Güne yeterince iğrenç kalktığı yetmemiş gibi birde kasvetli havanın gerginliğini bedeninde hissediyordu. Kemiklerinde ki sızlama vücudunda ağrıya sebep oluyordu. Okulun açılma tarihi yaklaştıkça içindeki kıpırtı artıyordu. Kendini oraya ait hissediyordu her zaman. Mutfağa uzanan merdivenden aşağı indi. Dolaptaki su şişesini aldı ve bir bardağa vücudunun kabul edebileceği kadar su ile doldur. Tam bardağı ağzına götürecekken cama çarpan bir şey ile irkildi. Kafasını cama doğru çevirdiğinde aptal baykuşu Oliver’dı. Onu postalarını getirmesi için yollamıştı. Onları getirmiş olacaktı ki camı açıp onu içeriye aldı. “Sersem Oliver! Ne zaman öğreneceksin o pencerenin kapalı olduğunu acaba?” diye tısladı. Oliver mektupları tezgahın üstüne bırakıp kafesine doğru uçtu. Spencer mektupları eline alıp reklam postaları ve önemli postaları birbirinden ayırırken bakanlık mührü basılı olan zarf dikkatini çekti. Elindeki zarfları aldığı tezgahın üstüne bırakıp zarfı açmak için kesici bir aleti eline alıp zarfı açtı. İçinde ki kağıdı dikkatli bir şekilde okudu. Bakanlıktan çağırılıyordu gizli bir görev için. Bu gizli görev ne olabilirdi ki diye düşünmeye başlamıştı ama aklına hiçbir şey gelmiyordu ve bu konu hakkında da aklında hiçbir fikir yoktu. Zarfın üstüne tekrar baktığında zarfın Büyüceşura Baş Hakimi tarafından gönderildiğini görünce içinde bir heyecan oluştu. Cassandra’yı gördüğü günden beri aklından çıkaramıyordu Spencer. Sırf bazen onu daha sık görebilmek için arkadaşı De’nin yanına sıklıkla giderdi. Mektubu ceketinin iç cebine koyup asasını eline alıp salladı. Asanı ucundan çıkan ışık huzmesi ile Sihir Bakanlığı’na cisimlendi. Cassandra’nın odasının önüne geldiğin de üstüne bir çeki düzen verdi ve kapıyı tıklattı. Kapı koluna ellini uzatıp yavaşça çevirdi ve içeri girdi. Onu görmesi adeta vücudunda ki bütün gerginliği alıp götürmüştü. Dikkatinin dağıldığını fark ettiği sırada kendine gelen Spencer içeri adım attı. “Merhaba Cassandra. Sabah sabah bu mektubun altında yatan gizli görevi merak ediyorum.” dedi. Spencer’ın kalbi artık daha hızlı atıyordu. Cassandra’nın görünüşü Spencer’ın kalbinden bir ok geçiyormuş gibi çarptırıyordu. Gizli görevi öğrenmek heyecanının yanına şimdi bir de bu eklenmişti. Gözlerinin içine bakarak sorusunun cevabını bekliyordu.

