Dırdırcı'da oturmuş kahvemi yudumluyordum ki, içeriye tanıdığım en iyi gazetecilerden birisi girdi ve:

"Edmond, geçen sabaha karşı şu Alex'i Vera'nn evinden çıkarken gördüm" dedi.

Yerimden kalktım ve direk Vera'nın odasına girdim. Onu omuzlarından tuttum ve duvara yasladım. Elimi duvara dayadım ve:

- Vera bana doğruyu söyle, geçen gece Alex senin evinde miydi? dedim.

Dergide hiçbir iş yapmayıp sadece kahve içip gazete okuduğum günlerden biriydi. Odamdaki huzurlu sessizlik kapının aniden açılmasıyla bozuldu. Eş zamanlı olarak, yüzüme aptal bir gülümseme hakim oldu. Edmond odaya girmişti. Yanına gitmeye hazırlanırken, bir şeylerin ters gittiğini fark ettim. Hızla yanıma geldi. Beni sertçe omuzlarımdan tutup duvara yasladı, elini de duvara yasladı. Kurtulmama imkan yoktu. Bağırır gibi konuşuyordu.

- Vera bana doğruyu söyle, geçen gece Alex senin evinde miydi?

Bunu nereden biliyordu? Biliyordu ve yanlış anladığı kesindi. Kahretsin!

- Edmond öyle bir şey yok. Bak açıklayabilirim. Evimdeydi sadece, ilerisi yok.

Sinirliydi. Hem de çok. Ve bu korkutucuydu.

- Edmond öyle bir şey yok. Bak açıklayabilirim. Evimdeydi sadece, ilerisi yok.

Sinirlerime zor hakim oluyordum. Öfke kontrol problemim açığa çıkıyordu ve Vera'ya zarar vermek istemiyordum. Dişlerimi sıkıyordum ve yumruğum duvara dayalıydı. Neyse ki, asamı ofisimde unutmuştum.

- Vera bana doğruyu söyle! dedim. Yumruğumu yavaşça duvara vurmaya başlamıştım.

Kollarımı iki yanından duvara yasladım.

- Vera bana doğruyu söyle!

Sinirlerine hakim olabiliyor gibi görünmüyordu. Kollarından yapılmış bir kafesin içine hapsolmuştum ve duvara hafifçe vurmaya başlamıştı. Bu halde fazla tehlikeliydi.

- Edmond sana doğruyu söylüyorum. Ateş Viskisi'ne gitmiştik. Fazla içmişiz. Çıkışta muggle'ların saldırısına uğradık. Asa bile kullanamıyorduk, eve cisimledim ikimizi de. Evini bilmiyordum ve onu barbarların arasında mı bıraksaydım.

Öfkesi diniyor gibi değildi. Bunu nasıl öğrenmişti? Bu, asıl konuydu.

- Asıl, sen bunu kimden öğrendin?

- Edmond sana doğruyu söylüyorum. Ateş Viskisi'ne gitmiştik. Fazla içmişiz. Çıkışta muggle'ların saldırısına uğradık. Asa bile kullanamıyorduk, eve cisimledim ikimizi de. Evini bilmiyordum ve onu barbarların arasında mı bıraksaydım.

Bırakabilirdin. Evine almak yerine. Tanrım, benim Vera'm ve o adama aynı evin içinde...

- Asıl, sen bunu kimden öğrendin?

Aha, demek ki yalanlayacaktı. Ama buna izin vermeyecektim. Bir hayli sinirlenmiştim ve o sinirle yumruğumu duvara geçirdim. Gerçekten canım yanmıştı ve sanırım kemiklerim tuzla buz olmuştu. Kapıya doğru yöneldim ve:

- Önemli olan o adamın senin evinde kalmış olması diyip kapıyı çarptım.

Sinir katsayısı hızla artıyordu. Bunu, duvara geçirdiği yumruğundan anladım. Kemikleri kulağımın dibinde çatırdarken, benim bile canım yanmıştı.

- Önemli olan o adamın senin evinde kalmış olması

Bilincimizi bayat balık gibi kaybetmişken, evimde kalmasının ne önemi olabilirdi ki? Ama bir önemi vardı sanırım. Edmond kapıyı hızla çarpıp çıkmıştı. Böyle çekip gidemezdi. Arkasından koştum. Bir yandan da ona laf anlatmaya çalışıyordum.

- Edmond boşuna endişeleniyorsun. Fazla sarhoştuk ve hiçbir şeyi hatırlamıyoruz bile. O halde ne olabilir? Ama gerçekten de onun benim yatağıma nasıl geldiğini bilm...

Ne söylediğimi fark edip durdum. Bir adım geri çekilip arkası dönük olan Edmond'a suçlu suçlu baktım. İşte şimdi hiç iyi olmamıştı...

- Edmond boşuna endişeleniyorsun. Fazla sarhoştuk ve hiçbir şeyi hatırlamıyoruz bile. O halde ne olabilir? Ama gerçekten de onun benim yatağıma nasıl geldiğini bilm...

