Edmond'la görüşmeyeli çok uzun zaman olmuştu. Aslında konserin üzerinden o kadar da uzun süre geçmemişti ama yine de, tarif edemediğim bir şeyler vardı. Özlemişim gibi... Uzun süre düşündükten sonra evde boş boş sihir magazinini izleyeceğime Edmond'un evine gitmeye karar verdim. Sohbet eder, film falan izlerdik.

Bu fikir heyecanlanmamı sağlamıştı. Önce bir telefon açtım, evde olup olmadığını sormak için; ama cevap vermedi. Duymadığını düşündüm. Yine de özenle hazırlandım ve Edmond'un evine cisimlendim. Derin bir nefes aldıktan sonra kapıyı çaldım. Açtı. Onu görünce, istemsizce gülümsedim. Hatta, sırıtmaya başladım da denebilir.

Duştan yeni çıkmıştı anlaşılan. Belinde sadece havlu sarılıydı. Üçgen diye tabir ettiğimiz vücudu nemliydi ve aramızdaki mesafe oldukça azdı. Kendime sahip olmaya çalıştım.

Dün gece benim için çok yorucuydu. Barda sahne almıştım daha sonra barda genç birisiyle tanışmıştım ve şartlar öyle gerektirdiği için gece bende kalmıştı. Salonumu da rezil etmişti bir güzel. Ben de sabah ayılabilmek için duşa girmiştim. Tam duştan çıktığım sırada kpı çaldı ve kapıyı açtım. Karşımda gün ışığım duruyordu. Acaba bu şekilde kapıyı açmam normal miydi?

- Hoşgeldiniz güzel bayan. Evimi uyandıracak olan Güneş'i bekliyordum ben de. İşte o da geldi. Lütfen içeri gel dedim.

Evim biraz dağınıktı ama...

- Hoşgeldiniz güzel bayan. Evimi uyandıracak olan Güneş'i bekliyordum ben de. İşte o da geldi. Lütfen içeri gel.

Bu adamın sözcüklerle arasının bu kadar iyi olmasına şaşmamalıydı.. Acaba Hogwarts'taki sevgilileriyle mi yapmıştı pratiği? Evine girdim. O sırada aklıma kayıp küpem geldi. Yatak odasında olabileceğini düşünüp oraya yöneldim. Misk gibi kokan koridordan geçerken kapının işlemeli koluna gitti elim.

- Edmond, benim bir küpem vardı bulamıyorum. Burada kalmış olabilir mi acab...

Yatak odasının kapısını açtığımda gördüğüm manzara oldukça şaşırtıcıydı. Görkemli yatağı dağınıktı. Yeni kalktığı belli oluyordu ve kalkmayan birisi daha vardı. Kullanamayacağım kelimelere çok yakışan biri. Kıyafeti yok denecek kadar azdı. Sıska kollarına hiç yakışmayan askılı bir tişört ve yorganın kenarından görülen kısa bir şort.. Edmond'a döndüm hayalkırıklığına uğramış bir tavırla.

Ben onu içeri buyur ettikten sonra mutfağa yöneldim o sırada içeriden onun o muhteşem sesini duydum.

- Edmond, benim bir küpem vardı bulamıyorum. Burada kalmış olabilir mi acab...

İçeriden bir kapı sesi duydum ve cümlenin yarıda kalmış olmasından anlaşılıyor ki, odama girmişti. Ahh lanet olsun! O kızı almamalıydım evime. Hadi aldım niye yatak odama götürdüm ki?! Aptal kafam...

Mutfaktan koşar adımlarla yatak odasına yöneldim ve içeri girdim:

- Her ne anladıysan, yanlış anladın Vera... Anlatmama izin ver dedim.

Mutfaktan koşar adımlarla yanıma geldi.

- Her ne anladıysan, yanlış anladın Vera... Anlatmama izin ver.

Yanlış anlamışım. Haha. Ne komik. Yarı çıplak bir halde yatağında bir kadın var, beyefendi duştan çıkmış ama ben yanlış anlıyorum. Şu işe bakın, bendeki anlayış eksikliğine bakın.

- Neyi anlatacaksın ki? Geçirdiğiniz muhteşem geceyi mi?

Kapıya doğru ilerlemeye başlamıştım bile.

- Neyi anlatacaksın ki? Geçirdiğiniz muhteşem geceyi mi?

