Gece geç olmuştu ama ben hala iki gün sonraki dersime ne anlatacağımı araştırıyordum. Müfredat belliydi. Yunan tanrılarıyla ilgili ama ne yapacağımı hala bilemiyordum. Belki profesörlük benim için uygun meslek değildi. Gözümün kitap okumak ve uykusuzluktan yanmaya başladığını hissediyordum. Belki çalışmak için burası uygun değildi. Bir bar bile buradan daha uygun olabilirdi. O yüzden başka bir yere gitmeye karar vermiştim. Üzerimi değiştirip yanıma kahverengi kaplı Yunan tarihi kitabını aldım. Asamı da alıp cisimlendim. Cisimlenmek istediğim yer Ateş Viskisi Barıydı ama tam olarak yeri düşünmediğim için barın karşısındaki yolda cisimlenmiştim. Bir araba çarpmadan önce son anda yoldan çekildim. Adam sadece yola çıkan bir sarhoş olarak düşünmüş olmalıydı ki kornaya basıp gitti. Gece geç olduğu için etrafta kimse yoktu görebilen. İlk başta nerede olduğumu anlamamıştım ama hemen barı bulabildim ve içeriye girdim. İçerisi pek kalabalık değildi. İlk başta tanıdık olup olmadığını kontrol ettim ama kimse yoktu. Bir kaç kişi ben kapıyı açtığımda o tarafa baktılar ama hemen kafalarını çevirmişlerdi. Kapının yanında duran masaya oturdum. Sırtım masaya dönüktü. Kitabı açıp tekrar okumaya başlamadan önce barmenden bir viski almaya gittim. Masaya döndüğümde tekrar yerime oturdum ve kitabın kapağını açtım. Bu kitaplar Hogwarts kütüphanesinde fazla okunan kitaplar olmadığından herhalde tozla kaplanmışlardı. Açar açmaz etrafta tozlar uçuşmaya başladım. Toz yığını geçtikten sonra kitabı okumaya başladım. Bir elimle de içkimi yudumluyordum. Okuduklarım iyice başımı ağrıtmaya başlamışlardı. "Neden bu kadar zor olmak zorunda," diye sızlanmaya başlamıştım artık.

Yine uykusuz bir gece geçiriyordum, yatağımda bir sağa bir solu dönüp durdum. Dakikalarca gözlerimi kapalı tuttum, ama bir türlü uyumayı başaramamıştım. Sonunda uykuyu yenemeyeceğimi anladım ve yatağımdan kalktım. Her gece gibi bu gecede dışarı çıkıp gezicektim. Bari bir şeyler içerim diye düşündüm, üzerimi değiştirdim ve kendimi evden dışarıya attım. Cisimlenip bir bara gidebilirdim, ama yürümeyi tercih ediyordum bu gece. Hava serindi, rüzgar hafif esiyordu. Yüzümü yalayıp geçen rüzgar saçlarımı okşuyordu. Evi olmayan bir fukara gibiydim şuanda. Gecenin bu saatinde amaçsızca yollarda dolaşıyordum. Nereye gitmeliydim? Köşeden sağa dönmeyi tercih ettim bu defa,ve karşımda Ateş Viskisi Barını gördüm. Daha önce bir defa yada iki defa buraya gelmiştim. Sakin bir mekandı, genelde de kalabalık olmazdı. Bu saatte de olacağını hiç zannetmiyordum. Yavaşca kapıyı açtım ve etrafıma bakındım, tanıdık kimse yoktu. Bara doğru ilerledim ve yüksek sandalyelerden bir tanesine oturup viskimi yudumlamaya başladım. Sandelyeyi döndürerek etrafıma bakıyordum şimdi. Kahretsin, ben kör müydüm? Bir Hogwarts Profesörünün yanından öylece geçmiştim. Hemen toparlandım, ondan üstün bir mesleğimde olsa bu saygısızlığı yapmak istemezdim. Ama oda beni görmemiş gibiydi, bir kitabın üzerine eğilmiş bir şeyler kurcalıyor, aynı zamanda da viskisini yudumluyordu. Bardağımı aldım ve masasına yavaşca oturdum. ''Merhaba Bryce.'' Bryce Hawkman, Mitoloji Profesörü. Iyy, ne kadar da kötü. Kim mitoloji ile uğraşmak ister ki? Onunla bir kaç kere kısa büyücü dünyası hakkında konuşmalarımız ve merhabalaşmalarımız olmuştu. Ama ona hiç dikkatli bakmamıştım. Şimdi bir süzmüştümde, sanırım benden yaşlıydı. Kirli sakalları yüzünü kaplıyordu, ve karamsar bir görünüşü vardı.

