En yakın arkadaşınızı kaybederseniz ne olur? Julius kendisinden beklenen keder ve hüzne gömülmemişti. Tek yaptığı daha çok kıza sarkmaktı, arkadaşını bu şekilde onurlandırdığına inanıyordu. Daha çok pilici tavlayarak. Gözüne kestirdiği bir avuç kız vardı; hem güzellikleri hem kişilikleriyle onu etkileyen. Tabii Julius birinin kişiliğinden etkileneceğini düşüneceğiniz tipte değildi, çoğu kız onun ahmak olduğunu düşünüyordu. Zaten öyleydi de. Bu saatte, elleri cebinde koridorda yürümesi de bu yüzdendi. En son Cosette Thenardier'i kule merdivenlerinde beraber kaymakbirası içmeye ikna etmişti ve o günden beri her an şansının dönebileceğine inanıyordu. Giymekte olduğu pantolonunun cebini kendinden beklenmeyecek büyüklükte ve sayıda nesne alması için büyületmişti. Bu sayede her saniye yanında, Hogsmeade'den okula sokmayı başardığı kaymakbiralarını ve ortak salonlarının dibindeki mutfaktan aşırdığı, kızların seveceği türde tatlıları taşıyabiliyordu. 5. kat koridorunda, aniden öbür uçtan yankılanan ayak seslerini duyunca sağa seğirtti, yaslandığının bir kapı olduğunu farkedince neresi olduğuna dikkat etmeden içeriye girdi.

Camın önünde olduğu için seçebildiği siluet Julius'un farkına bile varmamıştı. Uzun saçları, zayıf vücudu ile bir profesör olmadığını belli ediyordu. "N'aber, güzelim?" Julius, kim olduğunu henüz tahmin edemediği kızın en azından yüzüne bakılacak biri olmasını umdu. Kız aniden sıçradı, Julius sırıttı. "Sen az önce benden bir sinyal falan mı aldın?" Kathleen mi yoksa Harmony mi? Emin değildi ama iki güzel Hart, Julius'un gözüne kestirdiği o bir avuç kızdandı. Büyük bir özgüvenle kıza yanaştı ve elini yakalayıp nazikçe öptü. "Aynen öyle Miss Hart. Beni adeta kendinize çekiyorsunuz!" Üzeri epey tozlu bir sırayı camın önüne çekti ve bir hareketle sıraya oturdu. "İçecek ya da yiyecek bir şeyler ister miydiniz?" diye sordu yapmacık bir İngiliz aksanıyla, ki normalde pek övündüğü İtalyan aksanıyla konuşurdu, ve göz kırptı.

Kız tahmin ettiği gibi yanına oturduğunda Julius durumdan oldukça memnundu. Ricimar kafayı bozup okulu arşınlamaya karar vermediği sürece, gün doğana kadar kimse onları bulamazdı. Yani, fazlasıyla güzel bir kızla istediği kadar başbaşaydı. "İçkin varsa ondan alayım, Castellian," Arkaya yaslandığında Julius doğrudan işe koyulmak isterdi açıkçası. Ama kızın çığlıklar atarak kaçmasını istemiyordu. Henüz gerçek bir "sapık" olma noktasına gelmemişti zaten, Tanrıya şükür! "Bu gece en çok ihtiyacımız olan şey, içki." Genç büyücü elini cebine attı, önce iki adet çilekli mini tartı çıkarıp yanına koydu. Deneyimlerine göre kızlar çileğe ve hatta tatlı olan şeylere bayılıyordu. Tam iki bira şişesinin ucunu kavramayı başarmışken arkasına yaslanan kızın doğrulduğunu ve kendisine baktığını farketti. "Sence, Hart ikizlerinden hangisiyim, Julius?" Kısık gözleri Julius'un gözlerine dikilmişti. Julius istemsiz bir şekilde sırıttı. Daha ne kadar şirin görünebilirdi? İki şişeyi de çıkarıp aralarına koydu, asasının ucunu kapaklarına dokundurarak kısık bir "fıss" efektiyle açılmalarını sağladı ve şişesini karşısındaki kızla "şerefe" yapmak üzere kaldırdı. Şansının yaver gitmesini umuyordu. "Öyleyse, sana içelim, Harmony." dedi en etkileyici gülüşüyle. Eğer tahmini doğruysa gerçekten uzun bir gece onu bekliyordu. Değilse, eh, ne yapsın? Bundan sonrası için onları ayırt etmenin bir yolunu bulmalıydı.

"Tahmin yeteneğinin bu derece ileri olduğunu bilmiyorum, Julius," Kaldırdığı biçimli kaşları indi ve yüzünü bir gülümseme kapladı. Julius o anda, kendisini bir süpriz beklediğinde hissettiği karıncalanmayı hissetti. Hani çok güzel planlarınızın olduğu bir güne başlarken, her şeyin nasıl da eğlenceli olacağını bildiğinizde hissettiğiniz heyecanı. Kendinden o derece emindi yani.

