Her şey çok güzeldi. Mutluluktan sarhoş olmuş gibiydim. Tex'in gözlerinin içine bakarak dans ediyordum. Bulutların üzerinde uçuyordum. Hiç yorulmamıştım, oturmak gibi bir niyetim yoktu. Sonra iğrenç bir kahkahayla irkildim. Bu her gördüğümde kusucak gibi olduğum Valeria'ydı. O kızdan tiksiniyordum çünkü tam bir pislikti. Gözlerinden ölümcül kötülük akıyordu. Elini Tex'in omzuna koyduğunda daha önce hissetmediğim duyguları hissettim. "Baloya benimle gelmek istediğini söylediğin de sevinmiştim. Ama sonradan pek umursamadım. Umarım bana kırılmamışsındır," demesiyle karnıma bir yumruk yemiş gibi hissettim.

Neler söylüyordu böyle? Tex'in bu sürtüğü baloya davet ettiğine inanamıyordum. Az önce meleklerden söz eden Tex bu şeytanı nasıl baloya davet eder diye düşündüm. Ama sessiz kalmayı sürdürdüm. Cümlesini bitirdi ve elini Tex'in omzundan çekti. Doğrudan bana bakmaya başladı. Tiksinmiş gibi bana bakıyordu ama gerçek şuydu ki bende ondan tiksiniyordum. "Ah! Yeni takıldığın kız bu mu? Zavallı kız. Kim bilir nasıl da inanmıştır sana..." Tanrım! Bu sözlerden sonra asla susamazdım. Ne sanıyordu kendini. İçimdeki ses bu kızın tam bir yalancı olduğunu söylüyordu. Nedense ona hiç inanmamıştım ama içime şüphe düşürmüştü işte.

"Ne saçmalıyorsun Valeria? Artık seninle birlikte olamam. Anla artık bunu, eski defterleri açmanın hiçbir anlamı yok. Artık hayatıma müdahale etmeyi kes ve saçma yalanlarını kendine sakla. Sakın Cecelia'nın da aklını çalmaya kalkışma." Tex'in bu sözleri beni biraz olsun rahatlatmıştı. Ama yine de onunla konuşmam gerekiyordu. Tabi bu sürtüğün yanında onunla konuşup galibiyeti o kızın eline verip onu sevindirmeyecektim. Valeria'yı daha fazla sinir etmek için "Ah Tex sinirlerini bozmaya değmez. Belli ki çok sarhoş olmuş ve ne dediğini bilmiyor. Kendi haline bırak tatlım, saçmalamaya devam etsin. Böyleleri mutluluğumuza gölge düşüremez." Mutluluğumuz mu? Ne demiştim ben? Bunları sadece Valeria'yı çıldırtmak için söylüyordum. Ama daha sonra Tex ile bu konuyu konuşacaktım. Sonra direkt olarak Valeria'nın gözlerine baktım ve "Git ve aynaya bak Valeria, zavallı olanın kim olduğunu o zaman göreceksin," dedim ve galibiyet benim der gibi gülümsedim.

