Okulun bitmesine az kaldığı hissine de nereden kapılmıştı? Daha ilk dönemin sonuna bile yaklaşmamışlardı, üstelik önünde 7. sınıf da vardı. Belki de ağırlaşan dersler yüzünden artık eskiden eğlendiği kadar eğlenemiyordu; 7. sınıf baskısını çoktan hissetmeye başlamıştı yani. Bir dersin ortasında, sıkıntıdan patlamak üzereyken Bastet'e uzun süre gelmezse onu idare etmesini söyleyen bir not yazmış ve midesinin bulandığını söyleyerek dersten çıkmıştı. Farkına bile varmadan 2. kattaki kızlar tuvaletine gidiyordu şimdi. Sanki gerçekten midesi bulanıyormuş gibi. İçeri girip yüzünü yıkadı, sonra kapının sağında kalan kocaman camlara gitti ve dışarıyı görebilmek için alnını cama dayadı. Çantasında sakladığı sigaralardan birini içmek için dışarıya çıksa yakalanır mıydı acaba? En kötü ihtimalle Hogsmeade'den bir torba dolusu aldığı asit popları mideye indirirdi. Tam arkasını dönerkeniçeriye koşarak giren birini duydu; nefes nefeseydi. İçeriye girenin Profesörün derse geri dönmesini söylemek için yolladığı bir kız olmasından korkarak kapıya kaptı. Bu, gömleğinde Gryffindor arması, bembeyaz olmuş suratı ve kıpkırmızı burnuyla hayalet görmüşte ağlayacak gibi görünen Hart'dı. "Burada ne işin var? Seni hasta pislik!" Sağ eli belinde, kaşlarını çatarak baştan aşağıya süzdü çocuğu. Adından emin değildi ama uyuz Gryffindor ikizlerinin abisi olduğunu biliyordu. Ve Roxanne, onun görünüşünü epey beğendiğini de biliyordu. Ama o bir Gryffindor'du yani şansı sıfırdı. Çizmesinin topuklarını taş zemine gürültüyle vurarak çocuğa ilerledi ama çok yakınlaşmadan durdu. "Hala neye bakıyorsun sen? Çık dışarı!"

Koş Henry koş. İki dersin arasındaki boşluğu neden bahçede geçirmediğine yanıyordu bir yandan da. Kayarak köşeyi döndü ve merdivenlerden aşağı, basamakları üçer beşer atlayarak indi. Koridoru geçerken tablolar arkasından söyleniyorlardı. Henry hiç birini umursamadı. Şansına etrafta başka kimse yoktu. Boşlukta yankılanan kendi adını duyunca tüyleri diken diken oldu ama koşuşunu yavaşlatmadı. Bir yere girip saklanmayı planlıyordu elbette lakin dersliklerden içeri atlamayamazdı. Ceza almanın yanında bir de rezil olmak vardı. Sonunda nefesi tıkandı ve yavaşlayarak durdu. Peşindeki hayaleti durdurabilecek bir engel olmadığından hızla yaklaştığını hissedebiliyordu. Etrafına bakındı ve tuvalet olduğunu düşündüğü kapıyı açıp içeri girdi. Ama erkekler tuvaleti olmadığını kapıyı arkasından kapattığında anlamıştı. Nefesini kontrol altına almaya çalışırken yalnız olmadığını da acı içinde farketti. Sırtını kapıya yaslayıp Slytherin kızlarından Roxanne'yi süzdü. Ciğerlerini havayla doldurmanın dışında tepki vermedi. Hayaletin kendisine seslendiğini duyduğunda aynı şeyi karşısındaki kızın duymamış olması için sessizce dua etti içinden. "Burada ne işin var? Seni hasta pislik!" Roxanne. Güzel olduğu kadar acımasız olan Slytherin. Bir de bina başkanı. Ne kadar şanslı olduğunu düşünürken bir yandan da usulca doğruldu Henry. Ona hayaletten kaçtığını söyleyemezdi. Kız kardeşlerinin alayını dinliyordu yeterince. Bir yalan bulmalıydı. Ama koşmaktan beyni kitlenmiş gibiydi. "Hala neye bakıyorsun sen? Çık dışarı!" Rox'un dediğini duymamış gibi yapıp ona doğru atıldı ve ağzını kapattı eliyle. Bir yandan da susmasını işaret etti. Sessizlk oldu bir süre. "Bir ses duyuyor musun?" Elini çekti ve Roxanne'den uzaklaştı. Aklına gelen tek fikir birşey arıyor gibi davranmaktı. Etrafa bakındı bir süre. Sonra sıkıntıyla iç geçirdi. "Sanırım kaybettim." Daha çok mırıltıyla söylemişti. Lavaboya gidip elini yüzünü yıkadı. Sonra başını kaldırıp "Sen dersine geç kalmıyor musun?" Eğer Rox çıkarsa bir süre daha burada saklanmayı planlıyordu. Sanki yanlış yere gelmiş olan oymuş gibi davranmak kısa bir süre işe yarardı. Bu sırada hayaletin geçip gitmesini ummak dışında yapabileceği başka birşey yoktu.