Masaya birinin oturduğunu fark etmiştim. Kim olduğunu öğrenmek için kafamı kaldırdım. Amy Patrice Olvia. Sadece bir kaç kez konuşmuştuk. Ve onlardan birinde mitoloji profesörü olmak istediğimi söylemiştim. O dersten hoşlanmadığını açıkça söylemişti. Bana göre iyi bir dersti. Geldiği yön bardı. Ama orada fark edememiştim her halde demin ki kapı sesi ona aitti. ''Merhaba Bryce.'' dedi. Bir elim bardakta bir elimde kitabın sayfasını kaybetmemek için sayfanın üzerindeydi. "Merhaba Amy." Onun yarın gitmesi gereken bir bakanlık falan yokmuydu. Benim mesleğime bir şeyler söylüyordu ama müsteşarlık bu daha sıkıcı bir iş gibiydi. Zaten seherbazlık hariç bakanlıktaki bütün işler sıkıcı geliyordu bana. Bu saatte onu burada görmek garip gelmişti. Benden cevap bekliyor gibiydi yüzü. Defteri ters çevirdim ve söyleyecek bir şeyler düşündüm. İnsanlarla ilişkilerim o kadar iyi değildi. "Görüşmeyeli uzun zaman oldu. Nasılsın?" diye sordum. Öbür elimdeki viskiyi yudumlamaya başladım. Yorgunluk her yerimden akıyordu. Bir gördüğüm şey aklımdan çıkmasa bu işi asla başaramazdım her halde. Ezber çok yorucu bir işti. Kıza bakarken onu neden okulda hiç görmediğimi düşünüyordum. Benden sadece bir kaç yaş küçüktü. Bunun cevabını biliyordum. Ama şu an aklımda değildi. Buna kafa yormamaya karar vermiştim. Sarı saçları omzuna dökülürken güzel gözüküyordu. Onu ilk gördüğüm zamanlarda bayağı etkilenmiştim. Çok şükür fazla uzun sürmeden bitmişti bu etkilenme. Ama hala çok güzel gözüküyordu. Umarım aptal bir şekilde gözükmüyorumdur.

''Yaa evet öyle oldu. İyiyim sen nasılsın?'' İlk cümlesini dalga geçer gibi söylemişti. Ama ikincisinde ciddi gibiydi. İnsanlara karşı soğuk olduğumu biliyordum ama bu kadın da bana öyle davranıyordu. Belki biraz daha iyi davransa bende öyle olabilirdim. Zaten soğuk davranacaksa neden yanıma oturuyordu. Ona dikkatli bakmam hoşuna gitmiş gibiydi. Ondan etkilendiğim zamanlarda da bana soğuk davranıyordu. Bu tuhaftı. Zaten şu zamanlar hayatımda bir sürü tuhaf şey vardı. Birde bunu eklemek istemediğimden kafamdan hemen kafamdan silmeye çalıştım bu düşünceyi. O da viskisini içmeye başlamıştı. Bende elimdeki boş bardağı masaya geri koymuştum. Kitabı elime alıp ona gösterdim. "Okuldan mezun olalı çok oldu ama ben hala ders çalışıyorum. Nasıl olabilirim," dedim. Bunları dalgacı bir tavırla söylemiştim. Umarım yumuşamasını sağlardı bu. Kitabı tekrar masaya bıraktım ve uğraşacak başka bir şeyler aradım ama koskoca barda yapabileceğim bir şey yoktu şu anda. Onu neden okulda görmediğimi de hatırlamıştım. Hogwarts'dan mezun değildi. Beauxbatons mezunuydu. Hatırlamam inanamayacağım kadar uzun sürmüştü ama sonunda hatırlamıştım. Önemli olan da buydu. "Pekala. Hala bakanlıkta mı çalışıyorsun. Müsteşardın yanılmıyorsam." Yanılmadığımı biliyordum ama belki daha uzun konuşmasını sağlar diye düşündüm. Yoksa sıkıntıdan buradan gidecektim. Ve bu da buraya gelme nedenimi mahvedecekti.