Kızı incelemeye devam ediyordum. Kesinlikle ben ondan daha çekiciydim. Fiziği de suratı kadar çekici değildi. Ne kadar da acımıştım şu an ona. Her kız şanslı olamıyor demek ki diye düşünmeye başladım. Tex'le aralarında olan her şeyden aslından ben sorumluydum. Onu küçük bir kaçamak için aldatmasaydım şu an Tex benim kollarımda olacaktı. Ahh! Saçmalama. Bu kadar da gözünde büyütme. Sıradan bir erkek. Ama iki senelik bir birlikteliğim olmuştu. Of! İçim iyice kararmaya başlamıştı ki Tex'in o güzel ses tonunu kulaklarımda duydum. Gözlerimi kızdan alarak onu dinlemeye başladım.
Sonuna kadar haklıydı. Ama haklı olduğunu belli etmedim bugüne kadar. Ve etmemeye de devam edeceğim. Sözlerini pek umursamamış gibi elimde ki içkiden bir yudum aldım. Saçımla oynarken Tex'in konuşması bitmişti. Gözlerinde ki hayreti ve siniri rahatlıkla görebiliyordum. Zavallı çocuk... Nasıl bir belaya bulaştığını şimdi daha iyi anlıyordur. Onu elde etmek gibi bir amacım olmadı hiç bir zaman. Sadece bu kıskançlıklarım benim hoşuma gidiyordu. Aramızda ki tüm mesafelere rağmen onu kıskanmak güzeldi. Bunu bir oyun haline getirerek onun hayatına girecek olan bütün kızlara bunu yaşatmak hoşuma gidiyordu belki de.
İçkimden bir yudum daha aldıktan sonra gözlerimi Tex'e çevirdim. Masum suratlı tipik bir Gryffindor'lu. Belki dışardan beni gören gayet sakin biri olarak görüyordur. Gerçi dudaklarımda ki koyu renk ruj pekte akıl sağlığım yerimde gibi bir ifade yaratmıyordu. Bir süre sessiz kaldım. İkisini de incelemeye devam ettim. Bu kızı gerçekten sevebilme ihtimalini düşündüm. Evet, şu an daha da sinir oluyordum karşımda ki kıza. Asamın yanımda olduğunu düşünürsek ve kargaşa çıkarmayı sevdiğimi de düşünürsek kesinlikle onu burada öldürmeliydim. Fazla mı sinir olmuştum bu kıza? Damarına basmak istiyordum. Onu sinirlendirmek. O masum yüzlü kızın içinde ki bütün her şeyi dökmek istiyordum ortaya. Tam da o sırada büyük bir zafer kazanmış edasıyla o sürtük konuşmaya başladı. Yüzümde ki sakinliği içimde sağlayamamak çok kötüydü. Asamı alıp onu lanetlemek en iyisi olacaktı. Zavallı olan benmişim. Ha-ha-ha! Buna kim inanır? Madem savaşıma karşılık vermişti... O zaman başlasın eğlence demekten başka bir şey düşmüyordu bizlere.
Tex'le aralarında bir şey olduğunu duyduğum anda hemen kız hakkında bilgi toplamaya karar vermiştim. Her zaman her yerde bir elim kolum olurdu. Hakkında edindiğim bilgilere göre babasını küçük yaşta kaybetmişti. Babasının fotoğrafçı olduğunu ve annesinin cadı olduğunu biliyordum. Yani Melez'di. Zaten Melez bir kızdan ne beklenebilirdi ki. Ondan iyice tiksinmeye başlamıştım. Düşüncelerime ara vererek bir hamle yapmaya karar verdim. Canını acıtmak için elimden geleni yapmaya hazırdım. Sözlerime tiz bir ses tonuyla başladım: "Babanın ölmesi çok trajik bir olay. Sende Muggle baban gibi fotoğraf çekiyor musun küçük prenses?" cümlemi bitirdikten sonra küçük bir kahkaha attım. İnsanların zayıf noktalarını bularak dalga geçmeyi severdim. Hele ki karşımdaki uyuz olduğum biriyse değmeyin keyfime! Tex'e doğru döndüm ve konuşmaya devam ettim: "Aramızda olan her şey bitmiş olabilir canım. Ama bu hala gözümde seksi olmadığın anlamına gelmez" dedim ve içkimden içerken gülümsedim.