Ne?! Birden ona doğru döndüm ve alev saçan gözlerle ona bakmaya başladım. Karşımdaki bu kadın benim kadınım olamazdı. Nasıl böyle bir şey yapardı bana? Ya da bunu hak edecek ne yapmıştım.

- Kıyafetleriniz de yanlışlıkla üstünüzden sıyrılıvermiştir eminim dedim kinayeli bir ses tonuyla.

Hayalkırıklığıyla baktı bana. Bana güvenmemesinden çok, bu üzmüştü..

- Kıyafetleriniz de yanlışlıkla üstünüzden sıyrılıvermiştir eminim

Bir şeyleri yanlış anladığını fark etmiştim; ama bunu nasıl söylerdi bana? Beni kırabileceğini düşünmemişti sanırım.

- Edmond böyle bir şeyi nasıl düşünebilirsin? Böyle bir izlenim edinmene neden olacak ne yaptım ben?

Olayın açıklığa kavuşabilmesini dileyen, çaresiz gözlerle baktım ona. Tüm enerjim alınmış gibi hissediyordum.

- Edmond böyle bir şeyi nasıl düşünebilirsin? Böyle bir izlenim edinmene neden olacak ne yaptım ben?

Biraz olsun ikna olmaya başlamıştım. Ama yine de o herifin Vera'nın yatağında uyanmış olması fikri... Vera'ya doğru yaklaştım ve kulağına eğilerek:

- Olayı baştan sona dinleyebilirim sanırım ama daha sonra bunu telafi etmen gerekecek günışığım dedim.

- Olayı baştan sona dinleyebilirim sanırım ama daha sonra bunu telafi etmen gerekecek günışığım

Biraz olsun yumuşamıştı. En azından bu iyi bir şeydi. Vakit kaybetmeden konuşmaya başladım.

- Dediğim gibi oldu. Fazla içmiştik, eve cisimledim ve uyandık. Zaten hemen ayrıldı evden. O da, ben de rahatsız olmuştuk. Edmond, böyle düşünmen beni gerçekten üzdü... Öyle bir şey asla yapmam.

Anlam veremediğim kadar çok, seni seviyorum diye eklemiştim. Ama içimden.

- Dediğim gibi oldu. Fazla içmiştik, eve cisimledim ve uyandık. Zaten hemen ayrıldı evden. O da, ben de rahatsız olmuştuk. Edmond, böyle düşünmen beni gerçekten üzdü... Öyle bir şey asla yapmam. dedi.

Ona doğru yaklaştım ve sımsıkı sarıldım.

- Ben sana kıyamam ki... dedim.

Aklımda çok hain fikirler vardı. Bunun hesabını Alex'e soracaktım... Odama gittim ve bir şişe vodka alıp Vera'nın yanına döndm.

- Neden bir oyun oynamıyoruz? dedim. Bu sırada onunla birlikte odasına girmiştim.

- Ben sana kıyamam ki...

Sımsıkı sarıldı. Bir an onu kaybetmekten öyle korkmuştum ki, ağlamamak için kendimi tutmam gerekti. Ben ondan ayrılmak istemiyorken, o odasına gidip bir şişe votka aldı.

- Neden bir oyun oynamıyoruz?

Oyun mu? Yapılabilecek o kadar şey varken oyun mu oynamak istiyordu? İnanamıyordum açıkçası.

- Sen istiyorsan, neden olmasın? Ne oynuyoruz?

"Sen istiyorsan, neden olmasın? Ne oynuyoruz?" dedi. Onu kucağıma aldım ve gerçekten tutkulu bir şekilde öptüm. Odasına girdim ve kapıyı arkamızdan kapattım.

- Önce bu şişeyi bitiriyoruz ve sonra bu şişeyle doğruluk/cesaretlik oynuyoruz. Var mısın yok musun? dedim sinsi bir gülümsemeyle ve şişenin kapağını açtım.

Odasında bulduğum koltuklardan birine oturdum ve yapacaklarımı düşündüm. Güzel bir oyun olacaktı...

Kucağına aldı ve tutkuyla öptü. Ben dergide olduğumuzu unutmuş malum olaya kendimi hazırlarken, odama girdik. Ve kapıyı arkamızdan kapattı.

- Önce bu şişeyi bitiriyoruz ve sonra bu şişeyle doğruluk/cesaretlik oynuyoruz. Var mısın yok musun?

Edmond'la sarhoş olmaktan daha güzel olan bir şey varsa o da doğruluk/cesaretlik oynamaktır.

- Varım.

Votkayı elinden aldım. Yarısına kadar içtim. Ardından da bunu yapmamam gerektiğinin farkına vardım. İçki etkisini anında gösterir miydi? Göstermişti. Lanet olsun, sanırım sarhoş olmuştum.

- Önce ben soruyorum. Doğruluk mu cesaretlik mi?

Ardından da doğruluk dediğini varsaydım.

- Şu anda, bu oyunu oynamak dışında, yapmayı en çok istediğin şeyi söyle.