Harmony birasını öyle hızlı içiyordu ki, Julius'un aklına az önce sarfettiği cümle geldi. "Bu gece en çok ihtiyacımız olan şey, içki." Bir derdi olduğunu düşünmeye başlamıştı. Gerçi normalde "götürmeyi" planladığı kızların derdi çokta şeyinde olmazdı ya. Onlar içkilerini hızla bitirsinler diye problemleriyle ilgileniyor gibi yapardı yine de. Ama şimdi, inanılmaz bir şekilde karşısındaki kızın problemi neyse onu öğrenmek istiyordu. Gerekirse sabaha kadar dinlerdi, sonra da moralini düzeltmek için şebeklikler yapardı. "Ne saçmalıyorum ya?" Dudaklarının arasından kaçan üç kelimeyi kızın duymamış olmasını dileyerek silkindi ve birasını başına dikip neredeyse yarısını midesine yuvarladı. Arkadaşları ve ailesi dışında kimsenin derdi tasası umrunda olmazdı, olmamalıydı. Hele ki öylesine bir kızın... Düşüncelerinden kurtulabilmek adına Harmony'nin yüzüne baktığında, beklentiyle kendisini süzdüğünü gördü. Kıza derdini sormakla hiçbir şeyi farketmemiş gibi yapmak arasında bir süre bocaladıktan sonra kocaman sırıttı. "Şişe çevirmece oynamak ister misin? Ya da doğrudan olaya gireriz. Sırayla, bir sen; bir ben..." Hop! Bu da abartı olmuştu. Onun dertlerini dinleyip avutmaya çalışırsa daha çok yakınlaşacaklarından korkup olaya bir "odun" gibi yaklaşmayı planlamıştı ama şimdi Harmony ona bir tokat atıp kaçsa yeriydi. "Pardon, yanına gelmeden önce de içiyordum. Sen bana bakma." diye uydurdu hemen.

Harmony'nin saçları ne zamandır bu kadar parlaktı? Dudakları hep böyle kırmızı mıydı? Teni hep bu kadar beyaz mıydı? Her güldüğünde yanaklarında beliren çukurlar, gözlerinin küçülmesi; bunların hiçbirini Kathleen'de farketmemişti. Harmony'nin az önce söylediği şey yüzünden kendisini azarlamasını beklerken aniden zihnine doluşan düşüncelerin alkolden kaynaklandığına inandırmaya çalıştı kendini. Her ne kadar yarım şişeden daha fazlasını içmemiş olsa da...

hoop:

Genelde reddedileceğini hissettiğinde yanılmazdı ama bu kez şansı yaver gidiyor olmalıydı zira Harmony'nin bu gece nedense bakmaya doyamadığı yüzü, kendi yüzüne iyice yaklaştı. Julius'un normalde bir kızı öptüğünde fıldır fıldır dönen gözleri kapanıverdi. "İnan bana," Mony'nin bir fısıltıya dönüşüp, genç büyücünün kulaklarına büyülü bir arptan daha yumuşak gelen sesiyle gözleri hafifçe aralandı. Kısa bir an için bakışları buluştu ve Julius kalbinin en az iki atımını atlamaya karar verip, durduğunu farketti. Şimdiye dek kimseye bağlanmayı aklından bile geçirmeyen biri için bu tuhaf ve korkutucuydu. Çok yüksekten düşüyormuş gibi hissetmeye başlamıştı, karnında anlamlandıramadığı o çırpıntı vardı ve daha kötüsü bu hoşuna gidiyordu. "Sana bakmamayı hiç istemiyorum." Dudakları bir araya geldiğinde 'kızı nasıl olur da daha fazlasına ikna edebilirim' düşüncesi ilk kez aklında yoktu. Aslında daha fazlasını değil, sadece şu anın çok ama çok uzun sürmesini istiyordu. Belki sonsuza kadar... "Hey, hey. Bi dakka yahu." Korktuğundan adı gibi emindi. Ona sımsıkı sarılmak isterken aniden geriye çekilmişti. Zulasından iki şişe daha çıkardı. "Biraz daha içelim bence." Kendi mutluluğunu sabote etmek üzereydi. Bunu yapmasının tek sebebi de kızın kendinden kaçmasını sağlayarak, daha fazla aşık olmamaktı ona. Zararın neresinden dönülse kardır deseler de Julius zararın yüzde yüze ulaşmış olmasından korkuyordu. "İkizin de burda olsa ne eğlenirdik ama. İkizlerin ortasında ben... Düşünsene ya!" Sarhoş olmamasına karşın öyleymiş gibi kaba saba konuşmaya özen gösterirken sırıtıyordu. "Hani fantezi olarak..." Kaşlarını kaldırıp indirirken yanağında sert bir tokat hissetmeye hazırlandı.

