Yasaklanmış duyguların esiri olmaktan vaz geçmek yerine daha da içine çekiliyor, kendini bilinmez sorumlulukların içine sokuyordu. Hava iyiden iyiye soğumuştu. Yağan yağmurun altında iliklerine kadar ıslanırken etrafına çamurlar sıçratarak yürüyordu. Hogwarts şatosu artık onu fazlasıyla boğmaya başlamıştı. Hiçbir atraksiyon yaşayamıyordu. Tek eğlencesi Seth'di ama o da artık yok gibi bir şeydi. Arthur'u özlemişti. Beraber geçirdikleri o bir ayın ardından ona iyiden iyiye bağlanmıştı. Ondan vaz geçmek gibi bir aptallığa girişemiyordu. Yasak ormanın kıyısına geldiğinde bir an için duraklayarak arkasına baktı. Görünürde kimse yoktu. Üzerinde bulunan beyaz kısa kollu elbise üzerine yapışmış yüm hatlarını ortaya çıkarıyordu. Yağmur öyle hızlı yağıyordu ki bir kaç dakika içinde sudan çıkmış balığa dönmüştü. Islak kurt.. Kendi kendine bu düşünceye gülümsedi. ayakkabılarını çıkartıp bir kenara attı ve çıplak ayaklarını çamurun o vıcık vıcık yüzeyine bıraktı. küçük adımlarla sık ağaçlı ormana doğru adım atmaya başladı. kendini özgür ve üşümüş hissediyordu. Büyük ihtimalle hasta olacaktı ama pek umurunda değildi bu. Bir tane sigara yakmak isterdi fakat bu yağmurda olacak iş değildi ve yanında paketi de yoktu. Sık nefesler alarak ormanı tüm benliğiyle kucaklıyor, ayaklarına bulan çamurun her zerresini hissetmeye çalışıyordu. Şuan kurt formuna ölesiye dönüşmek istiyordu fakat bunu yapmak delilik olabilirdi şuan. Gözlerini kapatarak bir kaç saniye daha yürüdü. Şatonun ışıkları görülmez olmuştu artık. Sık ağaçlardan dolayı yağmur damlaları artık fazla nüfuz etmiyordu vücuduna. Etraftan gelen sesleri, ormanın seslerini dinlemeye çalışıyordu. sessiz ve bir o kadar savunmasız olan seslerin aslında ne kadarda öldürücü şeylere ait olduğunu düşünmek içini ürpertmişti. İçini ürperten soğukta olabilirdi pekala ama buna pek takılmadan yürüyüşüne devam etti. Ayağının altında ezilen yapraklar ve toprağın kokusu burnuna kadar ulaşıyordu. Şuan hiç olmadığı kadar savunmasızdı. Etrafında olan biten hiçbir şeye dikkat etmiyordu. Tek önemsediği ayaklarının altında ezilen toprağın kokusuydu o kadar. Küçük bir kız çocuğundan farksızdı bu hali. Elbisesi esen rüzgarla iyiden iyiye üzerine yapışmıştı. Hava dondurucu bir şekilde onu etkiliyordu. Şatoya dönmesi gerektiğini biliyordu ama inatla ormanın derinliklerine ilerliyordu. kendini huzurlu hissettiği yerdi burası. Yabancılık çekmiyordu. Sanki her metre karesi onunmuş gibi rahattı. Bir ağacın pürüzlü yüzeyine sırtını yasladı ve kendin bir anlığına bıraktı. Bu muhteşemliğin içinde kaybolmak istedi bir kaç ömür boyunca. Kafası bomboştu. Bundan hoşlanmıştı. Yeniden ayaklandı ve dışarı çıkmış iri köklerin arasından ilerlemeye devam etti ve bir anlığına üstüne çullanan ağırlığın etkisiyle kendini soğuk toprak zeminde buldu. Önünü döndüğünde muazzam dudakların ardında gözüken sivri ve öldürücü dişler boynuna saplanmak için çıldırıyormuş gibi bir görüntü çiziyordu. Vücudunun üstündeki vücudu tanıdıktı. Bu vücudun da her santimetre karesini biliyordu. "Arthur.." diyebildi yorgun bir sesle. Onu tanımamış olmasının imkanı yoktu. Yada sarhoş falan olmalıydı. Dişler Sophie'nin sesiyle harekete geçmiş gibi hemen geriye çekildi ve kısık gözlerle kızın yorgun suratını inceledi genç görünen yaşlı vampir. Sophie onu üzerinden atmak istercesine bir hareket etti fakat adam tüm ağırlığıyla üzerinde duruyordu. Sophie yavaşça adamın suratına dokundu ve "Oyun oynayacak yaşı geçtiğini düşünüyordum," dedi.