Ona neden soğuk davranıyordum ki? Tamam, onu tanımıyordum fazla, ama tanımak için uğraşabilirdim değil mi? Bu ukalalığım yüzünden zaten birer birer uzaklaşıyordu benden herkes. Bu gece bunu bir kenara bırakıp eğlenmeme bakabilirdim herhalde. Göz ucuyla Bryce baktım. Pek eğlenecek bir tipi yoktu ama belki onun kabuğunuda kırabilirdim. "Okuldan mezun olalı çok oldu ama ben hala ders çalışıyorum. Nasıl olabilirim? Pekala. Hala bakanlıkta mı çalışıyorsun. Müsteşardın yanılmıyorsam." Mitoloji ile uğraştı için şuan ona acımıştım. Ama aslında onunla beraber kendimede acıyordum, gayette sıkıcı bir işim ve artı olarak sıkıcı bir hayatım vardı. Hayatında neler yapıyordu acaba? Farklı bir şeyler yapıyormudur diye düşünmekten kendimi alamadım. Ama bakışlarımı tekrar yüzüne döndürdüğümde bunu ondan beklemediğimin bir kez daha farkına vardım. ''Ah, hiç sorma malesef,'' Bakanlıktan elbette yakınabilirdim, bunu daha önce milyonlarca kez yapmıştım zaten. ''O kadar sıkıcı ki, ceketi alıp gitme tabirini bir gün uygulayacağım galiba.'' Ona bakıp gülümsedim şimdi, onuda güldürmek istiyordum. Bu gece için gergin bir havaya ihtiyacım yoktu. Zaten gergin olduğum için uyuyamamış, buraya gelmiştim. Viskimden bir yudumda aldım, şimdi tamamıyla bitmişti. Beni etkilememişti, ama bir tane daha içmek için biraz bekleyebilirdim. Sonuçta belkide aramızdaki hava değişecekti, masadan kalkmanın hoş olmayacağını düşünüyordum.

''Ah, hiç sorma malesef,'' dedi. O kadar kötü olamazdı. Bakanlıktı sonuçta orası. Aslında düşününce olabilirdi. Hele rütbe yüksekse durum daha kötü oluyor olmalıydı. ''O kadar sıkıcı ki, ceketi alıp gitme tabirini bir gün uygulayacağım galiba.'' Bana bakarak gülümsemişti. Bende gülümsemiştim. O da bardağını bitirip masaya koymuştu. Ortamı daha da sıcak tutmak gerekir diye düşünüp ondan izin istedim ve bardakları barmene götürüp tekrar doldurttum. O kadar önemli bir hareket değildi belki ama burada elimden gelenin en fazlası bu olsa gerekti. Tekrar masaya döndüğümde gülümsüyordum hala. Viskiyi bu sefer yavaşça içmeye başlamıştım. Daha başım bile dönmüyordu ama ben bayılacaktım yakında. "Eh en azından her gün eskiden oturduğun yeri, profesörlerin masasından izlemek zorunda değilsin. Çok tuhaf bir durum bu. Ne kadar yorucu olursa olsa ben mesleğimi seviyorum. Tabii bunu daha ilk dersime girmeden önce söylüyorum. Birde dersten sonra beni dinlesen iyi olabilir. Her an bakanlığa iş için başvurabilirim." Son söylediklerimin şaka olduğunu sesimden belli etmiştim. Ama kesinlikle biri benimle dersten sonra konuşmalıydı. Hemen dersten bıkabilirdim. Karşımda üç tane sınıf dört binadan. Dersimin kolay bir ders olduğu için büyü falan gerektirmediği için bir kez daha dua ediyordum. "İşini bu kadar sıkıcı buluyorsan neden hala bakanlıkta çalışıyorsun? Bir başka yerde rahatça iş bulabilirsin." Bunları ciddiyetle söylemiştim. Sevmediğin bir işi yapmak en kötüsüydü zaten.

Kibarlık yapıp izin istemişti bardakları tekrar viski ile doldurtmak için. Ona seve seve izin verdim, içsek fena olmazdı hani. Tekrar geldiğinde teşekkür edercesine başımı eğdim ve gülümsedim ona. Şimdi işinin zorluklarından bahsediyordu. Bense anlayışla başımı sallayıp onu dinliyordum. Mitoloji konusunda yorum yapıp belkide kalbini kırmak istemiyordum. Ama pek istekli olduğu da görünemezdi zaten. ''Dersten sonrada açıkcası seni dinlemek isterim, bakalım düşüncelerin değişmiş mi.'' Neydi şimdi bu? Ben ona çıkma teklifi mi etmiştim? Afalladım, ama hemen toparlandım. Bugün eğlenmeye gelmiştim öyle değil mi? "İşini bu kadar sıkıcı buluyorsan neden hala bakanlıkta çalışıyorsun? Bir başka yerde rahatça iş bulabilirsin." Başka yerde iş bulmak mı? Gülümsedim, hatta hafif bir kahkaha bile attığım söylenebilirdi. Ve bu kesinlikle içtendi. ''Aslında bakarsan Bakanlıktaki işimi bırakırsam, bir daha asla çalışmayı düşünmem. Yoruldum artık. Çok yaşlı gibi konuşuyorum değil mi? Ama inan bakanlık insanı yoruyor.'' Gözlerimi devirmiştim şimdi. Başka şeylerden de konuşabilirdik öyle değil mi? Sonuçta birbirimizle ilgili bilmediğimiz şeyler iş hayatlarımız değildi, özel hayatlarımızdı.

