Bir ses ve dürtükleniyordu. “Bayım” diyen ses öfkeliydi. Gözlerini hafifçe araladığında bir köşede sızmış olduğunu anladı. Kendine geldiğinde ise tamamen farklı düşüncelere içindeydi. Hangi ara sızdığını bile bilmiyordu. Adama biraz para verip dışarıya çıktı. Kaldığı arkadaşının evine doğru gidiyordu. Birkaç gündür Holly’e mesaj atıyordu ama ne cevap vardı ne de ses. Francisco endişelenmeye başlamıştı bu yüzden. Arkadaşının evine geldiğinde buranın da bardan farksız olduğunu anladı. Herkes uyuya kalmıştı. Odasına çıktığında yatağında uyuyan güzellere baktı ve gülümsedi. Fakat yerde uyuyan genci de fark edince omuzlarını silkti. Dolabından kıyafetlerini aldı ve banyonun yolunu tuttu. Orada kimse olmamasını diliyordu. Banyoya girdiği zaman derin bir nefes aldı. Kimse yoktu. Hızla üstündekiler çıkardı ve duşa girdi. Şarkı mırıldanırken bir kulağı da telefondaydı. Duştan çıktığında telefonuna baktı ama mesaj yoktu. Sinirlendi ama sonra da umursamamazlığa verdi. Her zaman ki gibi. Üstüne siyah swit shirt , koyu mavi de bir kot giydi. Sonra da beyaz spor ayakkabılarını. Aynada kendine baktı. Gülümsedi, üzüldü ve şaşırdı. Yüzünü şekilden şekile soktu Francisco. Sonra elleri ile ıslak saçlarını geriye doğru ittirdi. Saçları okul dönemime göre daha uzundu. Ve bu halini sevmişti. Saçlarının önünü hafifçe dikti her zamanki gibi. Yavaş adımlar ile çıkarken kapının eşiğinde duran müzik setine baktı. Sonra da metal bir müzik cd’si koydu. Sesini son ses açtı ve müzik eşliğinde zıplamaya başladı. Uyuyan birkaç kişinin küfürlerini işitti. Sonra aldırış etmeden evden çıktı. O sırada çalan telefonuna baktı. Holly F. Eleusis. Hızla telefonu açtı. “Sonunda” diye bağırdı. " Sakin ol Fran. Sadece yaz kampından izin aldım ve Paris'e geldim. Sana da haber vermeyi unuttum. Üzgünüm. " diyen Holly gayet rahat görünüyordu. Hafifçe başını salladı. " Harika, bende Paris'teyim. 1 saate Bois de Belleville adlı parka gel. Geç kalırsan, seni öldürürüm tatlım. " dedi en etkili ses tonu ile. Sonra da cevap vermesini beklemeden telefonu kapattı.

Bois de Belleville’ya yakındı. Yürüyerek 10 dakika da belki yaylanmadan yürürse daha kısa sürede varırdı. Bu sefer yavaş yürümeyi tercih etmişti. Çalan telefonuna baktı. Eurpé arıyordu. Ah, sırası değil. Gelen aramayı yanıtlamadı ve telefonunu sessize aldı. Parka vardığında bir ağacın gövdesine omuzunu yasladı ve temiz havanın kokusunu içine çekti. Burayı hep sevmişti. Etrafına bakınırken Holly’i gördü. Yavaş adımlarla ona doğru ilerledi. Ellerini beline koyduğunda sırıtıyordu. “Selam Fran. " diyerek sarıldı ve iki yanağından kocaman öptü. "Umarım kızgın değilsindir. " dedi dil çıkararak. Gülümseyen yüzünü ciddileştirdi. “ Ah, tabi. Neden kızgın olayım ki? Mesajlarıma cevap verilmiyor ve… Neden boşa çene çalıyorum ki? “ dedi ve elini omzuna koydu. “Söyle bakalım ‘sevgili arkadaşım’ seni Paris’e atan şey nedir?” dedi hınzırca gülümseyerek. Kahvaltı etmediğini fark etti. Karnı acıkmıştı. " Açsındır sen. Hadi bir şeyler yiyelim. Sonra da bakarız bir şeyler." dedi gülümseyerek.

" Ben bir Fransızım. Hani Paris'te doğdum falan böyle, çağrışım yaptı mı tatlım? " Doğru anlamında işaret yaptı. Sonra da güldü. Tamam lafın gelişi söylediğini kabul etmeliydi. Yavaş adımlar ile sarmaş dolaş yürüyorlardı. " Şurda bildiğim bir cafe var. Olağanüstü kahvaltı hazırlarlar. Özellikle acıkmış mideler için. " derken Francisco'nun göbeğini avdu. İkisi de kahkahalar ile gülmeye başladı. Holl, Fran'a bakınca Franda dudaklarını büzdü ve tek kaşını kaldırdı. Ne var? anlamında ki bu mimiği hep yapmayı severdi Francisco.

