Jordoan evinde, odasında oturmuş ders çalışırken annesinin sesini duydu."Jordoan. Gel-çabuk" normalde ailesine, özellikle annesine hiç karşı çıkmazdı. Kalktı ve salona doğru yürüdü. "Londra'ya gidiyorsun. Ashley'nin yanına gideceksin." dedi annesi. "Şu-Ashley Goldberg mi?" diye sordu Jordoan. "Evet ta kendisi." Elindeki poşeti Jordoan'a uzattı ve "bunları ona ver ve benim yolladığımı söyle." dedi. "Anne-Yine bir şeyler mi satıyorsun?" diye sordu tekrar. "Zorundayız oğlum... Zorundayız" dedi annesi acı bir şekilde. Jordoan cevap vermeden poşeti aldı ve odasına gitti. Dolabını açtı çoğu maviydi. Her zamanki mavi T-shirt'lerinden giydi ve üstüne gri ceketini giydi, altına ise mavi bir pantolon geçirdi. poşeti tekrar eline aldı ve salona doğru yöneldi. 'Uç uç tozundan nefret ediyorum' diye düşündü. Ama gitmişti bile üstü başı toz içine kalmıştı. Bir büyücü mekanıydı burası kapıyı itti ve dışarı çıktı. Muggle dünyasına alışkındı çünkü babası bir muggle'dı. Etrafına biraz bakındıktan sonra Goldberg'in nerede olduğunu bulup yürümeye başladı. Her zaman ki gibi kalabalık değildi. Tam o sırada ona doğru yaklaşan hepsinin cadı ya da büyücü olduğu belli olan bir grubu gördü. Çoğu kızdı, ortalarında ise koşmakta olan birisi vardı tam belli olmuyordu, ama biraz yaklaştıktan sonra onun Edgard olduğunu anladı. Yine hayranlarından kaçıyordu. Geri döndü ve onunla koşmaya başladı belli ki o da Jordoan'ı tanımıştı. İki yıldır tanışıyorlardı. "Selam!" diye bağırdı Jordoan ama yine de kızların çığlıkları onun sesini bastırdı. "Burada ne yapıyorsun?" diye bağırdı tekrar, bu sefer sesi biraz daha gür çıkmıştı. 'Ben niye koşuyorum ki' diye düşündü. Suratında bir gülümseme vardı, onlarca imzalı posteri vardı ama yine de daha fazla istiyordu. Iron maskı seviyordu.

İmza günleri güzeldi. Eğlenceliydi. O yüzden şu an halimden gayet memnundum. Büyücüler ve muggle olanlar için farklı günlerde imza dağıtıyorduk böylece sorun olmuyordu. Çünkü ara sıra fanatik hayranlar geliyordu ve onlar daha yakına gelebilmek için bazı kuralları hiçe sayabiliyorlardı. Bugün de o günlerden biriydi aslında. Çılgın hayranlar çoğunluktaydı ve o yüzden hemen dağılma ve kaçma projesini işleme sokmuştuk. Herkes ayrı bir yere gitmişti. Ben de cadde boyunca koşuyordum bu yüzden. Üzerimde Davin A.Ş. yapımı siyah deri bir ceket, ve gitar baskılı bir beyaz bir tişört vardı. Dar kesimli siyah bir pantolon ve yeni olduğu her halinden belli olan ayakkabılarla koşmak farklıydı aslında. Eğlenceliydi belki de. Koşarken yanımda bir oğlan belirdi. Ona tam olarak bakamadığım için tanıyamamıştım. Ağzının oynadığını görmüştüm sadece. Dediğini duyamadığım için pek takılmamıştım. Ardından daha yüksek sesle konuşunca bu sefer başımı ondan tarafa çevirdim tamamen. "Burada ne yapıyorsun?" Yüzü tanıdık gelmişti. Bir süre aklımda isminin belirmesini için sessizce koşmama devam ettim. Adı aklımda gelince de gülümsedim. "Jordoan. İmza günümde göremedim seni. Şaşırdığımı itiraf etmeliyim." Çılgın olmayan hayranlardan biriydi, korumaları aşıp geldiği için ona imza verdiğim çocuk. Uzun zaman olmuştu onu görmeyeli. En azından ben hatırlamıyordum. "Yoksa artık Iron Mask dinlemez mi oldun?" Yeniden gülümsedim ve bir sokağa saptım.

