Yeni dönemin başlamasına çok az zaman kalması Blair'ı tedirgin ediyordu. "Lanet olsun, giyecek hiç kıyafetim yok. Tüm o paçavralarla okula gidersem kimbilir insanlar ne düşünür?" diyerek kendisini Paris sokaklarına attı. Konu moda olduğunda Paris'ten daha iyisini mi bulacaktı? Yeni aldığı topuklu ayakkabıları ayaklarını mahvediyordu ama bir çift Chanel'den başka bir şey giymesi kesinlikle imkasızdı. Cennetin dünyadaki yansıması olduğunu düşündüğü bir şehirde alışverişe çıkmıştı. Konu alışveriş olduğunda tek gidebileceği yer "Chanel"di. Mağazaya girmeden önce o büyüleyici kıyafetlere vitrinden bir göz atmaya karar vermiş ti ki birisine çarptı.

- Çok afedersiniz, göremedim, bir şeyiniz var mı? diye sordu.

Ann ve Keith ile olan tartışmamdan sonra biraz alışveriş yapmak iyi gelebilirdi. Paris'deyken vitrinlere bir göz atmalıydım. Hava çok güzeldi, güneşliydi. Tam da istediğim alışveriş havasıydı. Sokak sokak dolaşıp vitrinlere baktım. Bir çok mağazanın önünden geçip iç geçirdim. Müthiş şeyler vardı. Ama onları alacak kadar da param yoktu. Chanel'in önünde duraksadım. Belki de hayatımda gördüğüm en müthiş elbiseydi. Adeta aşık olmuştum o elbiseye. Vitrine hayran bakışlarla bakarken biri bana çarptı.

" Çok afedersiniz, göremedim, bir şeyiniz var mı? "diye sordu.

Tam hayır iyiyim demek için ağzımı açtığımda, karşımdakinin Blair olduğunu fark ettim. Hemen birbirimize sarıldık. Onu çok özlemiştim. Okuldaki en yakın arkadaşlarımdan biriydi. Ve aylardır görüşmüyorduk.

"Blair, inanmıyorum. Çok çok çok özlemişim. Nerelerdesin sen bunca zamandır ?"

İşte buna inanamıyorum. Çarptığım kişinin okuldaki en yakın arkadaşım olması nasıl bir tesadüf olabilirdi ki? Hem de ikimizin de favori markasının önünde. Onu gördüğüm anda birkaç ayda bile ne kadar güzelleştiğini fark ettim ve ona sımsıkı sarıldım.

"Blair, inanmıyorum. Çok çok çok özlemişim. Nerelerdesin sen bunca zamandır ?"

İşte bu beklediğim bir soruydu. Tam bir sorumsuzluk örneği göstererek arkadaşlarımı bir kez olsun aramadığım için aslında bundan daha fazlasını hak ettiğimi düşünüyordum.

- Ben hep buralardaydım, anlatacak çok şey var. Vaktin varsa bir café'ye gidelim bir şeyler içip biraz dedikodu yaparız, ne dersin? dedim.

"Ben hep buralardaydım, anlatacak çok şey var. Vaktin varsa bir café'ye gidelim bir şeyler içip biraz dedikodu yaparız, ne dersin? "

Çok iyi bir fikirdi, Blair ile birlikte dedikodu yapmayı özlemiştim. Okuldaki gıcık Slytherin'lileri çekiştirirdik. Ve onunla görüşmeyeli bir sevgilim olmuştu ondan bahsederdim. Dayanamayıp tekrar sarıldım. Çok özlemiştim onu. Okulda çok eğlenirdik. Zaten 1 ay sonra tekrar okul açılıyordu. Mutlu bir şekilde başımı salladım.

"Kesinlikle çok iyi bir fikir. İki sokak ötede çok güzel bir café var, istersen oraya gidelim. Oranın Frappuccinolarına bayılıyorum."

Blair kafasını tamam der anlamında sallamıştı. Birlikte ilerideki café'ye doğru yürüdük. Yolda yürürken Paris sokaklarında çalan şarkıların sesini duymak paha biçilemezdi. Çok keyif alıyordum. Daha sonra café ye vardık. Café ye girdiğimizde ilk boş yere oturup siparişlerimizi verdik. İçeceklerimizi beklerken konuşmaya daldık.

"Ee, ne yaptın tatilde ? Anlat bakalım."

Paris'e baylıyorum, Paris'e bayılıyorum ve Paris'e bayılıyorum... Beni en yakın arkadaşımla buluşturdu hem de kendimi en kötü hissettiğim zamanda... Kesinlikle bunalımda değildim ama konuşacak, dertleşecek ve dedikodu yapacak birilerini çok ihtiyaç duyuyordum.

"Ee, ne yaptın tatilde ? Anlat bakalım."

Nerden başlasam bilemiyordum ki. Ama yüzme bilmeyen bir muggle misali kendimi denize attım. O bildik denize ama, en iyi sırdaşıma...

"Tatilde aşık oldum. Daha sonra o gitti kız kardeşime aşık oldu, desem ne dersin Crystal?"

"Tatilde aşık oldum. Daha sonra o gitti kız kardeşime aşık oldu, desem ne dersin Crystal?"

Ah Blair.. Her zaman Joyce yüzünden kalp kırıklığı yaşıyordu ki bu benim sinirimi bozuyordu. Kardeşinden nefret etmiyorum ama sonuçta bir Slytherinliydi. Sürekli Blair'in aşık olduğu çocukları çalması hiç hoşuma gitmiyordu ki bu kimsenin hoşuna gitmezdi.

"Boşver tatlım, değmez. Hem okulda açılıyor. Çok eğleneceğimizi düşünüyorum. Bu arada benim de bir sevgilim var artık ama nasıl anlatsam bilmiyorum."

Evet Slytherin'li bir çocukla çıkıyorum. Evet ben. Herkes beni onların en büyük düşmanı olarak görürken Slytherinden bir çocukla çıkıyordum. Bunu çoğu kişi yanlış anlardı, ama Blair sevinirdi belki de benim adıma. O hep benim iyiliğimi düşünüyordu ki bu yüzden en yakın arkadaşım. Ve bende aşık olmuştum. Yapabileceğim bir şey yoktu.

"Blair, ben Slytherinden bir çocukla çıkıyorum."

"Blair, ben Slytherinden bir çocukla çıkıyorum."

İnanmıyorum... En yakın arkadaşım -ki kendisi en büyük Slytherin düşmanıdır- birisiyle çıkıyor. O bunları söylediği anda gözlerim fal taşı gibi açıldı ve ağzımdan dökülen cümle şu oldu:

"Oh la la!"

Acaba sevgilisi Xavier'ı tanıyor muydu? O çocuk geçen yıl gözüme çarpmıştı ama Crystal beni o bir Slytherin'li olduğu için vazgeçirmişti.

"Eee, elinde yeni dedikodular var mı bakalım? Kim kiminle sevgili hepsini öğrenmek istiyorum"

Şok olmuş gibi gözüküyordu. Gözleri fal taşı gibi açılmıştı.

"Oh la la! Eee, elinde yeni dedikodular var mı bakalım? Kim kiminle sevgili hepsini öğrenmek istiyorum"

Kiminle çıktığımı söylemeli miydim? Geçen sene, Blair hafifde olsa Xaiver'dan hoşlanmıştı. Ama geçmişte kaldı. Blair beni anlardı belki de. Aşık olmuştum sonuçta.

"İlk olarak, ben Xaiver'la çıkıyorum. Lütfen kızma."

Biraz tedirgin söylemiştim ama Blair kızmış gibi görünmüyordu. Her zamanki gibi tatlı bir şekilde gülümsemişti. Söyleyeceklerini çok merak ediyordum.

"İlk olarak, ben Xaiver'la çıkıyorum. Lütfen kızma."

Ne büyük bir ironi! Eski hoşlandığım çocukla en yakın arkadaşım çıkıyor. Ama gerçekten ikiside mükemmel kişiler.

"Kızmak ne kelime gerçketen çok sevindim. İkiniz de o kadar mükemmelsiniz ki... Ama ben sana kimseyi layık göremem, biliyorsun.Eee seni üzüyor mu? Eğer üzüyorsa... Bu ihtimali düşünmüyorum bile"

Burada kahkayı patlatmıştım ama söylediklerimde gayet de ciddiydim. Eğer o çocuk Crystal'i üzerse içimdeki gerçek "cadı"yı görecek. Dua etsin de Crystal onun yüzünden bir kere olsun üzülmesin.

"Kızmak ne kelime gerçketen çok sevindim. İkiniz de o kadar mükemmelsiniz ki... Ama ben sana kimseyi layık göremem, biliyorsun.Eee seni üzüyor mu? Eğer üzüyorsa... Bu ihtimali düşünmüyorum bile."