Cecelia ; "Ah Tex sinirlerini bozmaya değmez. Belli ki çok sarhoş olmuş ve ne dediğini bilmiyor. Kendi haline bırak tatlım, saçmalamaya devam etsin. Böyleleri mutluluğumuza gölge düşüremez." dedi. Mutluluğumuz mu ? Bu gerçekten hoşuma gitmişti. Ardından konuşmasına devam etti; "Git ve aynaya bak Valeria, zavallı olanın kim olduğunu o zaman göreceksin," dedi. Sürekli ya Cecelia'yı ya da beni süzüyordu ve içkisinden içiyordu. Boğazında kalması için elimden gelen bütün büyüleri denemek isterdim... Valeria konuşmaya başlamıştı. Cecelia'ya dönerek şunları söyledi ; "Babanın ölmesi çok trajik bir olay. Sende Muggle baban gibi fotoğraf çekiyor musun küçük prenses?" Valeria, benim Cecelia hakkında bildiklerimin, eminim ki bin katını biliyordu. Daha önce bu kadar kıskançlık hissi gözünü bürümüş biri görmemiştim. Cümlesini bitirdikten sonra küçük bir kahkaha attı. İşte bu kahkaha, kulağımı titretiyordu ve içimdeki bütün nefreti çıkarıyordu. Ona bir lanet savurmak istiyordum fakat Hogwarts'da kalmam için böyle bir şeyi yapmamam sağlıklı olurdu. Kendimi zorluyordum. Valeria bana doğru yürüdü ve "Aramızda olan her şey bitmiş olabilir canım. Ama bu hala gözümde seksi olmadığın anlamına gelmez" dedi. Ne saçmalıyordu bu kız ? " Cecelia'nın başından geçen olayları onun yüzüne vurmakla sadece kendi karakteri belli ediyorsun. Ne kadar aşağılık biri olduğunu belli ediyorsun. Ya benim başımdan geçen olaylar Valeria ? Senin tarafından aldatıldım. O zaman neden benimle dalga geçmiyorsun ? Çünkü yüzün yok. Buna yüzün yok Valeria. " dedim ve elimi asama doğru götürdüm ardından yaptığımın ne kadar saçma bir şey olduğunu fark ettim ve elimi indirdim. " Hayır Valeria, sen buna değmezsin. Seni burada lanetlesem, sadece kendimi tehlikeye atmış olurum. Emin ol ki, kendimi tehlikeye atmak, senin gibi biri için asla değmez. Benim gözümde senin ne olduğuna gelirse. Sen benim gözümde bir hiçsin, sevdiği erkeği aldatan sürtüğün tekisin, hayatımda gördüğüm en yüzsüz insansın çünkü hala karşıma geçip konuşabiliyorsun. Yüzsüzlük sınırlarını zorlamaya mı kalkıyorsun yoksa ? dedim ve güldüm.

"Babanın ölmesi çok trajik bir olay. Sende Muggle baban gibi fotoğraf çekiyor musun küçük prenses?" Bu sözleri söyledikten sonra iğrenç kahkahasını attı. Canımı yakmaya çalışmıştı ve yakmıştıda. Ama her ne olursa olsun canımın yandığını o sürtüğe asla belli etmeyecektim. Cevap vermedim çünkü o an susmam en iyi cevaptı onun için ve cevap verip canımın yandığını ona belli etmeyecektim. Sustum ve sinirlerime hakim olmaya çalıştım. İçimden küfürler ediyordum. Sonra Tex'e döndü ve "Aramızda olan her şey bitmiş olabilir canım. Ama bu hala gözümde seksi olmadığın anlamına gelmez," dedi. Yok artık hiç bir insan kendini bu kadar küçük düşüremezdi. Ama Valeria düşürmüştü işte. Çünkü o aşağılık bir insandı. Hatta insan bile denemezdi böylelerine.

"Cecelia'nın başından geçen olayları onun yüzüne vurmakla sadece kendi karakteri belli ediyorsun. Ne kadar aşağılık biri olduğunu belli ediyorsun. Ya benim başımdan geçen olaylar Valeria? Senin tarafından aldatıldım. O zaman neden benimle dalga geçmiyorsun? Çünkü yüzün yok. Buna yüzün yok Valeria." Benim düşüncelerimi dile getirmişti Tex. Konuşmaları beni mutlu etmişti. Bu çocuk beni gerçekten seviyordu sanırım. Valeria Tex'i aldatmıştı demek ha? Vay canına buna gerçekten oldukça şaşırmıştım. Gerçi niye şaşırıyordum ki. Küçücük bir çocuk bile Valeria'nın sürtüğün teki olduğunu anlayabilirdi. Tex elini asasına götürdüğünde korktum ama yaptığından hemen vazgeçti ve elini asasından çekti.

"Hayır Valeria, sen buna değmezsin. Seni burada lanetlesem, sadece kendimi tehlikeye atmış olurum. Emin ol ki, kendimi tehlikeye atmak, senin gibi biri için asla değmez. Benim gözümde senin ne olduğuna gelirse. Sen benim gözümde bir hiçsin, sevdiği erkeği aldatan sürtüğün tekisin, hayatımda gördüğüm en yüzsüz insansın çünkü hala karşıma geçip konuşabiliyorsun. Yüzsüzlük sınırlarını zorlamaya mı kalkıyorsun yoksa? Kahkaha atmamak için zor tuttum. Aslında kahkayı patlatmalıydım o an çünkü annem bana 'Bir sürtüğün karşısında sende bir sürtük gibi davranmalısın ki senin ezik biri olduğunu düşünüp seni ezemesin. Buna sakın izin verme Cecelia.' demişti. Bu yüzden tam bir sürtük gibi güldüm ve "Valeria görüldüğü gibi burada istenmiyorsun hala burada ne işin var? Git ve kendini becer dedim." Bu söylediklerime inanamıyordum. Bunları ben mi söylemiştim. Ardından yine tam bir sürtük gibi kahkaha atıp Tex'e göz kırptım ve dudaklarına küçük bir öpücük kondurdum.

