Antonije Hargrove & Elijah Derrick Hargrove

İÇİNDEKİ SEVGİ
ST. MUNGO BÜYÜCÜ HASTANESİ

St. Mungo Sihirsel Hastanesi, büyülü dünyanın en önemli sağlık merkezlerinden biriydi. Yüksek kuleleri, büyülü koridorları ve her bir katında farklı bir bölümü bulunan devasa yapısıyla, bu hastane sadece fiziksel yaralanmalara değil, aynı zamanda büyülü hastalıklara ve sihirsel rahatsızlıklara da çözüm sunuyordu.

Günler, St. Mungo'da her zaman hareketliydi. Sabahın erken saatlerinden itibaren koridorlar, acil servisler, tedavi odaları ve ameliyathaneler, sihirbaz ve cadılarla dolup taşıyordu. Her biri kendi hikayesini taşıyan hasta ve hasta yakınları, umutla ve endişeyle bu büyülü hastanenin kapılarına adım atıyordu. Koridorlarda dolaşan büyülü yaratıklar, sihirli tedavi ekipmanları ve farklı sihirli ilaçların kokuları, St. Mungo'nun karakteristik özellikleriydi. Her bir kat, farklı bir sihirsel hastalığa veya yaralanmaya odaklanmıştı. Birinci kat, Kaza ve Acil Durum bölümüne ev sahipliği yaparken, üst katlarda Zehirli Yaratıklar, Büyü Hasarı ve Bitkisel Tedavi gibi özel alanlar bulunuyordu. Antonije, St. Mungo'da uzun yıllardır gönüllü stajyerlik yapıyordu. Hastane koridorlarında adımlarını atan, her bir hastanın yüzündeki endişeyi ve umudu yakından gözlemleyen bir stajyer şifacıydı. Günlerinin çoğu, acil serviste geçerdi; ani kazalar, büyülü yaratıkların saldırıları veya sihirli hastalıklar nedeniyle acilen müdahale edilmesi gereken durumlarla doluydu. Antonije, mesleğini tutkuyla icra ederken, her bir hastayla özel bir bağ kurmayı da başarıyordu. Onun için her hasta, sadece bir vakadan ibaret değildi; her biri, bir hikaye, bir aile ve bir umut taşıyordu. St. Mungo günleri, bazen zorlu olsa da, Antonije için anlam dolu ve değerliydi. Günlerden biri, rutin bir gün gibi başlamıştı. Koridorlar yine hareketliydi, hastaların sesleri ve sihirli ekipmanların çalışma sesleri bir araya gelerek hastaneyi canlandırıyordu. Ancak, o gün, Antonije'nin dünyası beklenmedik bir şekilde sarsılacaktı...

Antonije'nin St. Mungo'daki günleri, her zamankinden daha fazla zorluğa gebe bir döneme dönüşmüştü. Koridorlar, olağanın dışında bir sessizlikle doluydu, sanki beklenmedik bir fırtına öncesindeki sessizlik gibiydi. Antonije'nin içindeki endişe, kalp atışlarını hızlandırırken, adımları hızla hastanenin koridorlarında yankılanıyordu. O gün, St. Mungo'ya gelen bir hasta, Antonije'nin dünyasını altüst edecekti. Kardeşi Elijah'in adı, hastane kayıtlarında belirmişti. Quidditch maçında ağır sakatlanmıştı ve acil bir şekilde hastaneye getirilmişti. Bu haber, Antonije'nin kalbini taş gibi bir ağırlıkla doldurdu. Baş şifacı, hastane kadrosunda boşluk olduğu için, kardeşinin tedavisinin Antonije tarafından üstlenilmesi gerektiğini belirtti. Ancak, Antonije bu sorumluluğu üstlenmek istemiyordu. İçindeki karışık duygular, kendi içinde fırtınalar koparıyordu. Kardeşiyle arasındaki geçmişin gölgesi, onu adım atmaktan alıkoyuyordu. Baş şifacıya hasta devri talep etmek için yaklaştığında, kalbi hızla çarpıyordu. Ancak talebi reddedildi. Antonije'nin yüzünde bir hayal kırıklığı ifadesi belirdi. Bu beklenmeyen durum, içindeki karmaşayı daha da artırdı. Sonunda, kararını verdi. Elijah'ın yanına gitmek için hastane odasına doğru ilerledi. Ancak, odanın eşiğine geldiğinde, içeriye adım atmadan önce durdu. Derin bir nefes aldı ve ardından içeri girdi. Kardeşinin yatağının yanında durduğunda, gözlerinde üzgün bir ışıltı belirdi. Elijah'in yüzünde acı dolu bir ifade vardı. Antonije, içindeki çalkantıya rağmen, kardeşinin yanında olmaya kararlıydı.