Haklıydı, eğer beni üzerse Xaiver'a kötü şeyler yapabilirdi. Ki bunu bende yapardım. Blair'i biri üzerse bende kötü şeyler yapardım. Söz konusu sevdiklerimin hayatı olunca...

"Ah merak etme. Şimdilik her şey çok iyi. Hatta bazen bu çocuk nasıl Slytherin olabiliyor diyorum. Gerçekten o kadar iyi ki. Ama tatilde böyleyiz tabii. Okulda ne olur bilinmez."

Bir yandan kahvemi yudumluyordum, diğer yandan etrafıma Paris'in güzelliklerine bakıyordum. Gerçekten çok güzel bir şehirdi. Küçüklüğümden beri en büyük hayalimdi buraya gelmek. Ve bu hayalimi gerçekleştirmiştim.

"Ee, sen anlat birazda canım. Hep ben anlattım. Bir değişiklik var mı?"

"Ee, sen anlat birazda canım. Hep ben anlattım. Bir değişiklik var mı?"

Bu soru karşısında bir dk. duraksadım. Çünkü, ben bile bir değişiklik olup olmadığını bilmiyordum. Çoğu kişi normal tatillerde benim gibi yapmazdı.

"Aslına bakarsan ben hep aynı ben'dim tatil boyunca. Bolca alışveriş yaptım, birkaç kez birilerine kafayı taktım. Bir muggle bana kafayı taktı, ben onu tersledim falan."

Muggle'ları ciddi anlamda sevmiyordum. Niye bilmiyorum ama onlara karşı hiçbir zaman nazik olamamışımdır...

"Aslına bakarsan ben hep aynı ben'dim tatil boyunca. Bolca alışveriş yaptım, birkaç kez birilerine kafayı taktım. Bir muggle bana kafayı taktı, ben onu tersledim falan."

Her zamanki Blair. Nedense Muggle'ları sevmiyordu. Onu asla bu düşüncesinden vazgeçiremiyordum. Benim ailemde Muggle'dı. Yani bana bakan aile. Yıllarca onların gerçek ailem olduğunu düşünmüştüm. Kendimin de Muggle olduğunu düşünüyordum. Muggle olmak kötü bir şey değildi ama çoğu büyücü Muggle'ları sevmezdi zaten.

"Okulun açılmasına 1 ay kaldı, ve okulu gerçekten özledim. Ayrıca heyecanlıyım. Her sene çok daha ilginç olaylar oluyor. Bakalım bu sene neler olacak."

Kahvemin bittiğini fark etmiştim. Yenisini mi söylemeliydim? Yoksa caféden kalkacak mıydık? Açıkçası Blair ile karşılaşmışken şimdi ayrılmak istemiyordum. Biraz daha oturabilirdik veya başka bir yere gidebilirdik birlikte.

Crystal kahve fincanı elinde çevirmeye başlamıştı. Benim kahvem de bitmişti...

"Okulun açılmasına 1 ay kaldı, ve okulu gerçekten özledim. Ayrıca heyecanlıyım. Her sene çok daha ilginç olaylar oluyor. Bakalım bu sene neler olacak."

"Ben de çok heycanlıyım. V.sınıfız ve yeni gelenler olacak. Yeni gelenlere göz dikmeyeceğim diye bütün tatil boyunca kendi kendime söz verip durdum."

Arkadaşlarımın gözünde hep böyle bir görüntü çizdiğimi biliyordum ama böyle davranmak çok hoşuma gidiyordu. Şıpsevdi gibi... Aslında gerçekten sevdiğim birisini asla bırakmamak üzere tutunurum ama bunu henüz kimse bilmiyordu...

"Ben de çok heycanlıyım. V.sınıfız ve yeni gelenler olacak. Yeni gelenlere göz dikmeyeceğim diye bütün tatil boyunca kendi kendime söz verip durdum."

Blair çok güzel ve hoş bir kızdı. Ondan hoşlanan çok fazla kişi oluyordu. Ama o çok aşık olmuyordu. Yada ben mi öyle biliyordum? Artık caféden kalkmanın zamanı geldi diye düşünmüştüm. Biraz Paris sokaklarında tur atabilirdik. Okula başlamadan alışveriş yapmak hoş olabilirdi.

"Bence artık burdan kalkalım, biraz alışveriş yapabiliriz. Paris'e gelmişiz, alışveriş yapmadan dönmek olmaz değil mi?"

Alışveriş lafını duyunca heyecanlanmıştı Blair. Birlikte alışveriş yapmak çok eğlenceli olacaktı.