Spoiler:

Parti günü gelmişti. Lucretia ile bugüne kadar güzel bir parti olması için çok çalışmıştık ve başarmıştıkta. En azından ben böyle düşünüyordum. Adrian ile birlikte gelmiştik partiye; ama şu an onun yanında değildim. Bir kaç ufak ayrıntı ile uğraşıyordum. Her şey kusursuz olmalıydı ve herkes eğlenmeliydi. Slytherinlilerin sayısı doğal olarak fazla değildi; ama yine de ben bir kaç kişinin daha gelmesini bekliyordum. En azından huzursuzluk çıkarmak için bu fırsatı değerlendirirlerdi. Özellikle de Roxanne. Neyse ki gelmiyordu. Tabii bizden birinden davetiye isteyemezdi. İstese de vereceğimizi düşünmüyordum.

Bu düşünceleri kafamdan attım ve Adrian'ın yanına gittim. Son tartışmamızdan sonra aramızın kötü olacağını düşünmüştüm; ama neyse ki düzelmişti. Üzeri beyaz ve etek kısmı kırmızı olan elbisemi giymiştim. Aslında ilk baş içime pek sinmemişti; ama sonra bunu kafama pek takmadım. Adran'ın yanına gidince elini tuttum ve konuşma yapacak olan Lucretia'ya döndüm. Bir kaç söyledikten sonra herkes kendi çapında eğlenmeye başladı. Müzik güzeldi. Bu kötü geçen günlerde bu parti gerçekten iyi olmuştu. Adrian'a döndüm ve "Eğleniyor musun bakalım?" diye sordum.

Giriş Salonu'na Clary ile beraber gelmiştik. Ancak o şimdi bazı şeyleri gözden geçirmek için gitti ve beni yalnız bıraktı. Bende o gelene kadar etrafa şöyle bir göz gezdirdim. Fazla insan gelmemişti. Ama yavaş yavaş geliyorlardı. Clary'nin beni de davet etmesi çok hoş bir şeydi. Seviyorum bu kızı ya..

Onsuz pek az şeyin tadı vardı. Geçen gün hastane kanadında tartışmıştık. Ancak beni tamamen yanlış anlamıştı. Aslında.. Her neyse. Bazı şeyleri düşünüp şu ana gölge etmenin bir anlamı yoktu.

"Eğleniyor musun bakalım?" Clary yanıma gelmiş ve elimi tutmuştu. Clary elimi tutunca, ona doğru döndüm.

"Çok güzelsin. Bu kadar güzel olarak etrafındakilere haksızlık ediyorsun." dedim.

Ona baştan aşağıya baktım. Yine çok güzeldi ve beni her seferinde kendine hayran bırakıyordu.

"Bu arada gerçekten güzel bir dekorasyon olmuş. Bu tür şeyleri yapma konusunda, yeteneklisin anlaşılan." dedim.

Etrafa şöyle bir etrafa göz gezdirmiştim de gerçekten de çok çaba harcandığı belliydi. Madem, insanların eğlenmesi için bu kadar çaba harcamıştı, bende onu mutlu etmek için çabalamalıydım bu akşam. Çünkü Clary bunu hak ediyordu. Kalbi bu kadar temiz (kıskanç olmadığı zamanlar dışında) olan bir insan, mutlu olmayı hak ediyordu. Bu yüzden ben bu akşamı ona unutturmamaya kararlıydım.

Spoiler:

Çokta güzel dans ederim. Jeffrey için <3:

Parti hayatımın olmazsa olmazlarındandır. Ve nihayet parti zamanı gelmişti. Partiyi Lucretia ve Clary hazırlamıştı bu yüzden kusursuz olacağından hiç şüphhem yoktu. Haftalardır bu gün için hazırlanıyordum. Dikkat çekmeyi sevdiğim için farklı olmam gerekiyordu. Günlerdir hem tatlı hem de nasıl asi görünebileceğim konusunda düşünüyordum. Bu yüzden pembe rengin hakim olduğu bir elbise seçtim. Asiliği ise aksesuarlarla tamamladım. Bu tarz benim tarzımdı ve kesinlikle farklıydım. Aynadan son kez görünümüme baktım ve kendimle gurur duydum. Çok güzel görünüyordum, Jeffrey aklını kaçıracaktı.

