Sihir Tarihi dersi Kathleen'i fazla gaza getirmiş olmalıydı zira kütüphaneye çıkıp şu an önünde, çimlerde açık bir şekilde duran Antik Mısır Sırları kitabı dahil 3 kitap almıştı. Kütüphane sorumlusu daha önce Kathleen'in alıpta harap olmuş şekilde geri getirdiği kitapları hatırladığından dikkatli olması gerektiğini, kitapların başka bir kopyası bulunmadğını tamı tamına 27 kere tekrarlamıştı. Şu an kitabın sayfalarının üzerindeki üç karınca asla bulamayacakları ekmek kırıntılarını arıyorlardı. Kathleen bir ağacın dibinde, çimlere yüzüstü uzanmıştı. Dirseklerini toprağa yaslamış, ellerini çenesine dayamış boş gözlerle kitabı izliyordu. Evet, izliyor sayılırdı. 5. keredir aynı sayfayı okuyordu.

"Ay!" Üzerine düşen gölge ile irkilmişti. Kafasını kaldırmaya çabalarken dengesini kaybetti, şimdi yere sırtüstü bir şekilde boylu boyunca uzanmış, pek az bulutun bulunduğu gökyüzüne bakıyordu. Gözleri az önce gölgesiyle onu korkutan siluete kaydı. Arkasından vuran güneşe rağmen kim olduğunu hemen anlamıştı. "Damon, Merlin aşkına! Bana böyle sinsice yaklaşmamanı söylemiştim." Yattığı yerde, kıpırdamadan kıkırdamaya başladı. "Ben de ders çalışmaya çalışıyordum. Gerçi son güneşli gönleri böyle harcasam yazık olurdu değil mi? Sen de otursana," bir an kendisinin oturur değilde yatıyor pozisyonda olduğunu hatırlayınca güldü "ya da yat, her neyse." Doğrulup çimenlere oturdu.

Kathleen yanına uzanan arkadaşının tanıdık kokusuyla keyfinin iyice yerine geldiğini hissetti. Çocukluk anılarını canlandıran bir kokuydu bu. Dertlerinin aptal Mısır firavunlarının başa geçmek için işlediği aptal cinayetlerinin olmadığı bir dönem. Uğraşları sadece yalnızca evde koşturup bahçelerinde çocuklara özel yapılmış küçük süpürgeleriyle uçmak falan filanken işte. "Gerçekten yazık olurdu." Kathleen kafasını Damon'a çevirdi. Arkadaşının muhtemelen açık hava yüzünden turkuaz-ametist arası tuhaf bir renge dönen gözleri gökyüzünden kıza kaymıştı. "Okumaktan asla vazgeçmiyorsun Kat." Gözlerimi devirdim. "Değil mi? Dersten çıkar çıkmaz dayanamayıp ders çalışmaya başladım." Bir kahkaha attı. "Dubenich gelecek derste bana karşılık olarak tuhaf bir bilgi verirse diye, her türlü ayrıntıyı öğrenmek istedim. Gerçi öğrendiğim söylenemez." Pek dışarı çıkmayan kedisi Hunter dibinde uzandıkları ağacın bir dalından atladı ve tembel adımlarla ikilinin arasına ilerleyip mırıldamaya başladı. Katie alaycı gözlerini arkadaşına dikti. "Beni boşver, çapkınlık işleri nasıl gidiyor? Senin hakkında bazı dedikodular duydum." İmalı bir şekilde kaşlarını kaldırıp indirerek sırıttı.

"Beni bilirsin Kat. Sakin bir hayatı severim. Çöllerde yalnız takılan kovboy falan filan." Kathleen, Damon'ın takındığı sahte ciddi ifadeyi çok iyi tanıyordu. Bu yüzden ısrarlı bir şekilde alay eder gibi bakmaya devam etti. Damon sonunda pes etmiş gibi sırıttı. "Peki, tamam. Sadece bir gecelikti. Bilirsin Bitkibilim Seraları geceleri ne işe yarar." Kathleen kocaman açılan ağzını eliyle kapatarak bir süre arkadaşına baktı. Sonra yalandan bir tokat attı, tamam, belki hafiften sert kaçmış olabilirdi. "Çok ayıp Bay Salvatore, benim saf duygularımla oynadınız!" Arkadaşının yanağının hafiften kızardığını görünce rol yapmayı bırakıp kıkırdamaya başladı. "Üzgünüm, biraz ağır oldu galiba." Islık çalarak oturma pozisyonundan yatma pozisyonuna geçti. Hunter fırsatı kaçırmayıp sahibesinin karnına yerleşmişti bile.

