Not: Profesör Sophie Anastasia Hunter'ın izni vardır.

Slytherin erkekler yatakhanesinde sadece bir kişi vardı. Derin uykusundan onu gördüğü rüya uyandırdı. Roma'da geçirdiği zamanlardan bir anı şimşek hızında izlemişti sanki. Yatakta doğrulurken etrafındaki boş yataklara baktı yakışıklı çocuk. Saatine baktığında ise çoktan geciktiğini anladı. Sihir tarihi dersi bitmiş olmalıydı. Bu sabah özellikle kalkmak ve o derse girmek istiyordu fakat gece geç saatlere kadar ödev yapmıştı. En azından başkasının ödevini geçirmişti. Yatağından isteksizce kalkarak giyinmeye başladı.

Zindanlardan çıktığında dersin bittiğini anlamıştı. Herkes öğle yemeği için büyük salona doğru gidiyordu. Seth ise hemen I. kata ulaşarak sihir tarihi dersliğinin önünde durmuştu. Bir sürprizin tam zamanı gibi gözüküyordu. Kapıyı tıklattıktan sonra birkaç saniye bekledi. İçeriden "Gel!" sesi gelince kapı tokmağını çevirerek içeri girdi. Hafızasına kazınan kadınlardan biri masanın ucunda kağıtları inceliyordu. İlk dersin ödevleri olmalıydı bunlar. Yavaş yavaş masaya yaklaşmaya başlamıştı Seth. Henüz Sophie onunla ilgileniyor gibi değildi. En sonunda masasının ucunda durduğunda "Ne istiyorsun?" der gibi bir bakış attı Sophie. Fakat bakışı anında erimişti genç adam karşısında. Yüzüne sahte bir gülümseme koyan Seth "Dersinize giremediğim için üzgünüm Profesör Hunter." demişti.

İlk dersin bitmesiyle üzerinden attığı saçma heyacanın etkisiyle notlarını inceliyordu genç profesör. Dersi sabah olduğu için fazla bir katılım alamamıştı. Oysaki zorunlu bir dersti verdiği. Her neyse sonuçlarına binalarından düşecek puanlarla katlanacaklardı. Derin bir nefes aldı ve şimdiden sıkıcı bulmaya başladığı bu düzenin bir parçası olmakla hata mı ettim diye düşünmeye başladı. Küçük kuzeni buradaydı ve onu her şeye rağmen korumak için sırf bunlara katlanıyordu. Yoksa şuan Hawai'de olabilirdi pekala. Bir zenginin parasını dişiliğiyle yiyor olabilirdi ve buradaki bu şeyleri çekmezdi. Düşüncelerinden sıyrılmasını sağlayan bir gümbürtüyle kapı çalındı. Sophie iyi profesör sıfatını takınmaktan vaz geçerek gayet doğal ve yapmacıklıktan uzak bir sesle "Gel!" dedi. İçeri giren öğrenciye önce bakma tenezzülünde bulunmasa da sonrasında burnuna dolan o eski bilindik kokuyla kafasını kağıtlarından kaldırdı. "Dersinize giremediğim için üzgünüm Profesör Hunter." bu ses öylesine tanıdıktı ki. O gece her ne kadar sarhoş olursa olsun adamı hatırlıyordu ve o da karşısında duruyordu şuan. Sophie seri bir hareketle asasını masasından kaptı ve kapıyı kapatıp kilitledi. Sonra başka bir büyü mırıldanarak içeride olan bitenden dışarının ilişiğini kesti. Hassas bir noktaydı sonuçta. Çocuğun suratındaki pişkin ifade sinirlerini zıplatsa da gayet sakin bir şekilde oturuyordu. "Meğer bizim Seth'imiz küçük bir öğrenciymiş ha?" dedi yavaşça kafasını eğerken bacakları üzerinde doğruldu. Topuklu ayakkabıları odada yankılanmaya başladığında sözcükleri yeniden sesine kavuştu. "En son hatırladığıma göre sen bir gitaristtin ve 19 yaşındaydın." dedi. Çocuğun tam arkasında bir nefes uzağında durdu. Sinirlerinin gerginliğinden dolayı kurtluk iç güdüleri tamamen dışarıdaydı ve o şuan bunarı bastırırken aynı zamanda bu çocukla ne yapacağını düşünüyordu.

