[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Adreanna Latisha d'Estge Edgard Davin

" Bir ateş viskisi daha! " diye bağırdı Adre barmene. Barmen, arkadaşına bakıp " Bu kaçıncı bardak? Merlin aşkına yavaşla Adre. " dedi. Adreanna'nın en sık uğradığı mekanlardan birisiydi Ateş viskisi barı, bu yüzden çalışanlarla arkadaş olması normaldi. Hatta birkaç çalışanla yattığına dair dedikodular vardı. Adre, böyle bir şey hatırlamıyordu. Eğer olduysa da, genelde olduğu gibi sarhoştu. Barmene bakıp orta parmağını gösterdi ve bardağını iki kere masaya vurdu. Barmen, pes edip bardağını aldı ve tekrar ateş viskisi doldurdu. Adre, bardağını havada tutarak gezinmeye başladı. Bir ara durdu, bardağını yere bıraktı. Paketinden bir sigara çıkarıp yaktı. Bardağı tekrar eline aldı. Bugün sarhoş değildi hem az içmişti hem de sarhoş olmak istemiyordu. Düzgün ve yavaş adımlarla ilerledi.

Bir masada tanıdık bir yüz gördü. " Edgard? Onun burda tek başına ne işi var? Ah salak, ya uyursa ne olacak! " diye düşünüp sinirlendi. Sinirle " Edgard Davin. Seni düşüncesiz. Tek başına burda ne halt etmeye geldin? " diye bağırdı. Adre, genelde insanları pek umursamazdı bu yüzden kolay kolay kızmazdı. Ancak Edgard onun en yakın arkadaşıydı ve çok fena bir uyku hastalığı vardı. Tek başına burda olmamalıydı.

Stres. Evet belki de yaptığım şey buydu. Huzursuzluk duyuyordum. Kesin birşey yoktu ortada ama kafama takmıştım. Düşüncelerimin arasında beynimi kemirip duran bir fare misali. Uyuyamıyordum da. Gerçek anlamda. Ne normal uykum ne de hastalıktan kaynaklanan uykum vardı. Bu hem ilginç hem de rahatsız edici bir şeydi. Her an saatlerce uyanmamak üzere derin bir uykuya dalabilirdim. Daha da kötüsü soyulabilirdim bu süre içinde. Cüzdanımı çoğu kez kaybediyordum bu yüzden. Ama bugün buraya kaybolan paralar için değil sıkıntımı atmak için gelmiştim. Yalnız kalmak istediğim söylenemezdi. Bu kısa süreli için değil, ömürlük yalnızlıktı. Hayatımda biri de yoktu. Grup dağılırsa tamamiyle boşlukta olacaktım.

Bu gece bara da zehirli düşüncelerden arınmaya gelmiştim. Sürekli aynı şeyleri tekrarlıyor gibiydim. Gurp dağılırsa, grup dağılırsa... Kimsenin birşey dediği yoktu. Hayranımız boldu. Para çoktu. Dağılmak için bir neden oluşmamıştı. Yine de... Yine de... Oturduğum yerde kaykıldım ve gözlerimi ovuşturdum. Sarhoş olmak istiyordum tamamen. Cüzdanım yine şişikti ve ne kadar kaybettiğimi umursamadan içip bir kenarda çok nadir yaptğım şekilde sızmak istiyordum. " Edgard Davin. Seni düşüncesiz. Tek başına burda ne halt etmeye geldin? " Aniden duyduğum ses üzerine irkildim. Başımı kaldırıp baktığımda Adre'yi gördüm. Kızgınlığını farkettim ve kendim de kızdım. Yine mi içmeye gelmişti? Kaşlarımı çattım. Ayağa kalktım hızla. "Asıl senin ne işin var burada? Hani içmeyecektin? Bir gün olsun yatağında huzur içinde uyuduğunu düşünüp mutlu olamayacak mıyım? İlla dışarda içmek zorunda mısın? İçeceksen otelde ve ya evde iç. Sana bu konu hakkında daha ne kadar kızmalıyım?" Kendi sesim Adre'ye oranla daha alçaktı. Normal konuşmanın bir üstü. Kaşlarım hala çatıktı. İnsanların bize bakmasını umursamadım. Nasıl olsa hep bakar ve hep konuşurlardı. Önemsizdi şimdi düşündükleri. Önemli olan Adre idi şu anda.