Hogwarts arazisine çıktığını bildiği yasak ormanın diğer girişindeydi. Buradan oraya varmak uzun zaman alabilirdi fakat başka bir gidiş yoluda yoktu. Hogwarts'a gizli girecekse böyle zor bir yöntem kullanmalıydı. Kimse Hogwarts'a yasak ormandan girmeyi istemez. Orası korkunç yaratıklar barındırır. Fakat Arthur da o korkunç yaratıkların en güçlülerindendi. Bu yüzden korkusuzca ormana dalma ayrıcalığına sahipti. Yasak ormanın bütün ayrıntılarını önceden incelediği için nereye gideceğini biliyordu. Fakat burnuna gelen o güzel koku onu tam olarak doğru yere götürüyordu. O tanıdık, samimi, seksi koku. Sevgilisine çıkacak bir yolu gösteriyordu. Onu görmüştü. Yağmurdan ıslanmış kıyafetleriyle hiç olmadığı kadar cezbediciydi. Vampir dişlerini çıkartırken bütün hızıyla üzerine atılmıştı. Ağırlığını ona verirken ikiside çamura düşmüştü. Şaşkınlıkla ona bakan güzelliğin karşısında dişlerini geri çekerek gülümsedi. "Arthur.." Suratını hafifçe okşayan kızın hatları apaçık ortadaydı. Vücudunun her yerinden kan içmek gibi cezbedici bir arzu geçmedi değil Arthur'un kafasından fakat buna karşı koyabilirdi. Vampir dişleri bir santim bile yükselmeden sırıtabilirdi rahatça. "Oyun oynayacak yaşı geçtiğini düşünüyordum," Kadın elini adamın saçlarında gezdirirken sesi daha da bir davetkardı. Sırıtarak kadının dudaklarına yaklaşan adam "Hiçbir zaman geç değildir." dedi ve özlemle yandığı dudaklara kavuştu. Sanki yıllar geçmişti aradan. Bu kadar uzun yaşayan bir vampir için bile bu kadın zaman kavramını altüst etmişti. Onu herşeyden çok istiyordu. Çamurun içinde sevişirlerken bile.