Gözleri kapalı, o sert tokadı beklerken ayak seslerini duydu ve gözlerini açtı. Harmony çıkardığı bira şişelerinden birini almış, Julius'dan olabildiğince uzak bir noktaya oturmuştu. Genç adam kızın put gibi kıpırtısız duruşundan ve tek kelime bile etmemesinden, tahmin ettiğinden çok daha kızgın olduğu anlamını çıkardı. Oysa ki birden bire kıza tutulmuştu, bunun bir kaç buluşma sonrasında gerçekleşmesi gerekirdi hiç değilse. Daha ilk yalnız kalışlarında kalbi böyle hızlı atıyorsa, ileride ne yapacaktı? Olası bir aşk acısına karşı böyle embesilce davranmıştı. Kafasında Harmony'nin de ondan hoşlandığı, bu yüzden bu kadar kızdığı fikri belirdiğinde ise alkol yüzünden kızaran yanakları neredeyse bordo rengini aldı. Onu hiç takmıyor olsa tokat atıp giderdi belki de? "Bilgin olsun diye söylüyorum, Castellian," Julius kızın birasını yudumladığını görebiliyordu ve bunun arkasından neyin geleceğini deli gibi merak ediyordu. "Çok sarhoşum ve sana yakınlaşmamın sebebi de kesinlikle buydu. Başka bir şey değil. Burada kalmaya ve senin..." Sesi titreyerek kesilirken Julius'ta boğazında bir şeylerin düğümlendiğini hissetti. Oh, hayır! Eğer bir bebek gibi ağlamaya başlarsa Harmony mezun olana kadar onunla alay ederdi. Gerçi kimin umrunda... İlk kez böylesine hoşlandığı kız ona yalnızca sarhoş olduğu için yaklaştığını söylüyordu. Julius değil başka birisi de olabilirdi yani, şu büyük sınıflardan yakışıklı Adrian'a denk gelse onu da öper miydi? "Senin kırıcı sözlerine katlanmaya devam etmekteki tek sebebim, yanında içkin olması." Harmony'nin de ondan hoşlandığı teorisi yerle bir olurken Julius oturduğu yerden kalktı. Ne yaptığının farkında değildi. Zihninde Adrian ve Harmony birbirlerinin yüzlerini yerken kalp atışları korkutucu bir şekilde hızlanıyor, tüm kanı beynine hücum ediyordu. Daha önce hiçbir kızı kıskanmamış, hesap sormamıştı ama birazdan bunu yapacak gibiydi. Neyse, zaten bu Julius Castellian için bir ilkler gecesine dönüşmüştü.

Bir kaç uzun adımda Harmony'nin arkasında bitti ve şişeyi tuttuğu elinin bileğini sertçe tutup çekerek şişenin yerde yüzlerce parçaya bölünmesine sebep oldu. Zorla kendine çevirdiği kıza bağırmaya başlayacaktı ki kendininkiler gibi dolu dolu olan gözlerini gördü. "Harmony..." Ne söyleyecekti? Kafasında ordan oraya uçuşan öfke dolu cümleler bir puf sesiyle yokolmuştu sanki. Boş boş onun gözlerine bakarken son bir kaç dakikanın yaşanmamış olmasını diledi. Harmony'i öpmeye devam etseydi, sabaha kadar ona sessizce sarılabilseydi... Eski dostu Dean bu düşüncelerini duysa 'büyüyorsun castellian' mı derdi alay mı ederdi emin değildi. "Söylediklerim için üzgünüm. Ben şey yapmaya çalışıyordum," Senden birden bire böyle hoşlandığım için kendimi uzaklaştırmaya çalışıyordum? Cık. Bunu söyleyemezdi. Ama eski tavrına devam ederse Harmony'i sonsuza dek kaybedebilirdi. Sonunda bunu kelimelerle açıklayamayacağına karar verdi ve sımsıkı tuttuğu bileği bırakıp ceplerinde asasını buldu. İki elinide arkasına götürüp sessizce 'Orchideous' büyüsünü mırıldandı. Tek elini tekrar öne çıkarırken açık pembe güller, aynı renkte gerbera papatyaları ve beyaz sümbüllerden oluşan kocaman bir buketi tutuyordu. Harmony'nin tam karşısında diz çöktü. "Endişelenme, yüzük yok, sadece çiçekler," zor da olsa tebessüm edip devam ederken 'hayır' cevabını almaktan ölesiye korkuyordu. "Lütfen beni affet. Aptalın tekiyim. Baştan başlayalım... Bu gece ben batırana kadar harikaydı. Yatakhanelerimize dönelim, alkolün etkisinden çıkana kadar dinlenelim ve benimle tekrar burada buluş." Yutkundu. Bu cümlelerin kendi ağzından çıktığına inanamıyordu. Çünkü ilk kez bir kızı kandırmak için öylesine değil, içten söylüyordu. "Seni tanımak istiyorum. Senin de duyduğun kişiden farklı olan Julius'u tanımanı. En azından sana karşı farklı. Ben... Senden çok hoşlanıyorum." Tam bir gerizekalı gibi konuştuğunu düşünüyordu. Buketi sımsıkı tutan eli terlemeye başlamıştı ve üstünde durduğu dizi acıyordu. Birazdan yere yığılıp çiçekleriyle başbaşa kalabilirdi... Tanrı korusun.

Spoiler: