Ad-Soyad:Amy Patrice Lequeslye
Diğer karakterleriniz: Yok.
Karakteriniz
Seçilmek istediğiniz bina(-lar): Slytherin
Sınıf: VI.Sınıf
Kan Durumu: Melez
Karakteriniz ve Geçmişi: Amy Patrice, Lequesly ailesinin tek kız çocuğu. Annesi bakanlıkta eski çalışanlardan. Babası ise Dumsderdam'da okul müdürü. Ailenin soyu çok eskilere dayanmakta. Amy iki erkek kardeşe sahip. Abisi Ricky Dumdersdam'da son sınıf okumakta. Kardeşi Romy ise henüz okula başlamadı. 5 yaşında. Annesi şuan hasta, ve tedavisinin büyüle bile çözülemeyeceği bir hastalık. Ve babası sürekli şehir dışında, yani okulunda. Abisi Ricky'de öyle çoğu tatilde babasıyla birlikte eve bile gelmiyorlar. Annesi ve Romy ise Londra'da mugglerın yaşadığı bir yerde yaşam sürmeye karar verdiler. Annesi Romy'e bakamıcağı için bir bakıcı tuttu. Ancak küçük çocuğun davranışları bakıcının dikkatini çekmeye başlayınca annesi bundan vazgeçmek zorunda kaldı. Şimdi annesi Londra'da küçük bir evde Romy'e bakmakta ve bu gün geçtikce onu daha kötü yapmaktadır. Amy her zaman babasına ve Ricky'e daha yakın hissetmişti kendine. Ama bir süre sonra babasından annesini öylece bıraktığı için nefret etmeye başladı. Ama bir şekilde yüzünü yılda en fazla iki kere gördüğü abisi Ricky'e aşık. Amy Patrice, oldukça duygusal olmasına karşın insanlara acı çektirmekten hoşlanıyor. Bir insana çok çabuk bağlanabiliyor ve hep canı acıyor. Babasına olan güvenini kaybettikten sonra kimseye güvenmemeye başladı. Hep yalnız başına takılıyor. Pek arkadaş edinmeyi sevmiyor. Ve dersler onun için ölüm.
Örnek Roleplay:
‘’Ah Nick, bende seni seviyorum, çok seviyorum. Ama şuan burada olmamalıyız, bunu yapmamalıyız bu çok yanlış. ‘’
‘’ Hadi ama Amy, ne olur biraz eğlenmeye baksan. ‘’ Nick bu sözlerinden sonra ellerini Amy’nin yanaklarına yerleştirerek onu öpmeye başladı. Amy dudaklarının sıcaklığını hissedince vazgeçemedi, oda öpmesine karşılık verdi. Ama yanlıştı. Bu koridorda hemen birisi çıkabilirdi. Hatta koridorun sonunda solda Biçim Değiştirme sınıfı vardı. Gergedan suratlı Tomy’nin çıkıp onları yakalaması an meselesiydi. Ama Nick daha ileriye gitmek istiyordu. Ellerini Amy’nin göğüslerine doğru götürdü. Öpüşmenin hızına göre onları sıkıp bırakıyordu. Amy’nin canı acımıştı. Ama dur diyemiyordu, nedense zaten ona hiçbir zaman karşı koyamamıştı. İstem dışımı yoksa deli gibi istediği için mi bilmeden elini Nick’in pantolon ağının ortasına attı. O sıcaklığı hemen hissetti. ‘’ Hey kimsiniz, neler oluyor orada!? ‘’ Kahretsin bu Tomy’di. Hemen birbirlerinden uzaklaştılar, kafalarını öne eğip birbirlerine hiç bakmadan yan yana durdular. ‘’ Size diyorum siz kimsiniz? ‘’ Amy Nick’e baktı bir korkak gibi öylece duruyordu. Ağzını açtı ve kapadı. Bir şeyler söylemesi gerekiyordu, hemen şimdi. ‘’ Şey, Profesör biz biz özür dileriz, gerçektende'' diye bildi sadece. Tomy onlara doğru iyice yaklaştı, yağlı saçları Amy’nin tam gözleri önündeydi şimdi. Lanet olsun dedi Amy içinden artık onu tanımıştı. Zaten Biçim Değiştirmeyi bir türlü geçemezken, şimdi imkansızdı. ‘’ Demek sizdiniz Bayan Lequeslye. Bende ne zaman böyle bir iğrençliğinize tanık olacağım diye bekliyordum. ‘’ Ellerini yağlı saçlarının arasından geçirdi ve öndeki iki altın dişini göstererek sırıttı. ‘’ Ve tabi siz Bay Harelt. Açıkca