Kapıya doğru yürümeye başlıyordu. Tanrım, bu kadının kaprisleri beni bitiriyordu. O kadar çekici oluyordu ki o zamanlar...

Kolundan tuttum, duvara yasladım ve yüzümü ona iyice yaklaştırıp:

- Lanet olası bir sahoş yüzünden seni elimden kaçıracak değilim Vera! dedim

- Gece motosikletimin önüne atlattı. Yarı baygın haldeydi, ben de evime getirdim. Olay bundan ibaret. Telefonuma gelince şarjım bitmişti dedim

Aniden kolumdan tuttu ve yüzünü iyice yaklaştırdı.
o kadar yakındı ki bazı şeylere kaza süsü vermek çok kolaydı.

- Lanet olası bir sarhoş yüzünden seni elimden kaçıracak değilim Vera!

Ben ona bu kadar yakın olduğum halde evinde kalmıyordum. O ayyaş kalıyordu.

- Gece motosikletimin önüne atlattı. Yarı baygın haldeydi, ben de evime getirdim. Olay bundan ibaret. Telefonuma gelince şarjım bitmişti

Kızın ayyaş olduğu her halinden anlaşılıyordu zaten. Mantıklı bir açıklamaydı.

- Keşke o ayyaşı ezip geçseydin. Biz de şu anda mutlulukla kahvaltımızı yapıyor olurduk.

Bu konuşmayı yaparken de aramızdaki kısa mesafeyi korumuştuk; ama biraz geri çekilmenin zamanının geldiğini fark etmiştim. Ondan uzaklaşmaya çalıştım; hatta koluna vurdum; ama hissettiğini sanmıyorum. Benimse, elim feci bir şekilde incinmişti sanırım.

- Keşke o ayyaşı ezip geçseydin. Biz de şu anda mutlulukla kahvaltımızı yapıyor olurduk. dedi ve koluma elini vurdu.

Sanırım yumruk atmaya falan çalışıyordu. Ama elini incitti. Onu hemen kucağıma aldım ve oturma odasındaki kanepeye bıraktım.

- Bekle dedim ve asamı aradım. "Corpus Medicor" dedim elini tutarak ve daha sonra mutfağa gidip küçük bir sargı bezi buldum.

- Aslında bir şeyin yoktur ama niyeyse elini sarmak beni mutlu ediyor dedim gülümseyerek.

Ona şöyle bir baktım da, gerçekten sinirli gözüküyordu. Koluma vurmuştu ve eli incinmişti. Eğer dün gece o aptal kız karşıma çıkmasaydı gerçekten de şuanda Vera'ya mutfakta ilan-ı aşk ediyor olacaktım.

- Bir saniye bekleyebilir misin? Üstüme daha normal bir şey giysem iyi olacak dedim ve oturma odasından çıktım.

Elimdeki ağrı yavaş yavaş artarken, beni kucağına alıp oturma odasına götürdü. Beklememi söyledi ve Corpus Medicor büyüsüyle, kolumu tekrar eski haline döndürdü. Biraz daha iyi hissediyordum. Mutfaktan bir sargı bezi bulup getirdi.

- Aslında bir şeyin yoktur ama niyeyse elini sarmak beni mutlu ediyor

Elim onun elinin sıcaklığını hissederken, ben büyük bir dikkatle kolumu saran Edmond'u izledim. Bu eşsiz bir manzaraydı. Bu iş bittiğinde, ayağa kalktı.

- Bir saniye bekleyebilir misin? Üstüme daha normal bir şey giysem iyi olacak.

Ah, evet. Dikkatimi neden toparlayamadığımı şimdi anlamıştım. O oturma odasından çıktıktan sonra, o ayyaş kızı uyandırmak için yatak odasının kapısın gittim ve orada durdum. Bir yandan da o aptalın duyabileceği bir sesle Edmond'a bir şeyler söylüyordum.

"Hayatım akşam annemlerle tanıştıracağım seni, sakın geç kalma. Ve belki evini görmek isteyebilirler, o yüzden yatağında kimsenin olmadığından emin ol."

Gülümsedim keyifle. Umarım o aşifte uyanır ve defolur. Yoksa bunu kendim yapmam gerekecek.

"Hayatım akşam annemlerle tanıştıracağım seni, sakın geç kalma. Ve belki evini görmek isteyebilirler, o yüzden yatağında kimsenin olmadığından emin ol."

