Gözlerinin arasından süzülen yaşlar, sıcak bir esinti gibi sardı her yerini. Engel olamıyor, gözlerini kapatmak istese de sadece daha fazla şey görüyordu. Daha derinler ve soluk siluetler… Karanlık, her yer karanlıktı. Siyahi bir gecede yolunu kaybetmiş bir çocuk, ruhunu kaybetmiş bir ölü… Gözlerinin karanlığa çabuk alışması için dua ederken, sanki bir ruhani bağı hissediyordunuz. Aslında bunu açıklamak çok zordu. Bağlı olduğu biriydi sadece, ruhunu hissedebiliyordu. Ölü olsun ya da olmasın. Adımlarını yumuşakça yerde sürerken sadece kötü olmayan şeylere odaklandı. Huzur ve toprağın güzel kokusunu, bacaklarını okşayan yağmurun serin sularını… Yeniden bir hayat gibiydi. Ölümlülerin ruhları ve ölülerin diğer boyutta kalan sessiz arayışları gibi net hissediyordu her şeyi. Ama ne olursa olsun hiçbir şey yapmayacaktı, istemiyordu. Ayağına takılan sertlikle dengesini kaybederken parmaklarını hızla yüzüne kenetledi ve yoğun bir sıvının üstüne düştü. Karanlık sanki daha da üstüne çöküyor gibi ne yapacağını bilemeden hızla döndü ve elinin takıldığı bir yaşam belirtisine tutundu. Bir el… Dirseği bile olmayan kopmuş bir el. İçindeki çığlığı bastırmak ister gibi hızla kendini geriye, karanlığın içinde kaybolmuş ölümün soğuk pençesine attı. Parmakları kanın lanetiyle sıvanırken, gözleri etraftaki tek bir ışık belirtisine odaklandı. Gitmemesi gerektiğini haykırıyor olsa da iç sesini dinlemeyi bırakarak hızla ilerledi. Kollarını iki yana açtı ve tüm ruhları emiyor gibi dudaklarını araladı soğuk bir esinti içinde. Etekleri üstüne yapışıyor, kan bir işaret gibi üzerinde yayılıyordu daha da. Düzenli soluklar almaya çalıştı imkansızın içinde. Bu neden onu bu kadar korkutmuştu ki? Daha kötülerini görmemiş miydi? Başını usulca salladı ve saçları ıslanan yüzüne yapıştı. Normal bir şeyler bile rahatlatıyordu onu. Hayatta olduğuna dair, ölümle gerçeği ayıran çizgiye ulaşıyordu bir şekilde. Arkası dönük siluet bir heykel gibi dururken, onun yeni mi orada belirdiğini anlayamamıştı. Dudaklarının arasından lanetler dökülürken daha da yaklaştı. Cübbesinin arasından kaçan saçları gecede sarı parıltılar gibi yayılmış, bir yıldız gibi etrafı etkisi altına almıştı. Usulca koluna dokunduğunda içini saran his sadece kaçmasını söylüyordu ama yapmadı, yapamadı. ‘’Burada ne arıyorsunuz?’’ Sesi soluk soluğa ve korkuyla doldurmuştu Neredeyse gülecekti. Burada ne arıyordu? Kolundan usulca çekti ve üzerine doğru hızla düşmeden kıvrıldı siyah bir yılan gibi. Burada ondan daha zehirli yaratıklar olduğuna emindi. Kadının düşmüş bedenine eğilirken yüzü tanınmayacak kadar… Ah. Kusmamak için kendini tutamıyordu. Midesi altüst olmuş bir şekilde inledi ve başındaki sert darbe onu gerçeğe çekti.

Etrafındaki sesler neredeyse neşeli ve cıvıltılıydı. Evet işte şimdi kusabilirdi gerçekten. Gözlerini aralamadan üzerinde odaklanmış bakışı hissedebiliyordu. Sadece rüyamıydı yani? Parmaklarını gerdirdiğinde elleri arasındaki sertlik daha da derine batarken dudaklarındaki inlemeye mani olamadı. ‘’Aurélien, uyan, iyi misin?’’ Bedenini sarsan kollar hızlıca kendini ölüme götürmesi için adeta yalvarıyor gibiydiler. Huzursuzca kıpırdandı ve gözlerini usulca araladı. Işıklar dört bir yandan baskı uyguluyor gibi bir eliyle gözlerini örttü ve elindeki acıya odaklandı. Bir yüzük, basit bir yüzüktü sadece. Olanların şokunu üstünden atamamıştı hala ve etrafındaki saçma şeyler daha can sıkıcıydı. Uyumasa belki herkes için daha iyiydi değil mi? Yumuşak yüzeyden usulca kalkarken renkler usulca döndü ev ay bulutların arasından usulca göz kırptı. Tam düşecekken iki kol ince belini sararken sıcaklıkta artmıştı. Başını tanıdık simaya çevirirken soran gözlerle ona baktı. Hep orada mı olmalıydı? Bir hayalet gibi çevresindeydi. Kibarca gülümsedi ve kollarından çıktı. ‘’İyiyim endişelenme James. Burada ne işin olduğunu anlayamıyorum aslında. Ya da bu iş beni takip etmekse bunu bıraksan iyi edersin. Senin için söylüyorum. Biliyorsun yanlış anlaşılmak hep çok korktuğum şeydir. ‘’ Gülümsemesi daha da genişlerken adımlarını usulca geriye çekti. Tehditkar ve tehlikeli, yüzünü bile görmeye tahammülü yoktu. Bacaklarındaki kasılmayı yok sayarak merdivenlerden indi. Kalabalık bir kaos gibi üstüne geliyor ve mutlu insanlar onu sadece boğuyordu. Sahte cennet… Evet, kesinlikle bu olmalıydı. Kürsüdeki konuşma yapan sese aldırmadan kalabalığın içinde hareket etti usulca. Birkaç kişiyi ittirmeden ya da bir daha ayaklarının üzerine basamayacak hale getirmeden önce hemen önünden çekilmezlerse şöleni kanlı şölene döndürecekti. Böylesi daha iyiydi hem. Karşısında duran erkeğin yüzüne tehditkar bir bakış göndermeye hazırlanırken, tanıdık sima onu olduğu yerde çivilemişti. ‘’Dean?’’