Elindeki dosyaları masaya fırlatırcasına attı. Vücudunu sandalyenin üzerine bırakırken bir yandan da ne kadar yorgun olduğunu düşünüyordu. Ensesini ovuştururken saate baktı. Öğle arasına gelmişlerdi bile. Sabahtan bu yana dört kişiyi Azkaban'a yollamış iki kişiyi de masum bularak serbest bırakmışlardı. Öğleden sonra da  sekiz kişi var gözüküyordu. Bu mesleği neden seçtiğini anımsamaya çalıştı. Evet, adaleti seviyordu. Daha da sevdiği onu kendi eliyle sağlamaktı. Oturduğu yerde kedi misali gerinirken aklına gelen düşünceyle kaşları çatıldı ve çekmeceye uzandı. İçinden çıkarttığı dosyada geçen hafta Azkaban'a yolladıkları karanlık lordun bir yandaşının bilgileri vardı. Tabi bir de itirafı. Onuncu kez göz gezdirdi aynı cümlelere. Hogwarts'ta ki bir profesörü takip etme görevini almıştı lordun bizzat kendisinden. Neden o profesör olduğunu kendisi de bilmiyordu. Sadece onu ve çalışmalarını ele geçirmesi gerektiği söylenmişti kendisine. İşin daha da ilginç tarafı buydu. Bir profesör karanlık lordun hoşuna gidecek ne yapıyor olabilirdi? Biraz araştırma yapmıştı lakin istediği bilgilere ulaşamamıştı. Eğer bir terslik oluyorsa ve bunu açığa çıkartabilirse tüm suçluları ruh emicilere teslim edebilirdi güvenle. Kaşlarını çatıp dosyayı kapattı ve çekmecesine geri koydu. Bilgi almak istiyorsa yapılacak en iyi şey içerden birini bulmaktı.

Bu düşünceler zihninden geçerken kapı çalındı. Bakışlarını içeri giren genç adama çevirdi yavaşça. “Merhaba Cassandra. Sabah sabah bu mektubun altında yatan gizli görevi merak ediyorum.” Tepki olarak bir süre onu izlemeyi seçti. Tanışıyorlar mıydı? Yoksa onu seçmesine sebep olan müsteşar mı bahsetmişti bu olaydan? Detayları ona da anlatmamıştı halbuki. Karşısındakini yeterince beklettiğini fark edince hafifçe gülümseyerek ayağa kalktı. Eliyle yan taraftaki koltukları işaret ederken bir yandan da kendisine direk adıyla hitap eden bu adama nasıl davranması gerektiğini düşünüyordu. Ona bakmadan koltuklara geçti. Konuşmaya başlamadan önce bir süre böyle genç ve yakışıklı birinin neden tılsım profesörü olduğunu merak etti. "Hoşgeldiniz Bay Pearce. Bana sizi müsteşar bey önerdi. İşime yarayabilirmişsiniz." Direk iş konuşmaya geçmesi gerekiyordu çünkü öğle arasında bir yerde yemek de yemeliydi. "Hemen konuya gelmek istiyorum çünkü ne sizin ne kendi vaktimi boşa harcamak istemiyorum. Öncelikle sır saklama konusunda sizden teminat almalıyım. Çünkü bahsedeceğim şeylerden kimsenin haberi olmamalı. Müsteşarın bile. Bunu yapabilecek misiniz?" Kaba veya ters konuşmadığını umuyordu. En son şey kendi işine yarayabilecek bu adamı kaçırmaktı. Gözlerini ona dikti. Gerçekten, neden Hogwarts gibi bir okulda harcanıyordu acaba?

Cassandra’yı süzüyordu ki eliyle gösterdiği koltuğu fark etmesi biraz zaman almıştı. Gösterdiği koltuğa kendini yavaşça bıraktı Spencer. Karşısında duran Cassandra’ya odaklanmıştı.   "Hoşgeldiniz Bay Pearce. Bana sizi müsteşar bey önerdi. İşime yarayabilirmişsiniz." İş mi? Ne işinden bahsediyordu acaba? Spencer’ın aklını kurcalayan soruların haddi hesabı yoktu. “Bay Spencer” Evet bir daha öküzlüğünü göstermişti Spencer. Kendiden utanmalıydı. Daha ilk kez sohbeti olan bir insana kapıyı açar açmaz “Cassandra” diyebilmişti. Saçmalamak konusunda herkesle yarışabilirdi şuan utanmıştı yaptığından dolayı yüzündeki hafif bir kızarmayı hissedebiliyordu. Gözlerini tekrar Cassandra’ya dikmişti. "Hemen konuya gelmek istiyorum çünkü ne sizin ne kendi vaktimi boşa harcamak istemiyorum. Öncelikle sır saklama konusunda sizden teminat almalıyım. Çünkü bahsedeceğim şeylerden kimsenin haberi olmamalı. Müsteşarın bile. Bunu yapabilecek misiniz?" dediğinde merakı yeniden alevlenmişti. Spencer’ın kafasında yeniden acaba tilkileri dolanmaya başlamıştı. “Tabi ki yapabilirim. Benden yapma mı istediğiniz şey nedir Bayan Cassandra?” Bu sefer düzeltmeye çalışsa da Cassandra’nın dikkatini yeterince çekmiş gibi duruyordu. İlk girdiği samimiyeti ortadan kaldırmış yerini ciddiliğe bırakmıştı. Şuan kendini sersem baykuşu Oliver gibi hissediyordu. Keşke bütün vakitlerini o çalsaymış gibi gözlerini dikmiş ona bakıyordu.