söylemeliyim ki sizden bunun daha kötülerini de beklerdim. Biraz daha geç gelmiş olsaydım karşılaşacağım sahneden de neredeyse eminim. Ne kadar da yazık. İğrenç küçük sürüngen aşıklar. Midemi bulandırıyorsunuz. ‘’ Tomy tekrar sırıttı. Tam bir pislikti bu herif, bu okulda nasıl barındığını hala anlamıyordu Amy. Adam üstüne doğru gelmeye başlayınca Amy inledi ve ondan uzaklaşmak için geri geri yürümeye başladı. Sonunda gidecek yeri kalmamıştı, sırtını sertçe duvara yasladı. Tomy ellerini Amy’nin siyah saçlarında gezdirmeye başladı. ‘’ Ah, ne kadar hoş bir kızsın aslında. Daha iyilerini hakkedebilirsin güzelim.’’ Tomy sınırlarını zorluyordu. Kahretsin, o bir profesördü, Amy ne yapabilirdi ki. Yeşil gözlerini sıkıca kapattı, bunun bir rüya olmasını diliyordu içinden. Şimdi uyanmalıydı ve yatakhanede yatıyor olmalıydı. Tomy iğrenç nefesini Amy’nin yüzüne doğru üfledi ve tekrar konuşmaya başladı. ‘’ Ah sizi küçük zavallılar. Sizin için güzel bir ceza düşünelim şimdi. Hmm… En güzeli size bir yasak orman gezisi olsa gerek. Ricimar’ın da size eşlik etmesinde bir sakınca yok değil mi? Bundan zevk duyacağına eminim. ‘’ Tomy arkasını döndü ve koca ayaklarını sürte sürte koridorda ilerlemeye başladı. Az sonra gözden kaybolmuştu. Amy başını ellerinin arasına aldı, ovmaya başladı. Başı çatlıyordu sanki, her an ikiye bölünecek gibiydi. Sonunda kelimeleri bir araya getirebildi. ‘’ Kahretsin Nick, hepsi senin yüzünden. Sana bunun yanlış olduğunu söyledim. Biz okuldayız sadece 16 yaşındayız. Ne yapmak istedin söylesene, nasıl bir sevgi bu? ‘’ Nick donakalmıştı. Tomy’nin değil de Amy’nin sözleri onu daha çok etkilemişe benziyordu. Amy bu durumdan memnundu. Canı acısın istiyordu. Ondan şuan kesinlikle nefret ediyordu. Ona nasıl inanabilmişti ki. Kendini şimdi gerçekten Tomy’nin dediği gibi zavallı hissediyordu. Sonunda Nick olayın başından beri açmadığı ağzını araladı ‘’ Bak Amy, öyle deme lütfen. Ben seni seviyorum seni istiyorum da. Kendime engel olamadım işte. Anlamıyor musun bebeğim seni deli gibi istiyorum.’’ Nick Amy kendine doğru çekti ve saçlarını okşamaya başladı. Amy’nin midesi bulanmaya başlamıştı. Onu sertçe itti. Şimdi aralarında mesafe vardı bu daha iyiydi. Bu olayı anlattıktan sonra Amy kesinlikle onunla ilgili düşünecekti. Ve artık bu ilişkiye ihtimal bile vermiyordu. Ama kendini kötü hissediyordu. Onu seviyor aynı zamanda da delice nefret ediyordu. Oda istemişti inkar edemezdi. Ama yanlış olduğunu da söylemişti. Nick durabilirdi, durabilirlerdi. Amy yine canı acıyormuş gibi inledi ve sırtını buz gibi duvara yasladı. Koridorda ayak sesleri yankılanmaya başladı. Tek bir insan değil sanki birkaç tane birden. Sonunda köşeden Tomy ve Ricimar göründü. Tomy pis pis sırıtıyordu. Ricimar ise gayet ciddiydi. Tanrı aşkına bu adam tam bir psikopattı. Amy ondan korkuyordu. Tomy yanlarında durdu. ‘’ Hadi bakalım bu geceyi Ricimar’la birlikte yasak ormanda geçiriyorsunuz. Sakın onu kızdırmaya kalkmayın. Çünkü yeri geldiğinde beni bile korkutabiliyor.’’ Tomy bunları söyledikten sonra pis pis sırıttı ve Ricimar’a dönüp göz kırparak koca ayaklarını geldiği gibi sürte sürte geri döndü ve gözden kayboldu.Ricimar onların konuşmasına fırsat bile vermeden yürümeye başladı ve arkaya doğru ‘’ Çabuk olun! ‘’ diye bağırdı.
