[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Her hareketinde bir şirinlik olan bu kadına baktıkça ona tapınmamak için zor duruyordu. Ellerini bardağa uzatışı ve dudaklarına götürüşü üzerine sayfalarca şiir yazabilirdi. Küçüklüğünden beri içinde olan ama Edmond'un bazı sebeplerden dolayı öldürdüğü iflah olmaz romantik dışarı çıkmak için bu günü seçmişti. İyi mi olmuştu ilerleyen saatlerde öğrenecekti bunu. "Bayım bu gördüğünüz kartın ne kadar çok kapıyı yüzüme kapattığına inanamazsınız. İnsanlar benim haber peşinde koşmaktan gözü dönmüş bir dedikoducu olduğumu düşünüyor. Haliyle hiçbir erkek bu riski de almıyor. Çok üzücü olaylar yaşadım geçmişimde, belki siz sihirli güçlerinizle unutturabilirsiniz?" İlk önce ne dediğini anlayamadı. Sihirli güçler falan, fazla mı içmişti bu gece? Hayır, bir kadeh şarap anca içmişti. Ama bu duyduklarına da inanmakta zorlanıyordu. Nasıl oluyordu da Vera gibi bir kadın ondan hoşlanıyordu? Vera'nın önündeki suya uzanıp içmesi üzerine gülmemek için zor tutuyordu kendisini. Cüretkar tavırlarının ardında yatan o yönünü keşfetmek şansına erişmek için nelerini vermezdi ki! Veya herhangi bir şekilde onunla tanışmak için... "Ah, özür dilerim. Joseph'in bardağınıza zehir katma ihtimaline karşılık bu denemeyi yaptım. Yemin ederim başka bir amacım yoktu." Edmond hafifçe kıkırdadı ve içindeki buzlar erimiş olan suyunu kafasına dikledi. Ardından taburesini birkaç derecelik bir açıyla Vera'ya çevirdi ve utangaç bir şekilde ellerine uzattı ellerini. Artık terslenme ihtimali yoktu, tersleyemezdi. Bunu yapmaması gerekirdi. Güzel gözlerini kadının gözlerine kenetledi, birkaç dakika öylece baktı.. "O erkeklerin akıl dengelerinden şüphem var. Zira, sizin gibi çekici bir hanımı geri çevirmek için tercihlerin farklı olması gerekli." Joseph'in onların tarafına ters bakışları genç adamı rahatsız ediyordu. Edmond gibi kıskanç bir adamın yanında oturan kadına bakmak için ölüme susamış olmak gerekirdi. Barmenin böyle bir şey yapmak isteyeceğini düşünmüyordu, zira Edmond'u tanıdığı kadarıyla böyle bir şeye kalkışmazdı herhalde. "Joseph sanırım sizi fazla kıskanıyor. Gereksiz bir kıskançlık." Kıskançlığını böyle alenen ortaya koymak istemezdi ama yapabileceği bir şey yoktu. Şuanda bunu saklayacak kadar güçlü hissetmiyordu kendisini. Zaten kendisini bu kadar tutmasa şu anda Joseph suratının ortasına yumruğu yemişti.

Elindeki kartı evirip çevirip üzerindeki gerginliği atmaya çalıştı genç kadın. Kolasından içti, etrafına bakındı. Saati çok merak etmesine rağmen saate bakmadı; çünkü Bay Dantes'nin yanlış anlamasını istemiyordu zira sıkılmak o anda yapmayı aklına getirebileceği en son şey olurdu. Üstelik adam ellerini Vera'ya uzatıp gözlerinin içine bakmış, başını hafifçe yana yatırıp gülümsemişken sıkılmanın mümkünatı var mıydı? "O
erkeklerin akıl dengelerinden şüphem var. Zira, sizin gibi çekici bir
hanımı geri çevirmek için tercihlerin farklı olması gerekli." Başını önüne eğip gülümsemesini saklamaya çalıştı, ellerini ısınan yanaklarına götürdü Vera. Teni yanıyordu, sanırsınız ateşi vardı. Ateş değildi de, hani derler ya aşkın ateşi, öyle bir şey gibi. Gerçi erkendi henüz öyle şeyler söylemek için. Bir de nazar değdirmeye ne gerek vardı. Bir yandan da Vera'nın o vakta kadar sığınacağı, evliliğe ikna edip boy boy çocuk yapacağı bir adam bulmaması iyi olmuştu. Edmond gibileri varken bu dünyada daha azıyla yetinmek niye? "Joseph sanırım sizi fazla kıskanıyor. Gereksiz bir kıskançlık." O ana kadar unutmuş olduğu barmene baktı Vera. Elindeki bardağı temizlerken saçma sapan bir bakışla Edmond'u süzüyordu. Bu adamın sorunu neydi ki, Edmond'a mı aşıktı nedir yani? Bir rahat bırakmadı bütün gece. Genç kadın kaşıyla gözüyle Joseph'e önüne dönmesini anlatsa da, aldığı yanıt umursamaz bir omuz silkme ve gelen müşterinin kokteylini hazırlamaya koyulma oldu. En azından rahatsız edici bakışlarını üzerlerinden çekmişlerdi, Dantes çifti de tekrar yalnız kalmıştı. "Joseph beni kıskanmıyor, size zarar vereceğimi düşünüyor. Hani bir anda sizi öpmem ve ardından muhabir arkadaşlara fotoğrafımızı çektirmem böylece Dırdırcı'nın kapağında istemediğiniz bir haberde yer almanız gibi bir zarar. Oysa bu masum hareketin kime ne zararı olabilir ki?" İyice patavatsızlaşmıştı Vera. Belki de biraz ilgi görünce şımarmıştı. Amaan, şımarsa ne olurdu ki, ayda yılda bir oluyordu zaten. Ama içinde bir yerlerde bir sıkıntı artıyordu. Yalanının devam etmesi, başına iş açmasından korkması gibi bir sıkıntı. Kolasından birkaç yudum aldıktan ve ortamda uzun süre sessizlik olduktan sonra düşüncelerini toparladı, yüzün Edmond'a çevirip ciddiyetini takındı. Vakit gelmişti. "Bayım, bir şey itiraf etmem gerek." Uzun bir sessizlik için tüm hayatını verebilirdi; fakat zaten oldukça uzun bir taneden yeni çıkmışlardı. "Sizinle evli falan değiliz. Beni ilk kez görüyorsunuz ve benim soyadım doğduğumdan beri Dantes. Ben, sadece rüyamda görebileceğim bir adamla birkaç saat de olsa konuşmak için söyledim böyle bir..." Yalan diyemiyordu. Dili varmıyordu ki. "Sanırım haklılar. Ben hayatı asparagas olmuş bir yalancıyım. Sizden tek isteğim patronuma baykuş yollamamanız. Son zamanlarda çok fazla şikayet mektubu aldı ve bir tanesi daha..." İşte bu sefer gözlerini mahcubiyetten indirmişti, bu sefer yanakları utançtan kızarmıştı. Adamın bağırıp çağırmasına hazır, bekledi. Sessizce, kaderine boyun eğerek, birkaç dakika boyunca adamın elleri arasındaki ellerini çekip tezgahtaki bardağını tutarak bekledi.