Ad-Soyad: Steven prince
Diğer karakterleriniz: -

Karakteriniz

1. Seçilmek istediğiniz bina(-lar): En az SLytherin-Ravenclaw
2. Sınıf: farketmez
3. Kan Durumu: Safkan
4. Karakteriniz ve Geçmişi: Tembellikten başka birşey bilmeyen, haylazın tekidir. Sürekli birileriyle kavga eder. Kimseyle uzun süre arkadaş kalamaz bir süre sonra sudan sebebden tartışır. Tembelliğine rağmen yaptıklarıyla insanları şaşırtır.
5. Güçlü: Biçim değiştirme
6. Zayıf: İksir

Örnek Roleplay
Sabah açan güneşin sıcaklığına kanıp şemsiyesini yanına almamışdı. Şimdi ise yağan yağmur, sabahki güneşe lanetler okutacak derecedeydi. Üzerindeki mont artık işe yaramaz derecede ıslanmış, kimi cebinde su bile birikmişti. Hiçbir taksici onu bu halde arabasına almıyacağı için beş kilometre yolu yürüyerek gitmek zorundaydı. Tembelliği yine başına bela olmuş, şemsiyesini yanına almayaşının karşılığı yağmurun altında uzunca bir yoldu. Yürüyor yürüyor ama yol bitmiyordu, şansını denemek için el attığı taksiler hızlarını arttırıyordu, son geçen taksi yol kenarındaki su birikintisini üstüne sıçratmıştı. Sinirden asasını çekmişti, tam büyüyü yapacaktıki aklına, muggleların yoğun olduğu bölgede olduğu geldi. Eli iki dakika boyunca havada kaldı sonra hiçbirşey yokmuş gibi asasını beline yerleştirip yoluna devam etti. Yirmi adım sonra  geri dönüp etrafta biri varmı diye baktı. Kimseler yoktu, ne bekliyorduki kim onun kadar deli olabilirdi. Bir kafede oturup, yağmurun durmasını beklemek yerine o yürümeyi tercih etti ve şimdi sırılsıklamdı ama yolun 2 kilometresi daha kalmıştı. Yolun üstündeki her zaman uğradığı şekerleme dükkanının önüne gelmişti. Kapılar ve camların çerçeveleri alev kırmızısı rengindeydi camlarda ise büyük harflerle ışıklı "ÇİKOLATA" yazıyordu. İçeri girdi ve kasiyere önce parayı bırakıp çikolatasını alıp kapıya yöneldi. Kapıyı kapatırken, topuklarıyla olduğu yerde dönüp kıza göz kırptı ve dışarı atladı. Kızdan hoşlanıyordu ama bir türlü duygularını ifade edemiyordu, en son denemesinde kızla konusurken kekeliyordu ve daha ağzından bir kelime bile çıkmadan içeri başka müşteriler girdi ve umutsuzluk içinde kendini dışarı attı, o gün çikolata bile almamıştı. Her gün uğrayıp çikolata aldığı yerden, ilk defa böyle ayrılıyordu. O bunları düşünürken evin önüne gelmişti. Montunun çıkarıp bahçeye fırlattı ve kapıyı sertçe üstüne vurup içeri girdi.

Annesi "KÜT!!!" sesiyle irkilip koltuğundan fırlayıp bağırarak girişe yöneldi. "YİNE KİMİNLE KAVGA ETTİN" dedi. Gördüğü manzara karşısında şok olmuştu. Michael kapının önünde tirtir titriyordu. Hemen onu şöminenin yanına getirdi ve  üstündeki herşeyi çıkardı. Yeni kıyafetlerini ona getirdi ve banyoya gidip bir havlu aldı. Michael annesi gelene kadar üstünü giyinip koltuğuna oturmuştu bile. Şöminenin ateşi iyice onu rahatlatmışdı ama hasta olmasını önliyemezdi. Öyle bir hapşırdıki sesden, şöminenin başında uyuyan baykuşları Şerif evin içinde bir tur atıp tekrar yerine kondu. Hayvan besbelli korkmuştu. Ellerini ateşe doğru tutup ovuşturuyordu. Birden annesi kafasına havluyu atıp  iyice kuruladı, elinede bir kupa çay tutuşturdu. Çayı içerken dişleri birbirine vuruyor ama aklından kızı çıkaramıyordu. Hergün onu görmek zorundamıydı, ya dükkanı değişecekti yada artık çikolata yemiyecekti. Michael bilmesede oraya zaten kızı görmek için gidiyordu. Çayı bittiğinde başıda arkaya düşüp uyumaya başladı. Güzel rüyalar görmesi gerekiyordu, uyandığında yeteri kadar derdi olacaktı, grip gibi bir belaya yakalanmıştı.