İçkimi içtiğim her an kendime güvenim geliyordu. Kendimi güçlü hissediyordum. Bakışlarımı karşımda ki kıza çevirdim. Ne kadar belli etmemeye çalışsa da canını yakmayı başarmıştım. Benden çekeceği olanlara acıyordum. Hı bir de şöyle bir durum var. Tex laflarını bir bir sıralayarak gerçekten de kendini kanıtlamaya çalışıyordu. Cecelia denen kızda bunun romantik olduğunu düşünüyordu. Kendini savunmaya geçen insanlar kesinlikle aciz görünmekten başka bir şey yapmazlar. Aldatmış olmak büyüklük değil ama aldatılmış olmaktan daha hoştur. Tüm bu yaptıklarıma rağmen hala ağızlarını açıp ikisi de bana cevap verebiliyorsa huzurlarını kaçırmayı başardım demektir.
İçkimi kafama diktim. Sonunda bitmişti. Yanımızdan geçen cinden yeni bir içki aldıktan sonra boş bardağı ona verdim. Yüzümde en ufak bir pişmanlık belirtisi olmadan gülümseyerek ikisine baktım. Demin ki kıskanç ve çekemeyen Valeria'nın yerine kendine güvenen ve pişmanlık duymayan Valeria gelmişti. İşte oyun şimdi başlıyordu. Madem o sürtük masum ayağına yatıp Tex'le bir şeyler yaşamak istiyor... Bırakayım da yaşasınlar. Hatta evlendiklerin de onlara güzel bir hediye göndermeyi bile düşünebilirim. Ha-ha! Evlilik mi dedim ben? Zavallı Cecelia.
Bakışlarımı Tex'e ondan da sürtüğe çevirdim. Gülüşü ve hareketleri bir anda değişmişti. Ooo! Birilerinin sayemde öz güveni yerine gelmişti. Gerçi Muggle bir babaya sahip birinin kendine öz güveni olsa ne olur olmasa ne olur? Ah,hem de ölü bir baba. Uzun bir süre sessizliğimi korumaya devam ettim. O sürtükte kendince beni rezil ettiğini düşünerek laflarını sıralamaya devam etti ve Tex'in dudağına öpücüğünü de kondurdu. Tex alacağını almış diye düşünmeye başladım. Gözlerim yine yılanımsı bir ifadeyle ikisine bakarken gülümsedim ve konuşmaya başladım: "Bana bu kadar cümle kurmak zorunda değildiniz. Çünkü ben gayet eğlendim." dedim cümlemi bitirdikten sonra küçük bir kahkaha attım.
Hayatı bu kadar ciddiye aldıklarına inanamıyordum. Sahiden nasıl bir yaşam tarzıydı bu? Kendimi iyi hissediyordum. Daha fazla bu eziklerin yanında kalmak istemediğim için tekrar söze girdim: "Umarım bir yerlerde karşılaşırız küçük prenses. Hımm bir de... Tex,bu güzel prenses sürtüğünün canını acıtma fazla." dedim. İçkimden yudum aldıktan sonra gülümsedim ve arkamı dönüp kalabalığın arasına karıştım. Şimdi kendimi mükemmel bir sürtük gibi hissediyordum! Tam da olmak istediğim gibi...