Arkamı döndüğümde kapıya yaslanmış, beni izliyordu. Kazağımı da giydikten sonra yatakta kıza doğru eğildim ve:

- Uyansan iyi olacak dedim. Kız gözlerini açtı ve bana baktı. Sonra kapattı ve tekrar açtı:

- Aman Tanrım, ben senin evindeyim dedi.

- Öylesin ve gitmek üzeresin dedim ve onu zorla kaldırıp kapı dışarı ettim.

Daha sonra, Vera'nın yanına tekrar döndüm ve:

- Az önce söylediklerinde ciddi miydin? dedim gayet ciddi bir sesle.

Beni ailesiyle tanıştırmak istiyorsa, beni seviyor demekti. Bu benim keyiflenmeme sebep olurdu.

Üzerini giyindikten sonra kıza doğru eğildi.

- Uyansan iyi olacak

Gözlerini aptal aptal kırpıştıran kız olayı sonunda anlayabildi. O iq'yla zor tabi.

- Aman Tanrım, ben senin evindeyim

Hadi ya. Eminim hiç farkında değildir.

- Öylesin ve gitmek üzeresin

Edmond kızı kapı dışarı ettikten sonra gerilen sinirlerim yavaş yavaş yerine geldi. Günüm kötü geçerse sorumlusu o tavuk beyinlidir. Kapının kapanmasıyla Edmond bana döndü. Sesi oldukça ciddiydi.

- Az önce söylediklerinde ciddi miydin?

Değildim diyemezdim; ama demek zorundaydım. Benim dışımda engeller vardı.

- Aslında çok isterdim tanıştırmayı. Ama yıllardır görüşmediğim annemlerin karşısına bir anda seninle çıkarsam sanırım yollayacakları büyülerle Azkaban'a tek gidişlik biletleri olur.

O zaman, ilk defa ailemin eksikliğini hissettim.

- Aslında çok isterdim tanıştırmayı. Ama yıllardır görüşmediğim annemlerin karşısına bir anda seninle çıkarsam sanırım yollayacakları büyülerle Azkaban'a tek gidişlik biletleri olur.

Bu sözleriyle anladığım kadarıyla, ailesiyle büyük problemleri vardı. Böylesine başarılı bir bayanın ailesiyle ne problemi olabilirdi ki?

Elini tuttum ve mutfağa doğru yürümeye başladık. Bir erkek olarak mutfağı sevmemem gerekirdi ama ben mutfaktan çıkmayı sevmiyordum. Yemek yapmak benim için bir tutkuydu adeta.

Dolabı açtım ve:

- Sabahı hiç olmamış sayalım ve güne şimdi başlayalım hadi dedim gülümseyerek ve hemn rolüme büründüm.

- Bonjour matmazel, kahvaltınızı nasıl istersiniz? dedim.

Birlikte mutfağa gittik. Dolaplardan birini açtı.

- Sabahı hiç olmamış sayalım ve güne şimdi başlayalım hadi

ve hiçbir şeyin olmadığını ispatlarcasına gülümsemeye başladı.

- Bonjour matmazel, kahvaltınızı nasıl istersiniz?

Bunu hiç düşünmemiştim. Yani, Edmond'un kahvaltı hazırlayacağını... Şüpheyle elindeki tavayı aldım.

- Bence bu işi bana bırakmalısın. Sen şuraya otur, bir şeylerden bahset. Sahi, ailenden hiç bahsetmedin.

Elimdeki tavayı aldı ve:

- Bence bu işi bana bırakmalısın. Sen şuraya otur, bir şeylerden bahset. Sahi, ailenden hiç bahsetmedin.

Ailem mi? Onlar küçük bir sahil kasabasında gözlerden uzak bir şekilde hayatlarını sürdürüyorlar. Cadı bir anne ve muggle bir baba... Onlar hakkında konuşmayı pek sevmiyordum.

Vera'yı belinden tuttum ve masanın üzerine otutturdum. Daha sonra dudaklarını nazikçe ama tutkulu bir şekilde öptüm.

- Sen burada otur, ben yemeklerimizi yapayım. Aileme gelince... Onlar yaşıyorlar. Müstakil bir evleri var. Babam çiftçilik yapıyor falan filan.

Bu sırada iki yumurta kırdım ve omlet yapmaya başladım.