Son zamanlarda biraz bunalım takılıyordum ancak son Yasak Orman maceramdan sonra hayatım eski heyecanına kavuşmuş görünüyor. Gerçekten belaları çekiyor gibiyim. Son birkaç haftadır böyleydim;

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Ama artık daha çok böyleyim ;

[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Roxanne yılanından uzun süredir ses çıkmıyor oluşu beni biraz tedirgin etse de hazırlıklıyım. Bu sefer bir kertenkeleye dönüşmek gibi bir niyetim yok.

Gitme vakti geldik Günlük. Okulumu özleyeceğim, arkadaşlarımı ve sevdiğim herkesi. En çok da bu okulun her köşesinde yaşadığım anılarımı özleyeceğim. Hatıralar benim için bu kadar değerli olmasa hepsini silip atardım ama onları kalbim acısa da hatırlayacağım. Kimseye bir şey söylememeye karar verdim. Gerçeği bir tek Cecelia biliyor. Ondan başka kimseye anlatamam. İnanmazlar da zaten. Saçma derler ya da uyduruyorsun. Ne bileyim işte? Yine de üzgünüm, kırgınım. Bu okuldan mezun olduğumu hayal ederdim her zaman. Aslında bir çok şey hayal ederdim ama ne hayal ettiysem bozuldu. En büyük aşkım bitti, sevdiğim insanlar öldü ve ölmelerine rağmen peşimi bırakmadılar. Bu bir şans mı lanet mi, bilemiyorum. Boğazımda bir yumru var sanki. Yutkunmak güçleşiyor. Gitmeliyim. Kimse görmeden, gitmeliyim. Acılardan kurtulup, yenilenmeli ve taptaze bir Clary olmalıyım. Evet, bunu yapabilirim.

~Son~ -Şimdilik.