" Asıl senin ne işin var burada? Hani içmeyecektin? Bir gün olsun yatağında huzur içinde uyuduğunu düşünüp mutlu olamayacak mıyım? İlla dışarda içmek zorunda mısın? İçeceksen otelde veya evde iç. Sana bu konu hakkında daha ne kadar kızmalıyım? " dedi kızgın ama bir o kadar sakin bir sesle Edgard. " Şuan konu ben değilim. Sensin. Biliyorsun Edgard, uyku hastalığın var. Ah lanet olsun, ya başına bir şey gelse? Soyulmaktan falan bahsetmiyorum. Ya sana ölümcül bir zarar gelirse? Ya öldürür- " dedi ve duraksadı. Gözleri dolmuştu. Ah Yüce Merlin! Adre, ağlamak üzereydi. Adre, hayatı boyunca kimse için ağlamamıştı. Ancak şimdi Edgard'ı kaybetme düşüncesi ona o kadar zor gelmişti ki. Sahiden, o olmasaydı ne yapacaktı Adre? Ufak bir gözyaşı aktı sol yanağına. Edgard'ın gözlerine bakamadan konuştu: " Bak Edgard, birbirimize söz verelim. Artık aptalca şeyler yok. Bende sürekli içmeyeceğim sende sorumsuz davranmayacaksın, anlaştık mı? " Ardından hüzünle gülümsedi, " Şimdi anlat bakalım koca sersem. Sen tek başına, bize haber vermeden içmezsin. Ne oldu? " dedi ve endişelendi. Gerçekten de Edgard tek başına içmezdi. Önemli bir şey olması lazımdı. Bir sandalye çekip oturdu. Konuşurken sigarasını düşürmüştü. Bir tane daha yakıp Edgard'a baktı.

Onun bana cevap vermesini seyrettim usulca. O benim için küçük bir kız gibiydi. Kendisine karışamayacağımı söyleyebilirdi de. Fakat o başka kelimeler seçmişti. " Şuan konu ben değilim. Sensin. Biliyorsun Edgard, uyku hastalığın var. Ah lanet olsun, ya başına bir şey gelse? Soyulmaktan falan bahsetmiyorum. Ya sana ölümcül bir zarar gelirse? Ya öldürür- " Onun duraksaması üzerine gözlerimi yüzüne çevirdim. Yanağından akan gözyaşını görünce yüzüm düştü. " Bak Edgard, birbirimize söz verelim. Artık aptalca şeyler yok. Bende sürekli içmeyeceğim sende sorumsuz davranmayacaksın, anlaştık mı? " O da benim için endişeleniyordu. Buna sevinmeli miydim üzülmeli miydim karar verememiştim. Ne yapacağımı bilemeden duraksadım. " Şimdi anlat bakalım koca sersem. Sen tek başına, bize haber vermeden içmezsin. Ne oldu? " Oturduğunda sandalyeye ben de karşısına yerleştim. Sigara yakmasını izledim bir süre. Gülümsedim ve "Bana yok mu yani?" Kendi ceketimin cebinden sigara çıkartıp yaktım bende. Derin bir nefes aldım. Dumanı üflerken sessizce oturdum bir süre.

Canımın sıkıldığını belirten bir omuz silkmesi ile karşılık verdim en sonunda. Nasıl anlatmalıydım ki? "Ne diyeyim ki? Olabileceklerin en kötüsünü düşündüm sadece. Benden ayrılırsan sonra kimin hakkında endişeleneceğimi düşünüyordum? Kendime başka küçük kız kardeş bulmak zorunda kalmak canımı sıktı belki de." Dediklerim bir anlam ifade etmiyor gibi görünsede neyi kastettiğimi gayet iyi anlamıştı. Bir kez daha sigarayı dudaklarıma götürdüm. Beni rahatlatmasını umarken bir yudum da içkiden aldım. Ayaklarımı ileri doğru uzatmış sakince Adre'nin tepkisini bekliyordum.