Okulun kapısından dışarıya çıkmışlardı şimdi. Hava serindi, bulutlar yıldızların görünmesini engelliyordu ve havayı daha da karartıyordu. Sanki her an yağmur boşalabilirmiş gibiydi. Yasak ormana girdiler ve derinliklerine doğru yürümeye başladılar. Şimdi her yer daha da karanlıktı. Ağaçlar vahşi yapraklarıyla birlikte gökyüzüne doğru uzanıyordu. Ne olduğunu bilmediği hayvan sesleri dört bir yanlarındaydı. Sonunda bir yerde durdular. Amy kollarını ısıtmak için elleriyle ovmaya başladı. Ricimar şimdi ilk defa doğrudan onlara baktı ve ‘’ Ne oldu küçük hanım üşüdünüz mü? ‘’ diye tısladı. Sonra devam etti. ‘’ Burada neler olduğunu biliyorsunuz değil mi? Buraya gelen öğrencilerin çoğu bir daha geri dönmüyor. Onlara ne olduğunu kimse bilmiyor bile. Zaten emin olun kimse araştırmıyor bile. Buraya gelenler zaten ölümü hak etmiş kişiler oluyor. Kimse umursamıyor bile. ‘’ Tekrar tısladı. Artık kendisi de üşümüş olmalıydı ki kollarını göğsünde sıkıca kavuşturdu. ‘’ Size ne olur bilmiyorum, ama sadece yaralı kalmanız, ve ölmemenizi sağlama amaçlı size söz veriyorum.’’ Şimdi tiz bir kahkaha yankılandı etrafta. Ağaçlara, toprağa çarparak dalga dalga yayıldı kahkaha. Ricimar ileriye doğru yürümeye başladı. Amy’nin kıpırdıyacak hali bile yoktu. Nick onu arkada bırakıp Ricimar’ın arkasından yürümeye başladı. ‘’ Siz ikiniz burada kalın ve sakın hiçbir yere ayrılmayın. Okula dönüp üzerimize birkaç şey alacağım. Ve emin olun ufaklıklar, bunu siz istediğiniz için değil yalnız kendim üşüdüğüm için yapacağım. ‘’ Önünü bile dönmeden, yürürken bunları haykırmıştı Ricimar. Artık karanlığın içinde kaybolmuştu. Amy zorlukla bir ağacın dibine çöktü. Kendini yaşlanmış hissediyordu. Oysa o daha çok küçüktü, bunların hepsi için çok ama çok küçük. Şimdi Nick yanına çökmüştü. Omuzları birbirlerine değiyordu. Nick’in üzerinde kırmızı bir tsört ve lacivert bir şort vardı. Büyük ihtimalle bunları yatmak için giyiyordu. Amy’nin üzerinde ise siyah pijama takımları. Ah kendini kaptırıp gecenin o saatinde öylece çıkıvermişti işte dışarı. Hayatının aşkı sandığı Nick’in yanına. Derin bir nefes aldı Amy. Şimdi pijamasının önü nefesin derinliğiyle açılmıştı. Siyah sutyeni görünüyordu, Nick hemen gözlerini oraya dikti. Amy kıpırdamadı onun ne yapacağını açıkçası merak ediyordu. Ayakkabılarını bağlamak için eğildi. Bunu bilinçli yapmıştı. Converse’lerinin bağcıklarını bağlarken önü daha da açılmıştı şimdi sutyeni daha da dışardaydı. Birden Nick’in elini sırtında hissetti. Sutyeninin arka askısını elinde tuttu ve bıraktı. Canı acımıştı Amy’nin inledi ve ona doğru dönü. Tam ağzını açıp bir şeyler söylicekti ki Nick onu kendine doğru çekti ve delice öpmeye başladı. Amy geri çekilmek için uğraştı ama o çok güçlüydü. Bu oldukça zordu. Şimdi Nick elini Amy’nin pijamasının içine daldırmıştı sutyenini sıyırdı ve göğüslerini sıkmaya başladı. Bu defa değildi Amy bundan zevk almıyordu. Ve kesinlikle emindi ondan artık sadece nefret ediyordu. Aptal diye düşündü içinden, oyunuma hemen geldi. Nick’in öpücüğüne karşılık verir gibi yapınca Nick gevşedi Amy hızla ayağa kalktı ve yeşil gözlerini ona doğru dikerek ‘’ Sen ne yaptığını sanıyorsun? Bu hayatta tanıdığım en pislik insan sensin biliyor musun Nick? Senden nefret ediyorum. Tanrı aşkına seni sevdiğimi nasıl düşünebilirim sen tam bir zavallısın. ‘’ Amy şimdi kendini daha iyi hissediyordu. Arkasını dönüp yürümeye