"Meğer bizim Seth'imiz küçük bir öğrenciymiş ha?" Ayağa kalkmış odayı adımlıyordu. Topuklu ayakkabılarının sesinin arasına kendi cümlesi karıştı. "En son hatırladığıma göre sen bir gitaristtin ve 19 yaşındaydın." Şimdi bir nefes arkasında duruyordu genç kadın Seth'in. Bunu nefesinden bile hissedebiliyordu. Öfkesini bastıramıyordu. Seth ise sakin bir şekilde arkasını dönerek kadınla burun buruna geldi. "Ben zaten bir gitaristim. Noel balosunda çalabileceğimi söylemiştim sanım profesör. İster istemez yüzüne bir gülümseme yerleşmişti yakışıklı çocuğun. Kadının sinirini üstüne çekmek ona zevkli geliyordu. Nazik bir ses takınarak "Ayrıca o gece yaşımdan büyük bir performans gösterdiğimi söylemiştiniz efendim. Yoksa yanlış mı hatırlıyorum?" dedi. Bu yapmacık sesinin bile Sophie'nin içinde kat kat yükselen siniri arttırdığını biliyordu. Kadınla geçirdiği ateşli anlar geliyordu şimdi aklına, onu arzuluyor ve onun böyle bir durumda kalması hoşuna gidiyordu. Oda ile dışarısının bağlantısını ben başta kesmişti zaten. Seth hiç bir şey yapmadan kadının vereceği tepkiyi bekledi. Tabi ki yüzünde profesörüne karşı takındığı nazik bir gülümseme ile. Sophie sinirden ona öldüren lanet yapmazsa epey eğlenecekti.

Çocuğun takındığı tavır artık engelleyemediği duygularını ateşe veren yegane şey olmuştu. "Ben zaten bir gitaristim. Noel balosunda çalabileceğimi söylemiştim sanım profesör." Kafasını yana eğdi ve bu kadar yakınında duran çocuğun boynunu parçalamamak için yumruklarını sıktı. "Ayrıca o gece yaşımdan büyük bir performans gösterdiğimi söylemiştiniz efendim. Yoksa yanlış mı hatırlıyorum?" sözleri tenine kazınan bir yaraymışcasına canını sıkıyordu. Son saki nefesinide aldıktan sonra kurtluğunun verdiği o güçle karşısındaki çocuğun yakasından tek eliyle tutup havaya kaldırdı ve karşı duvara fırlattı. Hızlıca ayağa kalkmadan yanına gitti ve yerden kafasını kaldırıp gözlerinde parlayan o kıvılcımlarla"Tehdit edeceğin yada dalga geçeceğin son insan olmalıyım. Bunu bir profesör olarak değil, Sophie Anastasia Hunter olarak söylüyorum." dedi ve çocuğun kalemle çizilmiş gibi muazzam olan dudaklarından baş parmağıyla kanı sildi ve ayağa kaldırdı. Bedenleri birbirine değiyordu fakat Sophie bunda bir arzu hissedemiyordu ne yazık ki. "Sandığından, oynayacağın küçük oyunlardan daha fazla şey dönüyor burada ve işime burnunu sokmak gibi bir şey yaparsan gerçekten ölüm dilekçeni imzalarsın." dedi kesin bir sesle. Sonrasında arkasını dönüp geri masasına döndü. Derse ilk başladığı andaki gibi yarı oturur yarı ayakta bir şekilde karşısındaki sürprizi süzmeye başladı. "Fakat evet yaşına göre yatakta iyisin." demeyi de ihmal etmedi.