Yürüyorlardı. Holly, her zamanki gibi Francisco'nun yüzüyle ve dudakları ile oynayarak şekilden şekile sokuyordu. Alında Francisco'da bunu seviyordu. Şikayetçi değildi. Bu durumdan sıkıldığında onu kucağına aldı. Holly debelenmeye başlamıştı. " Tamam, kes şunu." diyerek onu yere bıraktı yavaşça. Hızlı bir şekilde koluna giren Holly'e gülümsedi. Yürürlerken yanların yaklaşan adama soru soran gözler bakıyordu. " Tanrı'm! Ne kadar tatlı bir çift! " İtalyan olması işine gelmişti. Hemen hemen benzerdiler. Gülümseyerek ve hafifçe başını eğdi teşekkür manasında. Adam uzaklaştığında kahkaha attı. " Ne kadar tatlı bir çift olduğumuzu söylüyor. " Gülmesi daha da arttı. " B...bir İtalyan olduğumu unuttun bakıyorum." derken adamın dediklerini düşündü. Ne kadar tatlı bir çift... Holly ile yaşadıkları anlar kısa süreliğine gözlerinin önünden geçti. Ayrılmış olmalarına rağmen dost kalmışlardı. Hatta çoğu arkadaşları onlara ayrıldıklarında dost olduklarına inanmamıştı. Şimdi ise bu nasıl becerdiklerini merak ediyorlardı. Yeri geldiğinde dertleşe bilen ve eğlenebilen kişilik olmaları onları daha da birbirine bağlamıştı. Aniden duraksayan Holl'ye baktı soru sorarcasına. " Bastet'la ilgili bir şeyler duydum, doğru mu bakalım? " derken samimi olmasına karşın bir burukluğu olduğu belliydi. Gülümsedi umursamazca. " Ne duyduğuna bağlı" dedi. Holly'nin bakışlarını görünce devam etti. " Uğraşıyorum ve karnım aç!" derken gülümsedi. Cafeye gelmişlerdi. " Senin erkekler ile aran nasıl tatlım?" derken masaya oturuyorlardı.

Beklediği cevabı almıştı. Hala köle gibiler... İkisi de aynı şeyi yapıyordu. Zevkleri için başkalarını kullanıyorlardı köle gibi. Garsona verilen siparişin ardından " Bastet'la ilgili soruma cevap vermedin, ancak bu konuyu şimdilik kapatıyorum hayatım. " Tebessümle cevap verdi buna. Aslında bu konuyu kapatmasına sevinmişti. Soracağı soruların cevabı olmadığını biliyordu. Holly her zaman Francisco'nun çalışmadığı yerden sorardı sorularını. Bu durumda ona soğuk terler akıtırdı. " Ee neler yapıyorsun bakalım? " Ses tonundan sıkılmış olduğunu tahmin etti. Çünkü o güzelim muhabbetlerin yerini sessizlik almıştı şimdi. Garson o sırada siparişleri getirmişti. Açlığın bastırmak için sudan birkaç yudum aldı. " Aslına bakarsan her şey farklı bir hal almaya başladı." dedikten sonra tabağındaki krepten küçük bir dilim aldı. " Yani eski Fran olmadığımı söylemeye çalışıyorum." Taze sıkılmış meyve suyundan birkaç yudum aldı. " Ama hala kızları kullanabildiğime seviniyorum. Yoksa ne yapardım? " dedi kahkaha eşliğinde. Sonra Holly'e kısa bir bakış attı. " Sen de durumlar nasıl bakalım?" derken göz kırptı. Ah, evet onunla vakit geçirmeyi seviyordu. Bir aşkın kırıntıları kalmış olsa da Francisco o kırıntılar ile doymayı biliyordu. En azından yanında atıştırmalıkları ile ek depo alıyordu ki bu da fazlasıyla zararlıydı. Onu özlemişti ama en iyisi bunu kendisine saklamak olduğuydu.