Kendi sözlerinden sonra karşısındakinin merakının cezbedildiğinin farkındaydı ama bir şey bilmediği de belliydi. “Tabi ki yapabilirim. Benden yapma mı istediğiniz şey nedir Bayan Cassandra?” Konuşmasının düzelmesi iyiye işaretti. Yine de işi yapacağını duyduğunda keyfilenen Cassy gülümsedi. Spencer Pearce. Tılsım profesörü ve Hufflepuff bina sorumlusu.  Raweclaw mezunu. 32 yaşında. Ve bir sürü ıvır zıvır bilgi. Birine gizli bir şey söylemeden önce her zaman karşısındaki hakkında bilgi edinme taraftarı olan Cassy rahat bir tavırla doğruldu. Ayağa kalkıp masasına geçti ve çekmecesinden az önce baktığından farklı bir dosya çıkarttı. Yavaş adımlarla koltukların arasındaki masanın üzerine dosyayı bıraktı. "Bir şey içer miydiniz Bay Pearce?" Yan taraftaki içkilerin arasından ikisine birer bardak doldurduktan sonra birini ona uzatmış, daha sonra da genç adamın karşısındaki yerini almıştı. Bacak bacak üstüne atıp içkisinden bir yudum aldı. Bardağı bırakıp dosyayı eline aldı bu sefer ve içini açıp bir fotoğraf çıkarttı. Tek kaşını kaldırıp elindeki resmi görebilmesi için Spencer'a doğru çevirdi. Eleanore Rheanna. İksir profesörü hakkında neredeyse hiç bir şey bulamamış olması onu bu duruma itmişti. Okuldan mezun olup profesör olana kadar geçen süre de ve okul dışında ne yaptığını kimse bilmiyordu. Odasına kimse girmiyordu. Bunlar Azkaban'a atılmak için sebep değildi ama suçluymuş gibi davranılmaya itebilirdi. "Bayan Rheanna hakkında ne biliyorsunuz? İksir profesörü olmasının dışında. Ben karakteri ve yaptıklarından bahsediyorum."

Müsteşara Hogwarts'taki bir profesörden şüphelendiğini ve bilgi almak için içeriden birinin gerektiğini söyleyince kendisine söylenen ilk ismin karşısındaki genç adama ait olması beklentisini yükseltmişti. Karşısındaki resme bakarken Cassandra dikkatli gözlerle onu izliyordu. Hala az öncekiyle aynı düşünüyordu. Gerçekten yakışıklı biriydi ve isterse büyücülük dünyasında ya da muggle dünyasında ünlü olabilirdi. Neden bir kaç çocukla uğraşmayı seçmişti ki? İstemsizce beklentisi belli ederek kaşlarını kaldırdı.

Cassandra sessizliğini koruyup Spencer’a bakıyordu. Dpencer’ın heyecanı eskisinden daha fazlaydı şimdi. Karşısında oturan Cassandra ayaklandı masanın çekmecesinden bir dosya alıp tekrardan karşısına oturmuştu. "Bir şey içer miydiniz Bay Pearce?" diye soru yöneltmişti Cassandra. Başını onaylıyormuş gibi saladı. Uzattığı içkiyi aldı ve bir yudum aldı. Cassandra dosyanın içinden bir fotoğraf çıkardı ve Spencer’ın önüne koydu. Kafasını eğip fotoğrafa odaklandı. Bu gördüğü Profesör Eleanore değil miydi? Şaşkınlığı yüzüne yansımış bir şekilde kafasını kaldırdı ve Cassandra’ya odaklandı. "Bayan Rheanna hakkında ne biliyorsunuz? İksir profesörü olmasının dışında. Ben karakteri ve yaptıklarından bahsediyorum." dedi Cassandra. Buda neydi böyle şimdi? Yani gizli görev Profesör Eleanore miydi? Sessiz ve yeterince içine kapanık bir insandı. Kimseye fazla yakınlaşmayan bir insandan nasıl bir gizli göreve konu olabilirdi ki? Spencer’ın resmen başına ağrılar saplanıyordu düşünmekten.  Ne anlatma mı istiyordu ki? “Aslında sessiz ve içine kapanık bir insandır kendisi. Ama birkaç çılgınlıkları hakkında duyumlarım var- Aslında bunları niçin bana soruyorsunuz? Birçok profesör varken üstelik. Ya da neden profesör Eleanore bilmem gereken bir şey mi var?”  kafasında soruları biran da ağzından çıkarken fark etmişti. Kafası oldukça karışıktı. Cassandra’nın güzelliği aklını başından alıp götürdüğü yetmiyormuş gibi bir de bununla uğraşıyordu. Gözlerinin içine bakıyordu adeta muhteşem bir bayandı. Ama bu düşüncelerine tam odaklanamıyordu şimdi dikkatini daha farklı bir olay çekmişti.[/color]

Karşısındaki adamın şaşkın ifadesini izlemeyi tercih etti bir süre sesini çıkartmadan. O düşünürken Cassandra, gözlerini, her ne kadar baktıkları yerde mutlu olsalarda, başka bir yere çevirdi. Uzanıp bardağından bir yudum daha alırken işi en detaysız nasıl anlatabileceğini tasarlıyordu. Söyledikleri üzerine soru yağmuruna tutulacağı kesindi. Aslında seherbaz bürosundan birini ayarlayabilirdi okula gönderip her hafta ondan rapor da alabilirdi lakin kimsenin bilmemesini istiyordu. Diğer türlü baş seherbaz ile bu durumu konuşması gerekecekti. “Aslında sessiz ve içine kapanık bir insandır kendisi. Ama birkaç çılgınlıkları hakkında duyumlarım var- Aslında bunları niçin bana soruyorsunuz? Birçok profesör varken üstelik. Ya da neden profesör Eleanore bilmem gereken bir şey mi var?” Spencer'ın bu sözleri üzerine gözlerini devirmemek için kendini tuttu. Elbette bürodan birilerine sorabilirdi. Yalnız bu sözler sayesinde müsteşarın hiç bir şeyden bahsetmediği belli olmuştu. Tekrar profesyonel gülümsemesi takındı. Bir şey demeden önce resmi alıp tekrar dosyaya koydu. Detaysız bir şekilde anlatması gerektiğinden söze nasıl başlayacağından emin olmak istiyordu. Bir yudum daha alıp bardağın boşalmasını sağladı. "Öncelikle neden sizinle konuştuğumdan bahsedeyim. Müsteşar bey sizin güvenilir birisi olduğunuzdan bahsetti bana." Biraz daha ilgisini çekecek bir şeyler söylemesi gerektiğini farketti. "Bayan Rheanna'nın tehlikede olduğundan şüpheleniyordum. Kendisini korkutmak istemedim. Müsteşarla konuşurken sizin bana yardımcı olabileceğinizi söyledi. Umarım bu yeterli olmuştur." Gayet net ve yeterli bilgi verdiğini düşünüyordu. Daha fazla bilgi almadan görevi kabul etmesi Cassandra'nın işine gelirdi.

Masanın üzerinde duran resmi alıp dosyanın içine tekrardan yerleştirdi. Daha sonra masanın üzerinde duran içkisine uzanıp bir yudum aldı. Spencer bu anları izlerken bile hayran kalıyordu. Cassandra’nın yürümesinden tut tüm hareketleri Spencer’ın dikkatini çekiyordu. "Öncelikle neden sizinle konuştuğumdan bahsedeyim. Müsteşar bey sizin güvenilir birisi olduğunuzdan bahsetti bana." demesiyle kendine gelmesi bir oldu Spencer’ın. İyi de aklı almıyordu bir türlü. De çok önemli bir görev olmasa hayatta Spencer’dan söz etmezdi. Bu söyledikleri Spencer’ın beklediği yanıt değildi tam söze girecekken Cassandra devam etti. "Bayan Rheanna'nın tehlikede olduğundan şüpheleniyordum. Kendisini korkutmak istemedim. Müsteşarla konuşurken sizin bana yardımcı olabileceğinizi söyledi. Umarım bu yeterli olmuştur." Şimdi anlıyordu Spencer parçalar yerine oturmuştu. Bir bakıma Hogwarts’ta onun için Eleanore hakkında gözlem yapacaktı. Oturduğu koltukta ileri doğru dikildi. “Anlıyorum ama inanın Bayan Cassandra, Eleanore’un Hogwarts içinde şuana kadar değişik bir hareketine denk gelmedik. Bunu kime sorarsanız böyledir. Ama bana bunu sorduğunuzu ve sonuçta gene üstü kapalı bir şekilde anlattığınıza göre söyleyemeyeceğiniz şeyler var. Bunu da anlıyorum ama bazı şeyleri bilmeden de size yardımcı olamam. Profesör Eleanore ne gibi bir tehlike altında ve yanılmıyorsam içimden bir ses bunun Karanlık Lord ile alakalı olduğunu söylüyor. Yani aslında tam olarak neyden şüpheleniyorsunuz? " Çok uzun cümleler sarf ettiğin farkındaydı Spencer ama gerçekten yardımcı olmasını istiyorsa bunları cevaplamalıydı. Oturduğu koltuktaki dikelmiş pozisyonu geri yaslanarak bozdu. Masanın kenarında duran içkisine uzanıp bir yudum alıp boğazını ıslattı. Cassandra değişik bir ifadeyle Sprancer’a bakıyordu. Belki de Cassandra’nın aklında farklı bir şeyler yatıyordu.

Bakınız:

Karşısındaki adamın koltuğunda diklenmesi işin ilgisini fazlasıyla çektiğini gösteriyordu. Cassandra keyiflendiğini hissetti.  “Anlıyorum ama inanın Bayan Cassandra, Eleanore’un Hogwarts içinde şuana kadar değişik bir hareketine denk gelmedik. Bunu kime sorarsanız böyledir. Ama bana bunu sorduğunuzu ve sonuçta gene üstü kapalı bir şekilde anlattığınıza göre söyleyemeyeceğiniz şeyler var. Bunu da anlıyorum ama bazı şeyleri bilmeden de size yardımcı olamam. Profesör Eleanore ne gibi bir tehlike altında ve yanılmıyorsam içimden bir ses bunun Karanlık Lord ile alakalı olduğunu söylüyor. Yani aslında tam olarak neyden şüpheleniyorsunuz? "  Bunun geleceğini tahmin etmek güç değildi. Genç kadın yüzünde istemsiz oluşan asılmayı saklamaya gerek görmedi. Spencer ise sözlerinden sonra bardağındaki içkiden içip arkasına yaslanmıştı. Ne cevap vermesi gerektiğini düşünürken canı sıkılmaya başladı. Sözlerinden yola çıkarak karşılık vermek en iyisiydi. Gerçi her şeyi anlatabilirdi ona elbette lakin o zaman onu öldürmesi gerekirdi. Cassandra içten içe yaptığı espriyle keyiflenirken yerinden doğrulup ayağa kalktı. Masanın üzerinde olan dosyayı alıp eski yerine çekmecesine koydu. Ardından cüppesini çıkartıp yan taraftaki askıya astı. Konuşmaları uzayacağa benziyordu. İkisinin de sonu görünmüş olan bardaklarını alıp yenilerini doldurdu. Belki de başka şekilde durumu açıklamasının daha iyi olacağını düşünerek elindeki bir bardağı Spencer'a uzatıp karşısındaki yerini almak yerine yanına oturdu. Sanki çok gizli bir şeyden bahsedecekmiş gibi ona doğru eğildi. "Sorun değişik bir hareketi olup olmaması değildi zaten." İçkisinden bir yudum alıp masanın üzerine bıraktı usulca. "Zaten tehlikede olduğunu gösteren bir kanıt da yok. Buna sadece..." Fısıldayarak konuştu. "İçgüdü, diyelim." Geri çekildi. "Eğer kötü bir şey olacağını düşünseydim onu koruması için zaten bir kaç seherbaz yollatırdım. Ya da güvenli bir yere gönderirdim. Basit bir şüphemi bir sürü kişiyi işinden alıkoyarak doğrulatmak istemiyorum." Arkasına yaslandı yavaşça. Daha fazla nasıl konuyu geçiştirebileceğini düşünürken karşısındakine baktı. Aklına sebepsiz yere büyükannesinin ona küçükken anlattığı masal gelmişti. Aç karnına içtiği içkiden mi kaynaklıydı dikkatinin dağılması yoksa ortamdaki havanın değişmesi miydi emin olamadı. Siyah elbisesinin eteğini düzeltirken ondan bir cevap beklediğini gösterircesine bakışlarını gözlerine çevirdi.

Cassandra'nın yüzünün düştüğünü açıkça fark edebiliyordu Spencer. Buna sebep olması aslında canını sıkmıyor değildi ama kendisine yöneltilen cümleler aklında bir şüphe uyandırmaya yetmişti. Cassandra'nın keyfinin yavaş yavaş yerine geldiğini fark eden Spencer aklından neler geçirdiğini merak etmeye başlamıştı. Sonuçta bir insanın yüzü düşmüşken aniden beliren gülümseme normal olamazdı. Masanın üzerinde bulanan dosyayı aldı ve masanın çekmesine koydu. Cüppesini çıkarıp astı. Boş olan bardakları içkiyle doldurduktan sonra yeniden ikram etti. Spencer bardağı aldı ve bir ağız dolusu viskiyi bir çırpıda yuttu. Spencer yudumundan sonra bardağı masaya koydu ve kendine doğru eğilen Cassandra'ya odaklandı. "Sorun değişik bir hareketi olup olmaması değildi zaten." dedi ve bardağından bir yudum alıp masaya bıraktı. Bu da neydi şimdi? Tüm sorularının tek yanıtı bu olamazdı ki o soruların hiçbir şekilde tek yanıtı olamazdı zaten. Spencer kendi içinde fırtına koparırken Cassandra sözüne devam etti. "Zaten tehlikede olduğunu gösteren bir kanıt da yok. Buna sadece..." sesi gitgide kısılıyordu. Artık fısıldıyordu. "Eğer kötü bir şey olacağını düşünseydim onu koruması için zaten bir kaç seherbaz yollatırdım. Ya da güvenli bir yere gönderirdim. Basit bir şüphemi bir sürü kişiyi işinden alıkoyarak doğrulatmak istemiyorum." Arkasına yavaşça yaslandı. Anladığı kadarıyla ortada tehlikeli bir durum yoktu bu güzel haberdi. Ama bu hala ciddi bir durumdu. Spencer'ın yanında oturan muhteşem kadın siyah eteğini düzeltti. Artık bir cevap bekliyordu büyük ihtimalle. Spencer daha çok bekletmemek adına "Tamam. Kabul ediyorum. Ne de olsa kimsenin başına bir şey gelmesini istemeyiz de mi Cassandra?" dedi ve içten bir gülümseme yolladı. Sözlerine yutkunarak devam etti. "Profesör Eleanore genelde odasında vakit geçirmeyi seven birisi. Yani bu konuda pek yardımcı olamayacağım ama bazı duyumlara göre ders saatleri dışında odasının kapısının her zaman kilitli olduğuna dair haberler var. Orada bir takım iksirlerle uğraştığından şüpheleniyoruz. Yani sonuçta okul sınırları içerisinde başka bir şey yapacak hali yoktur." sözlerine devam ederken Cassandra'nın Spencer'ı o kadar dikkatle dinlediğini fark etti. Biran duraksadı. "Şey- Aslında sizin içinde bir sakıncası yoksa konuşmalarımıza yemekte devam edebilir miyiz? Küçük bir öğle yemeği. Nedersiniz? İsim vermeden konuşulabilecek bir konu diye düşünüyorum. umarım kabalık etmiyorumdur." dedi ve heyecanla gelecek cevabı beklemeye koyuldu.

Genç adam işi kabul ettiğini söylerken, Cassandra yüzüne herhangi bir ifade yansımamasına dikkat etmişti. Aslında zafer kazanmış bir edayla gülümseyecekti ama bunun bir hata olacağını düşünerek durdurdu mimiklerini.   "Profesör Eleanore genelde odasında vakit geçirmeyi seven birisi. Yani bu konuda pek yardımcı olamayacağım ama bazı duyumlara göre ders saatleri dışında odasının kapısının her zaman kilitli olduğuna dair haberler var. Oda bir takım iksirlerle uğraştığından şüpheleniyoruz. Yani sonuçta okul sınırları içerisinde başka bir şey yapacak hali yoktur." İşte şimdi ilgi çekici şeylerden bahsediyordu. Odasının kapısının kilitli olması elbetteki önemli bir detay değildi. Lakin her zaman oluşunun belirtilmesi ve iş dışında iksirle uğraştığının profesörler ve tahmin ediyordu ki öğrenciler tarafından bilinir olması daha enteresandı. Cassandra ipin ucunu sonunda yakaladığını hissetti. Profesörlerden birinin kendi adına gözlem yapmasının kullanışlı olması bir yana aynı zamanda daha az şüphe uyandırıcıydı. Böylece işin gerçekliğini öğrenecek ve eğer o profesör karanlık lord adına çalışıyorsa açığa çıkartacaktı. Tüm bu düşüncelerinden sıyrılmasına yardımcı olan bir yemek teklifi duyuyor oluşuydu. Karşısındaki adamın teklifiniden sonra heyecanlanması, Cassandra'nın aklını başına getirdi. Profesyonelliğe sığmayacak bir şekilde genç adam kendisinden hoşlanıyordu. Yüzündeki yumuşaklık birden ifadesizliğe bıraktı yerini. Böyle bir şeye ne tepki vermesi daha doğru olurdu acaba? Onunla beraberken öğle yemeğinin eğlenceli olacağı kesindi. Fakat uzun zamandır konuşuyorlardı ve artık yemek yerine atıştırmalıkla idare edecekti Cassy. Saate ilişen gözü öğle arasının bitmeye ne kadar yaklaştığı gerçeğiyle burun buruna kalmasını sağladı. Apar topar yerinden kalkıp genç adamın da ayaklanmasına sebep oldu. Cüppesini giyerken bir yandan da eşyalarını topluyordu. "Maalesef ki öğle aramı konuşarak geçirdik. Belki başka bir zaman. Hem böylece sizin de bana anlatacak daha çok şeyiniz olur Bay Pearce." Ona kapıya kadar eşlik ederken bir yandan da bir şey unutup unutmadığını kontrol ediyordu. En sonunda odadan beraber çıkıp kapıyı kapattılar. Sonra ikisi de ayrı taraflara yürüdü.



SON