"Tehdit edeceğin yada dalga geçeceğin son insan olmalıyım. Bunu bir profesör olarak değil, Sophie Anastasia Hunter olarak söylüyorum." Kendini yerde bulmuştu şimdi. Bir kadının bu kadar güçlü olabileceğine inanmıyordu. Bu başka bir güç olmalıydı. Şimdi Sophie genç çocuğun yanında dudağından akan kanı sildi. Vücutları birbirine değiyordu. Fakat Sophie bunun uzun sürmesine izin vermedi. "Sandığından, oynayacağın küçük oyunlardan daha fazla şey dönüyor burada ve işime burnunu sokmak gibi bir şey yaparsan gerçekten ölüm dilekçeni imzalarsın." Aldığı bu tehditten zevk mi duyuyordu yoksa ona mı öyle geliyordu bilmiyordu. Fakat karşısında ki kadına bakmayı kesmemişti. Kadın bir hışımla masasına giderken "Fakat evet yaşına göre yatakta iyisin." dedi. Bunu duymayı beklemiyordu Seth. Bir an için orada kaldı ve yaşadıkları şeyi düşündü. Hem Roma da hem de az önce bu odada.

Dudağından akmaya devam eden kanı elinin tersi ile silerken sahte tavırları bırakmıştı. Ayağa kalkarak Sophie'ye bakmaya devam etti. "Bu yüzden seni istiyorum. Sen benim oyuncağım olan o aptal kızlardan biri olamayacak kadar güzel ve akıllısın." Sophie ne derse desin orada öylece duracak ve hareketlerinden taviz vermeyecekti. Az önce anlam veremediği güçlü darbelere mağruz kalsa bile. Bir kızı tavlamaya çalışırken hiç bu kadar istekli davranmamıştı belki de. Ya da Sophie'ye duyduğu değişik bir arzu sebebiyle bunu yapıyordu. Nefesleri sakinleştiğinde "Sanırım teşekkür etmeliyim şu iltifatına." demeyi de ihmal etmedi.

Yaşadığı ani şokların etkisiyle kendine gelmeye çalışan genç çocuk anlamaz bir biçimde masanın yanındaki profesöre bakıyordu. Dudağından akmakta olan kanı elinin tersiyle sildi ve ayaklanıp profesörün tam karşısına geçti. "Bu yüzden seni istiyorum. Sen benim oyuncağım olan o aptal kızlardan biri olamayacak kadar güzel ve akıllısın." Bu doğruydu. O aptal kızlarla alakası yoktu. Onun hepsinden bir farkı vardı. Bambaşka bir ambiansı. Bunun yanında karşısındaki çocukta diğer öğrencileri gibi sümsük değildi. Sayılı bir kaç tanesinin içindeydi ve onu tatmıştı. Fakat karşısında bir öğrencisi vardı. Hoş bunu kafaya takmıyordu sonuçta aralarında sadece iki yaş vardı ama ya itibarı ve kuzeni için hazırladığı düzgün hayat? Bunları elinin tersiyle itemezdi ama eğlenceden mahrum kalmasına da gerek yoktu. "Sanırım teşekkür etmeliyim şu iltifatına." Kafasını kaldırıp çocuğun suratına baktı ve isteristemez bir kahkaha attı. Bulundukları durumun saçmalığından ne yapacağını bilemiyordu. Ayağa kalktı ve ayakta kararlılıkla duran çocuğun yanına ilerledi. Elini onun beline yerleştirerek kafasını kafasına yaklaştırdı. "Beni isteyebilirsin ama ikinci kez doğrularla elde etmen zor olacak." dedi. İhtiras dolu ama kısa bir öpücüğü kanlı dudaklarına kondurduktan sonra. "Bu olanları kimseden duymamalıyım." dedi otoriter ses tonunu koruyarak. Fakat öpücüğün hissi hala dudaklarındaydı.

"Beni isteyebilirsin ama ikinci kez doğrularla elde etmen zor olacak." Eli belindeydi şimdi Sophie'nin. Nefesleri birbirine yaklaşmıştı her zamankinden fazla. Belki de artık birbirleri hakkında ki gerçeği bildikleri için. Belki de birbirlerini öncekinden daha çok arzuladıkları için. Şimdi Seth'in dudaklarındaki kana aldırmadan dudaklarını dudaklarına bastırmıştı genç kadın. Seth henüz kadının dudağının yumuşaklığını unutamadan geri çekilmişti. Gözlerinin içine bakıyordu çocuğun. "Bu olanları kimseden duymamalıyım." Asla. Bu onun hayatı boyunca saklayacağı bir sır olacaktı. Kalbi ile birlikte mezara götürecekti belki de. Bunu Sophie'ye göstermenin tek bir yolu vardı.