İlişkimiz çok güzel gidiyordu. Süpürge odasındaki ilk tutkulu aşk maceramızdan sonra defalarca birlikte olduk. Regl dönemimin gecikmesi canımı sıkmıştı. Henüz küçük Alex ya da küçük Cecelia için ikimizinde hazır olduğunu düşünmüyorum. Zamanı gelince elbette olacaktı ama zamanı şimdi değildi. Neyse ki regl olduğumda derin bir oh çekmiştim. Jeffrey için deli oluyordum. İlk zamanlar hayatımın parçası gibiydi ama artık tamamen hayatım olmuştu. Büyük Salonun önünde beni bekliyordu işte. Tanrım! Ne kadar da yakışıklıydı böyle... Yüzü bana doğru dönük olmadığı için beni fark etmemişti. Usulca sokulup "Birini mi bekliyordunuz acaba?" diye sordum.

"Çok güzelsin. Bu kadar güzel olarak etrafındakilere haksızlık ediyorsun." Adrian'ın bu sözleri karşısında gözlerimi devirdim; ama bir yandan da kızardığımı hissediyordum. Gözlerini üzerimde hissedince istem dışı olarak rahatsızca kıpırdandım. Beni bu şekilde süzmesi hastahane kanadında olanları aklıma getirmişti. Neyse ki Adrian'ın sonraki sözleri dikkatimi dağıtmam da yardımcı olmuştu. "Bu arada gerçekten güzel bir dekorasyon olmuş. Bu tür şeyleri yapma konusunda, yeteneklisin anlaşılan." Etrafa şöyle bir bakınca cidden güzel göründüğünü fark ettim. Daha önce böyle bir yeteneğim olduğunu bilmiyordum; ama Adrian haklı görünüyordu.

"Sanırım," dedim ve o sırada Cecelia ile Jeffrey'e takıldı gözüm. Nihayet Cecelia ile barışmıştık ve ben gerçekten mutluydum. Onunla geçirdiğimiz küs zamanlar gerçekten çok zordu. O benim kardeşim gibiydi ve ona bir yabancıymış gibi davranmak benim açımdan çok zor olmuştu. Gözlerimi tekrardan Adrian'a çevirdim ve "Dans edelim mi?" dedim. Artık kendimi ona o kadar yakın hissediyordum ki dans teklifini benim yapmış olmam canımı sıkmıyordu. Adrian'a alışmıştım ve bu benim için olağan dışı bir durumdu. Ellerimi onun omzuna koyarken birazcık ona sokuldum. Onun kollarında olmak bana huzur veriyordu. "Bu arada sende harika görünüyorsun ve sana bakan kızların gözlerini oymak istiyorum." Sözlerimin ardından gülümsedim ve onun bir şeyler söylemesini bekledim.

Rp out:

İltifatıma:
"Sanırım." diye cevap verdi. Daha sonra başını çevirdi ve etrafa şöyle bir göz gezdirdi. Bakışları bir yerde sabitlenince bende o yöne baktım. Cecelia'yı gördüm. Aslında Cecelia'yı pek sevmezdim. Sadece Clary ile yakın arkadaş olmaları yüzünden görüştüğüm bir insandı.
Ancak Clary ona gerçekten değer veriyordu ve benimde onu sevmem için bu yeterli bir sebepti.

"Dans edelim mi?" Clary bana dönüp bu soruyu sorduğunda oldukça şaşırdım. Zaten bir kaç saniye beklese ben söyleyecekytim. Ama yinede bozuntuya vermeden onu elinden tuttum ve pistin ortasına götürdüm. Yavaş bir tempoda dans ediyorduk. Daha sonra kollarını boynuma doladı ve bana biraz daha sokuldu. Bende ona, korumacı bir tavırla sarıldım.
"Bu arada sende harika görünüyorsun ve sana bakan kızların gözlerini oymak istiyorum."