" Ne diyeyim ki? Olabileceklerin en kötüsünü düşündüm sadece. Benden ayrılırsan sonra kimin hakkında endişeleneceğimi düşünüyordum? Kendime başka küçük kız kardeş bulmak zorunda kalmak canımı sıktı belki de. " dedi Edgard ve sigarayı bir daha dudaklarına götürdü. Adre'ye bakıyordu. Şaşırmıştı, hem de çok fazla. Bu Edgard'ın son zamanlardaki dalıp durmalarını açıklıyordu sanırım. Yüzünü ona çevirdi, sigaradan derin bir nefes alıp " Benden o kadar kolay kurtulabileceğini sanıyorsan, çok yanılıyorsun tatlım. " deyip dil çıkardı. Ardından sırıttı. Sigaradan bir nefes daha aldı ve ciddileşti. " Bak Edgard, sen benim en yakınım, en değerlimsin. Biliyorsun, öz abim gibisin. Sen, Andreas ve Antonio olmasa ne yapardım bilmiyorum. Ancak aralarındaki en özeli sensin. Seni kaybetme düşüncesi bile beni çıldırtıyorken bu Merlin korusun ki gerçekleşirse ne yaparım düşünebiliyor musun? Nihayet bir ailem var. Evet, arada aptalca davranıyor olabilirim, ama sizin için düzelmeye çabaladığımı görmüyor musun? " dedi titrek bir sesle. Sigarasından son bir nefes alıp ayağa kalktı. Edgard merakla Adre'nin ne yapacağına bakıyordu. Adre, yavaşça Edgard'a yaklaştı. Kollarından tutup onu da ayağa kaldırdı ve birkaç yıldır yapmadığı bir şeyi yaptı. Edgard'a sıkıca sarıldı.

Adre'nin şaşırmış olduğu belliydi her halinden." Benden o kadar kolay kurtulabileceğini sanıyorsan, çok yanılıyorsun tatlım. " Onun dil çıkarması üzerine güldüm. " Bak Edgard, sen benim en yakınım, en değerlimsin. Biliyorsun, öz abim gibisin. Sen, Andreas ve Antonio olmasa ne yapardım bilmiyorum. Ancak aralarındaki en özeli sensin. Seni kaybetme düşüncesi bile beni çıldırtıyorken bu Merlin korusun ki gerçekleşirse ne yaparım düşünebiliyor musun? Nihayet bir ailem var. Evet, arada aptalca davranıyor olabilirim, ama sizin için düzelmeye çabaladığımı görmüyor musun? " Biliyordum elbette. Sonuçta onu gruba aldığımızda daha kötü durumdaydı. Hem Andreas da bir ara uyuşturucuya bulaşmıştı ama sonunda kurtulmayı bilmişti. Şimdi de Adre'den aynı şeyi bekliyordum. Belki de daha hızlı bir şekilde. Onun ayağa kalkmasına baktım. Beni de kaldırdı. Ve beni şaşırtan birşey yaptı. Bana sarıldı. Birkaç yıldır böyle bir davranış... Aynı şekilde bende ona sarıldım sıkıca. Sanki uzun zamandır görmüyormuş gibi. Gülümsedim de bir yandan. "Duygulandırdın şimdi beni. Yoksa sen de mi yumuşadın?" Bırakmadım onu uzunca bir süre. Sonra hafifçe uzaklaştım ve "Kızlarla olan şansımı azaltıyorsun bak. Bu tarz şeyleri aniden yapma." Bir kez daha sarıldım sıkıca ve bu sefer ayrıldım ondan. Oturdum tekrar ve ciddi bir ifadeyle "Ama bu davranışın neden içmeye geldiğini anlatmıyor. Sana bar yerine bizimle beraber otel veya evde iç demedim mi ben?" Gülümsüyordum bir yandan. Bu küçük cadıyla ne yapacaktım ben?

