Uzun bir tatile ihtiyacım vardı ve tatilden öncede işlerimi bitirmek istiyordum. İşlerimden biri de Alexander Hailword'du. Şaun da Transilvanya'da bir film çekiyor olmalıydı. Hızlıca oraya cisimlendim. Gerçekten de film setindeydi. Uzun bir süre onu izledim. Gerçekten de iyi bir yönetmendi ama onu buraya izlemeye gelmedim.

Hızlıca yanına gittim. Arkasındaydım ve biraz ona eğilerek.

- Alexander Hailword. Sizinle görüşebilir miyim?

Ne diyecektim ki? Belki de en ağırından başlamalıydım.

- Ne konuda olduğunu söylemesem de siz iyi biliyor olmalısınız Mr. Hailword. Lütfen işinizi şuan bırakmanızı isteyeceğim sizden.

Bu kibarlık sinirimi bozuyordu. Bakanlığı bırakmalıydım. Hem de şuan.

- İlk siz Mr. Hailword.

Neyden bahsettiğimi anlamamıştı bile.

- Parlementodan bahsediyorum. Orada ne işin vardı? Ve neden o lanet olası muggleları rahatsız ettiniz?

Aoovv! Sanırım bu mugglelara ağır olmuştu. Emin olduğum tek şey vardı. Buradan kesinlikle Alex ile çıkacaktım.

Yeni bir film. Hemde vampir filmi. Böyle filmleri çekerken diğerlerine göre daha çok eğleniyorum. Bu sadece benim için geçerli değil tüm oyuncularımda aynı düşüncedeler. Sahte vampir dişleriyle şakalar yapmalar...

Yine koltuğuma gömülmüş çekimleri izliyordum. Oyuncular gayette iyi oynuyordu.

- Alexander Hailword. Sizinle görüşebilir miyim?

Bir ses ile irkildim. Tanıdık bir sesti sanki. Başımı çevirip baktığımda yüzümde şaşkınlık dolu bir ifade belirdi.

- Ne konuda olduğunu söylemesem de siz iyi biliyor olmalısınız Mr. Hailword. Lütfen işinizi şuan bırakmanızı isteyeceğim sizden.

Lanet herif! Onun burada ne işi vardı? Çekimlerime geldiğine göre kesin bir konu vardı. Birden aklıma Vera düştü. Kahretsin!

- İlk siz Mr. Hailword. Parlementodan bahsediyorum. Orada ne işin vardı? Ve neden o lanet olası muggleları rahatsız ettiniz?

Delirdi mi bu adam? Onu duyanlar olduğunu bilmiyor muydu? Bir kaç kişi bize şaşkınlıkla bakarken oturduğum yerden ayağa fırladım. Bakana kısa bir bakış attım. Bolca tiksinti olan bakışlardan. Sonrada bir megafon aldım elime.
"Kestik! Bugünlük bu kadar yeter. Hadi dağılın!"

Başrol oyuncularım onlardan kaynaklanan bir sorun olduğunu düşünüp yanıma geldiler. Megafonu yan tarafa koyup onlara döndüm. Gülümsedim.
"Harika bir çalışma Elizabeth ve Jackson sözlerini daha iyi ezberle."

Kadının güldü erkekse bozulmuş bir ifadeyle bana baktı.
"Mükemmel oynuyorsunuz fakat artık dişlerinizle oynamaya alışın. Yarınki çekimlerde elini ağzına götürme."

Sözü ortaya söylemiştim ama alınması gereken anlamıştı ve ikisi birden uzaklaşmıştı. Gülümsedim ve yardımcıma işleri devrettim. Sonrada bakana kötü kötü bakıp gülümsedim.
"Evet, John. Hadi konuşalım." dedim bir kenara çekilip. "Ne için buradayım demiştin?"
Cehenneme git.

"Kestik! Bugünlük bu kadar yeter. Hadi dağılın!"
dedi elinde megafonla. Sonra birkaç oyuncu yanımıza geldi ve bir şeyler konuştular. Açıkçası beni bu pek ilgilendirmiyordu.

Kötü bir bakış attı. Çok korktum Alex!