Çocuk aniden üzerine gelince gerilemek istedi ama yalnızca bir kaç santim kadar sendeledi. Eli, ağzındaydı ve Roxanne özellikle bayanların ilgisini çekmek için yapıldığını tahmin ettiği parfümün kokusu aldı. Bağırıp çağırmaya, asasını çıkarıp çocuğu salyangoza çevirmekle tehdit etmeye hazırlanıyordu ki, genç büyücünün gözlerinin endişeyle açılıp etrafı taradığını farketti. Tehlikeli bir durum mu vardı? Neyi duymaya çalışıyordu? "Bir ses duyuyor musun?" Eli dudaklarından ayrılır ayrılmaz Roxanne sanki az önce onun tarafından hırpalanmış gibi üstünü başını düzeltti, pek kısa olan eteğini aşağıya çekiştirdi ve uzun saçlarını geriye savurdu. Çocuk hala etrafına bakınıyordu. "Sanırım kaybettim." Zor duyulan bu cümlenin ardından lavaboya ilerleyince Roxanne doğruca çocuğun dibinde bitti. Rol mü kesiyordu yoksa ciddi miydi bilemezdi ama sanki ona yasak olan bir bölgeye giren kendisi değilmiş gibi rahat tavırları kızı son derece rahatsız etmişti. Hepsinden öte, kendisine itaat edilmemesinden nefret ederdi. "Sen dersine geç kalmıyor musun?" Biri bardağı taşıran son damla mı dedi? Çocuğun başını lavaboya gömme isteğine büyük bir çabayla karşı koydu. Ani bir fikirle asasını çıkardı ve çocuğun göğsüne dayadı. Hmm, vücudu epey düzgün görünüyordu. Onu zihninde sabah soğuğunda arazide koşuya çıkarken, serin rüzgardan etkilenmiyormuş gibi bacaklarını esnetirken canlandırabiliyordu.Dikkatini topla, şapşal! Dikkat etmesi gereken şey kasları değildi. Gerçi kollarıda yapılı görünüyordu... "Dersimden sanane! Neyin peşinde olduğunu söyle ya da sırılsıklam ol." Asasını bu kez çocuğun başı hizasında kaldırdı ve büyülü sözcüğü bir kez içinden geçirdi. Onu ıslak görmek komik olurdu, hem gömleği vücuda yapıştığında... Of! İyice kafayı yemeden önce buradan çıkmalı ya da onu buradan çıkarmalıydı.

Roxanne asasını göğsüne dayayında Henry kulaklarında Mindy'nin adını seslenişini duyar gibi oldu. Roxanne konuşunca dikkati hayaletlerden ayrıldı. "Dersimden sanane! Neyin peşinde olduğunu söyle ya da sırılsıklam ol." Henry bir an durdu ve Roxanne'nin cümlesindeki fikri aldı. Yüzünü yıkamak ister gibi eğildi ve avcuna su doldurup hızlıca ona doğru savurdu. Yüzünü ıskalamıştı tabi. Direk gömleğine gelmişti. Bunu planlamamıştı tabi ama durumdan rahatsız olduğu da söylenemezdi. "Kim kimi ıslatıyormuş acaba?" Tekrar doldurdu avucunu ve o birşey demeden yeniden ıslattı onu. Gömleğinin vücuduna yapıştığını farkedince duraksadı. İşte bu görüntü tahminlerinin de ötesindeydi. Roxanne güzel bir kızdı evet ama bu... Tabi ağzı açık onun ıslanmış göğüslerine bakmak kesinlikle doğru değildi. Özellikle de... Ne renkti o öyle? Dikkatini toplamak için asasını çekti hızla. Bakışlarını zor da olsa Roxanne'nin yüzüne çevirdi. "Beni tehdit etmeden önce düşünmen gerek Roxanne." Ondan bir karşılık bekliyordu elbette ama yine de elini uzatıp çeşmeyi kapatırken savunmasında bir boşluk yarattığının da bilincindeydi. "Gitmek istersen anlarım tabi." Ona bakarak gülümsedi. İçinden kendine aşağıya bakmaması gerektiğini söylüyordu sürekli.