başladı karşı taraftaki ağaca dayandı. Nick ayağa kalktı ve Amy’nin yüzüne bakıp tam bir pislik gibi sırıtmaya başladı. ‘’ Öyle mi güzelim? Peki sence bu benim umurumda mı? ‘’ Bu da neydi böyle? Amy daha fazla dayanamadı. Gözlerinden aşağıya yaşlar süzülmeye başladı. ‘’ Ah zavallı Amy, bir çocuk gibi ağlama şimdi. Senin de beni istediğini biliyorum. Haydi gel biraz eğlenelim ‘’ dedi ve ormanın derinliklerine doğru yürümeye başladı. Amy şimdi yalnızdı. Hala ağlıyordu, ama neye ağladığını bile bilmiyordu. Sonra bir çığlık duydu ormanın derinliklerinden. Nick yada Ricimar kesinlikle korkutma amaçlı yapıyorlardı bunu. Amy kıpırdamadı. Daha sonra bir çığlık daha duydu. Sonra bir daha,bir daha… Artık emindi bu Nick’in çığlığıydı. Emin adımlarla ileri doğru yürümeye başladı. Az sonra ona doğru gelen ayak sesleri duymaya başladı. Önünde kocaman bir at adam durdu. Amy onun yüzüne bakmak için kafasını havaya kaldırdı, o zaman Nick’in çaresizce orada olduğunu gördü. Onu yakalamışlardı. Aslında o bunu hak etmişti şimdi orada onu öylece bırakmak ve gitmek istiyordu. At adam Amy’e doğru yaklaşmaya başladı. Ve Amy’nin hayatında daha önce duymadığı kalın bir sesle ve tane tane konuşmaya başladı. ‘’ Merhaba küçük kız. Sende mi buralara düştün? Pekala, bana gel bakalım. Senide bu zavallı gibi yakalayacağım. Bizi rahatsız etmenin ne demek olduğunu anlayacaksınız. ‘’ Bir rüzgar esti at adamın saçları rüzgarda dalgalandı. Amy geri geri adım atmaya başladı. Ve ayağı bir şeye takıldı ve yere düştü. Eliyle yeri yoklayarak kalkmaya çalışırken eline kocaman bir taş geldi. Evet tabi bu at adamı öldürmezdi ama dikkatini dağıtacağı kesindi. Ve at adam şuan kesinlikle yalnız görünüyordu. Yavaşça ayağa doğru kalktı. Taşı at adamın yüzüne doğru salladı. Kahretsin o kadar büyüktü ki sadece boynuna denk getirebilmişti. Ama canı acıdığı kesindi. Bir tiz çığlık duyuldu ormanda. Nick atın üzerinde sallandı at bir o yana bir bu yana doğru kıvrılırken Nick yere yuvarlandı. Amy refleks olarak mı bilmeden hemen ileri doğru atlayım Nick’i çekti. Ve şimdi ormanda iki çocuk yan yana koşmaya başlamışlardı. Nick yorgun görünüyordu sarı saçları terden yapışmıştı. Oysa ki hava oldukça soğuktu. Amy onun için çok korkmuş olmalı diye düşündü. Nick koşarken nefes nefese ‘’ Amy, sağol. Ben ne diyeceğimi gerçekten de bilmiyorum. Sen olmasaydın belki de ölmüş olacaktım. Oysa ben sana tam bir pislik gibi davrandım, özür dilerim gerçekten de özür dilerim. ‘’ Amy hiç bir şey demedi ama adımlarını hızlandırdı. Bir an önce yatakhanesine gitmek bu geceyi ve Nick’i güzel bir uykuyla hafızasından atmak istiyordu. Ama Nick ısrarla devam etti. ‘’ Bak Amy, gerçekten de sağol. Bana bir şans daha ver olur mu, sadece bir şans daha. ‘’ Amy’nin artık Nick’in sesinden midesi bulanmıştı. Ve tüm bu olanlara dayanamıyordu. Artık başı dönmeye başlamıştı. Uyumak istiyordu sadece uyumak… Adımlarını hızlandırdı ve arkaya doğru ‘’ Nick sadece sus olur mu? ‘’ diye seslendi. Şimdi o kadar hızlı koşuyordu ki Nick’in ayak sesleri uzağında kalmıştı ama arkasını dönüp bakmadı bile. Sonunda okulun ışıklarını görmüştü. Daha da hızlı koştu daha da hızlı. Okulun kapısından içeriye girdiğinde betona çöktü. Kalbi çok hızlı atıyordu. Kendinden geçtiğini hissetti ayağa kalkmaya çalıştı. Ama olduğu yere düştü. Vücudu artık daha fazlasına dayanamadı. Orada öylece bayıldı.
Anasayfa 
Konu: Amy Patrice 