"Evet, John. Hadi konuşalım. Ne için buradayım demiştin?"

Gülümsedim. Gerçekten de unutkan bir kişilik vardı karşımda.

- Hafızanı yokla biraz Alex. Çağrışım yapar belki. Seni sevdiğimden ip ucuda vereyim. Muggle ve parlamento. Çağrışım yapıyor değil mi? Sesim sinirli çıkyordu. Sinirlenmemem gerek yoktu ama elimde değildi işte.

- Neden yaptığınızı anlatacak mısın?

İşimi zorlaştırmasa cidden çok iyi olurdu. Ne o ne de ben strese girerdik.

- Hafızanı yokla biraz Alex. Çağrışım yapar belki. Seni sevdiğimden ip ucuda vereyim. Muggle ve parlamento. Çağrışım yapıyor değil mi?

Boğazına yapışmamamın sebebi kesinlikle bakan olman değil John. Rose üzülecek. Zaten az gördüğü lanet babasını elinden almamalıyım.

- Neden yaptığınızı anlatacak mısın?

Esnedim ona bakarken.

"Parlamento olayı da neymiş?"

Duvara yaslandım yavaşça. Vera olayı anlatmış mıydı? Belki. Ya da bakan ilk aklına gelen ismi sorguluyordu. Azkabana göndermeye takmıştı zaten.

"Hadi ama John. Yakında muggle marketinden bir şişe su çalınsa benden bileceksin. "

Bu konuda haklıydım işte. Fırtına kopsa beni ya da filmimi suçlayacaktı.

"Benden bu kadar nefret etmen için bir neden yok."

Aslında çok vardı. Hem de çok...

"Parlamento olayı da neymiş?

Unutkanlık oyunları..

"Hadi ama John. Yakında muggle marketinden bir şişe su çalınsa benden bileceksin. "

Haklı mıydı? Elbette hayır. İsterse çalsın ama parlamentodan bahsediyoruz. Su şişesiyle kıyaslanamaz bile.

"Benden bu kadar nefret etmen için bir neden yok."

Nefret ettiğim falan yoktu.

- Aslında nefret etmek için neden iki tane ve etkililer. Alex, ikimizde biliyoruz ki binayı patlatan sen ve Vera'ydı. Bu yüzden ne dersen de beni inandıramazsın yapmadığına. O yüzden anlat her şeyi. Sana yardım edebilirim. Gerçekleri söylemen doğrultusunda.

Bunun işe yaramasını umuyordum.

- Aslında nefret etmek için neden iki tane ve etkililer. Alex, ikimizde biliyoruz ki binayı patlatan sen ve Vera'ydı. Bu yüzden ne dersen de beni inandıramazsın yapmadığına. O yüzden anlat her şeyi. Sana yardım edebilirim. Gerçekleri söylemen doğrultusunda.

Güldüm eğlenircesine.

"Hadi ama John. İçip mi buraya geldin? Vera'yı ben uzun zamandır görmedim."

Evet, o günden beri görmedim.

"Neden Vera gibi bir gazeteciyle bir bina patlatayım?"

Tek elimle rüzgarda dalgalanan saçlarımı karıştırdım.

"Ayırca benden nefret etmediğine inanmam."

Aynı senin benim yapmadığıma inanmayacağın gibi. Çünkü bunlar doğru değil John ve sana ne zaman baksam sinirlerim bozuluyor. Gülümsedim yeniden.

Azkaban bekle beni geliyorum...

Bu iş cidden komikti.

"Hadi ama John. İçip mi buraya geldin? Vera'yı ben uzun zamandır görmedim."

Ben içmesemde sen içmiş gibisin Alex.

- Eminim ki görmemişsindir.

"Neden Vera gibi bir gazeteciyle bir bina patlatayım?"

Patlatığını kabulleniyordu ama Vera ile değil.

- Bilmem. Onu sana sormaya geldim işte.

"Ayırca benden nefret etmediğine inanmam."

İnanacağını beklemiyordum zaten.

Bu çocuğun derdi nedir? Azkabana girmek için yer arıyordu.