Antonije, kardeşi Elijah'in yatağının yanına eğilmişti. Elleri titreyerek, sihirli yeteneklerini kullanarak kardeşinin yaralarını tedavi etmeye başladı. Ancak, bu işlemleri yaparken, içinde bir burukluk hissediyordu. Her sihirli dokunuş, yüreğindeki acıyı biraz daha derinleştiriyordu. Çocukken birlikte geçirdikleri zamanlar, zihninde canlanıyordu. Mutlu anılar, oda içinde dans ediyordu sanki. Küçükken birlikte oynadıkları oyunlar, yaşadıkları maceralar ve birlikte güldükleri anlar, hala canlıydı. Ancak, bu anılar, onun içinde bir hüzün uyandırıyordu. Aralarındaki kopukluğun, o masum günleri gölgelediğini düşünmek bile yüreğini sızlatıyordu. Antonije, kardeşinin yarasını tedavi ederken, gözlerini kısarak ona bakıyordu. Elijah'in yüzünde acı dolu bir ifade vardı. Kardeşinin acısını paylaşmak, Antonije'nin kalbindeki yarayı biraz olsun hafifletiyordu. Ancak, hala içinde bir umutsuzluk ve üzüntü vardı. Her sihirli dokunuş, bir yandan kardeşinin acısını hafifletirken, bir yandan da aralarındaki bağı güçlendiriyordu. Belki de bu zorlu süreç, onların arasındaki duvarları yıkacak ve yeniden bir araya getirecekti. Antonije, umutla kardeşinin gözlerine baktı, geçmişin gölgesinde geleceğe dair bir ışık görmeye çalışıyordu.

Gözleri, kardeşinin yüzündeki acıyı ve çaresizliği yansıtan her bir çizgiyi dikkatlice izliyordu. Antonije'nin elleri titriyordu, kardeşinin sakatlığını tedavi etmeye başladığında bile. İçindeki üzüntü, hareketlerine sinmişti. Elleri, işlerini yaparken bile bir hüzünle titriyordu. Elijah'ın acısı, odanın havasını kaplamış gibiydi ve Antonije'nin yüreğini sıkıyordu. Aniden, geçmişe dönüp bir anı canlandı zihninde. O, Elijah ve Ellisha, babalarının gizli kulübesine girmeye çalıştıkları o an... Kulübe, büyülü korumalarla donatılmıştı ve kapıları büyülerle kilitlenmişti. Ancak, Elijah'ın bir fikri vardı. Muggle filmlerinden gördüğü bir sahnede kütükle kapı açma yöntemi... Üç kardeş, birlikte hareket ederek dev bir kütüğü kapıya sürüklediler ve kütükle kapıya vurmaya başladılar. Her vuruş, ormanda yankılanan bir çağrıydı. Kapı, sonunda çatırdamaya başladı ve ardından patlayarak kırıldı. Ancak, içeri girmelerine izin vermeden, babaları belirdi. Elijah, suçu Antonije'nin üzerine atmıştı, "fikir ondan çıktı" diyerek. Bu anı, Antonije'nin zihninde belirdi. Hatırası bile, içinde bir huzur yaratıyordu. Kendisini korumak için cezayı üstlenmiş olmasına rağmen, hala kardeşine karşı bir sevgi ve bağlılık hissediyordu.

Antonije, geçmişin bu anısını zihninden silmek istedi, ama onu öylesine sarmıştı ki, duygusal bir fırtına gibi içini kaplamıştı. Gözlerinden yaşlar süzülürken, bu anın getirdiği duygusal yükü hissediyordu. İçindeki hüzün, gözyaşlarına karışarak yavaşça yüzünden süzüldü. Kararlı bir şekilde, gözyaşlarını sildi ve bir anlığına kardeşine bakarak derin bir nefes aldı. Elijah'ın acısını hafifletmek için elimden geleni yaptı. Tedavinin sona erdiğini hissettiğinde, nazikçe kardeşinin elini tuttu. "Şimdilik yapabileceğimiz her şeyi yaptık, Elijah," dedi, sesindeki hüzün ve kararlılık bir araya gelerek anlamlı bir ton oluşturdu. "Şimdi senin dinlenmeye ihtiyacın var. Seni yalnız bırakmayacağım." Elijah'ın yüzündeki acı dolu ifadeye bakarken, kardeşine olan sevgisi daha da derinleşti. Onun yanında olmak, her zorluğa değerdi. Antonije, kardeşinin ellerini kavrayarak, ona destek olmak için yanında olacağını sessizce söyledi. Gözlerindeki yaşlar, artık bir kararlılıkla doluydu.

Elijah Derrick Hargrove renk kodu: #AAAACC
Antonije Hargrove Renk Kodu: #53868b
-to be continued-