Tony dışarıdan elindeki son model uçuş süpürgesini inceliyor gibi görünebilirdi, ancak o sırada aklı elindeki süpürgeden başka her yerdeydi. Kızını düşünüyordu, Pepper'ı düşünüyordu. En önemlisi, Hogwarts'ı düşünüyordu. Yarın koridorlarında gezemeyeceği ve öğrencilere havalı olmak konusunda tavsiye veremeyeceği Hogwarts'ı. Buradan ayrılmak her ne kadar zor olsa da, bunu yapmalıydı. Profesör olmak en başından bir hataydı, kızını kontrol etmek ya da ona daha yakın olmak için bunun gibi yöntemlere başvurmamalıydı. Genç adam derin bir nefes aldı ve ılık bir rüzgar yüzünü yaladığında bakışlarını süpürgeden ayırıp, geniş Quidditch Sahası'na baktı. Belki ileriki günlerde zırhıyla buraya gelir ve öğrencilerin ona hayranlıkla bakmalarına izin verirdi, ancak o zamana kadar, gitmesi gereken tek yer şirketiydi. Olması gereken tek yer, Pepper'ın yanıydı. Bir aile kurmak ya da hem Stark Şirketleri'ni hem de profesörlüğü idare etmek kolay şeyler değillerdi. Başını tekrar eğdi ve süpürgeye bakmaya devam etti. Gençlik yıllarında, Hogwarts'da bir öğrenci ve Quidditch'te bir arayıcıyken, elinde her zaman son model süpürgeler olurdu Tony'nin. Babasının zengin olması en çok da bu işe yarıyordu. Maçlara çıktıkları zaman hep Gryffindor tribününe yakın olmaya çalışırdı genç adam, kendisi gibi bir Gryffindor öğrencisi olan Pepper'a yakın olmak için. Pepper'a olan aşkı o zamanlarda başlamıştı, ancak o bunu yıllar boyunca fark edemeyecek kadar aptal ve kör davranmıştı. Yan gözle ona doğru yaklaşmakta olan kız figürünü gördüğünde şaşkınlıkla başını çevirdi ve gergin bir yüz ifadesiyle kendisine doğru ilerlemekte olan Gryffindor öğrencisi Chloé'ye baktı. Tony'nin kızın neden burada olduğuna dair en ufak bir fikri bile yoktu, ancak bunun üstünde fazla durmamaya karar verdi. Belki de veda etmeye karar vermişti, Chloé her zaman kendisine karşı saygılı ve kibar davranan bir kız olmuştu, üstelik bir Gryffindor'du. Doğruyu söylemek gerekirse Chloé, Tony'e Pepper'ın gençliğini anımsatıyordu. Aynı çekingen ama zeki bakışlar, aynı kibar ve asil karakter. Genç kız "Merhaba," dediğinde, Tony düşüncelerinden sıyrıldı ve sevecen bir şekilde gülümsedi. Elindeki süpürgeyi yere bıraktıktan sonra Chloe'ye doğru birkaç adım attı ve "Merhaba," dedi şaşkın bir sesle. "Chloé, burada ne arıyorsun?"

Genç cadının cevap vermesini beklediği süreç içerisinde, Tony'nin merakı ikiye, hatta üçe katlanmıştı. Chloé'nin neden bu kadar sessiz kaldığını ve moralinin neden bu kadar bozuk olduğunu merak ediyordu. Ancak genç kız bir şeyler söylemeden de konuşmak ve üstüne gitmek istemiyordu. Bu yüzden sabırlı bir şekilde bekledi Tony. Öğrencilerine karşı her zaman çok sabırlı davranırdı. Sonunda Chloé konuştuğunda, Tony de yutkundu ve yüzünde hoşgörülü bir ifadeyle genç kıza baktı. "Şey, ben okuldan ayrılacağınızı duydum." İşte, sonunda olmuştu. Tony yakın zamanda öğrencilerinin gelip ona sorular soracaklarından emindi, okulda hızla yayılmış olan dedikodu yüzünden birçok kişiden birçok soru duyuyordu ama sevdiği öğrencileri henüz gelip onunla konuşmamışlardı bile. Belki de bunun yalnızca bir yalan olduğuna inanmak istediklerinden, Tony'nin gideceği dedikodusuna itibar vermiyorlardı. Belki de umurlarında değildi, bilmiyordu Tony. Elbette Tony'e göre birinci seçenek daha gerçekçiydi, Tony sevilmeyecek ve umursanmayacak bir profesör olduğunu düşünmüyordu. Belki de tüm profesörler arasında en rahat olanı oydu. Öğrencilerin onu sevmesi gerekirdi. Evet evet, kesinlikle böyle bir şeyin olabileceğine inanmadıklarından hala gelmemişlerdi. Ama Chloé gelmişti. Bu kız gerçekten Tony'i umursuyordu ve Tony her seferinde istemeden de olsa onun kalbini kırdığı için bazı zamanlar kendinden nefret ediyordu. Ancak yapabileceği bir şey yoktu. Hem Chloé'nin sevgisi çocukçaydı ve bir hevesten ibaretti, yakın zamanda kendisini unutacaktı ve geriye dönüp baktığında Tony'i yalnızca tatlı bir anı olarak hatırlayacaktı. "Yani, okulda bazı dedikodular dolaşıyor ve ben de merak ettim. Sonra da yanıtı birinci ağızdan duymanın en kesin çözüm olacağına karar verip buraya geldim. Siz, gerçekten de..." Chloé'nin konuşmakta zorlanmakta olduğunu gören Tony, derin bir nefes aldı ve kıza doğru bir adım attı. Chloé'ye nasıl bir cevap vermesi gerektiğini bilmiyordu. Vereceği cevap hem genç cadıyı kırmamalıydı, hem de doğruları içeren bir cevap olmalıydı. Tony boğazını temizledi ve "Chloé," dedi tatlı bir sesle. "Gidecek olmam doğru. Buradan gitmem ve ait olduğum yerde işleri yerine koymam gerekiyor. Neden buraya geldiğimi bile bilmiyordum, ve bunun nedenini bilmediğimi anladığımda, aslında burada bir işim olmadığını da anladım." Genç kızın yüzüne bakarak birkaç saniye bekledi ve kısa bir nefes aldıktan sonra konuşmaya devam etti. "Üzgün olduğunu görüyorum," dedi. "Üzülme. Ne olursa olsun sen asla unutmayacağım bir kadın olacaksın." Son cümlesinde Chloé'ye 'kadın' diye hitap etmişti çünkü en azından gitmeden önce bir kez olsun ona bu denli değer veren birine çocuk muamelesi yapmak istemiyordu. Ayrıca, Chloé Tony'nin gözünde, o okulda kadın muamelesi görmeyi hak eden tek kişiydi.