Kat'in tokatı acıtmamış olmasına rağmen öyle görünmeye karar verdi. "Çok ayıp Bay Salvatore, benim saf duygularımla oynadınız!" dedi rol yaparak. Hadi ama beni buna inandıramazsın Kat! Bundan daha iyisine ihtiyacın var! diye düşündü Damon. Sonrasında o da rolü bırakıp "Üzgünüm, biraz ağır oldu galiba." dedi. Hunter fırsat bilip sahibinin kucağına atlamıştı. Kat şimdi kulaklarının arkasını kaşıyordu.

Damon kızarık yanağında gamze oluşturan bir gülümseme ile "Rol yapmada hala çok kötüsün Kat. Sana hiçbir şey öğretemedim mi?." dedi sırıtarak. Kat ise hafif alınmış hafif eğlenmiş gibi idi. Damon gülümsemesini yüzünden düşürmeden devam etti "Hadi ama beni suçlayamazsın. Onlar bana geliyor. Lütfen Damon! Bitkibilim serası boş! Filch'in Peeves ile uğraştığını biliyorum!" Damon aptal kızların taklidini yaparken çok eğleniyordu.

Kat ne kadar onaylamadığını iddia etsede yüzünde bir sırıtış belirmişti. Damon ise hızından kaybetmeden devam etti "Ayrıca cezamı çekiyorum. Natalie hala peşimde. Rus ve güzel fakat hadi ama ben hiçbir zaman ikilemedim! Sen de biliyorsun." dedi Damon. Kat ise sırıtarak "Evet Bay Salvatore prensiplerinizi biliyorum." dedi. Damon artık sıkılmıştı "Hadi kalk bakalım! Bütün gününü kitaplarla geçiremezsin. Gölün çevresinde bir gezinti iyi gelir." dedi. Kat'in itiraz etmesine fırsat kalmadan onu yerden kaldırdı ve Hunter'da yere 4 ayak üstüne düştü. Kat eline kitabını alırken Damon onu çekiştirmeye başlamıştı bile. Gölün çevresinde turlarlarken Hunter hantal hantal peşlerinden geliyordu.

"Rol yapmada hala çok kötüsün Kat. Sana hiçbir şey öğretemedim mi?" Kathleen kollarını bağlayıp alınmış gibi yaptı ama sırıtmayı bir türlü kesemiyordu. Neyseki Damon şu sert kaçan tokat için bir şey söylememiş, gülümsemeye devam ediyordu. "Hadi ama beni suçlayamazsın. Onlar bana geliyor. Lütfen Damon! Bitkibilim serası boş! Filch'in Peeves ile uğraştığını biliyorum!" Kathleen Damon'ın kız taklidi üzerine kahkahalara boğuldu. Genellikle pek cool olan Damon'ı böyle görmek paha biçilemezdi. "Ayrıca cezamı çekiyorum. Natalie hala peşimde. Rus ve güzel fakat hadi ama ben hiçbir zaman ikilemedim! Sen de biliyorsun." Kathleen bir an bile duraksamadan lafı yapıştırdı. "Evet Bay Salvatore prensiplerinizi biliyorum." Hiçbir zaman ikilememişmiş, Kathleen'in külahına anlatması gerekecekti. Damon birden çevik bir hareketle ayağa kalkmıştı. "Hadi kalk bakalım! Bütün gününü kitaplarla geçiremezsin. Gölün çevresinde bir gezinti iyi gelir." O kızı çekiştirirken Kathleen olabildiğince uzanıp yerden kitabını son anda kaptı. Hunter homurtuya benzer bir ses çıkardıktan sonra eli mahkum, peşlerine takıldı. Kathleen bir süreliğine sessizce yürürlerken geçen sene, yaz tatiline yakın bir tarihte göle girişlerini hatırladı. Bu aklına bir fikir getirmişti. Kitabını bir anda yere bıraktı ve göle daha yakın duran Damon'ı ittirdi. Normalde Damon ona kolayca karşı koyacak kadar güçlüydü ama hazırlıksız yakalanmıştı. Artık pantolonu sırılsıklamdı. "Natalie seni bu halde görsede peşinden ayrılmaz mıydı acaba?" Kahkahalar atarken devam etti. "Ben ayrılırdım yani."

Damon önden yürürken Kat'in ani hareketine karşı bir şey yapamadı ve bacakları göle girdi. Artık ıslanmıştı. Kat haince sırıtarak "Natalie seni bu halde görsede peşinden ayrılmaz mıydı acaba?" dedi. Kahkaha atmaya devam ederken "Ben ayrılırdım yani." dedi. Damon ise suda olmasına rağmen gülümsüyordu. "Ayrılır mıydın? Ayrılmaz mıydın? Şimdi nasıl çözeceğiz bunu?" dedi Damon en çekici gülümsemesini yaparak.