Konuşmaktan, yorgunluktan, içkiden benden önce dediği şeyi zamanında duyamamıştım ama şimdi anlamıştım. Sanki bir teklif yapmışım da onu kabul etmiş gibi hissetmiştim. Çok tuhaftı. Kendime gelebilmek için, kendimden geçebilmek için son hızda önümdeki bardağı bitirip masaya geri koydum. O da kahkaha atıyordu. En son dediğim şey yüzünden olmalıydı. ''Aslında bakarsan Bakanlıktaki işimi bırakırsam, bir daha asla çalışmayı düşünmem. Yoruldum artık. Çok yaşlı gibi konuşuyorum değil mi? Ama inan bakanlık insanı yoruyor,'' dedi. Ben daha yirmi beşlerinde diye biliyordum. Çalışmaktan bu kadar çabuk vazgeçecek olması onun bilebileceği işti. Beni ilgilendirmiyordu. Bu konuyu kapatmalıyım diye düşündüm. Neredeyse birbirimizi hiç tanımıyorduk konuşacak başka şeylerde olmalıydı. Ama aklıma bir şey gelmiyordu. Yılanlarla bile daha kolay anlaşabiliyor olmam çok tuhaftı. Bu aklıma gelince farkında olmadan sırıtmıştım. Konuşacak hiç bir şey mi bulamamak çok kötüydü. Ama genelde böyle olduğundan artık alışmıştım. Şimdi viskimi hemen bitirmeseydim diye düşünüyordum. Tekrar kalkmayı denemekte istemiyordum. Onun da konuşmaya çalışacağını hiç sanmıyordum. Bir süre daha bekledim bu süre zarfında yüzümdeki sırıtış silinmişti. hiç bir şey bulamadığımdan masaya kollarımla fazla yüklendiğimi ve masayı yavaş bir biçimde salladığımı da fark edemiyordum. "Peki bakanlık dışında hayatın nasıl. Önemli bir şey oldu mu?" Bu sorulacak en saçma sorulardandı ama gerçekten ben söyleyecek bir şey bulamıyordum. Konuşabildikten sonra masayı salladığımı fark ettim ve hemen ellerimi kaldırıp arkama yaslandım. "İstemiyorsan bir şey anlatmak zorunda değilsin." Onu fazla baskıdaymış gibi tutmakta istemiyordum.

O da içkisini bitirmişti. Kafam iyice dönmeye başlamıştı artık. ''Beni sorma, her şey o kadar monoton ki, bazen neden yaşıyorum diye düşünüyorum.'' dedi. Benimde hayatım öyleydi. Ama yaşamak için bazı nedenlerim vardı. Yapabildiğim şeyler. Elimde olarak ya da elimde olmayarak yapabildiğim şeyler. Bu olay hala okula başlamadan önce başa gelen sihir olayları gibiydi. Ne kadar dizginleri ele alsan bile. Farkında olmadan bir şeyler yapabiliyordun. Bazen sadece o olay gitsin diye bütün güçlerimden vazgeçebilirim diye düşünüyorum ama onun bir parçam olduğunu kabulleniyorum. ''Sen anlatsana Bryce, emin ol bende hiçbir şey yok. Ama seni dinlemek isterim.'' Bende de bir şey yoktu. Daha olacağını da sanmıyordum. Belki bir kaç ay sonra. Belki direk iki gün sonra. Ama şu an hiçbir şey yoktu. Hala bardağıma bakıp kendiliğinden dolmasını istiyordum. Çünkü kalkarsam artık yere yığılacaktım. Neden buraya gelirdim ki. Okulda çalışabilirdim. "Henüz bir şey yok. Okul daha yeni açıldı. Senin okuduğun yeri bilmem ama Hogwarts'ta her yıl olaylar olurdu ben okurken. Bir çoğu eğlenceli olaylar olurdu. Onun dışında otuz yaşında bekar bir profesörüm. Ne olabilir ki?" dedim. Yalan söylemeyi sevmemem, söylemediğim anlamına da gelmiyordu. Kimse bir çatalağız olduğumu bilmiyordu. Ailem dışında. Bekar olayını da neden söyledim onu bile bilmiyordum. Onu söyleyince onun hayatında biri var mı diye merak ettim ama bunu soramazdım. Başımın ağrısının geçmeyeceğini bile bile bir kere kafama vurdum. Bu vurma nedenleri arasında onun hayatında biri olup olmadığını düşünmemde vardı. "Büyüdüğümde hayatın bu kadar sıkıcı olacağı hiç aklıma gelmezdi. Daha iyi anlatabileceğim şeyler olacağını düşünürdüm." Bu sitem gibi olmuştu. Ama en azından konuşulabilecek bir şeydi.