Çocuk tekrar musluğu açınca Roxanne sinirden çıldıracağını sandı. Hala yüzünü kokulu sabunlarla yıkayıp kızlar tuvaletinde keyif çatma derdinde miydi bu ahmak? Genç cadı, hissettiği ıslaklıkla pek naif davrandığını anladı. Aptal Hart oyun oynamak istiyor olmalıydı ya da aklını kaçırmıştı; kimse Roxanne'e bu şekilde davranmaya cürret edemezdi. Hele bir Gryffindor... "Kim kimi ıslatıyormuş acaba?" Roxanne çığlık atmamak için alt dudağını ısırırken Hart'ın gözlerini takip etti... Bir dakika? O, çocuğun kaslarını kesebilirdi ama kızın iç çamaşırı ıslak gömleğinin ardından rahatça görünüyordu ve Hart resmen gözlerini göğüslerine dikmişti. Utanması yok muydu bunun? "Beni tehdit etmeden önce düşünmen gerek Roxanne." Ürkek bir hareketle uzanıp musluğu kapattı. Adını biliyordu demek... Tabii ki biliyordu, düşündüğü şeye bak. "Gitmek istersen anlarım tabi." Yüzünü aptal bir gülümseme kaplarken Roxanne asasını daha çok kaldırdı ve "Aguamenti!" Saçlarının ön kısmı ve gömleği ıslanırken Hart artık gülümsemiyordu. Gülme sırası Roxanne'deydi. Dudaklarını abartılı bir tavırla büzüştürdü ve işaret parmağını şoktan kıpırdamayan çocuğun ıslak göğsünde gezdirdi. "Şimdi. Benim de. Bakacak. Bir şeyim. Var." Her kelimenin sonunda durup tadını çıkararak gözlerini Hart'ın gözlerine dikti. Böyle şeyler onu utandırmazdı ama karşısındakini utandırmaktan zevk alırdı.

Büyülü sözcükleri duyunca Henry'nin gülümsemesi soldu. Yüzüne ve vücuduna çarpan su ürpermesine neden oldu. Roxanne parmağını uzatıp gömleğinin ıslak kısmında gezdirince huzursuzlandı. . "Şimdi. Benim de. Bakacak. Bir şeyim. Var." Canının sıkıldığını belli etmeden cübbesini çıkartıp kuru olduğunu düşündüğü bir kenara attı. "Üzerimdeki herşeyin ıslanmasına gerek yok." Asasını çekti. "Yuraune cuasne." Tepesinden yağmur yağan kızın vereceği tepkiyle az önceki huzursuzluğunu atlatmayı düşünüyordu Henry. Hem dışardan ses de gelmiyordu. Demek ki Mindy gitmişti. Bunun verdiği güvenle sırıttı. Tabi suyun sayesinde Roxanne'nin vücudunu rahatlıkla inceleyebilme fırsatı bulmuştu. Hayallerle yarışabilecek kadar güzeldi. Ağzının sularının akmasını engelleyerek bir adım geri çekildi. Eğer yeni bir su büyüsüyle karşı karşıya gelirse savunma büyüsüyle karşılık verecekti. Gözlerini kızın iç çamaşırının belli olduğu yere dikip bir süre rahatsız edecek şekilde baktıktan sonra başını kaldırdı. "Sanırım rahatsız etmek böyle olur." Saldırı pozisyonu aldı direk ve karşılık vermesi için bekledi. Eğlenceli bir ara olacağa benziyordu. Tabi karşısındaki kız arkadaşı olsa işler sadece ıslatmakla kalmazdı. Yine de bu kadarıyla idare edecekti.

*Yuraune Cuasne: Bir su kütlesi yapıp düşmanınızn üstüne yağmur yağdırmayı sağlar.

Henry cübbesini bir köşeye fırlatırken Roxanne iyice keyiflendi. "Üzerimdeki herşeyin ıslanmasına gerek yok. Yuraune cuasne." Daha ne olduğunu bile anlayamamıştı... Bir salise sonrasına kadar. Artık sadece gömleği değil; saçları, eteği, siyah ince çorapları da ıslanmıştı ve siyah, dizine kadar uzanan çizmelerinin içi suyla doluyordu. Bir süre gözleri kapalı, alt dudağını koparmak istercesine kemirerek dikildikten sonra göz kapaklarını araladı. O kadar öfkeliydi ki ne söylese, ne yapsa az kalırdı. Hatta, birazdan bir cinayet işlemekten korkuyordu.