Sudan yavaş yavaş çıkarak Kat'in yanına gelmişti fakat Kat tutulakalmıştı. Böyle kelimeleri hiç beklemiyordu. Damon tekrar gülümseyerek "Belki de terketmezdin... Çünkü sende ıslaksın!" dediği anda Damon Kat'i yakalayıp suya çekti. Kat herşeyin bir yanıltmaca olduğunu anlamadan suyun içine Damon'dan daha fazla gömülmüştü. Kat kızgın bir şekilde Damon'a bakarken dudağındaki hafif tebessümü yakalamıştı Damon. Gülerek "Şimdi, eşitiz." dedi.

"Ayrılır mıydın? Ayrılmaz mıydın? Şimdi nasıl çözeceğiz bunu?" Kathleen kaşlarını kaldırdı, dudaklarını araladı ama beklediği cevabı almadığı için çoktan hazırladığı cevabını verememişti arkadaşına. Ciddiye mi almıştı Damon onu? Şaşkın bir halde arkadaşına bakarken Damon yanında bitivermişti. "Belki de terketmezdin... Çünkü sende ıslaksın!" Bir çığlık eşliğinde, beline kadar suya gömüldü genç cadı. İçinden haline gülmek geliyordu ama bu ani hareket onu biraz da kızdırmıştı. "Şimdi, eşitiz." Katie gülmeden edemedi. Avuçlarını göl suyuyla doldurup arkadaşının üzerine atmaya başladı hiç durmadan. "Demek-öyle!" dedi kesik kesik, bir yandan da gülüyordu. "Saçların ıslanınca bir fareye benziyormuşsun yahu!" Bunu onu sinirlendirmek için söylemişti. Doğrusu Damon baştan ayağa kadar ıslansa bile cazibesinden bir şey kaybetmiyordu. Kathleen uzun zamandır bu eğlencelerden uzak kalmıştı, yaz kampında kızlarla yaptıkları su savaşını saymazsa, bu yüzden sırılsıklam olsa da, ıslak değilseniz ılık esen rüzgar onu üşütüyor olsa da gölden çıkmaya niyeti yoktu.

Kat suya batmasına rağmen gülüyordu. Damon'da bir taraftan esen rüzgarın etkisi ile ürperirken diğer taraftan katıla katıla gülüyordu. O sırada Kat'in ellerini suya gömdüğünü farketmemişti. Ta ki ıslanana kadar. "Demek-öyle!" dedi gülerek. Soğuk olmasına rağmen yüzünde sıcak bir tebessüm beliren Kat "Saçların ıslanınca bir fareye benziyormuşsun yahu!" dedi. Damon imalı imalı arkadaşına bakarken ona bir kızla bir erkeğin arasındaki farkı göstermeye karar verdi.

Birden kendini omuzlarına kadar suya bıraktı sonrasında ise sert bir zıplama ve kollarınında yardımıyla Kat'in üstüne onun attığının 3 katı kadar daha fazla su gönderdi. Kat baştan aşağı ıslanmışken bir taraftan da sinirle gülüyordu. Evet ilginç bir karışımdı. Damon'da sırıtarak "Şimdi kim fareye benziyormuş?" diye sordu. İkiside sırılsıklam gülmeye başladılar.

Brian ne yapıyordu böyle? Islatılmaya kızdıktan hemen sonra kendini sulara bırakmıştı. Son güneşli günlerde serinlemeye falan karar vermişti herhalde. Kathleen gözlerini kısarak arkadaşını izlemeye devam etti. Bir şeyler çevirdiğinden emindi. Bir anda sırılsıklam olduğunda haklı olduğunu anladı ama çok geçti. Ağzı kocaman açık, gözleri kapalı, saçlarından sular damlar halde kıpırdamadan durdu. "Şimdi kim fareye benziyormuş?" Kathleen bir an için intikam almayı düşündü ama sonra kendine hakim olamadan kahkahalara boğuldu. İkili bir süre gölün ortasında öylece gülüp, gelip geçenlerin şaşkın bakışlarına maruz kaldıktan sonra nihayet kıyıya çıktılar. Kathleen o kadar çok üşüyordu ki Brian'a pes ettiğini, daha fazla dayanamayacağını söyledi. İki eski arkadaş şatoya yürürlerken aynen gölde olduğu gibi bir çok öğrenci onlara hem şaşkın hem imrenen bakışlar atıyorlardı.

Rp Sonu

::