içine işleyen o pürüzsüz sesin etkisiyle bulunduğu ortamın saçmalığından vaz geçti Sophie. "Hiçbir zaman geç değildir." Dudaklarına değen şefkatli hisle birlikte o da ona karşılık verdi ve ormanın onlara verdiği sonsuz özgürlükle iki kişi olmaktan vaz geçerek tek bir kişi haline geldiler. Sophie Çıplak tenine değen tırtıklı yüzeyin verdiği acı ve zevkle inliyordu. Aradan geçen zevk dolu dakikaların ardından yanına yığılan sevgilisine döndü ve gülümsedi. Kısa zamanda büyük aşk.. Yavaşça eğildi ve gözünün tam altından öptü onu. Kokusunu içine çekiyordu. Sert ve soğuk yüzeyde titriyordu genç kadın. Bu gün fazlasıyla hassas bir dönemdeydi. Fazlaca üşüyor ve kendini fazlaca halsiz hissediyordu. Güçlü vampir onu kollarına sararak kendine doğru çekti ve soğuk bedenini ısıtmak amacıyla sıkı sıkıya sarıldı ona. Saçlarına kondurduğu öpücüğün ardından kokusunu içine çekti. Uzun parmakları vücudunun her köşesini biliyordu artık. Sophie gülümseyerek "Sana rastlayacağımı düşünmüyordum ve bu çok güzel bir karşılama oldu," dedi. Kafasını gömdüğü göğsüne minik öpücükler konduruyor Onu kaybetme duygusu içini acıtıyordu. Ellerinden kayıp gidecek olması.. Yeniden zamanın acımasız yüzü geldi aklına. Kendisi bu güzelliğini kaybedince o hala bu denli mükemmel kalacaktı. Toprak zeminin üzerinde karnına saplanan dayanılmaz ağrıyla inledi ve kendini biraz geriye çekti. Şu sıralar ciddi anlamda yorgun ve hasta hissediyordu. Sevgilisinin varlığı her ne kadar onu canlandırsa da kendine hoyrtaça davranışlarından dolayı şifayı kapmıştı. Kısık bir sesle "Kurt olmak hasta olmayı etkilemiyor sanırım." dedi ve kırık bir gülümseme attı eşsiz adama. Aeşinin yükseldiğini fark edebiliyordu ama onun şefkatli kolları üzerinde ölse bile gam yemezdi artık.

Tenlerindeki çekim herşeyi aşıyordu. Tek bir deri parçasına dönüşmüşlerdi adeta. Soğuk zemine yığıldıklarında çıplak bedenleri hala birbirini istiyordu. "Sana rastlayacağımı düşünmüyordum ve bu çok güzel bir karşılama oldu," Kadının göğsüne kondurduğu her bir öpücüğü saklamak istiyordu. Hepsinin onun için çok büyük değeri vardı. Kadının saçlarını okşarken ona bedenlerden öte yaklaşmak istiyordu yine. Kadının güzel ve yorgun sesi ile irkilmişti vampir. "Kurt olmak hasta olmayı etkilemiyor sanırım." Sözleri kulaklarında kelime kelime yankılanırken bir hışımla ayağa kalktı. Yüzü biraz gerilmişti. Sevgilisinin çamura bulanmış kıyafetlerini alarak giymesine yardım etti. Bir taraftan da ona dert yanıyordu. "Aklını kaçırmış olmalısın. Bunu çamurda seviştikten sonra söylüyorsun." İkiside giyindikten sonra itiraz kabul etmeyerek Sophie'yi kucağına alan Arthur elinden geldiği kadar hızlı bir şekilde araziye çıktı. Hogwarts kapısından Sophie'nin izni ile geçerek hemen onun odasına gittiler. Şöminede alev yakan Arthur bir taraftan Sophie'e kuru giysiler çıkarıyordu. Kanepenin üzerine yatarken sırıtan kadına biraz aklı karışmış bir şekilde baktı. "Deli olduğumu düşünüyorsun sanırım." Fakat Sophie'e aldırmayarak iki üç battaniyeyi onun üzerine atmıştı bile. Kanepenin yanına sandalyesini çekerken saçlarını okşuyordu güzel kadının.

