Konuşmaya İngilizce olarak başladı çocuk. ""Küçük hanım," Sözlerine İtalyanca devam ederken Katniss küçük çaplı bir şok geçirdi. "Birden fazla dil bilen..." Konuşmasını Fransızca olarak sonlandırması ise ayrı bir şok sebebiydi. "Siz değilsiniz." Katniss, zorlukla açık kalan ağzını kapadı. O sırada çocukta elini bıraktı ve içki reyonuna döndü. Katniss, ise olduğu yerde kalmıştı. Onun söylediklerine anlayacaksa çok dil bilmesinin bir anlamı yoktu. Onun bilmediği bir dil bulmalıydı. Böylelikle onunla biraz dalga geçebilirdi. Şu an aklına binlerce dil geliyordu; fakat konuşmaya cesaret edemiyordu. Bu düşündüklerine inanamadı. Cesaret edemiyor muydu? Katniss'in, hiç bir zaman bir şeylere cesaret edemediği olmamıştı. Bu çocuğun kim olduğunu öğrenecekti. Gerekirse hangi dilleri bildiğini de. Böylelikle onun bilmediği bir dil bulması daha kolay olabilirdi.

İspanyolca olabilirdi. 'Hayır,' diye düşündü. Bu kolay bir dil. Katniss, bunları düşünürken çocuğun hala orada olduğunu gördü. Yavaşça bir kaç adım attı ve "Kimsin sen?" diye sordu. Çocuk bu soruyu garip karşılayabilirdi; ama gerçekten kimdi? Adı neydi, binası neydi? Katniss, bunları öğrenmek istiyordu. İlk defa birisine karşı bu kadar merak duymuştu ve bu genç kızı biraz tedirgin etmişti. Çocuğa karşı bu kadar ilgili olmak hoşuna gitmemişti. Fazlasıyla ciddi ve cool bir tipi vardı. Katniss, onu nasıl konuşturabileceğini düşünmeye başladı. Normalde olsa arkasını dönüp giderdi; fakat gidemiyordu işte. Bu konu hakkında daha fazla düşünmek istemedi.

Tekrardan konuşmaya başlamadan önce derin bir nefes aldı. "Konuşmaya başlasan iyi edersin, gizemli çocuk. Fazla sabırlı değilimdir." Çocuğun yüzünü incelemeye başladı. Oldukça karizmatikti. 'Hayır, yakışıklılığını düşünme,' diye içinden geçirdi Katniss. Gözlerinin rengini çözememişti. Çünkü dikkatli bakmak istemiyordu. Şöyle bir baktı sadece ve gerçekten etkilenilecek bir tipi olduğunu düşündü. Yine de Katniss, ondan etkilenecek değildi. Hah, bu asla olmayacaktı. Yine de Katniss, neden çocuk ona baktığında içinin bir garip olduğuna anlam veremiyordu.

"Bilemiyorum. Annemin buna izin vereceğini pek sanmıyorum,"dedi tereddütlü bir sesle. Eğer büyük annesinin yanına gidecekse annesi nasıl karışabilirdi ki ona? Bundan hala bazı şeylerin erken olduğunu düşündüğü fark ettim. Biraz üzüldüm. Ancak kafama pek takmadım. Daha çok zamanım vardı. Biraz daha dans ettik. Sonra müzik değişti ve:
"Şe..eey, otursak mı?" dedi. Birden afallamıştım. Ona dikkatle baktım. Clary diğer kızlar gibi, kızsal şeylerle pek ilgilenmezdi. Bana kadar doğru düzgün sevgilisi bile olmamıştı. Ve o..
Kafamda bir ampül attı.
"Sen dans etmesini bilmiyorsun." dedim şok içerisinde. Sonra yüzünün aldığı şekli görünce hemen etrafa baktım duyan olmuşmudur diye. Kimse onlara bakmıyordu. Demekki duyan yoktu. Hemen elini tuttum.
"Afedersin, seni kırmak istememiştim. Sadece yeni fark ettim. Ama istersen yinede dans ederiz. Ben seni idare ederim." dedim ona gülümseyerek. Onunla dans etmek, eğlenmek, ona öğretmek istiyordum.
"Sana öğretirim. Zaten zeki bir kızsın. Bir çırpıda kavrarsın." dedim ve diğer elini de tuttum. Onu hafifçe kendime çektim ve dansa tempo tutturmaya çalıştım. Yüzüme davetkar bir gülümseme yerleştirmeye çalıştım. Bir elimi hafifçe çekerken diğerini ittiriyordum. Onu döndürmeye, bana ayak uydurdurmaya zorluyordum. Onu dansa teşvik etmeye çalışıyordum. Sadece, sadece şu anda masumca onu mutlu etmek istiyordum.

"Kimsin sen?" Metehan kıza zerre kadar dikkat etmedi. Neticesinde kız oldukça kibirli görünüyordu ve Mete kibirli insanları pek sevmezdi. Bir bardak daha soğuk bir içecek aldı. "Keşke, ülkemdeki atomoslardan olsaydı." diye düşündü. Kız tekrar konuşmaya başladı oldukça sert bir sesle. Bu sefer Metehan ona döndü kıza şöyle bir baktı. Ama hala dikkat etmiyordu.
"Konuşmaya başlasan iyi edersin, gizemli çocuk. Fazla sabırlı değilimdir."
Siniri bozulan Metehan gözlerini kıza dikti. Onunda kendisini incelediğini bildiği için rahatsız olmadan ona dikkatle bakmaya başladı. Makyajı oldukça iyiydi. Gösterişsiz ama kendine yakışanı seçmişti. Gözleri kahverengiydi. Hafif çıkık elmacık kemikleri, ilgi çekici dudakları vardı. Saçları apayrı bir tartışma konusuydu. Mete, ellerini kızın saçında gezdirerek dudaklarına yaklaştığı bir anı düşünürken..

Yarım bir nefes aldı ve boğazını temizledi. Sonra konuşmaya başladı. Sesi o kadar kontrollü çıkmıştı ki kendi bile şaşırmıştı.,
"Küçük hanım" dedi fransızca. Fransızca konuşuyordu, çünkü aylardır konuşmadığı için paslanmış olan dil bilgisini tazelemek istiyordu. Ama ne olursa olsun sesinde biraz gıcırtı varmış gibi geldi kendisine.
Devamı ingilizce geldi şansını fazla zorlamamaya karar verdi. Çünkü kızın oldukça kendinden emin tavrı, daha bir çok şeyi bildiğini gösteriyordu. Bu yüzden kendini kıza rezil etmekten korkarak ingilizce devam etti.
"Öncelik olarak, ben birisine kim olduğunu sormadan önce kendimi tanıtırım. Ama yinede sorunuza cevap vermek isterim."dedi ve oldukça alaycı bir şekilde reverans yaparak;
"Ben Metehan Bora Tunç." dedi. Gözlerini kızdan ayırmamıştı. Kıza dikkatle bakıyordu hala. Ancak onu etkileyecek kadar. Kendini kaptırmadan.
"Bu sizin için yeterli mi?" dedi doğrularak. Kıza ilgisizce bakmaya başladı. Aslında Mete, kıza söylemesede onu oldukça beyenmişti. Ancak bunu ona söylemeye hiç niyeti yokru. Hele ki böyle bir kıza.