Öfkesi daha çok alevlendi. Hart, fırsattan istifade çaktırmadan yapması gereken bir "incelemeyi" açıkça yapıyordu. Suratında gevrek bir gülücükle. "Sanırım rahatsız etmek böyle olur." Genç cadı üç adet, derin; ciğerlerinin en köşelerine dahi işleyen nefes aldı. Hart'ın nefes alış-verişinin sesini duyabildiği aşikardı; gözleri büyümüştü. O aptal kediciklerden biri değildi. Bu ahmak kızlar tuvaletine dalıp onu ıslatarak eğlenemezdi. Tam kendine has, binasını fazlasıyla yansıtan tıslamasıyla küfretmeye başlayacaktı ki ona bir oyun oynamaya karar verdi. Ne de olsa laftan anlamayan, fındık beyinlinin teki olduğunu kanıtlamıştı. Ağır adımlarla çocuğa yaklaştı, elini onun kolunun üst kısmına yetleştirip başını yana eğerken saçlarından ve çenesinden sular damlıyordu. Hart, bundan hoşlanıyormuşa benziyordu gerçi. "Keşke oyun oynayacağımızdan haberim olsaydı, daha yazlık giyinebilirdim." Kastettiği daha ince kıyafetlerdi; minik siyah babetler ve şeffaf bir çorap. Gerçi Hart'ın çok daha fazlasını hayal edeceğinden emindi. Onu hazırlıksız yakalayana kadar oyunu sürdürmeye karar verdi. Çekici bir ifadeyle gülümsedikten sonra uykudan yeni uyanmış gibi gerindi. Nasıl göründüğünü bilmiyordu; daha doğrusu nelerin göründüğünü; ama amaç zaten oydu. "Umarım üşütmem, lanet olası şato dışarıdan daha soğuk." dedi kedi mırlamasına benzer bir ses tonuyla. Roxanne'in tıslaması beklenirdi; mırlaması değil.

Roxanne'nin kendisine yaklaştığını görünce saldırıya hazırlıklı bir şekilde durdu. Ama beklediği olmadı. Onun yerine kolunu tuttup ıslak gömleğini ve onun altından görünenleri gözüne sokarcasına gerindi Roxanne. "Keşke oyun oynayacağımızdan haberim olsaydı, daha yazlık giyinebilirdim. Umarım üşütmem, lanet olası şato dışarıdan daha soğuk." Mırıltıyla konuşması kulağa pek hoş geliyordu. Ama o Slytherin'den Roxanne idi. Kesinlikle ama kesinlikle hoş olan birşey yapmazdı. Yine de bu konuda düşünmeyi bir kenara bırakmak istiyordu. Şuan sadece gömleğin altından görünenlere odaklanmak ve normalde yapmayacağı şeyler yapmak. Bunun yerine sadece açılmış ağzını kapattı ve derin bir nefes alıp kolunu ve gözlerini yanındaki vücuttan ayırdı. Yere attığı cübbeyi aldı ve kızın ıslak omuzlarına geçirip özellikle göğüs kısmını ve siyah iç çamaşırnını görmeyeceği şekilde kapattı önünün. "Üşümeni istemem." Kapıya yanaştı gerileyerek ama Mindy'nin sesini duyar gibi oldu. Kendi adını söyleyen. Kapının önünde durdu kımıldamadan. Şimdi çıkıp gitmesi daha iyi olurdu. Onun yerine asayı kendine çevirdi ve gömleğini kurutacak büyülü sözleri söyledi. Gitmeye hazırlanıyor gibi davranıyordu ama buradan çıkamazdı. Şimdilik. "Bu büyüyü bilmiyorsan sana da yapabilirim. Sonuçta bir Gryffindor cübbesi ile görünmek istemeyebilirsin. Islak olarak. Tabi dersinden kaçtığın belliyken bir de." Gömleğinin üzerine ikinci bir deri gibi yapışmasından kurtulduğu için memnundu halinden Henry. Yine de saçları hala ıslaktı. Alnına dökülenleri diğer saçlarını ıslattıracak şekilde karıştırdı. Şimdi hepsi nemlenmişti ama en azından fazla bir ıslaklık yoktu. Asasını cebine soktu usulca. Yine de bir gözü kızın üzerindeydi.

