(Alexander Hailword - Yönetmen + Bayan Gabriella ve Steve'n kontolü)

(John Dillinger) Cris Jones

(Phoneix Griotte) Cecilya

(Rose Dillinger) Susan

(Lauren Jarvis) July

(Sir Abraham James Douglas) Hank

(Elisa Pearce) Elizabeth

Spoiler:

Çekimlerin ilk günüydü. Bir korku serisi olacaktı "Kapan." O yüzden neşem yerindeydi. Senaryo elimde yerime yerleştiğimde herkesin yüreğinde o ufak heyecanı hissettim. Gülümsedim ve megafonu elime alıp o kelimeleri söyledim.

"Hazırsanız başlıyoruz. 3 - 2 - 1 Kayıt!"

Set derin bir sessizliğe gömüldü. Şu an ev içinde çekim yaptığımızdan rahattım. Gözlerimi oyuncularıma diktim ve izlemeye koyuldum.

"Bayan Gabriella her zamanki gibi girişteki yerini almıştır. Üzerinde lacivert bir elbise var beyaz puantiyeli. Onun üzerine de beyaz bir hırka giymiş. Steve şimdilik ortalarda gözükmemektedir.

Kapıdan içeri girildiğinde büyük bir salon bulunmaktadır. Koltuklar düzgünce dizilmiş ve şu an yanmayan büyük bir şömine var. Tavandan aşağıya etrafı aydınlatan büyük bir lamba sarkmakta. Duvarlar sarı ve koltuklar da kırmızı. İlk başta rahatsız edici gibi dursalar da renk tonları tuhaf bir güzellik oluşturmuş.

İçeri girenlerin ilk yapacağı şey Bayan Gabriella ile rezarvasyonlarını konuşmak. Odalar üst katlarda."

"Hazırsanız başlıyoruz. 3 - 2 - 1 Kayıt!"

İlk defa bir filmde oynayacaktım. Sahi, hangi cesaretle böyle bir şeye kalkışmıştım? Hatırlamıyordum bile. Sarhoştum muhtemelen. Neyse, madem böyle bir işe kalkıştım, adam gibi yapayım bari.



' Pansiyonun kanatlı kapısının pervazına dayanmış, gençliğinden beri alışkın olduğu titremelerin biraz olsun geçmesini bekliyordu Cecilia. Bir yandan da kendini telkin ediyordu elbette. Birazdan odasına çıkacak ve bu krize bir son verecekti. Tekrar bulutların üzerinde olmak... Şu an tek ihtiyacı buydu.

Sendeleyerek Bayan Gabriella'nın bulunduğu resepsiyon tezgahına gidip alaycı bir tonla zile vurdu.

-Hey! 317 numaralı odanın sahibesi geldi.

Sevimli sayılabilecek yaşlı bayan, yavaşça arkasını dönüp gözlerini kısarak Cecilia'ya baktı. Tanımaya çalışır gibi bir hali vardı. Cecilia üç gün önce rezervasyon için geldiğinde tek tek zaaflarını anlatmıştı bu kadına. Nasılsa ertesi gün unutacaktı. Hoş, unutmasa ne olacaktı ki? Kadının onun bağımlılıklarını umursadığını düşünmüyordu. Kadın hala gözlerini kısmış ona bakıyordu. Biraz yardımcı olması gerektiğine karar verdi.

-Ben Cecilia, hani uçmuş olan...

Eliyle kafasına vurup yukarıya doğru salladı. Hatırladığını belirten bir mimikten sonra ona muhtemelen garip gelen kıyafetini baştan aşağıya süzdü. O da istemsizce kıyafetine baktı. Beyaz uzun tunik tarzı bir tişört, üzerine siyah bolero tipi bir hırka, yırtık siyah pantolon ve platform topuk botlar. Her zamanki kıyafetleriydi işte.

Kadının bakışları kızı sıkmaya başlamıştı. Elini ona doğru açıp anahtarı istediğimi belirten bir jest yaptı genç kız. Umursamaz bir hareketle anahtarı avcuna koydu ve arkasını dönüp işine devam etti Bayan Gabriella. Cecilia ise sendeleyerek merdivenlerden çıkmaya çalıştı. O son kadehi içmemeliydi belki de. Odasına girer girmez cebinden çıkardığı minik bir poşetin içindeki beyaz tozu tuvalet masasının üzerine döküp her daim yanında taşıdığı pipetle burnuna çekti ve yeteri kadar aldığını düşündüğünde oraya çöküp Jackson'a -eski erkek arkadaşı. Onu eroine alıştıran adam- küfürler savurarak kendinden geçti. '

Spoiler:

İlk defa bir film çekimi için icraatta bulunmuştum. Hali ile heycan vardı birazcık. Eğlenceli olacağını biliyordum. Özellikle korku türünde olması beni ayrıca cezbedenler arasındaydı.

"Hazırsanız başlıyoruz. 3 - 2 - 1 Kayıt!"

Kendi evinden yaka paça atılmıştı Cris. Tek çözüm yerini de küçük bir otelde bulacağını düşünüyordu. Eline aldığı iki bavulla otelin yolunu tuttu. Otele dıştan bakınca ürkütücü dursa da içerisi sevimli denecek gibi gelmişti Cris'e. Kapıdan içeriye girince süzdü etrafını hayattan bezmişcesine. Yavaş ve ağır adımlar ile resepsiona ilerledi. Bavullarını yanına koydu.Bir kez zile vurdu ve beklemeye koyuldu.

Yaşlı ve yüzü buruşuk olan bir bayan Cris'e bakıyordu. Aslında yaşlı olması ona şekerlik katıyordu. Anne şefkati gibi... Cris sesini temizledi ve şaşkın gözlerle ona bakarak konuşmasına başladı.

- Aovv! Şey.. Bir oda lütfen! Uzun bir süre yaşlı kadına baktı. Sonra kötü bir başlangıç olduğunu düşünerek devam etti:

- Cris Jones. 154 numaralı odayı istiyorum,iznizle dedi ve kadının gözlerinin içine baktı. Onda tanıdık bir şeyler var gibiydi..

Yaşlı kadın arkasını döndü. Eliyle bir şey ararmışcasına bir şeyler karıştırdı ve Cris'e döndü. Yaşlı bayanın elinde 154 yazan bir anahtar vardı. Cris onu nazikçe aldı ve:

- Teşekkürler dedi heycanla ve koşar adımlarla odasına gitti. Hışımla kapıyı açtı ve içeriye girdi. Bavullarını bir kenarıya bıraktı ve yatağa uzandu. Gözlerini tavana dikmişti...

Spoiler:

Sete geldiğimde sete bir telaş havası hakimdi. Herkes yerini aldı ve yönetmenin komutu geldi:

"Hazırsanız başlıyoruz. 3 - 2 - 1 Kayıt!"



Bayan Griotte, Bay Dillinger ve Bayan Jarvis sette görevlerini yaptıktan sonra sıra bana gelmişti.



Otelin gıcırdayan kapısı yavaş bir şekilde açıldı ve içeriye üzerinde takım elbisesi ve gözlüğü olan bir adam girdi. Bu adam Hank'di. Bir elinde fazla ağır olmayan bir bavul diğerinde ise siyah renkli, şifreli bir çanta vardı. Hank kendinden oldukça emin adımlar atarak resepsiyona doğru ilerledi. Merdivenlerin önüne bavulunu bıraktı, çantasını eline alarak resepyona gitti. Resepsiyonda kimse gözükmüyordu. Hank resepsiyondaki zili çaldı. İçeriden donuk bakışlı yaşlı birkadın geldi. Hank gayet tok bir sesle komuy verircesine konuşuyordu:
Bir oda verin lütfen!

Kadın önce kısa bir süre Hank'in yüzüne baktı. Daha sonra arkadaki panodan 113 numaralı odanın anahtarını uzattı. Sonra Hank'a kayıt defterini gösterip isim istedi. Hank gayet tok sesiyle cevap verdi:

Bay Hank G. yazın yeterli
Hank anahtarını ve çantasını alıp merdivenlerin yanına gitti. Bavulunu taşıyabilecek biri var mı diye etrafa bakındı. Kimseyi göremeyince bavulunu alıp odasına çıktı

Spoiler:

Filmin senaryosunu okuduğumda kesinlikle oynamalıyım dedim. Gerçekten de güzel bir senaryoydu. Bu benim ilk korku filmim olacaktı. Bu yüzden biraz heycan yapsam da bu durumlara alışıktım.

Hazırsanız başlıyoruz. 3 - 2 - 1 Kayıt!"

Bavullarını toplamış ve bir taksiye binmiş halde buldu kendi Elizabeth. Taksiciye doğru uzattığı kağıtta yazılıydı adres. Rahatça arkasına yaslandı ve camdan dışarıya bakmaya koyuldu. Hayatından bıkmış olmasının nedenini aramak için düşmüştü yollara bu sefer. Sonbaharın geldiği belliydi. Ağaçların yaprakları sararmış ve yavaş yavaş döküyordu yapraklarını. Olduğu yerde kıpırdandı Elizabeht huysuzca. Daha sonra da telefonunu eline aldı ve en iyi arkadaşı Kelly'i arıyordu. Telefonu çalıyordu ama cevap veren yoktu. Neden telefonlarını açmadığını merak ediyordu. Belki de meşguldü şuan.

Merhaba ben Kelly. Şuan meşgul olduğumdan telefonunuza cevap veremiyorum. Kusura bakmayın. Mesajınızı bıraktıktan sonra size mutlaka dönerim.

Telesekrete bağlaşmıştı telefonunu Kelly demek. Sinyal sesini duyduktan sonra sesini temizleyerek konuşmasına başladı.

İşin bitince bana ulaşsan iyi olacak Kelly! deyip telefonu kapadı. Bu sırada taksi durmuştu ve Elizabeth'e bakıyordu. Yavaşça cüzdanını çıkardı ve bahşişle birlikte parasını taksiciye uzattı. Bagajdan bavullarını aldı ve otele bakmaya başladı.

Kocaman bir arazinin ortasına yapılmış olan koca eski bir otel. Koca, pas tutmuş demirden yapılı olan kapıyı itti hızlıca. Daha sonra elindeki bavullarla birlikte içeriye girdi. Bahçede yavaşça yürüyürdu. Yavaşça yürümesi onun daha da korkmasına neden oluyordu. Çünkü; otel korkutucu görünüyordu. Ağaç yapraklarını kapattığı mermer merdivenlerden çıktı hızlıca ve otelin kapsını zorla iktirerek içeriye adımını attı. Hızlıca resepsiyona gitti ve:

153 numaralı odayı alabilir miyim? dedi masanın arkasında duran yaşlı kadına. Kadın yaşlı olmasına rağmen şekerdi fakat aynı zamanda kötü yanı daha baskınmış gibi geldi Elizabeth'e. Kadın anahtarı uzattı gülümseyerek. Elizabeth ilk önce şaşkınca baktı suratına sonra da hızlıca elinden aldı anahtarı ve odasına çıktı.

Tahtadan yapılmış olan kapıya soktu anahtarını ve kapıyı açtı. Oda uyumlu renklerle döşenmiş diye düşündü Elizabeh ama burada beyaz ve gri tonlarından başka bir renk kullanılmamıştı.

Tam da bana göre bir odaymış! dedi sitemle. '' Bu ruh haliyle bu renkler arasında nasıl iyi olacaksam'' diye düşündü Elizabeth. Bavula yerleştirmiş olduğu kıyafetlerini hemen çıkardı ve dolabına astı. Kıyafetleri onun için çok değerliydi. Bir tanesine leke deyse sanki kendinden bir parça kopmuş gibi hissediyordu. Kıyafetlerini yerleştirdikten sonra odanın cam kenarında bulunan masaya oturdu. Kağıt ve kalemini çıkardı. Daha sonra yanında taşıdığı kahvesini,bardağını masanın üstüne koydu. Termusunda sakladığı sıcak suyu bardağa koyduktan sonra kahvesini ekledi üstüne. Güzelce karıştırdı ve bir yudum aldı. Daha sonra da kalemini alarak çizim yapmaya başladı.

Çekimler büyük bir hızla sürüyordu. Oyuncular yeteneklerini güzelce sergiliyordu. İlk önce içeri giren Cecilya karakteri idi. Başarıyla sergilenmiş bir gösteri oldu onunki. Gülümsedim oturduğum yerden.

İkinci olarak bakan beyde idi sıra. İtitaf ediyorum ki başarabileceğini düşünmemiştim. Fakat harika bir iş çıkarmıştı. Sonra içeri Mary Anna ve July girdi. Yüz ifadeleri ve mimikler...

Hank takım elbisesiyle rolüne uygun görünüyordu. Ensemi kaşıdım rahatça. Adam doğuştan Hank idi. Gülümsedim kendi kendime ve elimdeki senaryoya baktım.

Sıradaki oyuncu içeri girdi. Onun arkadaşını oynayacak Kelly bugün sete gelmemişti. Bu yüzden yoldaymış gibi göstermiştik. Elizabeth de odasına çekilince doğruldum oturduğum yerde.

Kendimle gurur duydum bu kadar iyi oyuncularla çalıştığım için.

Herkes yerleşince gerindim olduğum yerde ve megafonu elime alıp:

"Kestik." diye seslendim. "On beş dakika mola size. İyi dinlenin. Önümüz de uzun bir film var."

Megafonu yan tarafa koydum ve soğuk bir su içtim. Hava sıcaklamaya başlamıştı. Steve ve Bayan Gabriella yanıma gelince gülümsedim ve rolleri hakkında olan ufak bir kaç soruyu cevaplandırdım. Steve giydiği kazaktan terlemişti. Bayan Gabriella ise şimdi hangi kısmın çekileceğini soruyordu. Onlarla uzunca konuştum. Sonuçta oyuncularımın sorunları benim sorunlarımdı.

Beyaz gömleğimi çekiştirdim ve oyuncularımın uzaklaşmasını izledim. Saçlarımı karıştırırken bir elimle, etrafta tur atmak için yürümeye başladım. Hem bir sorunu olan kolayca beni bulabilirdi hem de bacaklarım oturmaktan uyuşmuştu. Gülümsedim kendi kendime ve kameramanın yanına yaklaşıp onunla konuşmaya başladım.

"Kestik. On beş dakika mola size. İyi dinlenin. Önümüz de uzun bir film var."

Kahveyi de elime alarak kalktım yerimden. Gülümseyerek herkese selam ve biraz sohbetten sonra Alex'i aramaya koyuldum. Neredeydi bu? Biraz daha etrafıma bakındığımda kameremanın yanında olduğu gördüm. Koşarak yanına gittim ve gülümsedim.

Sayın şeker yönetmenim benimle yürüyüş yapar mıydınız? dedim ve gülümsedim. Gerçekten de şuan çok yakışıklı görünüyordu. Kameremandan uzaklaşınca merakla sordum:

Ne tür planlarınız var film hakkında Alexadander?Söylemeyeceğini bilsem de denemekte fayda vardı bence.

Kameramanla konuşurken bir ses duydum.

-Sayın şeker yönetmenim benimle yürüyüş yapar mıydınız?

Kameramana bir kaç şey daha söyledikten sonra Elisa ile yürümeye başladık.

-Ne tür planlarınız var film hakkında Alexadander?

Güldüm rahatça.

"Biliyorsun ki anlatmayacağım. O yüzden bana film hakkında sorular sorma."

Sakin bir hava vardı ortamda. Aksilik çıkmamasını umdum. Film planladığımdan daha geç biterse hiç güzel olmazdı. Bu hem oyuncular hem de görevliler için yorucu ve sıkıcı bir hal alıyordu. Sonra da filmin performansı düşüyordu.

Elisa'dan izin isteyip, ses denetimcisinnin yanına gittim. Sanki bir şeyleri karıştırmış gibiydi. Yardım etmem gerekebilirdi.

Spoiler:

Benim sahnem bittikten sonra gezinmeye başlamıştım sette. İçimden hınzırca şeyler yapmak geçiyordu. O sıra da kıyafet odası karşımda duruyordu. Hızlıca oraya gittim ve kıyafetleri değiştirdim. Eğer yapmak istiyorsan yapmalıydım yoksa o içime dert olurdu. Bir kovboy filminin kıyafetleriyle bir filmin kadın kıyafetleriyle yerlerini değiştim. Kovboylar kadın kıyafeti kadın; kadınlar da kovbay kıyafeti giyecekti. Kahkaha attım kısaca. Sonra da üstümü değiştirdim. Daha sonra da birkaç süslü bilezik sonra da üstüme kokoş bir şal alarak odadan çıktım. Herkes bana bakıyordu. Gülmemek için zor tutuyordum kendimi. Arada bazı kişilerin yanına gidiyordum ve sesimi değiştirerek cilve yapıyordum. Daha sonra Alex’in yanına gittim.

"Kestik. On beş dakika mola size. İyi dinlenin. Önümüz de uzun bir film var."

Sahnenin bitmesi iyi olmuştu. En azından daha çabuk dikkati bana gelecekti. Arkasından yaklaştım ve kadın sesini taklit ederek:

Şekerim! Sen gelsene bir benle dedim ve omuzunu dürttüm hafifçe. Kolumu hafifçe gözlerinin önüne getirdim ve boynuna doladım sonra da. Etraftaki herkes ne yaptığıma bakıyordu. Bense bunu aldırmayarak içimden geleni yapıyordum. Ne derlerse desinler ben eğleniyordum. Çoğu kişi be olduğunu anlamıştı ki gülmeye başlamıştı. Gülmemek için dudağımı ısırıyordum. Alex’in tepkisini merak ediyordum. Hele kıyafetleri karıştırığımı duyunca neler olacaktı acaba?

Hadi ama naza gerek yok şekerim! dedim ve kahkahayı bastım dayanamayarak.

Kablolar ile ilgili bir tartışmanın ortasındayken arkamdan bir ses duydum.

-Şekerim! Sen gelsene bir benle

Geri dönüp baktığımda karşımda bir... Ona ne denirdi ki? Birden kollarını boynuma dolayınca sanırım rengim soldu ki ekiptekiler gülmeye başladı.

-Hadi ama naza gerek yok şekerim!

Onun elleri arasından kurtuldum. Sette bir travestinin ne işi vardı? Öyle bir çekim yoktu. Karşımdaki gülünce bu sesin bir yerden tanıdık geldiğini anladım.

"John?" dedim şok olmuş bir şekilde. Bu sırada gözüm arkaya kaydı. Setteki oyuncuların giysileri karışmıştı ve direk olarak benimle kavga etmeye geliyorlardı. Onlar yaklaşmadan John'un omuzlarına ellerimi koyup sarstım.

"Kendine gel. Burası bir set."Geri çekildim. "Sana ne içirdiler?"

Çevreye bakındım bu sırada kadın elbiselerini ellerine almış bir grup erkek yanıma geldi.

"Asla ama asla kadın giysisi giymeyiz."

Bir kaç tanesinin bakışlarının John'a kaydığını görünce gülmemeye çalıştım.

"Tamam. Belki de bir karışıklık olmuştur. Bununla ilgileneceğim."

Karşımdaki adam benden uzun ve yapılıydı. Tek yumruk beni yere devirebilirdi. Bakışlarım John'a kayınca durumu anladım. Bunu yapmış olamazdı. Bu adamın derdi neydi? Oyuncuları görünce delirmişti sanırım. Ya da bu adamın içinde bir çocuk gizliydi. Ama bu çocuk sanırım üç yaşında. Saçlarımı karıştırdım sıkıntıyla ve yardımcımı çağırdım yanıma.

"John?" O kadar şaşırmıştı ki daha da kahkahalara boğulmamı sağladı. Tamam kabul ediyorum iyiydi ve eğlenceliydi.

"Kendine gel. Burası bir set."Geri çekildi. "Sana ne içirdiler?"

Gülmemi durdurunca yüzüne baktım çocukça sonra da devam ettim.

Set olması mahkemedeymişiz gibi ciddi olmazı gerektirmez dostum. Ayrıca hiçbir şey içmedim. Gayet normalim dedim ve karşısan gelen iki adam akydı gözlerim. Bunlar kıyafetlerini değiştirdiğim ekipti.

"Asla ama asla kadın giysisi giymeyiz." Bakışları bana kayınca sağ elimi kaldırdım ve selam verdim kısaca. Sonra da gülümsedim. Eğer biri beni sakinleştirmezse karnıma ağrılar girecekti ve gülerek ölecektim.

"Tamam. Belki de bir karışıklık olmuştur. Bununla ilgileneceğim."

Alex'i gerçekten de sıkıntıya sokmuştum ve bu hoşuma gitmişti. Çünkü; eğleniyordum. Etrafıma baktığımda bazıları hala olayı anlamamıştı; bazılarıyla çoktan yerler yatmıştı gülmekten bu halime. İçimde bir yerlerde çocuk olması ve hala çocukça davaranbilmesi daha da morelimi yerine getirmişti. Uzun bir süre sette böyle sohbet ettikten sonra Alex'e baktım ve:

Üstümü değişsem iyi olacak. Bu kadar eğlenmem yeter dedim ve üstümü değişmek için kıyafet odasına gittim.

Ara verildiğini duyduğumda ayağımdaki topuklulardan kurtuldum anında. Berbat bir şeydi bu ayakkabılar. Umursamaz bir tavırla setteki kahve makinasına yönelirken daha önce görmediğim sarı saçlı bir bayanın yönetmenin yanına gittiğini gördüm. Kahvemi yudumlarken bir yandan da onları seyrediyordum. Kadının arkası dönüktü tabi fakat yönetmenin yüzünün büründüğü şekli görüyor ve gittikçe daha fazla meraklanıyordum.

O sırada bir grup erkek ellerinde kadın kıyafetleriyle yönetmenin üzerine yürümeye başladı. Ne söylediklerini duyamıyordum. O an kadın arkasını döndü ve onun aslında sandığım kişi olmadığını fark ettim. O anda kahkahayı bastım ve kahve üzerime döküldü. Fakat umursamadım.

John kadın kılığına girmiş yönetmene kur yapıyordu. Düşündükçe daha çok gülüyordum. John kulise yöneldiğinde yanına koşup omzuna vurdum:

-Demek sarışınlardan hoşlanmaya başladın 'şekerim'.

Beni tekrar bir gülme aldı. Kulisin tabanına oturmuş deli gibi gülüyordum. Biraz sakinleştiğimde gözlerimdeki yaşı sildim ve ekledim:

-Anne biliyor mu kocasının tercihlerinin farklı olduğunu? Ayrıca Gelecek Postası'na malzeme çıkardın tebrikler.

Gülmemek için dudaklarımı ısırdım.

Kulise girdim. Saçıma takmış olduğum peruğu çıkarrtım ve uçuk olan makyajı silmeye çalışıyordum. Bir yanda da gülüyordum. Herkese iyi bir anı olması iyiydi. O sırada Pho geldi. Uzun zamandır görüşmemiştik ve film bizi bir araya getirmişti.

-Demek sarışınlardan hoşlanmaya başladın 'şekerim'.

Pho'ya döndüm yavaşça sonra yüzüne baktım ciddiyetle.

Sarışınlara bayıldığımı bildiğini sanıyordum ' şekerim ' dedim ve kahkaha atmaya başladım. Basına da baya bir malzeme vermiştim. Açıkçası bu kılığa girmek baya komikti. Nereden kafama estiyse yapasım gelmişti. Pişman mıydım? Belki.

-Anne biliyor mu kocasının tercihlerinin farklı olduğunu? Ayrıca Gelecek Postası'na malzeme çıkardın tebrikler.

Gülmemek için dudaklarını ısırıyordu. O sıra da makyaj silme işim bitmişti ve kabine geçip üstümü değiştiriyordum.

Kocası hala eski kocası Pho. Sadece eğlenmek amacıylaydı dedim ve kabinden çıktım normal kıyafetlerimle. Gülümsedim ve:

Biliyorsun ki hiçbir zaman düşmüyorum basından. Bu seferde başka şekilde anılayım dedim ve kahkaha atarak kulisten çıktım. Herkes gülerek bana bakıyordu. Haklıydılarda. Ben de olsam ben de kahkahalar atardım. Hatta gülmekten karnıma ağrılar girerdi. Öyle de oluyordu ya neyse.