- Şunu açıklığa kavuşturalım Alexander. Birincisi, Azkaban'da yerin hazır. Seni bekliyorlar. İkincisi, seni lanet ruh emiciler tarafından emilmeni önlemeye çalışıyorum ama sen bunu anlamayacak kadar hayal aleminde yaşıyorsun!

Bunlar ağzımdan o kadar hızlı ve sinirle çıkmıştı ki cümlemi bitirince derin bir nefes alma ihtiyacı duydum.Alex'i kolundan tuttum ve etrafa bakındım. Mugglelar pek görünmüyordu. İkimizi Azkaban'ın hemen oraya cisimlemiştim.
- Görüntüsü seni korkutmuş olmalı? Sana acımıyorum desem yalan olur. Buranın şartları ağır Alex. Ruh emicileri katmıyorum bile.

Tek umudum şuan her şeyi anlatmasıydı.

- Şunu açıklığa kavuşturalım Alexander. Birincisi, Azkaban'da yerin hazır. Seni bekliyorlar. İkincisi, seni lanet ruh emiciler tarafından emilmeni önlemeye çalışıyorum ama sen bunu anlamayacak kadar hayal aleminde yaşıyorsun!

Neredeyse yüzüme haykıracaktı bunları. Amma da asabi. Sonra birden kendimi Azkaban'ın önünde buldum.

- Görüntüsü seni korkutmuş olmalı? Sana acımıyorum desem yalan olur. Buranın şartları ağır Alex. Ruh emicileri katmıyorum bile.

Aslında korkmaktan çok ilgimi çekmişti. Hayatımda ne muggle ne de büyücü hapishanesini görmemiştim. Güldüm yavaşça.

"John. Masum bir büyücüye böyle bir suçlama yapman çok yanlış." dedim.
"Ve beni korkutmaya çalışma. Ölüm bile benim için bir korku nedeni olamaz."

Bir yandan da ona bakıyordum. Neden beni rahat bırakmıyordu? Merakla yüzüne baktım.

"John. Masum bir büyücüye böyle bir suçlama yapman çok yanlış. Ve beni korkutmaya çalışma. Ölüm bile benim için bir korku nedeni olamaz."

Kaşlarımı çattım ve Alex'e baktım. Yemin ederim bu çocuk beni deli ediyordu. Yakasından tutum ve:

- Bak dostum (!) eğer suçsuz olsaydın seni buraya getirmezdim. Ve gözünü korkutmak isteseydim emin ol ki başka yollarla da yapabilirdim. Şimdi içeriye girmeden önce itiraf et de kurtul bu yükden.

Benim sinirlerimi mi ölçüyordu?

Yakama yapıştığında bu adamın çok fazla kapalı kaldığını düşünüyordum. Önce yumruk atıyordu şimdi de yakama yapışıp sarsıyor muydu?

- Bak dostum (!) eğer suçsuz olsaydın seni buraya getirmezdim. Ve gözünü korkutmak isteseydim emin ol ki başka yollarla da yapabilirdim. Şimdi içeriye girmeden önce itiraf et de kurtul bu yükden.

Onun suratına baktım.

"John. Eğer sana vurmamı istemiyorsan çek ellerini üzerimden."

Yakamı elleri arasından kurtardın.

"Problemin ne bilmiyorum. Eğer sorun Amelie ise bunun için bana yüklenmen gereksiz. Şimdi uzak dur benden."

Ona defolup gitmesini söyleyen bir bakış attım. Neden işine bakmıyordu? Kesinlikle delirmişti bu adam.

"John. Eğer sana vurmamı istemiyorsan çek ellerini üzerimden."

Bu lafı üzerine daha da yakasına yapışmıştım. Ama elimden kurtulmasına izin vermiştim. Ellerimin arasından kurtulunca:

"Problemin ne bilmiyorum. Eğer sorun Amelie ise bunun için bana yüklenmen gereksiz. Şimdi uzak dur benden."

Bu adam kendini öldürmek istiyordu.

Bakışlarını aldırmadan birkaç adım attım ona doğru:

- Eğer problem Amié olsaydı emin ol ki şuan burada bile olmazdın. Yani çoktan cehennemin kapılarını görürdün!

Çok fazla sinirlendiğimi farkettim ve derin bir nefes alıp sakin olmaya çalıştım.

- Sorun şu ki sevgili dostum. Muggle parlamento binasını uçurmakta neyin nesi? Sadece neden yaptığını anlatacaksın. Zor bir iş değil Alex dedim bıkkınca.

- Eğer problem Amié olsaydı emin ol ki şuan burada bile olmazdın. Yani çoktan cehennemin kapılarını görürdün!

Solumaya başladı. Neredeyse öfkeden delirecekti. Onun bu haline gülebilirdim ama bakanla Azkaban'ın önünde kavga etmek akıllıca değildi.

- Sorun şu ki sevgili dostum. Muggle parlamento binasını uçurmakta neyin nesi? Sadece neden yaptığını anlatacaksın. Zor bir iş değil Alex

Başımı hafifçe yana eğip yüzüne doğru baktım.

"Tamam canım sıkıldı patlattım. Hatta rüyamda görmüş de olabilirim. Yatmadan önce savaş filmi izledim etkisinde kaldım sonra da sabah markete giderken aradan parlementoyu da çıkarayım dedim. İşte olay bu. Rahatladın mı?"

Güldüm sakince.

"Hadi John kendine gel. Kalp krizi geçirmeni istemiyorum yanımda. Git uzakta bir yerde öl."

Ensemi ovuşturdum sonra da esnedim yorgunlukla. Bu adamla tartışmak da epey zahmetli bir işti. Kollarımı oynattım. Kavga öncesi yapılan ısınma hareketleri gibiydi. Gülümsedim kendi kendime. Rüzgardan dağılan saçlarımı tek elimle toparlamaya çalıştım ama aslında daha çok karıştırdım.

"Tamam canım sıkıldı patlattım. Hatta rüyamda görmüş de olabilirim. Yatmadan önce savaş filmi izledim etkisinde kaldım sonra da sabah markete giderken aradan parlementoyu da çıkarayım dedim. İşte olay bu. Rahatladın mı?"

İnanmamı bekliyorsa yanılıyordu.

Azda olsa rahatladım sanırım dedim ve kaşlarımı çattım. Saf mı sanıyordu beni?

"Hadi John kendine gel. Kalp krizi geçirmeni istemiyorum yanımda. Git uzakta bir yerde öl."

Kahkaha attım lafı üstüne.

Dostum kendime hiç bu kadar olmamıştım. Emin ol senden daha sağlıklıyım.Ve eğer ölürsem senin yanında ölmem zaten. Sen istesen bile dedim ve kolundan tutup azkabanın içine iktirdim yavaşça.

Seni buraya tıkamayacağımı düşünüyordun değil mi? dedim ve gülümsedim.

-Dostum kendime hiç bu kadar olmamıştım. Emin ol senden daha sağlıklıyım.Ve eğer ölürsem senin yanında ölmem zaten. Sen istesen bile

Gülüyordu bir de. Sonra da kendimi azkabanın içinde buldum. Çevreyi hayranlıkla incelerken:

-Seni buraya tıkamayacağımı düşünüyordun değil mi?

Onun gülümsemesine baktım meraklı bir tavırla.

"Ben atamayacağını söylemedim. Ben üşütük herifin teki olduğunu söyledim." dedim ve bir kahlaha attım.
Kesinlikle harika bir yerdi burası. Etrafa bakarken, bir ruh emici süzülüp geçti yanımızdan.

"Harika!"

Yanağımı kaşıdım rahatlıkla.

"Beni buraya atman için yapmadığım şeyleri bile itiraf ederim. Tamam palamentoyu ben yaktım. Geçen gün kü sigarayı da ben yakmıştım. Bir keresinde de suyu boşuna harcadım. Bunlar içeri girmeme yeter mi?"

Gülerek bakana döndüm. Aslında ortamın havası buz gibiydi. Yine de fazla güzel anım olmadığı için beni pek etkilemiyordu. Anılara bağlı olarak yaşayan biri değilim. Gülümsedim yeniden.