Henry denen çocuğun ağzı balık gibi açılırken Roxanne gülmemek için olağanüstü bir çaba sarfetmek zorundaydı. Gözlerini kızın gömleğinden ayırması bir kaç dakikasını aldı. Arkasını dönerken, aklını Roxanne'le beraber bırakmış gibiydi... Yüzü tekrar ona çevrilirken Gryffindor cübbesi elindeydi, Roxanne midesinin kalktığını hissetse de bir şey söylemeyerek Henry'nin cübbeyi üzerine geçirmesine izin verdi zira donuyordu. "Üşümeni istemem." Erkeklerin beyninin, ya da beyinleri sandıkları şeyin, çalışma şekli gerçekten komikti. Henry az önce Roxanne'i öldürmek istiyor gibiydi. Biraz 'cilve'den sonra ise pamuk gibi olmuştu. İşte. Onun kapıya doğru gerileyişini izlerken Roxanne intikamını şimdi mi yoksa daha sonra mı alması gerektiğine karar vermeye çalışıyordu. Onu biraz daha oyalayıp ıslatacak mıydı? Bu sonsuza dek sürebilirdi ve gerçekten üşüyordu. Henry gömleğini kurutmak için bir kaç kelime mırıldanırken Roxanne çok ağır bir şekilde, bir ayağını öbürünün önüne yavaşça atarak yürümeye başladı. Kendine itiraf etmeye korkarak Henry'i çekici mi buluyordu yoksa bu oyun hoşuna mı gitmişti? Hiçbir fikri yoktu.

"Bu büyüyü bilmiyorsan sana da yapabilirim. Sonuçta bir Gryffindor cübbesi ile görünmek istemeyebilirsin. Islak olarak. Tabi dersinden kaçtığın belliyken bir de." Saçlarını parmaklarıyla karıştırırken kız gülümsemeden edemedi. Henry başını tam anlamıyla kaldırıp kendisiyle göz göze gelene kadar bekledikten sonra konuştu. "Aynen öyle. Bunu hiç istemem ama sen bunu," cübbenin önünü eliyle araladı "istiyora benziyorsun." Başını hafifçe yana yatırıp gülerken ne yaptığını kendisi bile bilmiyordu. Herhangi biriyle flört edebilirdi; şöyle yapılı ve uzun boylu sarışın bir Slytherin ya da kemik çerçeveli gözlükler takan kumral bir Ravenclaw'la. Ama asla, asla bir Gryffindor'la değil. Fakat şu an 16 yaşında ve sayısız hormonun etkisindeydi. Bu yüzden, aklı tekrar başından süzülerek uzaklaşırken Henry'le aralarında bir adımlık mesafe kalana kadar yürüdü. Karşısında şaşkın bir erkek görmeyi hep sevmişti. Daima beklenmeyeni yapan Delacroix olma uğruna prensiplerinden taviz veremez miydi?

Az önce erkeklerin kızlara nasıl bu kadar çabuk kapıldığını sorgularken Henry Hart'tan ölesiye nefret ettiğine inanıyordu. Yoksa olay erkeklik değil de ergenlik miydi? Cübbeyi biraz daha sıyırırken düşünmeyi bir kez daha bırakmıştı. Bir elini yavaşça uzatıp parmaklarını Henry'nin az önce karıştırdığı saçlarının arasından geçirirken gözleri çocuğun dudaklarına kaydı. Hep böyle koyu bir renkte miydiler? İlk kez dikkat ediyordu. Gözlerini dudaklarından şuan neredeyse siyah görünen kahverengi gözlerine çevirdi. Epey şaşkın görünüyordu. "Gitmek istemediğin hissine kapıldım. Yanılıyor muyum?" Parmakları hala saçlarının arasındaydı, önce başının arkasına; sonra ise ensesine kaydı. Birazdan yapacağı şeyi gelecekte düşündükçe aklını kaçırmış olduğuna inanacaktı. Hatta Henry Hart'ın ona aşk iksiri içirdiğine bile yemin edecek hale gelecekti çünkü şu an kalbi çılgınca bir hızla çarpıyordu. Kendisinden bir baş kadar uzun olan Henry ile gözleri aynı mesafeye gelene kadar parmak uçlarında yükseldi ve beyninin bunun mantıksızlığına dair düşünceler üretmesine izin vermeden dudakları Henry Hart'ın dudaklarıyla birleşti. Henry önce şaşırmıştı ama pek karşı koyacağa benzemiyordu. Ne diye Roxanne Delaxroix'ya karşı koysundu ki?

not: