[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]
Roy Platts & Blair Lillian Payne

Geçen günün etkisinden hâlâ çıkamamıştım ve daha önce kızgın olmadığım kadar kızgın bir şekilde bekliyordum küçük öğrencimi.
Bir öğrenciden tokat yediğimi duyan tüm arkadaşlarım kahkahalarına engel olamıyorlardı. Rezil bir durum olduğunun farkındayım ve cezasını kesinlikle çekecek; ama bu gerçekten küçültücü bir durum. Acaba tüm gece odamı temizleyince de aşk iksirleri hazırlayabilecek mi.

Yorgunluktan öldüğünü en az bir cadının isteyebileceği kadar görmek istiyorum.

Ve kısa bir süre sonra kapım çalındı. Blair Lillian Payne, cezasını çekmek için odama kendi ayaklarıyla geldi.

Bana ceza vermek istiyordu. Bundan daha güzel bir şey olamazdı. Ondan gelen hiçbir şey benim için ceza niteliği taşımayacaktı. Onun bunu bilmesi gerekiyordu. Odamdaki işlerimi bitirip Roy'un ofisine doğru yürümeye başladım.

Ofisine yaklaştıkça kalp atışlarım hızlanmaya başlamıştı. Onun o muhteşem parfüm kokusunu buralardan bile alabiliyordum. Kapıdının önüne geldim, el aynamda kendime son bir kez bakıp, kapıyı çaldım.

- Merhaba Roy, ben geldiimmm. Bu gece tamamen seninim. Ne istersen yapmaya hazırım hayatım. dedim ve ona doğru iyice yaklaştım.

Simsiyah saçları yüzüne öyle güzel dökülmüştü ki, her genç kızın hayalindeki erkekti o.

"Merhaba Roy, ben geldiimmm. Bu gece tamamen seninim. Ne istersen yapmaya hazırım hayatım."

Beklemediğim bir giriş yaptı. Cezadan kaçmak için elinden gelen her şeyi yapacağını sanırken, çok neşeli bir şekilde adeta bir baloya gelir gibi gelmişti odama. Parfümün yoğunluğundan belliydi zaten.

Kendinden emin tavrını onaylıyordum; fakat benim de uymam gereken kalıplar vardı.

"Öncelikle bana Roy veya hayatım yerine profesör diye hitap edeceksin. İkincisi bu gece sen kitaplığımı düzenleyeceksin, ben kendi işlerimle ilgileneceğim. Tek bir toz veya yırtık sayfa görürsem yarın da gelmek zorunda kalırsın. Şimdi, başlayabilirsin."

Neşeli bir şekilde söylediklerimi dinlerken aklından geçen düşünceleri yüzünden okumaya çalıştım. Pek hoş olmadıklarına neredeyse emindim.

"Öncelikle bana Roy veya hayatım yerine profesör diye hitap edeceksin. İkincisi bu gece sen kitaplığımı düzenleyeceksin, ben kendi işlerimle ilgileneceğim. Tek bir toz veya yırtık sayfa görürsem yarın da gelmek zorunda kalırsın. Şimdi, başlayabilirsin."

Onun kitaplarını düzenlemek benim için bir ceza değil, en büyük ödüldü. Hayatımın aşkının nasıl kitaplar okuduğunu, zevklerini ,kendi isteğiyle, öğrenebilecektim. Vakit kaybetmeden kitaplığın önüne geçtim. Gerçekten çok dağınık bir büyücüydü. Nasıl bir büyücüdür ki, bütün kitapalrı bir rafa sıkıştırmış. Ama vakti olmamıştır belki. O yoğun bir insan...

- Buradaki kitaplar sanırım. Hayatım, sen de feci dağınıkmışsın yahu. Neyse buraya benim elim değdikten sonra hiçbir şey aynı kalmayacak. dedim ve ona gayet zarif bir şekilde gülümsedim.

Kitaplıkta gördüğüm "Kehanet" kitabını aldım ve içine günler öncesinden yazdığım pembe zarflı mektubu koydum o görmeden. Okuduktan sonraki yüz ifadesini ölesiye merak ediyordum.

"Buradaki kitaplar sanırım. Hayatım, sen de feci
dağınıkmışsın yahu. Neyse buraya benim elim değdikten sonra hiçbir şey
aynı kalmayacak."

Ah şu kadınlar.. Söylediklerinizin daima tersini yaparlar. Öğrenci bile olsalar...

- Blair seni ikinci kez uyarıyorum. Profesör diye hitap etmezsen alacağın cezalar çok daha ağır olur.

Bir süre sesi çıkmayınca yine ne işler çeviriyor diye yanına gittim. Saplantılı düşünceleri kimbilir yanına gitmemden ne anlamlar çıkardı. Ama o beklemediğim bir şekilde aceleyle elindeki kehanet kitabını yerine koydu ve ben çok mu ileri gittim diye üzüldüm. Sadece gözüme girebilmek için kehanet çalışıyordu ve ben şüphelenmiştim. Etmediğim laf zaten kalmamıştı.. Cezasını çektikten sonra belki notla ödüllendirebilirdim. Bunu sonra düşünecektim.

