken, omuz silkti Alice ve etrafına bakınmaya devam etti. Bir anda hoplayan sinirlerini kontrol altında tutmaya çalışıyordu, kendisine bakarak eğlenen Tom'a sert bir bakış attı ve yüksek sandalyesinden aşağı atladı genç kadın. Hızlı adımlarla Xander'ın ofisine doğru giderken bulduğundan kendisini, şaşkınlıkla durdu ve ne yaptığını sordu kendisine. Patronunun ofisine, son derece öfkeli bir şekilde gitmesi doğru muydu? Özellikle mesai saatinde? Bu işi ne kadar zor bulduğunu ve ne kadar kolay uyum sağladığını hatırlattı kendisine, başka bir yerde burada hissettiğinden daha rahat hissedemeyeceğini. Ancak gitmek zorundaydı, içinden bir ses böyle yapmasını söylüyordu.

Yürümeye devam etti ve kapıyı bile çalmadan ofisin içine adımını attı. İçki şişesine boş bakışlar atan Xander'ı görünce kaşlarını çattı Alice ve birkaç dakika hiçbir şey söyleyemedi. Xander onu gördüğünde büyük bir şaşkınlığa kapılmıştı, ancak onun da ağzından bir tek laf çıkmıyordu. Huzursuz bir şekilde kollarını göğsünde birleştirdi Alice. "Eğleniyoruz sanıyordum," dedi soğuk bir sesle. "Gidip de beni orada öylece bırakacağını hiç düşünmemiştim." Dişlerini sıktı Alice ve bunun ne kadar aşağılayıcı olduğunu düşündü. Xander muhtemelen o sırada söylediği hiçbir şeyi umursamıyordu bile. Ancak umurunda değildi. O konuşacaktı, karşısındaki adam ister dinlesin, ister dinlemesin. "Neden bunu yaptığını sorabilir miyim acaba? Madem bir çocuk gibi kaçacaktın, neden bana 'Hey Alice, hadi ona bir oyun oynayalım' saçmalığını sundun?" Daha da öfkelenmişti Alice ve işin tuhaf yanı, neden bu kadar öfkeli olduğunu tam olarak anlayamamıştı. Belirsizlik... Nefret ediyordu bu histen.