"Valeria görüldüğü gibi burada istenmiyorsun hala burada ne işin var? Git ve kendini becer dedim." Cecelia'dan bunları duymak beni şaşırtmıştı açıkçası. Fakat hoşuma gitmiyor değildi. Beni kıskanıyordu işte. Valeria, içkisini tazelediğinde o içkiyi patlatmak için bir büyü yapmak istemiştim. Fakat kendimi tutmuştum. Valeria, gülümsedi ve konuşmaya başladı. "Bana bu kadar cümle kurmak zorunda değildiniz. Çünkü ben gayet eğlendim." Kendi çapında eğlenmişti. Onu alkışlamam mı gerekiyordu ? Bir sürtük gibi kahkaha attı ve konuşmasına devam etti. "Umarım bir yerlerde karşılaşırız küçük prenses. Hımm bir de... Tex,bu güzel prenses sürtüğünün canını acıtma fazla." İçkisinden yudumladı ve kalabalığın arasına karıştı. Kesinlikle bir sürtük gibi görünüyordu. Cecelia'ya döndüm ve şu andaki duygularının ve düşüncelerinin ne olduğunu öğrenmek istermişim gibi baktım.

Clary kendini biraz geri çekti ve:
"Elbette," dedi. Elini koluma koydu ve beraber Büyük Salon'a girdik. Daha sonra müziğin eşliğiyle beraber dans etmeye başladık.

"Ne kadar da güzel bir gece değil mi, Adrian?" Adımı söylediğinde içimde tuhaf bir his oluştu. Elimde olmadan gülümsedim.
"Gece daha yeni başlıyor. Ve bu geceyi unutmamanı sağlayacağım. Söz veriyorum. " dedim. Evet gerçekten de öyle yapacaktım. En azından bunun için uğraşacaktım.

Gözlerinin içine bakarak:
"Seni seviyorum Clary. Ve hiç bir şey bunu değiştirmeyecek." dedim.

"Gece daha yeni başlıyor. Ve bu geceyi unutmamanı sağlayacağım. Söz veriyorum. " Gülümsedim. Şuan da gerçekten çok mutluydum. Aklımda olan bütün soruları bir kenara bırakabilmiştim. Adrian, kendimi iyi hissetmemi sağlıyordu. Böyle olabileceği aklımın ucundan bile geçmezdi.

O kadar güzel dans ediyordu ki benim beceriksizliğim bile geçmişti. Çok iyi yönetiyordu. Gözüm Cecelia ile Tex'in yanına giden Valeria'ya takıldı. Umarım kavga çıkmazdı. Bu gecenin iyi bitmesini istiyordum. Neyse ki müdahale etmeme gerek kalmadan Valeria yanlarından ayrıldı. Sonra Cecelia ile bu durumu konuşacaktım.

Tekrardan Adrian'a bakmaya başladım. Gözlerimin içine bakıyordu. "Seni seviyorum Clary. Ve hiç bir şey bunu değiştirmeyecek." Kalbim tekler gibi oldu. Sözleri gerçekten çok anlamlıydı. Bende onu sevdiğimi söylemek isterdim; ama bunun için çok erken olduğunu düşünüyordum. "Öyle olmasını umuyorum," dedim ve söylediklerimi yanlış anlamamasını diledim. Gerçekten hiçbir şeyin bunu değiştirmemesini istiyordum.

Dans etmeye devam ediyorduk. Başımı omzuna koydum. "Adrian, bu geçirdiğim en güzel Noel Balosu. Yanımda olduğun için anlayamadığım bir şekilde mutluyum." Genelde duygularımı pek dile getirmediğim için bu sözlerim beni utandırmıştı; ama bunları içimden gelerek söylemiştim.

Clary'e onu sevdiğimi söyledikten sonra:
"Öyle olmasını umuyorum," dedi. Bu bana hala güvenmediğini gösterirdi. Ama hiç üzülmedim. Bu akşam baloya benimle gelmiş olması, başka hiç bir şeye üzülmemem için yeterdi. Dans etmeye devam ediyorduk. Göz ucuyla arkadaşı Cecelia'a baktı. Sonra bana dönüp:

"Adrian, bu geçirdiğim en güzel Noel Balosu. Yanımda olduğun için anlayamadığım bir şekilde mutluyum." dedi. Evet bu kız beni seviyordu. Kızarmaya başladı. Şimdi de söyledikleri için utanıyor muydu? Elimde olmadan güldüm. Dans'ın temposunu düşürüp ona daha çok yaklaştım. Ellerimi beline indirdim ve onu iyice kendime çektim. Artık çok daha yavaş dans ediyorduk.

Diğer olan şeylerin hiç birini görmüyordum. Ne profesörleri, nede diğer öğrencileri. Sadece Clary'nin gözleri vardı. Onlara bakıyordum.

"Bu gece çok güzel olmuşsun. Mavi sana yakışıyor." dedim. Aslında her şey ona yakışırdı bence. Hala gözlerine bakıyordum.

Beni sürükleyerek arkadaşının yanına sürükledi. Kız başıyla bize selam verip geri dönünce Bastet hafif bozulmuş gibi oldu. Kollarını birleştirip,bana baktı. Onu kolundan tutup sürükledim. Beraberce oturduk ,minicik elini tuttum. Bu ellere ilk ok atmayı öğrettiğimde kalçama saplanan ok aklıma gelince hafif bir tebessüm ettim. İki kaymak birası kapıp yanına geldim. Beni süzen minik yüze dönüp;

"Seni ne kadar aradım biliyor musun Bastet, neden Mısır'dan gittin? Seni çok aradım.Sonunda izini buldum.Beni neden bıraktın Bastet?Beni hiç mi düşünmedin?"dedim. Biraz sinirlenmiştim.Beni bıraktığını ilk olarak öğrenince içimdeki acı tarif edilemezdi. Ama sinirimi yüzüme yansıtmadım. Eğer yansıtırsam ya bana bağırıp çağrıcaktı ya da bana okkalı bir tokat atıp bir daha benle konuşmayacaktı. Konuşmasını bekledim.Acaba ne diyecekti...

Sözlerimin ardından bana gülümsedi. Anlaşılan kızardığımı fark etmişti. Bende ona gülümsedim. Daha yavaş dans etmeye başladık ve beni kendisine doğru çekti. Bende ellerimi boynuna doladım. Dans etmeyi normalde pek sevmezdim; ama şimdi oldukça hoşuma gitmişti. Adrian'ın düşüncelerime, kalbime bu kadar çabuk işlemiş olması imkansızdı; ama işte olmuştu.

"Bu gece çok güzel olmuşsun. Mavi sana yakışıyor." Gözlerimin tam içine bakıyordu. İltifat duymaya pek alışık değildim. Yine kızardım. Ah, lanet olsun! "Teşekkür ederim," dedim. Ona çok yakışıklı olduğunu söylemek isterdim; ama konuşamıyordum. Mutluluktan ve birazda utangaçlıktan.

Bir kaç kızı bize, daha doğrusu Adrian'a , bakarken yakalamıştım. Bu durum çok komikti. "Şuan da bir kaç düşman edindiğimi görebiliyorum," dedim muzip bir ifade ile ve Adrian'a gülümsedim.

Roxanne başıyla selam verip konuşmasına geri dönünce cidden bozuldum.Olsun en azından Karter'a birkaç arkadaşım olduğu mesajını vermişti.Benim elimi tutup sürükleyerek bir köşeye götürdü.Elimi hala bırakmamıştı.Yüzüne minik bir tebessüm oluştu.Elimi istemeye istemeye bıraktı.Elinde iki kaymak birasıyla geri döndü.Kaymak biramı alıp içmeye başlamıştım ki Karter'ın sözleriyle neredeyse boğuluyordum.Bana;

"Seni ne kadar aradım biliyor musun Bastet, neden Mısır'dan gittin? Seni çok aradım.Sonunda izini buldum.Beni neden bıraktın Bastet?Beni hiç mi düşünmedin?"dedi.Yüzünde duygularını altına gizlediği bir maske vardı.Mısır'dan gitmemin iki sebebi vardı.İlki Mısırdaki büyü okulu daha küçük, zor ve yıpratıcıydı.Orada asayla değil sözlerle, ellerimizle ,tılsımlarla büyü yapardık.İkincisi ben Mısırda tıkılı kalacak biri değildim.Ben özgür ruhluydum.Kanımda hem Mısır ,hem de İspanyol kanı akıyordu.Bu beni hep hırçın yapmıştı zaten.Gözlerimi gözlerine odakladım.O kadar yakınımdaydı ki gözlerindeki koyu ve açık kahve renklerini ayırabiliyordum.Sadece;

Seni de düşündüm Karter.Ama seni yanımda getiremezdim.Bunu konuşmak istemiyorum.Sadece Slyterin ortak salonuna gidip uyumak istiyorum .dedim.Sonrasında saçlarımı savurarak salondan çıktım.Karter'da salondan çıktı ve az önce Grffindor'da olduğunu belirten mesajdan sonra kendi binasının yolunu tuttu.