" Düzenli bir ilişkim yok ancak düzenli bir cinsel hayatım var. " Yapmacık bir üzüntünün ardından kahkahalar ile gülmeye başlamıştı ikisi de. Sonra da tabaklarından bir şeyler yedikten sonra göz göze geldiler. Öylece durdular. Sessizliği bozan Holly olmuştu her zamanki gibi. " Zaman, bazı şeyleri alıp götürmek istese de biz bırakamıyoruz. Neden böyle Francisco? " Dediklerini tekrar etti içinden. Onaylarcasına kafasını salladı. Ardından da ekledi. " Çünkü, geçmişteki yaşananlar bizi hayata bağlıyor. Biz de bunların bizden alınmasını istemiyoruz." Francisco aynen böyle düşünüyordu. Bir zamanlar Holly ile yaşadıkları onun yaşama nedenlerinden biriydi. " Bazen, birlikte olmamamız gereken insanlarla, uzun süreli birliktelikler yaşarız. Bazense, birlikte olmamız gerek insanla, ruh eşimizle ayrılırız. Ve üstünden yıllar da geçse atamayız kalbimden. Bu aşk denen şey, gerçekten çok tuhaf. " Gülümsedi bu lafı üzerine. Gerçekten de çok tuhaf... Gözlerini kaçırdı ondan. Karşı caddeye baktı. Sonra Holly'e döndü. "Aslında tuhaf olan insanlar. Birini gerçekten çok sevdiğini hissediyorsun ama sonra biri geliyor ve yanıldığını ispatlıyor." Evet, Holly'i çok sevdiğini zannediyordu ama şimdi sevdiği kişi onu yanıltmıştı. Ve yanıldığını bilmek, yaşadıkları aşkın sadece bir yaşanmışlık olması Francisco'ya acı veriyordu. Meyve suyundan birkaç yudum aldı ve devam etti. " Biliyor musun artık eski yaşanmışlıkların yükünü taşımayacağım. Geçmişi orada bırakıp yoluma devam edeceğim." dedi ve göz kırptı. Sonra arkasına yaslandı ve gülümsedi. " Neyse canım. Artık hüzünlü modu kaldıralım diyorum." dedi ve önünde duran zeytini aldı. Yanlışlıkla atmış gibi davranıp Holly'e baktı. " Affedersin, elimden kaçtı." dedi ve bir zeytin daha attı.

" Bence bir yemek savaşı daha başlatma Fran, " Gülümsedi. Holly'nin hafızasında da canlandığını bildiği kareler Francisco'nun da aklından geçti. İki elini kaldırdı yüz hizasında sonra da hafifçe salladı. " İstemiyorsan peki. Desene zeytinler boşa gitti," dedi ve gülümsedi. Ardından da üzgün bir ifadeyle ekledi. " Yiyecektim ben onları."

Sakince arkasına yaslanmıştı. İnsanları seyrediyordu. " Hey Francisco! Artık mutlu bir beraberliğin olduğunu görebiliyorum. Yeni bir başlangıca ne dersin? Geçmişi tamamen unutup görmezden gelelim demiyorum, ancak tekrar iki yakın arkadaş kalabileceğimizi umuyorum, " Bu sözler beyninde yankılandı başta. Yüzünü ciddi görünmesini sağladı. Ama aslında hiçte ciddi değildi. Demek ki Francisco'nun mesajı iyi iletilmişti. Fakat sözleri tam toparlayamadığından açmamıştı konuyu. Sadece geçmişin yükü demişti. Holly ise sanki Francisco'nun zihninden geçenleri en iyi şekilde ifade etmişti. Derin bir nefesin ardından gülmeye başladı. Holly'nin şaşkın bakışlarını hissedince daha da güldü. " Holly, Holly. Benle takıla takıla bana benzemeye başladın sen. Zihnimiz bile aynı işlemeye başladı," deyince bu fikre de güldü. Holly anlamamış gibi bakıyordu. Bazen Fran saçmalardı böyle. " Yani demek istediğim ben de onu diyecektim ama lafları toparlayamadım. Her zamanki gibi." Dost olma fikrine şimdiden alışacak gibiydi. İkisinin de bir gün düzenli ilişkisi olacaktı elbet. Ama Francisco biliyordu ki dostun yerini hiçbir şey tutmazdı. " Dost muyuz?" derken gülümsüyordu en içten tavrıyla.

" Elbette, koca dudak! " deyince yüzünü ekşitti ve öfkeli bir bakış attı. Sonra zeytinlerden birkaç tane ard arda attı. " Hak ettin tatlım," derken sırıttı. Arkadaş kalacak olmaları iyiydi. Birbirlerine uzun bir süredir bağlıydılar. Bunu aşmaları iyi olmuştu. Eskisi gibi eğlenebilir ve dost olabilirlerdi. Francisco hesabı istedi garsondan kibarca. " Biraz da dostluğa eğlenelim değil mi?" Gelen hesapla cüzdanını çıkardı. Bahşişi ile birlikte ödemeyi yaptı. Holly'nin meyve suyunu bitirmesini bekledi. Bitirdiğini gördüğünde ikisi de aynı anda yerinden kalktı. Yavaş adımlar ile mekandan ayrılırlarken gülümsüyordu Francisco. Artık gergin olan ruhu rahattı. " Ee dostum şimdi alemlere akma zamanı," derken göz kırptı. Şimdiki istasyon Hogwarts açılmadan ki son eğlence zamanıydı. Bir bara gidecekler ve dans edeceklerdi. Hemde ölene kadar içeceklerdi. En azından Francisco'nun amacı buydu.

// Son