[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] & [Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Lauren & Stanley

Odamdaki erkek nüfusu geceleri benim için zorlaştırıyordu. Hangi zihniyet dört erkeği bir odaya koyar ki?! Gece döne döne yorulmuştum. Tüm gün zaten bedenim yeterince yorgun düşmüşken şimdi bir de uyuyamıyordum. Yatağımdan kalktım ve biraz etrafı turlamaya karar verdim ama midemden gelen fırtınayı andıran sesler buna izin vermedi ve ayaklarım beni doğruca mutfağa yönlendirdi.

İçeriye girdiğimde bir fare misali tüm dolapları karıştırdım ama nedense dişime göre bir şey bulamadım. Ev cinlerine kısa bir lanet okuduktan sonra en köşedeki dolabın başına gittim ve dolabın kapağını açtım. Muhteşem, tam istediğim gibi bir sürü kurabiye vardı. Tam kurabiyelere elimi uzatmıştım ki, bir kırılma sesi ve ardından gelen "Ah!" Bu ses yüzünden kafamı dolabın üst kısmına bir hayli hızlı bir şekilde geçirmiştim. "Lanet olsun!"

"Stanley! Ne işin var burada? "

Kafamın zonklaması ve karnımın açlığına rağmen Lory'i gördüğüm an neşem yerine gelmişti. Hemen yerimden doğruldum karşısına geçtim ve kısa bir reverans yaptım.

- Beyaz geceliğinle ne kadar güzel olduğunu daha önce birisinden duymuş muydun?

- O bir gecelik değil Stan, o bir sabahlık. dedi bir yandan da yerdeki kekleri toparlıyordu.

Tanrım, böylesine güzel bir kadını yaratırken Stan buna iyi bakar diye mi düşündün? Minik, şirin bir fare gibi dolapları kaırştırıyordu ve ben duvara yaslanmış onu seyrediyordum. Benim olmalısın...

- Hey, bana yardımcı olur musun acaba? Buralarda az önce düşürdüğüm keklerden gördün mü? Ya da atıştırmalık bir şeyler işte, tatlı olduğu sürece farketmez.

Hemen onun arkasına geçtim ve onu belinden kavrayıp kenara çektim. Gerçekten çok hafifti. Bu kız hiçbir şey yemiyor mu acaba? Dolapları karıştırıyor, bir yandan da bulmamayı umut ediyordum. Eğer hemen bulursam yanımdan gideceğini bildiğim için acele etmeye gerek görmüyordum.

- O minik keklerden burada yoksa eğer, senin için yaparım bile ama bunu istemezsin. dedim gülümseyerek.

Ve bir anda gerçekler kafama dank etti:

- Sen az önce bana Stan dedin?

- Evet, Stan, Stanley. Ne farkeder... Gecenin bir yarısı ve kafam yerinde değil. Kısa olduğu için öyle dedim. Bir anlamı yok yani, yanlış anlama. Be-

O kadar hızlı konuşmuştu ki, başta ne dediğini unutuyordum. Sessizce onu dinledim ve kek aramaya devam ettim. Bir dolabın kapağını tuttum ve kendime çektim. Açılmıyordu. Kilitli...

Asamı çıkarttım ve dolaba doğrultarak "Alohomora" dedim ve sonra dolabı yavaşça açtım. İçerisi adeta kek cennetiydi. Keklerden birkaçını aldım ve tezgahta oturan Lory'e götürüp.

- Bu kekler muhteşem ama değil mi? Bunlara ulaşmak için tek yapman gereken bana küçücük bir öpücük bahşetmek.

- Oldu, başka?

Kollarını kavuşturmuş bana öldürücü bakışlar atıyordu ama pes etmeye niyetim yoktu. Kekleri gözlerinin önüne iyice yaklaştırdım ve:

- Bir öpücük? Ne kadar zor olabilir ki? Hele ki benim gibi yakışıklı bir çocuksa...

Ona yüzümü iyice yaklaştırmıştım. Bu zamana kadar bana bu kadar uzun süre karşı koyabilen tek kız o olmuştu. Zorluydu ve ben zorlu kadınları everdim. Beni mahvediyordu!

- Hadi ama Lory..

- Hayır Stan.

İçindeki tereddütler sesine yansımıştı. Benimle ilgili tereddütlerini merak ediyordum. Ne onu benden bu kadar uzaklaştırıyordu ki?

- Beni bu kadar çok önemsiyorsan bir karşılık beklemeden o kekleri verirdin herhalde, değil mi? Açlıktan ölüyorum burda.

İçimden ona bağırmak geliyordu. Neden anlamak istemiyordu onu sevdiğimi? Tamam, o normal birisi olsa peşinde bu kadar koşmazdım ama aşk da yok değildi.

- Lory, seni seviyorum. Lanet olsun! dedim ve kekleri ona uzattım. Sesim çok fazla çıkmış olmalı ki, ev cinleri dönüp bana bakmışlardı.

- Üzgünüm, sanırım sana sert davrandım ama sende biraz abartıyorsun. Yani buz pateninde beni kucağına alman? Cidden Stanley?

Biraz olsun insafa gelmiş gibiydi sonunda. Belki artık bana karşı o kadar sert davranmamaya karar vermişti. Gülümseyerek ona baktım ve elimi yanına koyup ona doğru yaklaştım.

- Sanırım sen de açsın, yani geldiğimde bir şeyler arıyordun? Sen de yesene?

Ona doğru yaklaştım ve elinde kekten bir ısırık aldım. Evt, bir hayli açtım. Akşam yemeğini yemeyi unutmuştum ve mutfağa geliş amacım yiyecek aşırmaktı...

- Bu kekler muhteşemmiş. Sana bir kez daha hayran oldum. Damak zevkin mükemmel.

tokatı yiyeceğimi düşünüp içimden kendime okkalı bir küfür salladım.

- Teşekkürler ama kendine yeni bir kek alıp benden uzak dursan daha iyi olur.

Beni ittirmesi hoşuma gitmişti. Dokunuşları eskisi gibi sert değildi en azından. Dediğini yaptım ve gidip kendime bir kek aldım. Lory'nin yanına,tezgaha, oturdum ve onu seyretmeye başladım. Güzel bir tablo gibiydi.

- Derler ki, bu okulda periler varmış ve geceleri ortaya çıkarmış. İtiraf et Lory, sen de onlardan birisin

Bir anda yerimden zıpladım ve tam karşısına geçip:

- Lanet olsun, sen de onlardan birisin. Tahmin etmeliydim...