"Bana bu kadar cümle kurmak zorunda değildiniz. Çünkü ben gayet eğlendim," dedi. Saçma sapan konuşuyordu ama beyni yerinde olmadığı için bunu anlamıyordu sanırım. Ya da diyecek bir şey bulamadığı için saçmalıyordu işte. Cümlesi bitince yine o iğrenç ötesi kahkahasını attı. Bu kızı kendimle kıyaslamıyordum bile. Çünkü zaten kıyaslanamazdı benimle. Her türlü üstündüm bu sürtükten. "Umarım bir yerlerde karşılaşırız küçük prenses. Hımm bir de... Tex,bu güzel prenses sürtüğünün canını acıtma fazla."

Ne? Bana sürtük demişti. Kendini ne sanıyordu bu ha? Oracıkta paramparça yapmamak için zor tuttum. Zaten bu sürtük yüzünden herkesin içinde asilliğime laf söyletmek gibi bir niyetimde yoktu. Laf söylerdim ama arkasını dönüp defolup gitti. Sonra Tex benden bir şeyler söylememi bekler gibi baktı. Daha fazla susmak istemedim ve "Bu kız kendini ne sanıyor ha? Eski sevgilin olduğunu bilmiyordum. Ama eğer senin yüzünden böyle sürtüklerle uğraşmak zorunda kalacaksam hiç iyi olmaz Tex. Beni rezil şeylere bulaştırma. Onu öldürmek zorunda bırakma beni. Anlıyor musun? Ve bana bu durumu açıkla lütfen...," dedim. Bu sırada dans etmekte olan Clary ve Adrian'ı görünce bozulmuş olan sinirlerim düzeldi ve gülümsedim. Tanrım! Gerçekten dünyanın en harika çifti olmuşlardı. Mutluluklarının hiç bozulmamasını diledim.

"Teşekkür ederim," dedi. Bir an gözleri etrafta dolaştı. Sonra tekrar bana baktı ve:

"Şuan da bir kaç düşman edindiğimi görebiliyorum," dedi muzip bir şekilde. O öyle deyince dikkatim dağıldı. Gözlerimi zorla ondan ayırıp etrafa baktım. Evet gerçekten de bana bakan kızlar vardı. Bunu birden başlarını, başka yöne çevirmelerinden anlıyordum. Kimin umurundaydı ki. Yeniden gözlerimi Clary'e çevirip, gözlerime iyi davranmaya başladım. Onlara güzel şeyler gösteriyordum. Sonra konuşmaya başladım.
"Takma kafanı. Ben seninle olmayı istedikten sonra ne düşündükleri önemli değil." dedim. Biraz daha dans ettik. Sonra müzik durdu ve başka bir şarkıya geçti. Bende:
"Clary istersen başka bir yere gidebiliriz. Yalnız kalabiliriz." dedim. Beni tamamen yanlış anlayabilirdi. Ama ben sadece onunla vakit geçirmek istiyordum.

"Bu kız kendini ne sanıyor ha? Eski sevgilin olduğunu bilmiyordum. Ama eğer senin yüzünden böyle sürtüklerle uğraşmak zorunda kalacaksam hiç iyi olmaz Tex. Beni rezil şeylere bulaştırma. Onu öldürmek zorunda bırakma beni. Anlıyor musun? Ve bana bu durumu açıkla lütfen...," dedi. Söylediklerinin her kelimesinde haklıydı. Benim gibi biri için böyle bir sürtükle uğraşmaya değmezdi. Haklı olarak bir açıklama bekliyordu. Bir nefes aldım ve konuşmaya başladım. " Söylediğin her şeyde haklısın. Ondan ayrıldığımdan beri, bir diğer adıyla, beni aldattıktan sonra, peşimi hiç bırakmadı. Hala eski defterlerin açık olduğunu sanıyor. Ama merak etme, bundan sonra asla karşıma çıkamayacak. Buna söz verebilirim. Onun söylediklerine aldırma, seninde düşündüğün gibi, onu baloya davet bile etmedim. Onun saçmalıklarına kulak asma. Fazlasıyla kıskançtır. Hatta sevinmelisin ki, onu kıskandırdın yani seni kıskanıyor." dedim ve gülümsedim.