Gülümsemem bütün yüzüme yayıldı. Yanımdan geçen birisi ağzımda ki bütün dişleri sayabilirdi.

"Benim kıskanç sevgilim. Onları rahat bırak. Çünkü hiç biri umurumda değil. Bunu sana daha öncede defalarca söyledim." dedim. Ki bu doğruydu. Başımı eydim ve alnına dayadım. Çok yavaş bir şekilde dans ediyorduk. Onunla her şey çok güzeldi. Aslında şu anda aklıma takılan bir çok sur vardı. Onlardan bir ikisini sormanın vakti gelmişti.

"Yaz tatilinde ne yapacaksın?" diye sordum. Bunu onunla yazın görüşmek için soruyordum. Bir ihtimal yakınlarında bir yerde olabilirdim.

Aynada kendisine şöyle bir baktı. Eskiden olsa girişkendi. Ortama girmek için mücadele eder, kendine istediği her ortamda bir yer edinirdi. Ancak şimdi içinden hiç bir şey yapmak gelmiyordu. Aslında Metehan, konuşmak içinde bulunduğu bu durumdan kurtulmak istiyordu. Kendi kendine bile bu baloya neden katıldığını açıklayamazken, bir saat boyunca aynanın karşısına geçmiş giyinip süslenmişti. Saçlarını olduğu gibi bırakmayı tercih etti.
En sonunda hazırlandığında aynada şöyle bir kendine göz gezdirdi ve gerçekten yakışıklı olduğunu fark etti. Son zamanlarda yaptıklarına ters düşen bir hareket yaptı. Aynada kendine göz kırptı. Sonrada salonun yolunu tuttu. Oraya geldiğinde bir kaç çift dans etmeye başlamıştı. Onlara şöyle bir bakıp kuruyan boğazını ıslatmak için içicek reyonuna doğru yöneldi. Dalgın bir şekilde yürüdüğünden yanından geçtiği insanlara dikkat etmiyordu ki; bu bir hataydı. Yanından geçen birisiyle çarpıştı ve üzerine bir miktar içki döküldü.

Metehan'ın içi o kadar boşalmıştı ki bu küçük kaza, normalde olsa onu sinirlendirecekken, herhangi bir şey hissetmesini bile sağlamamıştı. Başını önüne eğip üstüne dökülen içkiye baktı. Sonrada başını çevirip ona çarpan kişiye baktı. Karşısında ki görüntü nutkunun tututlmasına yol açtı.
tek omuz, beyaz ve önünce büyük bir yırtmacı olan elbisesiyle uyumlu olan, Sarımsı kahverengi, dalgalı saçları olan, pek havalı ve bir o kadarda ateşli bir kız karşısında durmuş ona bakıyordu. MEtehan içerlerde bir şeylerin yer değiştirdiğini hissetti.
"Önüne baksana, sersem." diye çıkıştı kız. Bütün bunlar olurken Metehan, kızı gördüğü anda yaşadığı anlık şaşkınlık haricinde herhangi bir şey hissetmedi. Sadece öylece bakmaya devam etti.

Katniss, karşısında duran yakışıklı çocuğun bir şeyler söylemesini bekliyordu. Aksine o hiç bir şey söylemiyor, sadece durmuş öylece Katniss'e bakıyordu. Genç kız her ne kadar itiraf etmek istemese de onu yakışıklı bulmuştu. Öyle herkesi kolay kolay beğenmeyen Katniss, bu duruma oldukça şaşırmıştı. Rahatsız olmuşcasına gözlerini kaçırdı. Neler düşünüyordu böyle? Hemen o şımarık haline bürünmeliydi tekrardan; ama bu gerçekten zor olacak gibiydi.

Her zaman çok kolay bir şekilde kendini beğenmişlik yapabilir ve karşısındaki insanı rahatlıkla ezebilirdi; ama bu çocukta garip bir şeyler vardı. Katniss'in davranışlarının değişmesini sağlayan bir şeyler. Katniss, tekrardan çocuğa baktı ve yüzündeki alaycı ifadeyi korumaya çalıştı. İlk defa bu kadar zorlanıyordu. "Hey, evde kimse var mı?" dedi alaycı bir şekilde. Çocuğun cevap vermeden durması açıkçası biraz sinirlerini bozmuştu.

Katniss, sıkılmış bir şekilde iç çekti. Alaycı bir şekilde konuşmasını sürdürdü. "Yoksa beni anlayamıyor musun? İtalyanca anlatıyım istersen ya da İspanyolca. Aa, yoksa Fransızca mı anlatsam?" Küçüklüğünden itibaren ailesi ile yaptığı seyahatler sayesinde bir sürü dil öğrenmişti ve çoğunu akıcı bir şekilde konuşabiliyordu. Bu durum bazen karşısındaki kişi ile dalga geçmekte çok işe yarayıcı oluyordu. Birisine hakaret etse bile anlamıyorlardı ve bu Katniss'i oldukça eğlendiriyordu. "Mi hai capito?" Çocuktan ses gelmeyince tekrardan konuştu. "Verstehst du mich? Bu da bir işe yaramamıştı. "Me comprenez-vous?" Artık sıkılmaya başlayan Katniss, derin bir nefes aldı ve "Biliyor musun, sinirlerimi bozmaya başladın. Ben gidiyorum," dedi; fakat kolunu tutan bir el tarafından durduruldu.

Spoiler:

"Benim kıskanç sevgilim. Onları rahat bırak. Çünkü hiç biri umurumda değil. Bunu sana daha öncede defalarca söyledim." Alnını alnıma dayayınca nefesim kesilir gibi oldu. Yavaş bir şekilde dans ederken ellerimi ensesinde birleştirdim ve saçlarıyla oynamaya başladım. Bunu yapmayı seviyordum ve bakışlarından onunda hoşuna gittiğinin farkındaydım. Bir süre yavaşça dans ettikten sonra tekrardan konuşmaya başladı. "Yaz tatilinde ne yapacaksın?" Bu sorusu yüzümün biraz asılmasına neden oldu. Yavaşça başımı biraz geri çektim.

Her yaz tatilinde büyükannemin yanına İtalya'ya giderdim. Tabii bu annemle küs olmadan önce. Bu yaz tatilinde ne yapacağımı bilmiyordum. Ayrıca bir de aniden karşıma çıkmış olan ölü sandığım babam da vardı. Yıllarca ortalarda olmadığı için ona çok kızgındım. O da kendini affettirmek için ortalarda olacak gibi görünüyordu; fakat bana neden ortadan kaybolduğunu anlatmadığı sürece onu affetmeyecektim. Başımdaki bunca sorunla yaz tatili kısmını unutmuştum. Belki annemle barıştığımız için İngiltere'de kalırdım; ama büyükannemi de özlemiştim. Kafam allak bullaktı. "Aslında bilmiyorum. İtalya'ya büyükannemin yanına da gidebilirim, İngiltere'de annemin yanında da kalabilirim. Buna henüz karar vermedim." Keyfimizin kaçmasını istemiyordum; ama babam konusu aklıma geldiği için biraz sinirlerim bozulmuştu.

Adrian'ın gözlerine baktım. Onun o etkileyici bakışları altında aklımdakiler uçup gider diye düşünmüştüm; fakat bu sefer o bile yeterli olmamıştı. Kendimi gülümsemeye zorladım ve aynı soruyu bu kez ben ona sordum. "Peki ya sen ne yapmayı düşünüyorsun tatilde?" Onu çok özleyecektim. Aslında belki birbirimizi özlememize gerek kalmazdı ve yaz tatilinde de buluşurduk; ama nedense bu ihtimal gözüme biraz imkansız geldi. Sonuçta o da ailesini özlemişti ve onlarla vakit geçirmek isteyebilirdi. Özlem ve umutsuzluk her yanımı şimdiden sararken bunu yüz ifademe yansıtmamaya çalıştım ve Adrian'ın cevabını bekledim.

Saçlarımla oynuyordu. Bunu yapmasına bayılıyordum. Bana dokunması, benimle ilgilenmesi hoşuma gidiyordu. Gülümseyerek ona baktım.
"Aslında bilmiyorum. İtalya'ya büyükannemin yanına da gidebilirim, İngiltere'de annemin yanında da kalabilirim. Buna henüz karar vermedim." dedi. Bunları düşünürken ona dalgın bir şekilde baktım. O sırada bana ne kadar dikkatle baktığını fark edemedim. Sanki bir şeylerden kaçmaya çalışır gibi geldi. Yada ben öyle sandım.
"Peki ya sen ne yapmayı düşünüyorsun tatilde?" diye sordu. Aslında bende henüz karar vermemiştim. Ailemi çok seviyordum ve onlarla vakit geçirmeyi severdim. Babam muggle olduğundan arada onla balık tutmaya giderdik. Annemle gezmeye, bana ve ona üst baş almak için saatlerce dükkan gezmesini severdim. Annem ve babamla akşam yemeklerinde beraber olmasını severdim. Bütün bunları yine bu yazın yapmak istiyordum. Ama bir yaz boyunca Clary'den ayrı kalma düşüncesi gerçekten kötüydü. Onsuz geçen koca bir yaz düşündüm ve gerçekten boğulacakmış gibi hissettim. Ona baktım ve onunda aynı uygulara sahip oluğunu anladım. Alnına bir öpücük kondurdum ve mırıldandım.
"Clarissa.. Sensizliğin düşüncesi bile can yakıyor.." Derin bir nefes aldım. Öylece salınmaya devam ettik. Aklımda bir sürü düşünce dolaşıyordu.

Yazın, yeni bir süpürge alabilirdim. Uçarak Clary'i görmeye gelebilirdim. Uç uç Tozu Şebekesi'ni kullanabilirdim. Yada onu son iki haftada bize gelmeye ikna edebilirdim. İtalyada onunla geçirebileceğim güzel vakitlerin düşüncesi doldu aklıma. Sonra ona soracağım bir kaç soru olduğunu fark ettim. Babası ile ilgili. Ama daha sonraya bırakmaya karar verdim. Bu geceyi batırmak istemiyordum. Onun yerine konuşacak başka şeyler bulmaya çalıştım.
"Yazın bize gelmek ister misin?" diye sordum. Hem italyanca öğretmesini de isterdim. Babam İtalyan asıllıydı. Ama tek kelime italyanca bilmezdim.

"Hey, evde kimse var mı?" Kız oldukça alaycı konuşuyordu.
"Yoksa beni anlayamıyor musun? İtalyanca anlatıyım istersen ya da İspanyolca. Aa, yoksa Fransızca mı anlatsam?" Yalnız kızın bilmediği bir şey vardı. Metehan'ında ailesi çok seyehat ederdi. İtalyancayı, almancayı ve Fransızcayı ana dili gibi konuşamasada olduka iyi konuşurdu. Ama en iyisi son zamanlarda çokça pekiştirdiği İngilizcesiydi. İspanyolcayı ise hiç bilmezdi.
"Mi hai capito?" Metehan, kızın dediğini anlamakta sıkıntı çekmedi.
"Verstehst du mich?" kız Metehan'ın cevap vermesini bekledi. Metehan yine tepki vermeyince:
"Me comprenez-vous?" Sıkıldığı herhalinden belli olan kız:
"Biliyor musun, sinirlerimi bozmaya başladın. Ben gidiyorum," dedi. O dönünce elini uzatıp kızın kolunu tuttu ve ingilizce olarak:
"Küçük hanım" italyanca devam etti:
"Birden fazla dil bilen" burdan sonra Fransızcaya döndü."Siz değilsiniz." dedi. Bunun kız üzerinde istediği, hatta istediğinden daha büyük bir etkiyi bırakacağından emindi. O yüzden kızın elini bıraktı ve içecek reyonuna döndü. Elini uzatıp bir bardak bir şeyler aldıktan sonra, kupkuru olmuş boğazını serinletti. Bir kaç saniye sonra kendini daha iyi hissetti. içeceğin soğukluğu onu biraz daha canlandırmıştı. Kızın hala yanında oluğunu fark etti. Bu durumun onu gülümsetmesi gerekirdi. Ama uzun zamandır, mutlulukla ilgili herhangi bir şey hissetmediği için gülümseyemedi. Bazen Metehan, kendinin ne olacağını düşünürdü. Bu kadar duygusuzlaşmasını iyi bulmuyor, ama kendini kurtaracak bir şey de yapamıyordu..