Edgard'da sıkıldı Adre'ye sıkıca. " Duygulandırdın şimdi beni. Yoksa sen de mi yumuşadın? " dedi ve Adre gülümsedi. Bir süre birbirlerini bırakmadılar. Sonra Edgard biraz uzaklaşıp " Kızlarla olan şansımı azaltıyorsun bak. Bu tarz şeyleri aniden yapma. " dedi ve Adre minik bir kahkaha attı. Edgard, sıkıca tekrar sarıldı ona ve bu sefer cidden geri çekildi. İkisi de oturdular. Edgard, ciddileşip " Ama bu davranışın neden içmeye geldiğini anlatmıyor. Sana bar yerine bizimle beraber otel veya evde iç demedim mi ben? " dedi. Ancak gülümsüyordu bir yandan da. Adre, Edgard'a bakıp kıkırdadı ve " Tamam anne. " dedi, Edgard'ın kaşları çatılınca yumuşak bir sesle, " Tamam, söz bundan sonra tek başımayken olabildiğince az içeceğim. " dedi. Gülümsedi ardından. Bu koca adam her şeyiydi onun, iyiki vardı. Edgard'a baktı ve tekrar duygusala bağladı. " İyiki varsın. İyiki varsınız. Size nasıl teşekkür edebileceğimi bilmiyorum. Ah, kahretsin. Tam bir baş belasıyım değil mi? " dedi. Gülmüyordu, ciddiydi. Gerçekten de Adre ve saçmalıklarından sıkılmış olabilirlerdi.

" Tamam anne. Tamam, söz bundan sonra tek başımayken olabildiğince az içeceğim. İyiki varsın. İyiki varsınız. Size nasıl teşekkür edebileceğimi bilmiyorum. Ah, kahretsin. Tam bir baş belasıyım değil mi? " Gülerek onu izliyordum. Birden gerçekten de küçük bir kız çocuğu olmuştu sanki. "Elbette sıkılmadık. Ama senin için bu konuda endişelenmekten yoruldum. Daha çok erkekler hakkında endişelenmek istiyorum. Çıkacağın kişilerin üzerine dikeceğim bir gözümü. Haberin olsun" Gülümsedim yeniden ve bitmiş sigaramı küllüğe bıraktım. İçkinin de sonunu getirdim. İçim rahatlamıştı ve bu rahatlama doğru değildi. Hemen kalkıp otele gitmem daha iyi olacaktı sanki. Ağırlık çökmeye başlamıştı üzerime. Daha yavaş ve daha sinsice. "Asıl bu soruyu ben sormalıyım. Uyku problemim var ve bunun sizi rahatısz etmesinden korkuyorum. Uğraşmak istemezseniz anlarım elbette." Yani bir nevi grubu bırakmak ya da en azından kendimi otel ile konser salonları arasına kilitlemekti kastettiğim. Kimseye sıkıntı olmak gibi bir derdim yoktu. Ayrıca olsam bile söylemeyeceklerini biliyordum. Asla söylemezlerdi. Çünkü böyle birşeyi bilerek gruba devam edemezdim. Sanırım fazla duygusallaşıyordum. Halbuki hastalığımın etkileri görülmeye başlamamışsa duygusallaşmazdım. Mantıklıydım her zaman. Şimdiki halime bakılırsa hastalığım ağır ağır... Gözlerimi kırptım. Yavaştı ve eğer bu yavaşlıkla sürerse iki saat sonra uyurdum anca. Gülümsedim rahatlayıp.

" Elbette sıkılmadık. Ama senin için bu konuda endişelenmekten yoruldum. Daha çok erkekler hakkında endişelenmek istiyorum. Çıkacağın kişilerin üzerine dikeceğim bir gözümü. Haberin olsun. " dedi Edgard ve yeniden gülümsedi. Sigara izmaritini küllüğe bıraktı ve içkisini son kez dikti. Daha yavaş bir konuşmayla " Asıl bu soruyu ben sormalıyım. Uyku problemim var ve bunun sizi rahatısz etmesinden korkuyorum. Uğraşmak istemezseniz anlarım elbette. " dedi Edgard ve Adre'nin gözleri açıldı. Ne diyordu bu adam? diye düşündü. Bir şeyler düşünüyordu ve duygusallaşmıştı. " Biz seni her şeyinle seviyoruz. Ben seni her şeyinle seviyorum. Bana bağırmalarını da seviyorum, bana kızmanı da, bana küfretmeni de. Uyku problemin hiç kimse için sorun yaratmıyor. Sen bu grubu beraber tutan kişisin. Bir hastalığın var diye senden sıkılabilir miyiz? O kadar basit miyiz Edgard, ha? " dedi ve dostuna baktı. 5 yıldır beraberlerdi ve Edgard'dan bir kez olsun sıkılmamıştı.

Sözlerimi duyduğunda yüzünde oluşan ifade beni gülümsetti. " Biz seni her şeyinle seviyoruz. Ben seni her şeyinle seviyorum. Bana bağırmalarını da seviyorum, bana kızmanı da, bana küfretmeni de. Uyku problemin hiç kimse için sorun yaratmıyor. Sen bu grubu beraber tutan kişisin. Bir hastalığın var diye senden sıkılabilir miyiz? O kadar basit miyiz Edgard, ha? " Öne doğru eğildim ve alçak sesle "Bu bir kez oldu sadece. sana küfür etmediğimi bilirsin. O gün ne olduğunu benden çok daha iyi biliyorsun." Adre'ye karşı kötü bir söz kullanmamaya çalışıyordum her zaman. Ama o gün yazılan bir habere canım çok sıkılmıştı ve yeniden içmiştim. Akşam oturmuş ve sabah olduğunda bile içmeye devam etmiştim. Can sıkıntımı atamıyordum. Böyle zamanlarda uykum da gelmiyordu. Düşüncelerimi tamamen kaybettiğimde bulmuşlardı beni. Çok nadir küfür ederdim çünkü ağzımın alışmasıyla beraber iş toplantılarında da kullanmaktan korkuyordum. O gün tüm bunları bir kenara atmış ve tüm şiddetimi göstermiştim. Rahatladığımda uyuyakalmıştım ve ertesi sabah gözümü açtığımda kimse bu konudan bahsetmiyordu. Karar alınmıştı.
Elimi havaya kaldırıp garsona hesabı getirmesini anlatan bir el işareti yaptım. Hızlıca geldi ve bolca bahşişle geri gönderdim onu. "Artık kalkalım bu konuşmaya otelde devam ederiz." Baya rahatlamıştım ve bu yüzden de erkenden geri dönmek istiyordum. Ayağa kalktım ve Adre'nin de kalkmasını beklerken uyku birden bastırdı. Önce olduğum yerde sallandım ve sandalyeye tutunmak için elimi uzattım. Bir kez daha sallanıp Adre'nin üzerine doğru devrildim. Son hatırladığım bir boşlukta olduğumdu.

" Artık kalkalım bu konuşmaya otelde devam ederiz. " dedi ve ayağa kalktı. Adre oldukça rahatlamıştı, onun saçmalıklarından sıkılmadıklarını duymak, huzur vericiydi. Adre de ayağa kalktı. Edgard, bir anda sallanmaya başladı, gözleri de kapanıyordu. Adre, ne olacağını anlamıştı. Hep böyle alakasız zamanlarda olurdu zaten. Hızlıca Edgard'ın yanına gitmeye çalıştı ancak yetişemeden Edgard, yere devrildi. Adre, çığlık attı ve en gür sesiyle " Buraya kimse yardıma gelmezse hepinize teker teker lanet savururum! " diye bağırdı. Barmen ve birkaç temizlikçi koştura koştura yanlarına geldi. Adre, Edgard'ı kaldırmaya çalışıyordu. Temizlikçiye Iron Mask'ın özel arabasını çağırmaları için bir numara verdi ve diğerlerine de " Bakınacağınıza yardım edin. " dedi sinirle. Edgard'ı kaldırdılar, Adre'de bir kolundan tutuyordu Edgard'ı. Birkaç dakikadan sonra arabanın geldiği söylendi. Adre ve Edgard'ı arabaya kadar bıraktılar. " Bu yardımınız için, bir gün hatırlatın da hepinize bedava konser bileti vereceğim. " deyip gülümsedi. Ardından Edgard'ı da alıp arabaya bindi. " Şapşal. " deyip gülümsedi Edgard'a bakarak. Öz kardeşinden farkı yoktu. Şoföre, " Otele. " dedi kısaca ve o yorgunlukla başını Edgard'ın omzuna yaslayarak o da uykuya daldı.