Yerime geçtiğim anda Blair her zamanki gibi yine konuşuyordu.

- Blair seni ikinci kez uyarıyorum. Profesör diye hitap etmezsen alacağın cezalar çok daha ağır olur.

Tanrım, kızdığında o kadar vazgeçilmez oluyordu ki. Bana istediği anda istediği şeyi yaptırabilirdi. Onun özel ev cini bile olabilirdim. Akşama kadar ona yemekler yapar, evini temizlerdim. Daha sonra, evlenirdik belki...

Ben düşüncelerimde boğulacakken yanıma doğru geldi ve ne yaptığımı kontrol etti. Yaklaştığı anda kalbimin duracağını hissettim. Onunla aynı odada olmak bile benim için muhteşemken, şuan yanlızca iki adım ötemde duruyordu.

- Profesör, neden Hogwarts'ı seçtiniz? Ben olsam Sihir Bakanlığı'nda çalışırdım. Duyduğuma göre daha rahatlarmış. dedim. Bir yandan bir şeyler çaktırmamak için işime devam ediyordum.

"Profesör, neden Hogwarts'ı seçtiniz? Ben olsam Sihir Bakanlığı'nda çalışırdım. Duyduğuma göre daha rahatlarmış."

Sanırım gerçekten günahını alıyordum. Sadece meraklı bir kızdı ve merak kötü bir şey sayılmazdı. Ayrıca profesör demeyi de biliyordu.

"Sihir bakanlığında çalışmak iyi bir alternatif ve ileride düşünebilirim; fakat şu anda profesörlük daha cazip geliyor bana. Öğrenciler arasında kendimi daha genç hissediyorum. Sanırım yaşlanma hakkında bazı komplekslerim var."

Güldüm.

"Ama asıl hoşuma giden şey, bir zamanlar yıllarımı geçirdiğim bu okulda, şimdi yine yıllarımı geçirecek olmam. Bu beni heyecanlandırıyor."

Konuşurken bir yandan da yarınki dersime hazırlanıyordum. İlk dersim olacaktı..

"Sihir bakanlığında çalışmak iyi bir alternatif ve ileride düşünebilirim; fakat şu anda profesörlük daha cazip geliyor bana. Öğrenciler arasında kendimi daha genç hissediyorum. Sanırım yaşlanma hakkıdna bazı komplekslerim var."

Sen ve yaşlı olmak? Bu imkansız bir şey. Kendimi Roy'un yanındayken küçücük hissediyorum ben.
Konuşurken o kadar tatlı oluyordu ki, Tanrım bir gün kendimi tutamayıp ona sarılmaktan korkuyorum. O kadar mükemmel duruyordu ki, tüm mimikleri, ses tonu... Gülerken resmen güneş parıldıyordu. Kızdığında ise, her zamankinden daha tatlı oluyordu. Benim minik oyunum sayesinde kendisini suçlu hissediyor gibi görünüyordu.

"Ama asıl hoşuma giden şey, bir zamanlar yıllarımı geçirdiğim bu okulda, şimdi yine yıllarımı geçirecek olmam. Bu beni heyecanlandırıyor."

Beni görmek seni heycanlandırmıyor yani? Gerçi, bunu zaman gösterecek. Beni gördüğünde eminim ki, eli ayağına dolaşıyor.

- Güzel bir duygu olmalı sizin için. Gerçi, bir zamanlar reddedildiğiniz bayanla aynı okulda olmak kötü olsa gerek ama görüyorum ki çok geniş bir büyücüsünüz. kıkırdadım ve devam ettim.

- Burada işim bitti. Eğer yeniden ihtiyacınız olursa çağırmanız yeterli. Emrinize amadeyim.

dedim ve bir şey söylemesini bekledim...

"Güzel bir duygu olmalı sizin için. Gerçi, bir zamanlar reddedildiğiniz bayanla aynı okulda olmak kötü olsa gerek ama görüyorum ki çok geniş bir büyücüsünüz."

Blair'ın burnunun her daim özel hayatımda olması sinirimi bozuyordu. Nasıl öğrenmişlerdi bunu?

"Öncelikle küçük hanım, siz kendi işlerinizle ilgilenin."

Ne söylersem söyleyeyim sinirlenmek yerine daha fazla eğleniyordu.

Tam zamanında " Burada işim bitti. Eğer yeniden ihtiyacınız olursa çağırmanız yeterli. Emrinize amadeyim." demişti yoksa kendimi daha fazla tutamayabilirdim. Tam bir ceza gecesiydi. Ama benim için.

Ortalığın yeniden sessizleşmesiyle rahatladım ve kehanet kitabını açtım. İçinden pembe bir mektup zarfı çıktı. Üstelik kokuluydu!

"Özletme kendini. Yarınki dersi iple çekiyorum. Seni Seviyorum. ~Blair"

Sanırım akıllanmayacaktı.