Karnına saplanan dayanılmaz ağrıyı bir kenara bırakarak sevgilisinin bir hışımla ayağa kalkışını izledi. Yüzündeki sinir ve kızgınlık onu çok daha seksi ve arzu edilesi kılıyordu. Yerden beyaz elbisesini aldı ve hızla çıplak bedenine geçirdi. "Aklını kaçırmış olmalısın. Bunu çamurda seviştikten sonra söylüyorsun." dedi. Sophie kırık bir kahkaha attı ve güçlü kollarının kendi bedenini kavramasını hissetti. Sonrası bulanıktı. Her şey o kadar hızlı geçiyor ve geride kalıyordu ki yağmur damlalarını bile tamamiyle hissedemiyordu Sophie. Sadece bu güçlü kolların ve bedenin kendininkine değişini hissediyordu. Merdivenleri de hızla aştıktan sonra Sophie'ye ait olan odaya geldiler. Her şey bıraktığı gibiydi küçük oda da. Rahat ve güvenli bir ortam vardı. Vampir sevgilisi onu rahat kanepeye bıraktığında biraz olsun kendini kötü shissetse de masanın üzerinde duran asasına uzandı ve üzerlerindeki çamurlardan arınmak için küçük bir büyü fısıldadı. Arthur kuru ve rahat kıyafetler bulduktan sonra narince kızın üzerine giydirdi ve arkasına yaslanmasını sağladı. Sonrasında yeniden hızla geriye döndü ve elinde battaniyelerle geri döndü. Sophie büyük bir huzur ve mutlulukla onun bu hallerini izliyordu. Şömineyide yaktıktan sonra tekrardan yanına döndü ve koltuğun kenarına çektiği sandalyeye oturdu. "Deli olduğumu düşünüyorsun sanırım." dediğini işitti bir ara. Otuduğu sandalyeden öne eğildi ve kızın saçlarını okşamaya devam etti. Onun için endişelenmesi Sophie'nin hoşuna gitmişti. Yıllar sonra birisi onun için endişeleniyordu. Sevgilisinin elinden çekerek geniş kanepeye, yanına oturmasını sağladı. "Bu kadar fazla beni önemseyeceğini düşünmezdim," dedi ve gülümsedi. Sevgilisinin pürüzsüz göğsünü öptü. Ateşii yükseliyordu iyice ama bu adam onu sanki bambaşka bir dünyaya götürüyordu. "Açıkcası ateşten geberiyor bile olsaydı seninle çamurun üzerinde yine sevişirdim bayım," dedi. Ardından kırık dökük bedenini kaldırarak, karşısındaki adama zevk ve tutku dolu bir öpücük kondurdu.

"Bu kadar fazla beni önemseyeceğini düşünmezdim," Yaramazlık yapma peşinde olan Sophie sevgilisini göğsünden öpüyordu. "Açıkcası ateşten geberiyor bile olsaydı seninle çamurun üzerinde yine sevişirdim bayım," Bu laf sırıtmasına yol açarken genç kadın yine ateşli bir öpücük konduruyordu vampirin dudaklarına. Ayrıldıklarında Arthur hala kızın saçlarını okşuyordu. Şimdi kafasını sevgilisinin dizine yerleştiren Sophie gayet rahat ve mutlu görünüyordu. Onun mutlu olması Arthur'u dünyadaki en mutlu insan yapıyordu. Veya yaratık. Saçlarını okşamayı bırakmadan "Tabi ki seni önemsiyorum. Sana bir şey olmasına izin vermem sevgilim," derken unutmadan cümlesini bitirdi. "Eğer ateşten geberiyor olsaydım bu seni daha da fazla cezbetmez miydi hanımefendi?" Sophie'nin kahkaha ile karışık öksürüğünü duydu. Gerçekten kötü üşütmüş olmalıydı. O gelmeden önce yağmurda ne kadar kalmıştı diye düşünüyordu Arthur. Sevgilisini alnından öperken hiç hissetmediği bağları hissetmeye devam ediyordu. Belki biraz yaramazlığa kaçıyordu fakat hasta bir kadını şiddetle öpüyordu şimdi. Kanepe bir kişilik olmasına rağmen iyi idare ediyorlardı...