Seth sert bir hareket ile Sophie'yi belinden tuttuğu gibi kendine doğru çekti. İkiside öncekinden daha büyük bir tutku ile öpüşüyordu. Gerileyen Sophie arkasında masanın kenarını hissetti. İkiside nefes nefese kalmıştı. Buradan geri dönüş yoktu. İkiside nasıl büyük bir risk aldıklarını biliyordu fakat birbirlerini hiç istemedikleri kadar çok istiyorlardı. İkiside nefes nefese kalmıştı, dudakları birbirine santimler kadar uzaktı. Seth nefes nefese "Bu yeterli mi sevgilim?" dedi. Nefesleri birbirine bu kadar yakınken sırıtmadan edemedi. Sırrını sonsuza kadar saklayacaktı.

Şimdi susup arzuların düşünceleri öldürmesini izlemek kalmıştı sadece. Dudaklarındaki o muazzam tadın zevkine varırken belindeki sıkı elin de oluşturduğu o kontrast da onu kendinden geçiriyordu. Masayla Seth arasında kaldığında kulağına çalınan o pürüzsüz sesle gerçekliğe döndü yeniden. "Bu yeterli mi sevgilim?" Yeterli olmalıydı. Bu sırrın kimse tarafından bilinmemesi gerekti. İkisi içinde büyük bir kaos yaratırdı çünkü bu. Ellerini karşısındaki eşsiz yüze yerleştirdi ardından "Yeterli olmak zorunda. Arzuların esiri olamayız. Eğer böyle bir ateşle oynayacaksak her ayıntıya dikkat etmek gerekiyor." dedi. Karşısındaki güzel vücuda sıcak bir şekilde kısaca sarıldı ve bulutlar dolaşan gözlerini karşısındaki gence dikti. Sorumlulukları vardı ve bunların altından kalkmak gerekiyordu ama sırf bunun için onu da elinin tersiyle itemezdi. Kısa kısa nefesler arasında bu kadar yakın olmanın verdiği heyecanı yaşıyorlardı. Aralarında aşk yoktu. Sadece arzulardan ibaretti. Hırstı belkide ama vaz geçmek istemiyorlardı. Aklı başında olan birileri buna daha ilk başında kalkışmazdı fakat kim onların düzgün olduğunu söyledi ki? Sophie gülümsemesini sürdürerek "Sanırım bundan sonra yaşayacaklarımız normalden öte olacak." diye fısıldadı kulağına. Ardından yavaşça boynunu öptü ve daha fazla ileriye gitmeden ayağa kalktı. Evet bu tip şeylerin ortamı olmamalıydı burası.

Birbirlerine sımsıkı sarılmışlardı. Aşktan daha başka ama daha tutkuluydu belki de yaşadıkları. İkiside aşkı hiç tatmamıştı nasıl bilebilirlerdi ki? Ama ikiside birbirini istiyordu. Nefesleri tanıdık iki dost gibiydi artık. Güzel kadın çocuğun yüzüne götürdü ellerini "Yeterli olmak zorunda. Arzuların esiri olamayız. Eğer böyle bir ateşle oynayacaksak her ayıntıya dikkat etmek gerekiyor." dedi. Birbirlerinin vücutlarını tanıyorlardı adeta. Nefesleri ne hızlanmıştı ne yavaşlamıştı. Birbirlerini hissediyorlardı. "Sanırım bundan sonra yaşayacaklarımız normalden öte olacak." Çok haklıydı. Bundan sonra yaşananlara normal demek çılgınlık olurdu. Bir kez daha ateşli bir şekilde onu öptükten sonra kadın ondan ayrıldı. İkiside böyle bir risk alamazdı. Her an bir öğrenci gelebilirdi. Sophie masasına geçerken al basmış yüzünde bir gülümseme belirdi. Seth'de sırıtarak "Sabırsızlanıyorum." diyerek odadan çıktı.

Koridorlarda dolaşan Seth yaşadığı muhteşem anı düşünüyordu. Kadının mükemmel vücudu ile teması, dudaklarının yumuşaklığı, çiçek gibi kokusu ve nefesini nefesinde hissetmesi. Tek bir şey biliyordu, bunları tek bir kişi bile öğrenemezdi. Bu onların sırrıydı.

Rp Sonu