Kehanet dersinden tuvalete gelme bahanesiyle çıkmıştım. Saçma sapan konuları öğrenmeye çalışmaktan yorulmuş, sıkılmıştım. Son günlerde yaşadığımız sıkıntılar da cabası...
Anne ve babamdan uzun süredir ne ben haber alabiliyordum, ne Blair. Önceden olsa her gün ararlardı; ama birkaç haftadır ne onlar arıyordu, ne aradığımızda cevap veriyorlardı. Artık endişelenmeye başlamıştık.
Derslerin stresi bu üzüntüyle birleşince duvarlar üzerime üzerime gelmeye başlıyordu. "Blair burada olsaydı." diye düşündüm. İkizimdi o benim. Hissedirdi ne düşündüğümü, ne hissettiğimi. Ve sanırım o da bu konuya kafasını takmış olacak ki, Blair aklımdan çıkmıyor. Ben tam onu düşünürken, o tuvaletten içeri öksürerek girdi. Gerçek bir öksürük değildi. Bahane olduğu belliydi. Acaba ona ihtiyacım olduğunu hissedip mi gelmişti?
İç çektim.