Gerçeklikten uzakta, çok öte bir yerlede yaşadığı mutluluğuna kara lekelerin sürülmesine izin vermiyordu genç kadın. Kırgın vücudu bir zevk dalgasını daha kaldıracak kadar güçlüydü fakat daha fazla değildi. Vampirin öpüşü kuvvetli ve dayanılmazdı. Üzerindeki kat kat örtülü yorganlardan kurtulmaya çalışsa da karşısındaki inat adam izin vermiyordu. En sonunda geriye çekilip "Çok inatsın," dedi ve vampirin üzerine atladı. Gelişmiş refleksleriyle onu yakalayan vampir kucağına yatırıp kısa bir öpücük kondurduktan sonra Sophie yeniden ayağa fırladı. Asasını alıp odayı kilitledi ve sesler içinde ayrı bir büyü yaptı. Vücudu onu kaldırmamak için dirense de o buna karşı koyuyor bu anının tadını çıkarıyordu. Vampir hızla ortadaki masanın üzerine zıplayarak Sophie'yi belinden yakalayıp omzuna attı. Savunmasız bulunduğu bu durumu da avantaja çevirmek isteyen genç kadın tırnaklarını tüy gibi kullanarak adamın çıplak sırtında gezdirmeye başlayıp kıkırdıyordu. "Hasta bir kadını bile ayağa dikebilcek mükemmeliği seziyorum sende hayatım," dedi genç kadın. Omuzundan kucağına oradan da hazırladığı kanepe yatağa geri götürdü genç vampir onu. Yeniden eski pozisyonlarını almışlardı. Sophie kendini eşsiz vücuda yeniden bırakırken yarı uyur yarı uyanık bir sesle "Ne biliyor musun, hayatıma girdiğin zaman ürkmüştüm. Bu aşk denilen zımbırtıdan. Fakat şimdi ilk defa tanrıya şükrediyorum," dedi ve kafasını hafifçe kaldırdı "Sanırım seni seviyorum Bay Elwood," dedikten sonra kafasını yeniden adamın göğsüne gömdü. Kokusunu derin derin içine çekti.

"Çok inatsın," Yerinden kalkmaya çalışan Sophie'yi rahatca tutabiliyordu vampir. Kadın henüz hastaydı ve dinlenmesi gerekiyordu. Fakat Sophie'nin yapmayacağı bir şey varsa dinlenmekti. Birbirlerine karşı kuvvet uygularken öpüşmeleri daha da şiddetlenmişti. Bunun rahatlığı ile bir anlık Sophie'i bırakan vampir sevgilisinin yaramazlıklarını izledi. Kapıyı kilitlerken ve odayı ses geçirmez yaparken aklından neler geçtiği belliydi. Histerik bir kahkaha atan vampir kadını omzuna alarak kanepeye geri götürüyordu. Keskin tırnaklarını sırtına geçirirken Sophie'nin ufak gezisi eğlenceli bir hal alıyor gibiydi. Kıkırdayarak "Hasta bir kadını bile ayağa dikebilcek mükemmeliği seziyorum sende hayatım," diyordu. Yeniden Sophie'nin saçlarını okşamaya başlayan vampir onun ne kadar huzurlu olduğunu görünce mutlu olmaya başladı. Tek istediği genç kadının mutluluğuydu. "Ne biliyor musun, hayatıma girdiğin zaman ürkmüştüm. Bu aşk denilen zımbırtıdan. Fakat şimdi ilk defa tanrıya şükrediyorum," Onunla tamamen aynı hisleri paylaşan Arthur tebessüm ediyordu. 1000 yıllık hayatında en büyük anlamı kazanan günlerden biriydi. "Sanırım seni seviyorum Bay Ellwood," Sesi odada yankılanırken Arthur kanepede biraz kayarak onun yanına yattı. Kolunu ona sararken "Ben de seni seviyorum sevgilim." diye fısıldadı kulağına Arthur. Hiç kimseye bu kadar değer vermemişti hayatında. 1000 yıllık hayat yaşamak istemiyordu. Sevdiği kadınla normal bir insan hayatı bile onun için yeterliydi. Belki birlikte ölebilirlerdi bir gün. Kadının ölüm günü geldiğinde kazıkla kendinide öldürebilirdi. Birlikte ölebilirlerdi. Ölümün bile büyük bir eğlence olduğunu düşünen Arthur bu yola çıkmak isteyeceği tek kişiyi bulmuştu. Sevgilisinin nefesinin yavaşlamasıyla uyuduğunu anlamıştı Arthur. Yüzünde hafif bir tebessüm ile onu sıkıca sarmalamaya devam ederek o da uykuya daldı.

Rp Sonu