Gülümsedi ve "Jordoan. İmza günümde göremedim seni. Şaşırdığımı itiraf etmeliyim." dedi. Aslında uzun zamandır konserlere gidemiyordum. Bunun nedeni konserlerin bedava olmayışıydı. "Yoksa artık Iron Mask dinlemez mi oldun?" dedi. Jordoan'ın suratı değişti bunu hakaret gibi algılamıştı Jordoan ve Iron mask ayrılmaz iki şeydi. "Tabi ki de hayır. Yalnızca bir kaç sorun yaşadım." diye bağırdı. O sırada hayranları atlatmak için gizlice bir yan sokağa saptık, Hayranlar bu numarayı yemiş ve aynı yolda koşmaya devam etmişlerdi. Soluk soluğa biraz beklediler. Jordoan etrafına bakınca burayı hemen tanıdı Goldberg'in çok yakınındaydılar. "işin yoksa biraz yürüyelim mi?" dedi Jordoan. Bunun nedeni tekinsiz ara sokakları sevmemesiydi. Edgard biraz daha olduğu yerde durdu. 'Acaba uyudu mu?' diye düşünmemek elde değildi. Biraz daha durdu. Goldberg bu ara sokağın ilerisinde bir kulübedeydi. Aslında kulübe sihirliydi, küçük bir kulübe görünse de içi iki katlı kocaman bir tılsım dükkanıydı. Londra'nın bu bölgesi en çok büyücü ve cadının bulunduğu bölgeydi.

Ara sokağa sapar sapmaz Jordoan konuştu. "Tabi ki de hayır. Yalnızca bir kaç sorun yaşadım." Arkamdan gelenlerin bizi kaybettiğini görünce soluklandım. Böyle spor yapmayalı baya olmuştu. Gülümsedim. "işin yoksa biraz yürüyelim mi?" Başımla onayladım ve beraber yürümeye başladık. Nerde olduğumuzu çözmeye çalışıyordum. Ama bunu becerebildiğim söylenemezdi çünkü Londra'nın herhangi bir yerinde olabilirdik. Esnedim yürürken. Kendimi gayet dinç hissettiğimden hastalığın kendini göstereceğini düşünmüyordum. Zaten çoğu kişi narkolepsi olduğumu bilmiyordu. Aslında bir şirketim olduğunu bile bilmiyorlardı. Aslında bilmemeleri de en iyisiydi. Böylece gereksiz sorulardan kurtulmuş oluyordum. Jordoan'a doğru döndüm. Aile durumunun kötü olduğunu söylemişti daha önceden. Şimdi de parasal sorunlar yüzünden gelemediğini tahmin etmek zor değildi. Böyle hayranların paralarının olmaması kötüydü. Bu mesleği güzel kılan onlardı çünkü. Ona görevli kartlarından mı verseydim acaba diye düşündüm. Böylece konserlerde arka tarafa geçebilirdi. Önden izlemese bile bizi görebilirdi. Bunu grupla konuşmam gerekiyordu. "Jordoan. Neler yapıyorsun görüşmeyeli?"

Başıyla onayladıktan sonra hafifçe dikleşti ve yürümeye başladık. Doğru Goldberg'e gidiyorduk. Edgard düşünceli gibi gözüküyordu, çoğu zaman böyle gözükürdü zaten. 'Ne adam ama' diye düşündü Jordoan. Ara sokaktan sağa saptıktan sonra Edgard konuştu "Jordoan. Neler yapıyorsun görüşmeyeli?" bu sorunun cevabı biraz karmaşıktı. Birçok şey yapmıştı, "Bilirsin işte, okul, dersler, notlar ve aile." 'Aile' derken sesinde bir kırıklık oldu. Ama bu Jordoan için sorun olmazdı çünkü Edgard Jordoan'ın problemlerini bilen nadir insanlardan biriydi. "Yaz kampına gitmeye karar verdim." dedi. Heyecanlı bir şekilde, "yaz kampında konser vereceğinizi duydum. Aslında sırf bunun için geliyorum." dedi ve bir sokak daha saptılar ve "Peki ya sen-sen neler yaptın? Daha önceden Londra'da ve Pariste konserler yaptığınızı duymuştum, gelemediğim için kendimi suçlamaya başlamıştım..." Diye devam etti, bunları niye söylüyordu ki boş muhabbeti ikisi de sevmezdi.

"Bilirsin işte, okul, dersler, notlar ve aile. Yaz kampına gitmeye karar verdim. yaz kampında konser vereceğinizi duydum. Aslında sırf bunun için geliyorum. Peki ya sen-sen neler yaptın? Daha önceden Londra'da ve Pariste konserler yaptığınızı duymuştum, gelemediğim için kendimi suçlamaya başlamıştım..." Çocuğun konuşması durunca başımı kaldırıp gökyüzüne baktım. Sonra yeniden indirdim. Bu sırada bir sokağa sapmıştık. Ellerimi ceplerime soktum. Ağır ağır yürüyorduk sokaklarda. Cebimden bir sigara çıkarttım ve rüzgara karşı koyduğum elimin altından yaktım. Dudaklarıma götürüp ilk nefesi çektikten sonra gayet rahat bir şekilde konuşmaya başladım. "Kendini suçlamana gerek yok. Herkes her konsere gelemez. Zaten biz de turneleri daha çok kişiye ulaşmak için yapıyoruz. Yaz kampında konser yapacağız ve orada yeni bir şarkı söyleyeceğim. Son zamanlarda üzerinde çalıştığım bir şarkı. İlk duyanlardan biri olacaksın." Güldüm ve sigaramdan nefes çektim bir kez daha. Evet, yeni bir şarkım vardı. Şarkı sözlerinin çoğunu da ben yazıyordum ama diğerlerinin yazdıkları da elbette çoğu zaman benimkilerden iyi oluyordu. Yeniden gökyüzüne baktım.

Jordoan sözlerini bitirdi ve Edgard'a baktı, Edgard başını yukarı, gökyüzüne doğru kaldırmıştı. Sonra indirdi ve ellerini ceplerine soktu. yavaş yavaş yürüyorlardı, Cebinden bir sigara çıkarttı ve rüzgara karşı elini siper ederek yaktı. Dudaklarına götürüp bir nefes çektikten sonra sakin bir ses tonu ile konuşmaya başladı "Kendini suçlamana gerek yok. Herkes her konsere gelemez. Zaten biz de turneleri daha çok kişiye ulaşmak için yapıyoruz. Yaz kampında konser yapacağız ve orada yeni bir şarkı söyleyeceğim. Son zamanlarda üzerinde çalıştığım bir şarkı. İlk duyanlardan biri olacaksın." Jordoan bunu duyunca istemsiz bir şekilde sırıtmaya başladı. Edgard'da gülüyordu. Yürürken Jordoan etrafına bakıyordu ve sonunda Goldberg'in yakınına geldiklerini anladı. İki sokak kalmıştı, Edgard'ın sigarasının dumanı Jordoan'ı rahatsız ediyordu ama belli etmemeye çalışıyordu. Bir sokak daha sola döndüler ve artık Goldberg görünüyordu. Kapısının önüne kadar geldikten sonra "şey-benim biraz işim var, birkaç dakika bekler misin?" diye sordu Jordoan, Edgard başını evet anlamında sallayınca kapıya asası ile beş kez tıklattık'tan sonra içeriye girdi, bunu yapmasaydı kapı; eski bir kömürlüğe çıkıyordu. İçerisi her zamanki gibi parlaktı Ashley onu görür görmez yanına doğru koştu "ah-evet annen haber vermişti." Dedi Jordoan'ın elindeki poşeti alırken "sen beni biraz bekle, ben şimdi geliyorum" dedi ve üst kata çıkan merdivenlere gitti. Jordoan biraz etrafına bakındı ilk bakışta gözüne çarpan birkaç kolyeyi ve yüzüğü annesinde de görmüştü çünkü bunlar annesinindi. Bir kaç adım ileri gitti ve daha yakından baktı. Tam o anda Ashley'nin o platform topuklularının sesi ile irkildi. Arkasını döndü elinde bir paket ile Ashley geliyordu. "Al, ve annene selamımı söyle" diyerek paketi Jordoan'a uzattı. Jordoan, Edgard daha fazla beklemesin diye koşar adımlarla dışarıya çıktı, ama Edgard'ı göremiyordu 'gitmiş olamaz her halde.' diye düşündü. Etrafında bir tur döndü ve sonunda Edgard'ı gördü. "Bir an için gittiğini sanmıştım" dedi.

Jordoan'ın sözlerime sevindiği belli oluyordu. Çocuktu daha o. Gülümserken kendi kendime sözlerini duydum. Bir dükkana girecekti. Başımla onayladım ve o içeri girince de bir duvarın dibine çöktüm. Sigara dumanıyla eğleniyordum bir yandan da. Aynı anda ufak bir çığlıkla birinin bana seslendiğini duydum. Başımı kaldırdığımda karşımda ufak büyücü bir kız vardı. İmza istediğini söylemesine gerek yoktu elbette. Kalemi uzattığında ben de defterine, koluna, albüm kapağımıza, posterin altına, resmimin altına imza attım. Bu kadar şeyi o minik çantaya nasıl soktuğunu düşünmeye gerek yoktu tabi ki. Büyücülüğün güzel tarafı da buydu. İki kez sarılıp, üç kez de resim çektirdikten sonra gitti. En azından sakin hayranlardan çıkmıştı. Oturduğum yerde biraz daha büzülmüştüm ki açılan kapı sesini duydum. Jordoan dışarı çıkınca beni görememiş olacak ki kendi ekseni etrafında tam bir tur attı. Onun bu halini gülerek ayağa kalktım. Gitmiş olmamla ilgili kurduğu cümleye cevap vermedim. Çünkü vermeme gerek yoktu Sigaradan son bir nefes alıp bitirdim ve çöp kutusuna yolladım. Son nefesi de gökyüzüne doğru yolladım. Başımı Jordoan'a doğru çevirdim ve tek adımda yanına geldim. Sözü ona bırakarak diyeceği başka bir şey olup olmadığını dinledim.

Edgard cevap vermedi. Sigarasını bitirdi ve Jordoan'a döndü. Bir adımda yanına gelip 'söyleyeceğin bir şey var mı?' diye sorarcasına baktı. "Şey-benim gitmem gerekiyor, on haziranda, konserde görüşürüz" dedim ve arkamı dönüp uç uç tozu ile eve dönmek için Ashley'nin dükkanına gittim. Hiç konuşmadım, o alışkındı bana. Avucuma tozu aldım ve evime gittim. Elimdeki paketi oturma odasına koydum ve odama gidip Iron Mask dinlemeye devam ettim.