Parti günü sonunda gelmişti. Jeffrey biraz isteksizdi bu parti işine, fakat Cecelia ile birlikte olacağı bir yer olduğu için oraya gidiyordu. Parti falan umurunda değildi. Onu tek alakadar eden Cecelia idi. Belki gecenin sonunda onun dudaklarına tekrardan kavuşabilirdi. Düşüncesi bile onu çılgına döndürüyordu.

Cecelia'ya çekici gözükmek için elinden geldiğince özel giyindi. Kim bilir, belki de baba olacaktı. Aslında baba olma fikri onu biraz rahatsız ediyordu. Her şey çok güzel gidiyordu, fakat bir çocuk için sorumluluk alamazdı. Sonuçta kendi zevki için de dünyaya yeni bir can gelmesinin kimseye yaramayacağını düşünüyordu.

Sonunda baloya gelmişti. Büyük salondan geçti ve kalabalık arasına katıldı. Bir kaymak birası aldı ve orada beklemeye başladı. Beklerken yavaş yavaş da kaymak birasından yudumladı. Arkasından birinin gelip "Birini mi bekliyordunuz acaba?" dediğini duydu. Yüzünü ona doğru döndüğünde, Cecelia'ya bakıyordu. "Ah, hayatımın anlamını, güneş ışığımı bekliyordum. Aslında biraz baktım da, o karşımdaymış. dedi ve yanağına bir öpücük kondurdu.

Gözlerimin içerisine bakınca onunda benimle aynı düşünceler içerisinde olduğunu gördüm ve bu biraz olsun içimin rahatlamasını sağladı. Alnıma çok sevdiğim öpücüklerinden birini kondurup konuşmaya başladı. "Clarissa.. Sensizliğin düşüncesi bile can yakıyor.." Bu sözleri karşısında nefesim kesildi. Clarissa. Tam adımı onun ağzından duymak içimde fırtınaların kopmasına neden olmuştu. Sadece bazen büyükannem bana bu şekilde hitap ederdi o da kırk yılda bir; ama Adrian'ın söylemesi içimde tarif edilemez hisler uyandırmıştı.

"Yazın bize gelmek ister misin?" Bu sözlerine şaşırmıştım ve birazda telaşlanmıştım. Onlara gidersem herhalde orada annesi de olacaktı ve bu konu tamamen hazır olmadığım bir konuydu. Merlin'in Sakalı! Henüz 15 yaşındaydık. Tabii bunu teklif ederken onun aklından bunların geçmediğini biliyordum; ama yine de telaş yapmıştım. Tereddütlü bir ses tonuyla, "Bilemiyorum. Annemin buna izin vereceğini pek sanmıyorum," dedim ve hafifçe gülümsedim.

Dans müziği yerini hareketli bir müziğe bırakırken çaresizce Adrian'a baktım. Hareketli müziklerde dans etme konusunda pek başarılı sayılmazdım ve Adrian'ın bu konuda doğuştan yetenekli gibi bir hali vardı. Başaramadığı ya da yeteneksiz olduğu bir konu var mıydı acaba? "Şe..eey, otursak mı?" Adrian'a bu konuda yeteneksiz olduğumu söylemek istemiyordum. Nedenini sormayın? İstemiyordum işte; ama muhakkak o benim bu tedirgin halimi fark edecekti ve soracaktı. O zaman ne diyeceğimi bilemiyordum.