Neden buraya gelmiştim? Hiç bir fikrim yoktu. Tek bildiğim sadece kendimi gerçekten çok yalnız hissettiğimdi. Hoş, burada birilerini bulup yalnızlığımı gidermeyi beklemiyordum tabii ki. Ama nedense içimi dökebildiğim tek yer burasıydı. Kimse yoktu, gece geç saatti ve gökyüzü... Yıldızlara bakarak hayaller kurup normal bir kız olmayı dilerdim buraya ilk geldiğimden beri. Genelde aileme o kadar çok kızardım ki. Neden böyle bir şey yaptıklarını, onlara soramasam da en azından sesli bir şekilde dile getirmek iyi geliyordu bana. Her şeyi geçtim, onlar bizim halimizi görüp üzülmüyorlar mıydı acaba? Nadine ve benim... Nadine diye geçirdim aklımdan. Sahi, o neredeydi? Çok fazla anlaşamasak da bir kaç gündür görmüyordum ve merak ediyordum onu. Bunları hiç bir zaman ona karşı söylememiştim, ama onu sevdiğimi de inkar edemezdim.
Tam onun hakkında düşünürken, baykuşunun buraya doğru bir mektup ile geldiğini gördüm. Büyük ihtimalle onun mektubu olduğu için açamayacaktım, ama ne olduğunu gerçekten merak etmiştim. Mektubu almaya çalışırken içeri Nadine'nin girdiğini gördüm. "Tanrım, gerçekten mi? İç güdüleri bu kadar kuvvetli olamaz." Diye söylendim, ama beni duymasına imkan yoktu. Bunu kesinlikle kasıtlı olarak yapmıyordum. Ama onun öyle anladığını düşünüyordum. Onunla anlaşamamamızın sebebi belki de duymamasından dolayıydı. Gerçi benimde onun yanında çok normal olduğum söylenemezdi. Yanıma geldi ve baykuştan gayet nazik bir biçimde mektubu aldı. Mektubu eline aldığındaki şok ifadesini daha önce onda hiç görmediğime yemin edebilirdim. Neler oluyor? dedim, el işaretlerini kullanarak. Mektubu bana uzattı ve, mektubun ailemizden geldiğini gördüm. Bizi okulun açılmasından beri umursamayan ailemizden. Her şeyin bir mektupla düzeleceğini mi sanıyorlardı? Nadine, mektubu derin bir nefes alarak açtı, bense bütün vücuduma bıçaklar saplanmış gibi kaskatı kesilmiştim.
Anasayfa 
Konu: Mektup